W astronomii , A białą gwiazdą w głównej sekwencji jest gwiazda od typu widmowa A i klasowej jasność V.
Tego typu gwiazdy nie należy mylić z białymi karłami , które są pozostałościami gwiazd o małej masie.
Ciąg główny białe gwiazdy, jak sama nazwa wskazuje, jest główną sekwencję gwiazdek ( jasność klasy V w klasyfikacji MKK), którego energia pochodzi z fuzji ich wodoru w hel .
Typ A w klasyfikacji Harvardu , ich widmo ma bardzo intensywne linie absorpcji wodoru , a także linie zjonizowanego metalu. Ich temperatura powierzchni waha się od 7600 do 10 000 K, a ich masa od 1,5 do 2,1 masy Słońca .
Altaïr ( A7 V ), Syriusz A ( A1 V ) i Vega ( A0 V ) to przykłady jasnych i pobliskich białych gwiazd ciągu głównego. Gwiazdy typu A nie mają strefy konwekcyjnej i dlatego nie oczekuje się, że będą miały pole magnetyczne . Dlatego, ponieważ nie mają silnych wiatrów gwiazdowych , brakuje im mechanizmu emitowania promieni rentgenowskich .
Typ widmowy |
Masa ( M ☉ ) |
Promień ( R ☉ ) |
M v |
T eff ( K ) |
---|---|---|---|---|
A0V | 2.40 | 1.87 | 0,7 | 9 727, |
A2V | 2.19 | 1.78 | 1.3 | 8 820, |
A5V | 1.86 | 1.69 | 2.0 | 7 880, |
A6V | 1.8 | 1.66 | 2.1 | 7 672, |
A7V | 1.74 | 1.63 | 2.3 | 7 483, |
A8V | 1.66 | 1.6 | 2.4 | 7 305, |
A9V | 1.62 | 1.55 | 2.5 | 7 112 |
Białe gwiazdy w głównej sekwencji są młode (zwykle mają kilkaset milionów lat) i czasami emitują ilość promieniowania podczerwonego (IR) przekraczającą to, czego można by oczekiwać od samej gwiazdy. Ten nadmiar podczerwieni można przypisać emisji IR pyłu z dysku szczątkowego , w którym powstają planety. Badania wskazują, że masywne egzoplanety są powszechne wokół gwiazd typu A, chociaż planety te są trudne do wykrycia metodą prędkości radialnej . Rzeczywiście, gwiazdy typu A często szybko obracają się wokół siebie, co sprawia, że niewielkie przesunięcia spowodowane efektem Dopplera indukowanym przez planety, które je orbitują, są trudne do zmierzenia, ponieważ linie widmowe są często bardzo szerokie. Jednak te stosunkowo masywne gwiazdy ostatecznie ewoluują w czerwone olbrzymy , które wirują znacznie wolniej i na których można zatem zastosować metodę prędkości radialnej. Na początku 2011 roku wokół gigantycznych, wyewoluowanych gwiazd typu K, w tym Pollux , Gamma Cephei i Iota Draconis, wykryto około 30 planet podobnych do Jowisza . Badania wykorzystujące metodę prędkości radialnych i przyglądające się szerokiej gamie gwiazd wskazują, że wśród gwiazd dwukrotnie masywniejszych od Słońca około jedna na sześć byłaby okrążona przez co najmniej jedną planetę wielkości Jowisza w stosunku do gwiazdy. Na szesnaście dla gwiazdy typu słonecznego.
Niektóre z głównych białych gwiazd znanych jako schronienie dla układów planetarnych to Fomalhaut , HD 15082 , Beta Pictoris i HD 95086 .