Angelico Aprosio

Biografia

Narodziny	29 października 1607 Ventimiglia
Śmierć	23 lutego 1681(w wieku 73 lat) Ventimiglia
Imię urodzenia	Ludovico Aprosio
Czynność	Pisarz

Inne informacje

Religia	katolicyzm
Zakon religijny	Augustynów
Członkiem	Accademia degli Incogniti ( en ) Accademia degli Apatisti ( d ) Accademia degli Infecondi ( d )

Angelico Aprosio (łac Angelicus Aprosius) to włoski zakonnik, uczony, pisarz i bibliotekarz urodzony w Ventimiglia na29 października 1607i zmarł w tym samym mieście dnia 23 lutego 1681 .

Biografia

Jest synem Marco Aprosio i Petronilli Aprosia. Jego ojciec, który jako pierwszy miał osiem córek w swoim małżeństwie, nadał mu imię Ludovico na pamiątkę ojca, który go urodził. Jego ojciec miał innego syna, który zmarł w kołysce. Ojciec był jedynym synem rodziny, początkowo zamierzał go studiować prawoznawstwo lub medycynę, ale od dzieciństwa miał skłonność do życia religijnego. Wszedł19 marca 1623w kolejności pustelników św . Augustyna . Wraz z ojcem udał się do Genui, aby odbyć nowicjat w klasztorze Matki Bożej Pocieszenia ( convento di Nostra Signora della consolazione ). Rok później złożył śluby. Zmienił nazwisko na Angelico, kiedy przyjął nałóg. Następnie udał się do klasztoru św. Augustyna w Sienie, gdzie spędził sześć lat studiując filozofię i teologię, gdzie mógł zaspokoić swój gust listowy i spotkać się z kilkoma uczonymi. Następnie został wysłany do klasztoru św. Augustyna na Monte San Savino, aby tam profesować filozofię. Został wezwany do Genui dwa lata później, aby tam zająć to samo stanowisko. Przebywał tam trzy lata. Następnie podróżował do różnych miejsc, aby poprawić swoje studia i poznać różnych uczonych.

W 1637 r. Chcieli go naprawić, proponując mu zostanie przeorem klasztoru Saint-Nicolas w Chiavari, ale odmówił. W 1639 r. Zatrzymał się w Wenecji, gdzie był profesorem literatury pięknej w klasztorze św . Stefana .

Otrzymał pozwolenie na powrót do klasztoru augustianów w Ventimiglia, aby zorganizować swoją bibliotekę, aw 1648 r. Założył bibliotekę Aprosiana , pierwszą bibliotekę publiczną w Ligurii. W chwili jego śmierci zbiór liczył około 10 000 tomów (inkunabułów, rękopisów) nadal dostępnych dla uczonych i miłośników kultury.

Był wikariuszem generalnym i zajmował różne stanowiska w swoim zakonie.

Był członkiem kilku akademii we Włoszech, w szczególności Accademia degli Incogniti w Wenecji.

Publikacje

Angelico Aprosio, ukrywając się za wyimaginowanymi imionami, napisał:

