| Biskup katolicki | |
|---|---|
| od 379 |
| Narodziny |
322 Syria |
|---|---|
| Śmierć |
431 lub 432 Aleppo |
| Czas | Imperium Rzymskie |
| Czynność | katolicki ksiądz |
| Religia | Kościół katolicki |
|---|---|
| Etap kanonizacji | Święty |
Acace de Béroé (lub Berea ) to syryjski duchowny późnej starożytności , urodzony około 330 roku , zmarł między 430 a 436 rokiem , biskup Béroé (to znaczy Aleppo ) konsekrowany w 378 lub 379 . Był jednym z największych prałatów swoich czasów.
Najpierw należał do klasztoru Gindarus (lub Djandarous, około czterdziestu kilometrów na północny wschód od Antiochii ), założonego przez Asteriusa, ucznia Juliena Sabasa. Po przystąpieniu cesarza ariańskiego Walensa edyktem z5 maja 365wydalił biskupa Melecjusza z rodzinnego miasta Antiochii ; arianie rozpowszechniali pogłoskę, że „święty staruszek” Julien Sabas wspiera ich sprawę; partyzanci Meletiusza ( Diodor z Tarsu , Flawiusz , asceta Aphraates the Persian ) poprosili Asteriusza i Acace, aby pojechali do Juliana i sprowadzili go z powrotem do Antiochii , gdzie jego wizyta narobiła wiele hałasu i towarzyszyła jej wiele cudów.
W 376 r. Acace i inny zakonnik imieniem Paweł, „kapłani i archimandryty ”, napisali do Epifanesa z Salaminy, zachęcając go do opublikowania w pracy jego dotychczas poufnej nauki o herezjach (która stała się Panarionem ). W 377 , Acace został wysłany do Rzymu , do papieża Damazego , przez frakcji Meletius , aby wypowiedzieć herezji z Apollinaire w Laodycei (który właśnie zainwestował innego biskupa Antiochii , Vital); następnie wziął udział w soborze, który odbył się wokół papieża na temat apolinarianizmu i podpisał się pod jego dekretami.
Po śmierci Walensa (9 sierpnia 378), Arianizm został zmieciony na Wschodzie. Jeden z wielkich obrońców soboru nicejskiego w Syrii , Euzebiusz z Samosate , wygnany do Tracji pod panowaniem Walensa , dokonał triumfalnego powrotu i poświęcił kilku prawosławnych biskupów, w tym Acace w Beroe / Aleppo . W 381 r. Brał udział w soborze w Konstantynopolu , któremu przewodniczył Meletius z Antiochii . Ten ostatni zmarł podczas obrad narady; wydaje się, że istniało jakieś porozumienie, które jego zwolennicy uznają za następcę jego rywala, „ eustatiana ” Paulina , który miał sympatię Rzymu i Aleksandrii ; zamiast tego sam Diodorus Tarsus i Akacja konsekrowali na biskupa Antiochii stary filar frakcji Flawiuszów , utrwalając schizmę z eustatianami. Diodorus, Acace i Flavian zostali następnie ekskomunikowani przez papieża Damazego , ale Flavien został uznany przez większość episkopatu wschodniego. W 398 r. Acace został oskarżony o utworzenie nowej ambasady w Rzymie , niedaleko papieża Sirice , w celu złagodzenia tej schizmy .
Pod koniec 397 roku Jan Chryzostom został mianowany arcybiskupem Konstantynopola . Acace złożył mu wizytę, która najwyraźniej poszła źle. Reszta kariery Acace była naznaczona niechęcią, jaką wyznawał wobec osoby Chryzostoma. Brał udział, zwłaszcza z Teofilem z Aleksandrii i Sévérien de Gabala , we wszystkich manewrach, które doprowadziły do obalenia i wygnania Chryzostoma w 404 r. (Zwłaszcza w „ Synodzie dębu” w 403 r .). „Przyprawiam go dla niego garnkiem” („Ἐγὼ αὐτῷ ἀρτύω τὴν χύτραν”), mówi mu, że Palladios z bardzo niewielkim namaszczeniem duchownym . Chryzostom wymienia go wśród swoich czterech najbardziej nieubłaganych wrogów, od których nie ma żadnych nadziei. W Antiochii , Flavien umarł w roku 404 , był jednym z kierowników projektu, wraz z innymi wrogami Chryzostoma, z szybkiego wyboru porfiru , które najwyraźniej miały miejsce w trakcie tych gier. Isolympiques miasta, a następnie wywołało protesty i niepokoje. Jednak po śmierci Jana Chryzostoma w 407 roku pogodzi się z papieżem Innocentym I i będzie żałować swojego gniewu dzięki dobrym uczynkom Aleksandra Antiocheńskiego około 408 roku . Również w 421 , czternaście lat po śmierci obalonego arcybiskup Konstantynopola , pisał do swego następcę Attyce , aby powiedzieć mu, jak bardzo był przeciwny Theodotus Antiochii , który miał ponownie ustanowił imię Jana Chryzostoma na dyptychach Spośród Syryjska metropolia.
Pod koniec swojego życia napisze do cesarza Teodozjusza Młodszego z pismem na korzyść herezjarchy Nestoriusza , u boku Jana z Antiochii , przeciwko Cyrylowi Aleksandryjskiemu . Na soborze w Efezie ( 431 ), gdzie był reprezentowany przez Pawła, biskupa Emese ze względu na swój wiek, oskarżył go o apolinarianizm . W 432 r. Został oskarżony o zorganizowanie rady w Beroe w celu rozwiązania konfliktu. Według Teodoreta de Cyr , który był mu bardzo bliski w ostatnich latach i którego był jednym ze źródeł jego historii filozoficznej , przez pięćdziesiąt osiem lat, po przekroczeniu stu pięćdziesięciu ośmiu lat, piastował urząd biskupi Béroé / Aleppo. lat.
Przechowujemy co najmniej pięć jego listów. W języku syryjskim poświęconych jest mu pięć kazań Balaï de Qinnasrîn , w tym jedno o jego śmierci.