Prom Abel | |
Portret Abla Ferry'ego opublikowany w Excelsior (1911). | |
Funkcje | |
---|---|
Podsekretarz Stanu ds. Zagranicznych | |
14 czerwca 1914 - 29 października 1915 ( 1 rok, 4 miesiące i 15 dni ) |
|
Prezydent | Raymond Poincare |
Przewodniczący Rady | René Viviani |
Rząd |
Viviani I Viviani II |
Poprzednik | Eugène Spuller (pośrednio) |
Następca | Charles Daniélou (pośrednio) |
Radny Generalny Wogezów | |
24 lipca 1910 r - 15 września 1918 ( 8 lat, 1 miesiąc i 22 dni ) |
|
Okręg wyborczy | Kanton Bruyères |
Poprzednik | Henry Boucher |
Następca | Louis Divoux |
Zastępca | |
5 kwietnia 1909 - 15 września 1918 ( 9 lat, 5 miesięcy i 10 dni ) |
|
Wybór | 4 kwietnia 1909( częściowe ) |
Ponowny wybór |
24 kwietnia 1910 10 maja 1914 |
Okręg wyborczy | Wogezy ( Épinal -2) |
Legislatura | IX E , X p i XI p ( III RP ) |
Grupa polityczna | GR |
Poprzednik | Henry Boucher |
Następca | Głosowanie wieloosobowe |
Biografia | |
Imię i nazwisko | Abel Édouard Jules Ferry |
Data urodzenia | 26 maja 1881 r. |
Miejsce urodzenia | Paryż ( Francja ) |
Data śmierci | 15 września 1918 (w wieku 37 lat) |
Miejsce śmierci | Jaulzy ( Francja ) |
Natura śmierci | Urazy wojenne |
Pogrzeb | Cmentarz prawobrzeżny Saint-Dié-des-Vosges |
Narodowość | Francuski |
Partia polityczna | Niezależni radykałowie |
Tata | Charles Ferry |
Dzieci | Fresnette Pisani-Ferry |
Rodzina |
Jules Ferry (wujek) François Allain-Targé (dziadek) |
Zawód | Prawnik |
Nagrody |
Croix de guerre 1914-1918 Kawaler Legii Honorowej |
Abel Ferry , urodzony dnia26 maja 1881 r.w Paryżu i zmarł za Francję dnia15 września 1918do Jaulzy ( Oise ), jest politykiem francuskim .
Siostrzeniec Jules Ferry i syna Karola Ferry , był zastępca z Vosges od 1909 do jego śmierci i Podsekretarza Stanu do Spraw Zagranicznych między 1914 i 1915. Zmarł krótko przed końcem wojny światowej , po rannych walka.
Urodzony 26 maja 1881 r.w 16 th dzielnicy Paryża , Abel Ferry pochodzi z rodziny pochodzenia Lotaryngii , który ma wiele ważnych polityków III RP , w tym:
Po ukończeniu wyższych studiów historycznych Abel Ferry został prawnikiem .
20 listopada 1913Abel Ferry ożenił się z Hélène Berger (1887-1972), z którą miał córkę Fresnette , urodzoną22 czerwca 1918. Jego imię to hołd dla wioski Fresnes-en-Woëvre , jednej z trudnych bitew, w której w 1915 r. brał udział Abel Ferry z 166 e RI (w której walczył także pisarz Louis Pergaud ). Abel Ferry zmarł niecałe trzy miesiące po urodzeniu.
Abel Ferry startował w wyborach parlamentarnych w 1909 r. w drugim okręgu wyborczym Épinal w Wogezach , gdzie wygrał w drugiej turze. Zostaje ponownie wybrany w pierwszej turze wKwiecień 1910, potem znowu, ale w drugiej rundzie, w maj 1914. Był także radnym generalnym Wogezów w kantonie Bruyères od 1910 do śmierci.
Niezależny radykał , zasiada w Izbie Poselskiej ugrupowania Radykalnej Lewicy . Jak opisuje to politolog André Siegfried , ta republikańska grupa składa się z „społecznie konserwatywnych posłów, którzy nie chcą zerwać z lewicą i dlatego głosują na prawicę w kwestiach interesów, na lewicę w kwestiach politycznych”. Radykalna lewica, ze względu na swoje centrowe stanowisko, jest często arbitrem różnych większości.