Il Vaglio critico di Masato Galistoni da Terama sopra il mondo nuovo del cavalier Tomaso Stigliani da Matera , Rostock, 1637 (Angelico Aprosio ukrywa się pod nazwiskiem Masato Galistoni da Terama. Książka została opublikowana w Treviso, a nie w Rostocku).
On Buratto. Replika Carlo Galistoniego al Molino del signor Stigliani , Wenecja 1642.
L'Occhiale Stritolato di Scipio Glareano, per riposta al signor cavaliere Tomaso Stigliani , Wenecja, 1641 (Angelico Aprosio ukrywa się pod imieniem Scipio Glareano).
La Sferza poetica, di Sapricio Saprici, lo scantonato accademico eteroclito. Per riposta alla prima censura dell'Adone del cavaliere Marino, fatta dal cavalier Tomaso Stigliani , Wenecja, 1643.
Del Veratro, apologia di Sapricio Saprici, per riposta alla secunda censura dell'Adone del cavalier Marino, fatta dal cavalier Tomaso Stigliani, parte prima , Wenecja, 1645, parte secunda , Wenecja, 1647, ostatnia praca napisana przez Angelico Aprisio przeciwko Tommaso Stigliani.
Annotazioni di Oldauro Scippio all „arte degli amanti dell” ill. signor Pietro Michiele nobile veneto , Wenecja, 1642 r. Angelico Aprisio przyjął imię Oldauro Scippio.
Sermoni di tutte le Domeniche e Festività de 'Santi, che corrono nell' avvento del signore, fino alla Purificazzione della Virgine, disposti in varie risoluzzioni morali, per opera del Fr Agostino Osorio, provincial ne 'regni della Corona d'Aragona; trasportati della Spagnola nell 'Italiana favella da Oldauro Scippio , Wenecja, 1643. Aprosio przetłumaczył ten tekst podczas swojego pobytu w Chioggii.
La Scudo di Rinaldo, o vero lo specchio del disinganno, opera di Scipio Glareano , Wenecja, 1642.
Discorsi predicabili del MR signor Gostantio Talpiteo da Contilmanno, professore di Sacra Teologia, sopra le domeniche, è feste dell 'auvento fino à quaresima, publicati da Scipio Glarerano , Wenecja, 1642. Aprosio (Scipio Glarerano) opublikował tylko te kazania. Prawdziwym autorem jest Agostino Paoletti de Montalcino pod anagramem Gostantio Talpiteo da Contilmanno.
Bellezze della Belisa, tragedia dell 'Ill. Signor D. Antonio Muscettola, abbozzate da Oldauro Scippio, Accademico Incognito e Geniale , Lovano, 1664. Tekst ten został opublikowany po sztuce Antonio Muscettoli (1628-1679).
Della Patria di A. Persio Flacco Dissertazioni di Lodovico Aprosio Accademico Incognito di Venetia, geniale di Codogno, apatista di Firenze, ed Animoso di Gubbio; Cavato dal libro primo dell 'Ore Pomeridiane del Medesimo , Genua, 1664.
Le Vigilie del Capricorno, note tumultuarie di Paolo Genari di Scio, Accademico Incognito di Venezia, alle epistole eroiche, poetry dell'eruditissimo signor Lorenzo Crasso, auvocato napolitano , Wenecja, 1667.
La Grillaia, curiosità erudite di Scipio Glareano , Neapol, 1668.
La Biblioteca Aprosiana, passatempo autumnale di Cornelio Aspasio Antivigilmi, tra Vagabondi di Tabbia detto l'Aggirato , Bolonia, 1657. Ta książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza przedstawia bałagan w życiu Aprosio. Druga część zawiera alfabetyczną listę wszystkich, którzy dali mu kilka książek z trzema pierwszymi literami alfabetu. Miał napisać drugą książkę dla pozostałych listów, których nie opublikował i pozostał w formie rękopisu.
Visieria alzata; Hecatoste di Scrittori che vaghi d'andare in maschera, fuor del tempo di carnevale, sono scoperti da Giovanne Pietro Giacomo Villani, Senese, accademico humorista, infecondo & geniale. Passatempo canicolare inviato all. chory. signor Antonio Magliabechi , Parma, 1689. Książka wymienia stu pisarzy, którzy drukowali książki pod przybranymi nazwiskami, głównie we Włoszech. Jest to pośmiertne dzieło Aprosio.
Pentecoste of altri scrittori, che andando in Maschera fuor del tempo di carnevale, e sono scoperti . Znajduje się po poprzedniej pracy. Jest tam pięćdziesięciu nowych autorów.

Załączniki

Bibliografia

Lorenzo Crasso , Le Glorie de gli Incogniti. Elogii de gli Huomini Letterati , tom 2, str. 238
(it) „Angelico Aprosio”, w: Michele Giustiniani, Gli scrittori Liguri descriti dall'abbate Michele Giustiniani patritio genovese, appresso di Nicol'Angelo Tinassi, Roma, 1647, Parte prima, s. 63-66 ( czytaj online )
(fr) „Angelico Aprosio”, w: Jean-Pierre Niceron , Mémoires pour służąc historii wybitnych ludzi , w Briasson, Paryż, 1733, tom 24, s. 94-105 ( czytaj online ) .
(en) Sir Egerton Brydges, Polyanthea Librorum Vetustiorum, Italicorum, Gallicorum, Hispanicorum, Anglicanorum, et latinorum , typis G. Fick, Geneva, 1832, Pars 1, s. 141-145 ( czytaj online )
(de) „Aprosius (Angelicus)”, w: Christian Gottlieb Jöcher, Allgemeines Gelehrten-lexicon , 1750, tom 1, AC , kol. 480-481 ( czytaj online )

Linki zewnętrzne

Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Deutsche Biography • Dizionario biografico degli italiani • Enciclopedia italiana • Enciclopedia De Agostini • Encyclopedia Treccani
Dokumentacja urzędowa :