Alpha Aquilae • Ołtarz Orła
Altairrektascensja | 19 godz. 50 m 46.999 s |
---|---|
Deklinacja | 8 ° 52 ′ 05,96 ″ |
Konstelacja | Orzeł |
Pozorna wielkość | 0,76 |
Lokalizacja w konstelacji: Orzeł | |
Typ spektralny | A7Vn |
---|---|
Indeks UB | 0,09 |
Indeks BV | 0,22 |
Indeks VR | 0,14 |
Indeks RI | 0,13 |
Zmienność | Sct |
Prędkość promieniowa | −26,60 ± 0,4 km / s |
---|---|
Czysty ruch |
μ α = + 536,23 mas / a μ δ = + 385,29 mas / a |
Paralaksa | 194,95 ± 0,57 mas |
Dystans |
16,73 ± 0,05 al (5,13 ± 0,01 szt ) |
Wielkość bezwzględna | 2,21 |
Masa | 1,86 ± 0,03 M ☉ |
---|---|
Promień | 2,008 ± 0,006 R ☉ |
Ciężar powierzchniowy (log g) | 4.29 |
Jasność | 10,6 L ☉ |
Temperatura | 6900 do 8500 K |
Metaliczność | 0,019 |
Obrót | 314 km / s |
Wiek | 1 × 10 8 a |
Inne oznaczenia
α Aql , 53 Aql ( Flamsteed ) HD 187642 , HR 7557 , BD 08 4236, GCTP 4665.00, GJ 768, LHS 3490 , HIP 97649, ODS 125122
Altair (α Aquilae / α Aql) jest gwiazda najjaśniejsza na konstelacji o Eagle . Z pozorną jasnością 0,76 jest dwunastą najjaśniejszą gwiazdą na niebie. Położona około 17 lat świetlnych od Ziemi, jest również jedną z najbliższych gwiazd widocznych gołym okiem .
Altair jest białą gwiazdą typu widmowego A7Vn , o klasie jasności V (czytaj „pięć”), co wskazuje, że jest gwiazdą ciągu głównego . Przyrostek „n” za klasą jasności wskazuje, że jego widmo zawiera „mgławicowe” linie z powodu jego szybkiej rotacji. Jest również uważana za gwiazdę zmienną typu Delta Scuti , pomimo bardzo małych odchyleń, rzędu 2 milimagnitud .
Jest około dwa razy większy od Słońca (2,008 ± 0,006) i 1,86 ± 0,03 razy masywniejszy od niego i prawie jedenaście razy jaśniejszy od niego.
Co charakteryzuje go jest jego bardzo szybki obrót: trwa 7 godzin 46 minut, aby wykonać obrót , gdzie słońce zajmuje trochę więcej niż 25 dni. Dlatego Altair skręca na swoim równiku z prędkością 314 km/s . W rezultacie Altair jest podłużny, spłaszczony na biegunach i wybrzuszony na równiku: jego średnica równikowa jest co najmniej o 22% większa niż średnica bieguna. Spłaszczenie ε wynosi 0,220 ± 0,003, nachylenie i od osi biegunów i linią widzenia wynosi 50,7 ± 1,2 ° i właściwy kąt ruchu PA jest równa 301, 1 ± 0,3 ° .
W 2007 roku zdjęcia powierzchni Altaira, w widzialnej domenie, zostały wykonane z obserwatorium Mount Wilson w Kalifornii przy użyciu technik interferometrycznych przy użyciu czterech z sześciu teleskopów znajdujących się w tym miejscu. Uzyskane zdjęcia przedstawiają gwiazdę o barwie niebieskawej, silnie podłużną, co potwierdza wcześniejsze obserwacje dotyczące jej prędkości rotacji.
Modelowanie dwuwymiarowe , przedstawione w nowym badaniu opublikowanym w styczniu 2020 r., określa jego cechy fizyczne. Wiek jest znacznie młodszy (100 000 000 lat) niż wcześniej szacowano.
Altair jest gwiazdą z podwójną optyką: jej towarzysz o jasności 9,6mag tylko wydaje się być związany z efektem perspektywy.
Altair jest również jednym z wierzchołków letniego trójkąta , asteryzmu utworzonego również przez Alpha Cygni (Deneb) i Alpha Lyrae (Vega).
Nazwa Altaïr pochodzi od arabskiego al-nasr al-ṭāʾir ( النسر الطائر ), co oznacza „orzeł (lub sęp) w locie”. Arabska nazwa pojawia się przed tłumaczeniami dzieł greckich. Pochodzenie jest prawdopodobnie sumeryjskie lub babilońskie , dla tych ludów Altair był „gwiazdą orła”. Wśród starożytnych Arabów „orzeł w locie” oznaczał albo jedyny Altair, albo asteryzm złożony z trzech wyrównanych gwiazd α, otoczonych przez β i γ orła (otwarte skrzydła). Sprzeciwiał się sąsiedniej konfiguracji trzech gwiazd α, ε i ζ Liry , „nurkoczącego orła” (skrzydła zamknięte). Orzeł musiał najpierw oznaczyć Altaïra, a następnie każdą z dwóch gwiazd Altaïra i Végę (α z Liry).
Po chińsku nazywa się to „Niu Lang” (牛郎), a po japońsku „Hikoboshi” (彦 星). W Japonii, podobnie jak w Chinach, Altair pojawia się w legendzie o Tisserande i Bouvier . 7 th noc z 7 th księżycowy miesiąc (七夕), Japończycy świętują Tanabata i chińskie Qixi na cześć tego wiecznego pary. W chińskiej astronomii jest częścią asteryzmu Hegu , reprezentującego bęben .