Aquila audax
Aquila audax Orzeł australijskiKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Subembr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | szponiaste |
Rodzina | Accipitridae |
Uprzejmy | Akwiła |
LC : Najmniejsze obawy
Status CITES
Załącznik II , Rev. z dnia 12.06.2013 r. Jajko - Muzeum TuluzyAustralijski Eagle ( Aquila Audax ), zwany także Uraète , jest największym raptor w Oceanii i najczęściej z wszystkich wielkich orłów . Jego duże skrzydła, opierzone łapy i charakterystyczny spiczasty ogon (pierwotnie jego angielska nazwa orzeł klino-ogon ) sprawiają, że łatwo go rozpoznać na pierwszy rzut oka.
Podobnie jak w przypadku wielu ptaków drapieżnych, samica jest większa od samca. Waga samicy wynosi przeciętnie 5 kg, a czasami może przekroczyć 6 kg . Samce mają średnią wagę 4,2 kg . Ich długość waha się od 85 do 105 cm , a rozpiętość skrzydeł od 185 do 240 cm .
Młode mają średnio brązowe ciało z nieco bledszymi czerwonawo-brązowymi skrzydłami i głową. Z wiekiem stają się coraz ciemniejsze, a po 10 latach stają się brązowo-czarne. Samice są nieco bledsze niż samce.
Orzeł australijski występuje w całej Australii, w tym na Tasmanii i południowej Nowej Gwinei , we wszystkich siedliskach, chociaż preferuje tereny lekko zalesione oraz tereny wiejskie południowej i wschodniej Australii.
Najczęściej jest w locie, krążąc godzinami bez trzepotania skrzydłami, do 2000 m wysokości, czasem wyżej. Jego bystry wzrok przechodzi od podczerwieni do ultrafioletu, co pozwala mu łatwo dostrzec swoją ofiarę i ciepłe prądy wznoszące, których używa, aby bez wysiłku dotrzeć na duże wysokości.
Może schwytać swoją ofiarę na ziemi, w atakach nurkujących lub rzadziej w locie. Wybór zdobyczy to kwestia okazji, ale najczęściej, od czasu przybycia Europejczyków, królików i zajęcy, które stanowią jej podstawową dietę. Może żywić się dowolnym zwierzęciem odpowiedniej wielkości, żywym lub martwym. Czasami widziano orły ścigające zwierzęta tak duże jak kangur , popychające kozy, by rzucały się z urwiska, lub zmuszające do ucieczki stada owiec lub kangurów, aby odizolować ranne zwierzę.
Żywi się jednak głównie padliną, pełniąc rolę oczyszczacza przyrody. Jest w stanie zobaczyć martwe zwierzę z dużej odległości.
Podgatunek orła tasmańskiego ( Aquila audax fleayi ) jest wymieniony jako zagrożony przez ustawę o ochronie środowiska i bioróżnorodności (ustawa EPBC) (1999) z mniej niż 200 dzikimi parami. Podobnie jak w przypadku Thylacine , dawniej na Tasmanii polowanie kwalifikowało się jako nagroda, ponieważ wierzono, że poluje na bydło.
Według Alana P. Petersona gatunek ten składa się z następujących dwóch podgatunków :