Kwas nadtlenodisiarczkowy
| Kwas nadtlenodisiarczkowy | |
  Cząsteczka kwasu nadtlenodisiarczkowego |
|
| Identyfikacja | |
|---|---|
| Synonimy |
kwas nadtlenodisiarkowy |
| N O CAS | |
| PubChem | 24413 |
| ChEBI | 29268 |
| UŚMIECHY |
OS (= O) (= O) OOS (O) (= O) = O , |
| InChI |
Std. InChI: InChI = 1S / H2O8S2 / c1-9 (2,3) 7-8-10 (4,5) 6 / h (H, 1,2,3) (H, 4,5,6) Std . InChIKey: JRKICGRDRMAZLK-UHFFFAOYSA-N |
| Wygląd | białe ciało stałe z bezbarwnymi kryształami |
| Właściwości chemiczne | |
| Brute formula | H 2 S 2 O 8 |
| Masa cząsteczkowa | 194,141 ± 0,013 g / mol H 1,04%, O 65,93%, S 33,03%, |
| Właściwości fizyczne | |
| T ° fuzja | 65 ° C ( rozkład ) |
| Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Kwasu nadtlenodisiarkowego , czasami nazywany kwasu peroksydisiarkowego lub kwasu Marshall , to kwasy tlenowe siarki o wzorze empirycznym H 2 S 2 O 8. Występuje jako białe ciało stałe z bezbarwnymi kryształami rozpuszczalnymi w wodzie. Jest silnym utleniaczem , którego sole - zawierające jon nadtlenodisiarczanowy i powszechnie znane jako nadsiarczany - są bardziej stabilne i mają znacznie większe znaczenie w przemyśle, gdzie znajdują zastosowanie jako utleniacze, np . Nadsiarczan amonu (NH 4 ) 2 S 2 O 8.
Kwas nadtlenodisiarczkowy znajduje zastosowanie w produkcji nadtlenku wodoru H 2 O 2przez hydrolizę The hydroksylacji z fenoli oraz w roztworze, do wytrawiania z metali w pewnych zabiegów powierzchniowych . Można go wytwarzać przez elektrolizę pod dużą gęstością prądu roztworu kwasu siarkowego H 2 SO 4.w 50% lub z kwasu nadtlenosiarkowego H 2 SO 5z nadmiarem kwasu chlorosulfonowego HSO 3 Cl.
Jej strukturę można opisać wzorem strukturalnym HSO 3 –O - O - SO 3 H. Siarka jest tam na +6 stopniu utlenienia , ale najwyraźniej może mieć wyższy stopień utlenienia niż siarczany SO 4 2 .dzięki anionom nadtlenkowym O 2 2-.
Uwagi i odniesienia
- obliczona masa cząsteczkowa od „ atomowych jednostek masy elementów 2007 ” na www.chem.qmul.ac.uk .
- (De) J. D'Ans , „ Über Derivate des Hydroperoxyds ” , Zeitschrift für anorganische Chemie , vol. 33, n o 1,8 listopada 1911, s. 1575-359 ( DOI 10.1002 / zaac.19120730120 )