Ze względu na swoją historię rodzinną Abel Ferry jest mobilizowany w ważnych debatach, w szczególności w polityce zagranicznej. Partyzant silnej armii, poparł Clemenceau przeciwko Jaurèsowi i głosował za ustawą z 1913 r. wprowadzającą trzyletnią służbę wojskową . W tym samym roku przełamać decyzji reforma n o, 2 dla gruźlicy , który zaraził się do eksploatacji w 1903 roku, który miał zapłacić na podstawie rezerwy.
Po wyborach parlamentarnych w 1914 roku , w wieku 33 lat , Abel Ferry został mianowany podsekretarzem stanu do spraw zagranicznych w pierwszym rządzie utworzonym przez René Vivianiego . To właśnie w tym charakterze przyjął na Quai d'Orsay Jeana Jaurèsa, który przyszedł prosić Viviani i rząd francuski, aby nie szli na wojnę,31 lipca 1914 r, tuż przed jego zabójstwem .
Od początku zaangażowania w I wojnę światową złożył rezygnację z rządu, której odmówiono. 26 sierpniaRené Viviani, tworząc nowe ministerstwo , potwierdza to w swoich funkcjach ministerialnych, które Abel Ferry sprawuje do upadku Viviani,29 października 1915.
3 sierpnia 1914Abel Ferry wstąpił do 166. pułku piechoty liniowej w Verdun jako kapral. Podróżował do Verdun samochodem, prowadzonym przez żonę, z Albertem Lebrunem . Dosiadany na froncie został mianowany podporucznikiem przez ministra wojny Adolphe'a Messimy'ego .
Wraz ze swoim pułkiem Abel Ferry brał udział w walkach w Woëvre , na grzbiecie Éparges , w Argonne , doCzerwiec 1916, jednocześnie przyczyniając się do prac rządowych, a następnie parlamentarnych po upadku Viviani. Otrzymał dwa wojskowe cytaty, wListopad 1914 i Kwiecień 1916.
29 czerwca 1916po posiedzeniu tajnej komisji Komisji Wojennej, której jest członkiem od 1915 r., został mianowany delegatem dowodzenia, komisarzem sił zbrojnych. Następnie podejmuje intensywną pracę polegającą na wywieraniu nacisku na parlament i rząd w celu poprawy losu walczących, siły armii, jedności aliantów . Oprócz apeli regularnie jeździ na froncie i prowadzi swoje misje inspekcyjne do wojska.
8 września 1918 r.Sprawdza działanie nowego karabinu maszynowego na pierwszych liniach w Aisne z zastępcą z Angers , Gastonem Dumesnilem i porucznikiem. Następnie pocisk kosi delegację. Dwie towarzyszące osoby zostają zabite; Prom jest ewakuowany, ciężko ranny. Sam Clemenceau przybywa, aby nadać mu Legię Honorową i cytat, w tym Croix de Guerre z palmą. Abel Ferry zmarł siedem dni później w Jaulzy w Oise.
Jego pogrzeb odbywa się w Paryżu dnia 20 września, w domu przy rue Bayard , w obecności Prezydenta Republiki Raymonda Poincaré . Jego szczątki zostały przewiezione do Saint-Dié ( Wogezów ) dnia18 sierpnia 1919 być tam pochowanym.
Na grobowcach Julesa i Abla Ferry'ego, na cmentarzu na prawym brzegu Saint-Dié-des-Vosges , wyryto następujący cytat z Jules Ferry: „Chcę odpocząć przed tą niebieską linią Wogezów, z której wznosi się w moim wiernym sercu wzruszający lament pokonanych. "
Wiele miast we Francji, szczególnie w Lotaryngii , nadało nazwę Abel Ferry ulicom, w tym Épinal , czyli szkołom. Ulica w Paryżu 16 e nosi jego imię od 1928 roku.
Zgodnie z jego życzeniem jego żona Hélène Ferry opublikowała pośmiertnie następujące prace:
Głównym użytym źródłem biograficznym jest Słownik parlamentarzystów francuskich z lat 1889-1940 , z którym można się zapoznać na stronie Zgromadzenia Narodowego .