Narodziny |
13 lutego 1906 Port |
---|---|
Śmierć |
3 kwietnia 1994(w wieku 88 lat) Lizbona |
Narodowość | portugalski |
Trening | Uniwersytet w Porto |
Zajęcia | Filozof , pisarz , poeta |
Nagrody |
Wielki Krzyż Orderu Sant'Iago Orderu Zasługi Kulturalnej Miecza ( fr ) (2003) |
---|
George Agostinho Baptista da Silva ( Porto ,13 stycznia 1906- Lizbona ,3 kwietnia 1994) był portugalskim filozofem , poetą i eseistą . Jego myślenie łączy elementy panteizmu , millenializmu i etyki wyrzeczenia , stwierdzając, że wolność jest najważniejszą cechą człowieka. Agostinho da Silvę można uznać za praktycznego filozofa oddanego swoim życiem i pracą nad zmianą społeczeństwa . Spędził dużą część swojego życia w Brazylii .
George Agostinho Baptista da Silva urodził się w Porto w 1906 roku iw tym samym roku przeniósł się do Barca d'Alva ( Figueira de Castelo Rodrigo ), gdzie mieszkał do szóstego roku życia. Następnie wrócił do Porto, gdzie rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej São Nicolau w 1912, wstąpił do Szkoły Przemysłowej Mouzinho da Silveira w 1914 i ukończył szkołę średnią w Liceum Rodrigues de Freitas w latach 1916-1924.
Wykonał niezwykłą karierę akademicką, od 1924 do 1928 studiował filologię klasyczną na Wydziale Sztuki Uniwersytetu w Porto , po ukończeniu studiów z 20 punktami. Następnie zaczął pisać dla magazynu Seara Nova , współpraca trwała do 1938 roku.
W 1929 roku, mając zaledwie 23 lata, obronił pracę doktorską na temat Znaczenie dziejów cywilizacji klasycznych , doktoryzował się „z wyróżnieniem” .
W 1931 rozpoczął stypendium w Paryżu , gdzie studiował na Sorbonie i College de France . Po powrocie w 1933 uczył w High School of Aveiro, ale w 1935 został wydalony ze szkoły za odmowę podporządkowania się Ustawie Cabrala , która wymagała od wszystkich urzędników pisemnego oświadczenia, że „nie uczestniczyli w tajnych (a więc wywrotowych ) organizacjach”. . W tym samym roku otrzymał stypendium Ministerstwa Spraw Zagranicznych Hiszpanii oraz studia dla Centrum Studiów Historycznych w Madrycie. W 1936 powrócił do Portugalii z powodu zbliżającej się hiszpańskiej wojny domowej.
W 1939 stworzył Centrum Edukacyjne Antero de Quental , aw 1940 opublikował Iniciação: cadernos de informação kultural . Został aresztowany przez policję polityczną w 1943 roku i opuścił kraj w następnym roku (1944) do Ameryki Południowej, przez Brazylię, Urugwaj i Argentynę , po jego sprzeciwie wobec Estado Novo prowadzonego przez Salazara .
W 1947 osiadł na stałe w Brazylii , gdzie mieszkał do 1969. W 1948 rozpoczął pracę w Instytucie Oswaldo Cruz w Rio de Janeiro, gdzie studiował entomologię , jednocześnie ucząc na Wydziale Filozoficznym Fluminense. Współpracuje z Jaime Cortesão w badaniach nad Alexandre de Gusmão . Od 1952 do 1954 wykładał na Federalnym Uniwersytecie Paraíba w João Pessoa i Pernambuco .
W 1954, ponownie z Jaime Cortesão, pomagał w organizacji Wystawy IV Stulecia Miasta São Paulo . Jest jednym z założycieli Federalnego Uniwersytetu Santa Catarina we Florianópolis , tworzy Centrum Studiów Afro-Orientalnych i wykłada filozofię teatru na Federalnym Uniwersytecie Bahia , zostając w 1961 doradcą ds. polityki zagranicznej prezydenta Jânio Quadrosa . Uczestniczył w tworzeniu Uniwersytetu Brasilia i jego brazylijskiego Centrum Studiów Portugalskich w 1962 roku, a dwa lata później stworzył Casa Paulo Dias Adorno w Cachoeira i idealizował Muzeum Południowego Atlantyku w Salvador de Bahia .
Wrócił do Portugalii w 1969 roku, po chorobie i śmierci Salazara i zastąpieniu go przez Marcello Caetano , co dało początek pewnej otwartości politycznej i kulturowej reżimu. Następnie kontynuuje pisanie i naucza na kilku portugalskich uniwersytetach, kieruje Centrum Studiów Latynoamerykańskich Politechniki Lizbońskiej oraz pełni funkcję doradczą w Instytucie Kultury i Języka Portugalskiego (obecnie Institut Camões).
W 1990 r. RTP1 opublikowało serię trzynastu wywiadów z profesorem Agostinho da Silvą, zatytułowanych Conversas Vadias . Inny wywiad, przeprowadzony przez António Escudeiro i zatytułowany sam Agostinho , mówi o jego oddaniu Duchowi Świętemu i został opublikowany przez wydanie Zéfiro w 2006 roku.
Zmarł w szpitalu São Francisco Xavier w Lizbonie w 1994 roku.
Był wegetarianinem .
Film dokumentalny o sobie zatytułowany Agostinho da Silva: Żywa myśl wyreżyserował João Rodrigues Mattos, a film został wydany przez Alfândega Filmes w 2004 roku .
Agostinho da Silva jest uważany za jeden z głównych portugalskich intelektualistów XX th wieku . Jego obszerna bibliografia zawiera książkę Siedem listów do młodego filozofa , wydaną w 1945 roku. Brał udział jako współpracownik kilku czasopism, w tym czasopism: 57 (1957-1962) i Princípio (1930).