Opactwo Saint-Pierre-et-Saint-Paul de Pothières

Podobno Joanna d'Arc zatrzymała się w opactwie w lutym 1429 r. Na drodze do Chinon. Ten fragment przypomina pomnik przy wejściu do opactwa. Na jej podstawie wygrawerowano następujący napis:

„W roku 1429, w sobotę 26 lutego, św. Joanna d'Arc, pochodząca z opactwa Clairvaux i kierująca się do Auxerre, została zakwaterowana w tym opactwie benedyktynów w Pothières wraz ze swoimi sześcioma towarzyszami, Coletem de Vienne, Richardem L 'Archerem, Bertrandem de Poulangy, Julien de Honnecourt, Jean de Metz , Jean de Honnecourt. Chwała Świętej Joannie d'Arc. "

.

Modern Times, spadek ( XVI th  -  XVIII th  stulecia)

Chociaż sama wioska została spustoszona przez barona de Thenissey the13 stycznia, the 9 października, 12 i 13 listopada 1594wydaje się, że opactwo nie ucierpiało z powodu wojen religijnych . W 1655 roku przyjął rządy opactwa Saint-Vanne de Verdun ze względu na jego intelektualny dynamizm. W 1727 r. Budynki opactwa były bardzo zniszczone; ale dopiero w latach sześćdziesiątych XVIII wieku rozpoczęto prace konserwatorskie na dachu klasztoru, pawilonu opata i budynku audiencji. Rekonstrukcję pozostałych zabudowań przeprowadzono w latach 1770-1773, a klasztor zbudowano w 1787 roku.

Współczesność, wielu właścicieli

Podczas rewolucji francuskiej opactwo zostało zniesione i uznane za własność narodową . Kościół opacki został zniszczony i przekształcony w kamieniołom w 1793 r. Przez burmistrza Troyes, który stał się właścicielem obiektu.

Podczas XIX -tego  wieku, obiekt przeszedł w ręce Scely liczyć w 1802 roku, który oddał do markiz Ruffo La Fare, burmistrz miejscowości pod Pierwszego Cesarstwa i Restauracji, a te od Krzyża hrabiego także burmistrz Pothières dla dziesięć lat. W 1870 roku jego córka sprzedała zamek, który następnie został sprzedany rodzinie Suquet. Przechowywała go do 1960 roku, zanim podarowała go Małym Braciom Ubogich .

Architektura

Opactwo było kilkakrotnie zagrożone lub niszczone aż nieruchomości XII th  wieku imponująca budowla romańska opisane na mapie z 1703 roku przechowywane w archiwach resortowych Côte-d'Or i potwierdzone przez badania przeprowadzone w trzech 1975. Niedawne badanie radarowe przeprowadzone w 2012 roku przez Haralda von der Ostena w ramach międzynarodowego programu Vix kierowanego przez Bruno Chaume'a ujawnia zupełnie nowe struktury w porównaniu z tym planem.

Ufortyfikowane opactwo

W XI -tego  wieku, klasztor jest zamknięty tylko przez rowów i palisad. Następnie, w obawie przed Philippe Auguste, który okupował Châtillon w 1185 roku, książę Hugues z Burgundii upoważnił mnichów do wzmocnienia się. Wydaje się, że te fortyfikacje składają się z muru obwodowego wspartego przyporami , otoczonego fosą i zaopatrzonego w kwadratowe baszty. Opactwo posiada wówczas most zwodzony . Źródła z końca XVI th  raportu wieku, że jest on nadal ufortyfikowanego podczas wojen religijnych . W 1787 roku opisano podwójny rząd obronny: samą wieś bronioną rowami wodnymi, aw południowo-wschodnim narożniku klauzury opactwo otoczone murem i flankowane basztami od południa.

Budynki klasztorne

Kościół, do którego przylegają zabudowania i ogrody opactwa, znajduje się od północy w obrębie murów obwarowań opactwa. Refektarz i cele na górnym poziomie transeptu oraz krużganek przy wejściu do kościoła uzupełniają czworobok ogrodzenia z pozostałych trzech stron budynków. Od zachodu dom klasztorny jest oddzielony od tego zespołu dziedzińcem i ma po drugiej stronie duży ogród podzielony na cztery czworoboki. Zbudowany w XVIII -tego  wieku, to wystawne mieszkaniem opata jest tylko istniejące ruiny opactwa. Jest to wakacje w domu (the 1 st kwietnia do połowy października) i tymczasowego zakwaterowania (z15 października w 31 marca) Mali bracia ubogich .

Pochówki

• Girart de Roussillon i jego żona zostali pochowani w Pothières.

