| Fatymidalny wezyr Egiptu | |
|---|---|
| 1094-1121 | |
| Badr al-Djamali Al-Mamun al-Batahi |
| Narodziny |
1066 Akr |
|---|---|
| Śmierć |
11 grudnia 1121 Kair |
| Czynność | Polityk |
| Tata | Badr al-Djamali |
| Dziecko | Al-Afdal Kutayfat ( we ) |
| Religie | Islam , szyizm |
|---|
Abû al-Qâsim al-Afdhal Shâhânshâh lub Al-Afdhal („najlepszy, doskonały”) urodził się w 1066 r. I zmarł w 1121 r. Jest synem Badra al-Djamali , wszechmogącego wezyra fatymidzkiego kalifa Egiptu Al- Mustansir (1029-1094). W 1089 Badr połączy się ze swoją funkcją Al-Afdal.
Po śmierci swojego ojca Badra al-Djamali , pod koniec 1094 r., Al-Afdhal został mianowany wezyrem na jego następcę przez kalifa Al-Mustansira . Kalif zmarł około miesiąc później. Al-Mustansir wyznaczył również swojego młodszego syna Al-Musta'li na jego następcę, kosztem jego najstarszego syna Nizâra. Niektórzy uważają, że Al-Mustansir zmieniłby zdanie co do nazwiska swojego następcy, a zeznania siostry kalifa potwierdziłyby tę tezę.
Nizâr, obalony, znajduje schronienie w Aleksandrii. Al-Afdhal wyjeżdża do Aleksandrii . To była porażka, została nawet zepchnięta na przedmieścia Kairu. Pod koniec 1095 roku Al-Afdhal ponownie wyruszył, aby oblegać Aleksandrię i tym razem udaje mu się wziąć do niewoli Nizara. Sprowadzony do Kairu, Nizâr został zamurowany na rozkaz swojego brata Al-Musta`liego. Nizâr zmarł w swoim więzieniu w 1097 roku . Jego syn Alî ben Nizâr al-Hâdî został rzekomo zamordowany w tym samym czasie co jego ojciec. Tylko wnuk Nizâra uniknąłby śmierci, zabranej przez zaufanych sług w Persji, którzy schronili się u Hassana ibn al-Sabbaha w Alamucie . Jest starannie wychowywany przez Hassana ibn al-Sabbaha, w wielkiej tajemnicy utrwalającej izmailizm nizarytów .
Wybierając Al-Musta`li zamiast Nizâra, Al-Afdhal dzieli, a tym samym osłabia, społeczność izmailicką. Izmailici z Egiptu, Jemenu i Indii Zachodnich uznają go za Al-Musta`liego, opinia Syryjczyków jest podzielona. Ta większość utworzy izmailizm mustalijski . Z drugiej strony w Persji, pod wpływem Hassan ibn al-Sabbah zainstalowanego w Alamut , to Nizar który jest uważany za jedynego prawowitego imama. Hassan ibn al-Sabbah teoretyzuje izmailizm nizaryjski . Al-Afdhal pozostał prawdziwym władcą państwa Fatymidów przez całe panowanie Al-Musta`li do 1101 roku . W tym okresie krzyżowcy przybyli do Ziemi Świętej. Al-Afdhal popełnia poważny błąd w ocenie charakteru tej inwazji. Uważa, że krzyżowcy są dla niego potencjalnymi sojusznikami przeciwko ich wspólnemu wrogowi, Seldżukom. W 1098 roku Al-Afdhal odzyskał Jerozolimę, którą jego ojciec stracił w 1078 roku na rzecz Seldżuków pod wodzą Tutucha . Gubernatorstwo miasta zostało wówczas powierzone Artukowi jego potomkom Artukidom . To oblężenie, które osłabiło fortyfikacje miasta, ostatecznie przyniesie korzyści krzyżowcom. W 1099 r. Krzyżowcy zajęli Jerozolimę. Odmawiają jakichkolwiek negocjacji z Al-Afdhalem, którego dotkliwie pobili w pobliżu Askalonu w tym samym roku.
W 1101 roku, po śmierci Al-Musta`liego, Al-Afdhal umieścił na tronie pięcioletniego syna kalifa z tytułem Al-Amir bi-Ahkâm Allah . W 1103 roku Al-Afdhal odnosi pierwszy i ostatni sukces przeciwko Baudouinowi . Następnie klęski następowały po sobie: miasta Palestyny kolejno wpadały w ręce krzyżowców, chociaż on wysłał swoje najlepsze wojska do bitwy. Baldwin zaryzykował nawet przepchnięcie się aż do Egiptu, gdzie dotarł do Tinnîs , ale zmarł podczas wycofywania się ( 1118 ). Próbując prawie wszystkiego, Al-Afdhal próbuje bezskutecznie nawiązać współpracę z atabeg w Damaszku.
W grudniu 1121 roku młody kalif, już dorosły, postanawia pozbyć się uciążliwego wezyra. Al-Afdhal został zaatakowany na ulicy i wkrótce potem zmarł z powodu odniesionych obrażeń.