Narodziny |
W kierunku 105 Abonoteichos ( w ) |
---|---|
Śmierć | W kierunku 170 |
Czas | Imperium Rzymskie |
Czynność | Mistyczne |
Aleksander Abonuteichos (lub Aleksandra Abonotic lub Aleksandra Paflagonii ), urodzony około 105 i około 175 zmarło, jest mistykiem , kapłan kultu Asklepiosa i Salus , które już istniały, naśladując kult tajemnicy z " Eleusis . Ten emulator neo-Pitagorasa Apoloniusza z Tiany ustanowił około 150 wyrocznię o Glycon w Paphlagonian portu z Abonuteichos ( „ściana Abonou”, w języku greckim ). Miałby wpływ na Marka Aureliusza podczas jego kampanii przeciwko Niemcom.
Jeśli weźmiemy pod uwagę, że prezentacja dokonana przez Luciena z Samosate , który określa go jako „wstrętnego szarlatana” , jest zbyt wroga, możemy umieścić Aleksandra z Bonuteichos w linii filozofów neeopitagorejskich , takich jak Apoloniusz z Tyany . Taki jest cel Charlesa Kahna: „Te dwie postacie, Apoloniusz i Aleksander, odpowiednio współcześni Nikomachowi z Gerazjusza i Numeniuszowi z Apamei , reprezentują wersję pitagoreanizmu, która wraca daleko poza tradycję filozofii neofitagorejskiej. Apoloniusz i Aleksander nie są filozofami, są sofojami , mędrcami w dziedzinie religii i okultyzmu ” . W ten sposób Aleksander jest czasami przedstawiany jako reinkarnacja Pitagorasa .
Jego kult „Nowego Eskulapa ”, węża z pół-ludzką głową Glycona , musiał sprostać oczekiwaniom współczesnych, gdy rozprzestrzenił się na Rzym , naddunaj i Syrię . Kult ten charakteryzował się tajemnicą, inicjacją, milczeniem podczas rytuałów, tajemniczymi świętami i symbolicznym zmartwychwstaniem proroka. Według Luciena , chrześcijanie i epikurejczycy nie mogli być inicjowani ( Aleksander , 38: „u drzwi chrześcijan, u drzwi epikurejczyków”). Kult przetrwał aż do połowy III -go wieku.
Aleksander utrzymywał dobre stosunki w Rzymie, co doprowadziło go za panowania Antonina Piusa do przemianowania miasta jego kultu (Abonuteichos) na „Iônopolis” (obecnie Inebolu ). Dlatego za panowania Antoninusa Piusa, Karakalli i Maksymina Tracji wybijano monety z motywem węża Glycon wyprawiającego wyrocznie. Kult trwał nadal po śmierci Aleksandra, ale bez wyroczni, a Aleksander został bohaterem i wzorem.
Lucien oświadcza, że osobiście spotkał Alexandre'a. Opisał go jako szarlatana, ale na pewno sprytnego skrupułów, który skorzystaliśmy wyrocznie mody kwitnące II th century . Jego książka, która pochodzi z 180 roku, jest racjonalistyczną broszurą, w której potępia Aleksandra jako oszusta.
1. Lucien de Samosate, Alexandre, czyli Fałszywy prorok (ap. 180), Pierre-Emmanuel Dauzat (Wprowadzenie), Marcel Caster (Tłumaczenie z języka greckiego), Les Belles Lettres , 2002, 76 s. Trad. w Internecie Joseph Longton 1998 bcs.fltr.ucl.ac.be
2. wyrocznia węża boga Glycona