Teriery, nieruchomości, dochody

Majątek Berthe i Girart w Sénonais zostaje przeniesiony do domeny Pothières od momentu powstania opactwa. W XIII, XX  wieku, Abbey posiada sześć obory monastyczne w Charrey , Gomméville , Landreville , Pothières Villiers i Viller-Patras . Zajmuje dziesięcinę na Belan , Bissey , Bouix , Cerilly , Chamesson , Charrey , Courban , Courcelles Courteron , Étrochey , Gomméville , Landreville , Pothières , Montliot , Mussy , Noiron , Sennevoy, Villers-Patras i Vix . Majątek opactwa prawie się nie zmienił od tamtego czasu.

Herb i motto

Opaci

(niewyczerpująca lista)

• Saron koadiutor i następca w 878 Bertilon w opactwie Saint-Bénigne w Dijon, a następnie opat opactwa Pothières około 880.
• Raymond od Allevard , przeorem Saint-Pierre d'Allevard , potem opat Pothières wcześnie XIV th  century.

Scriptorium

The Abbey of Saint Peter and Saint Paul Pothières był kolebką koniec XI th  wieku lub na początku XII th  wieku według Paul Meyer , pisząc o Vita nobilissimi comitis Girardi przez Rossellon prozą na podstawie statutu założycielskiego opactwa, na chanson de geste i na innych, mniej oczywistych źródłach.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Avon-la-Pèze

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Data pozostaje nieprecyzyjna. Hugh z Poitiers cytatów w swojej historii opactwa Vézelay od panowania Karol II Łysy, aż do 1147 roku , w 23 th  roku panowania Karola II , tak w roku 863. Historyk Dom Miejski Floor przywołuje datę między 859 a 867.
2. The Chronicle of Vézelay (Chronico Vezeliacensi) mówi o tym, że został pochowany apud Pulterias (niedaleko Pothières)
3. 28 th opat św Benignus Dijon, męczennik z Wikingów w 888

Bibliografia

1. Wermelinger E., nr 39, str. 13
2. Christian Sapin 1976-1977 , s.  257/258
3. David Loiselet 2009 , s.  4/6
4. René Paris 1987 , s.  91.
5. David Loiselet 2009 , s.  6/7
6. David Loiselet 2009 , s.  7/8
7. Christian Sapin 1976-1977 , s.  259 i następne
8. Opactwo Pothières ujawnione przez radar
9. David Loiselet 2009 , s.  9/15
10. David Loiselet 2009 , s.  15/18
11. Mali bracia ubogich: opactwo Pothières
12. David Loiselet 2009 , s.  19
13. Opat L. Chomton, Historia kościoła Saint-Bénigne w Dijon , Dijon, 1900, lista opatów
14. Georges Salamand: Anegdotyczna historia klasztoru kluniackiego Saint-Pierre d'Allevard , 2011,
15. Paul Meyer, „  The legend of Girart de Roussillon  ”, Rumunia , t.  7,1878, s.  161-235 ( DOI  10.3406 / roma.1878.6405 , czytaj online ).

Bibliografia

Artykuł powstał na podstawie pracy studenta magisterskiego z historii nowożytnej (za jego uprzejmą zgodą):

• Guyard Anthony, The temporal of two abbeies of Châtillonnais during ancien Régime: Notre-Dame de Châtillon-sur-Seine and Saint-Pierre and Saint-Paul de Pothières , praca magisterska, University of Burgundy, Dijon, 2008. Publikacja: Association of Friends of Châtillonnais, 2011 - 112 stron

Ta teza sama jest oparta na różnych źródłach, główne dotyczące Pothières to:

• Archiwa departamentalne Côte-d'Or, seria 9 H (Abbaye de Pothières) i 1 Q 845 (sprzedaż towarów).
• David Loiselet, Opactwo Pothières: historia i refleksje , Uniwersytet Burgundii , Dijon,2009, praca magisterska ( czytaj online [PDF] )
• Christian Sapin, Stare opactwo Pothières , t.  XXX, Dijon, Mémoires de la Commission des Antiquités du Département de la Côte-d'Or , 1976-1977 ( czytaj online [PDF] ) , s. 257-278
• Louis Suquet, Pothières przez wieki: krótka historia opactwa i wioski Pothières , Les Cahiers du Châtillonnais, nr 82, Association des Amis du Châtillonnais, Châtillon-sur-Seine, 1995.
• Wermelinger E., Pothières, jego kraj i jego klasztor , Roczny Biuletyn Towarzystwa Archeologii i Historii Tonnerrois, nr 39 (str. 11-15), 1986-1987.
• Wermelinger E., Pothières, jego kraj i jego klasztor , Roczny Biuletyn Towarzystwa Archeologii i Historii Tonnerrois, nr 40 (str. 4–11), 1986–1987.