André z Krety (hymnograf) | |
![]() Ikona Andre z Krety z Maryją Egipcjanką . | |
Święty Biskupie | |
---|---|
Narodziny | v. 660 Damaszek |
Śmierć |
740 Mytilene |
Czczony przez |
Kościół prawosławny Kościół katolicki Kościoły wschodnie |
Przyjęcie | 4 lipca |
Andrzej z Krety hymnographer, czasami nazywany Andrew Jerozolimy , urodził się około 660 w Damaszku i zmarł w Mityleny 04 lipca , prawdopodobnie w 740 . Najbardziej znany jest z tego, że jest autorem odów do liturgii bizantyjskiej, zgrupowanych razem pod nazwą Wielki Kanon . On jest święty z Kościołem prawosławnym a Kościołem katolickim , obchodzone w dniu 4 lipca .
Święty Andrzej z Krety był tematem czterech żywotów (BHG 113, 114, 114a, 114b), które sprowadzają się do jednego, 113, napisanego przez patrycego i kwestora Nicétasa ; inne są w istocie parafrazami. Skrócone Życie 114a, zawiera jednak pewne konkretne szczegóły. Nicetas, dobrze udokumentowane, ale bardzo dyskretny o aktywności Andre na rzecz kultu obrazów, prawdopodobnie napisał krótko po śmierci świętego, za panowania cesarza obrazoburczych Konstantyna V .
André urodził się w Damaszku około dwudziestu lat po podboju Syrii przez muzułmanów . W wieku piętnastu lat udał się do Jerozolimy i został mnichem w klasztorze przy Grobie Pańskim . Następnie wstąpił do duchowieństwa wspomagającego Teodora, locum tenens Patriarchatu Jerozolimy i został jednym z jego sekretarzy. W 685 r. Towarzyszył do Konstantynopola dwóm kapłanom odpowiedzialnym za doprowadzenie do cesarza Konstantyna IV potwierdzenia przystąpienia Kościoła jerozolimskiego do dekretów Soboru Powszechnego w 680 r . ; przybyli do stolicy w czasie nadejścia Justyniana II . André następnie pozostał w Konstantynopolu, gdzie przez długi czas był prostym mnichem. Zauważony przez cesarza, którym nie był Justynian II , ale prawdopodobnie Léonce ( 695 - 698 ), został wyświęcony na diakona katedry Sainte-Sophie i mianowany administratorem sierocińca i diakonii Tou Eugeniou .
W 712 był metropolita z Gortyna , na Krecie , i jako taki udział w radzie zwołanym przez cesarza Philippicos do unieważnienia że 680 i przywrócenia Monothelism ; kontrasygnował tę decyzję, jak większość innych biskupów. Po upadku Filipicosa (czerwiec 713 ) przyznał się do błędu i wrócił do ortodoksji (w zachowanym liście adresowanym do archidiakona Agatona z Hagia Sophia ). W Gortynem założył kościół pod wezwaniem Dziewicy z Blachernae i hospicjum dla ubogich chorych. Schronił się wraz z ludnością w twierdzy Tou Drimeos podczas arabskiego ataku, a twierdza nie została zdobyta .
Pod koniec życia wyjechał z Gortyna do Konstantynopola, aby głosić przeciwko ikonoklazmie : nie mając wątpliwości, że jako patriarcha Germain I st odmówił podpisania ikonoklastycznego edyktu Leona III (styczeń 730 ), musiał zostać złożony z jego miejsce. W 740 opuścił stolicę, prawdopodobnie zesłany, i zmarł w Mitylenie . Jego ciało zostało przewiezione do Konstantynopola i pochowane w kościele św. Anastazji.
59 dzieł André z Krety jest wymienionych w Clavis Patrum Græcorum (od 8170 do 8228), w tym dwadzieścia dwa niepublikowane. Czterdzieści to homilie . Wśród edytowanych:
Z drugiej strony uważany jest za hymnografa za wynalazcę liturgicznego gatunku Kanonu (długa kumulacja zwrotek zorganizowanych wokół dziewięciu tradycyjnych odów biblijnych), która szybko wyparła starszy gatunek kontakionu (pieśń bardziej zwięzła od 18 do 24 zwrotek). Tradycyjnie przypisuje się mu dwadzieścia cztery kanony, z których czternaście jest niewątpliwie autentycznych. Najdłuższą i najbardziej znaną Wielki Pokutny Canon w 250 zwrotek jest w całości przeczytać na czwartek piątego tygodnia Wielkiego Postu (siedemnaście dni przed Wielkanocą) w greckich kościołów. Możemy również przytoczyć: Kanon o zmartwychwstaniu Łazarza (śpiewany w Gabinecie Komplety w piątek szóstego tygodnia Wielkiego Postu); Canon na Poczęcia świętej Anny (śpiewane na9 grudnia); Canon na cześć Machabeuszy (śpiewane po I st sierpnia); Canon na cześć świętego Ignacego z Antiochii (śpiewane na2 grudnia); Długi kanon na cześć świętych Symeona i Anny prorokini (w 180 zwrotek). Andrzejowi przypisuje się także krótsze pieśni liturgiczne (troparia) używane podczas trzynastu świąt w kalendarzu kościoła greckiego.