Opactwo Sainte-Marie de Percheio | |
Nazwa lokalna |
Ysostis Le Perchay |
---|---|
Diecezja | Patriarchat Łaciński Konstantynopola |
Patronat | Sainte Marie |
Cystersów od | 1221? |
Rozpuszczenie | 1261 |
Mother Abbey | Opactwo Saint-Angelo w Petrze |
Pochodzenie | Opactwo Clairvaux |
Córki opactwa | Każdy |
Kongregacja | Zakon cystersów |
Okres lub styl | |
Kraj | indyk |
Księstwo | Cesarstwo Łacińskie Konstantynopola |
Region | Marmara |
Województwo | Stambuł |
Gmina | Stambuł |
Abbey Sainte-Marie de Percheio (nazywane również Ysostis ) jest byłym cysterskie opactwo znajduje się w Konstantynopolu , stolicy krótkotrwały Łacińskiej Cesarstwa Konstantynopola (obecnie Stambuł , Turcja ), po stronie europejskiej części Bosforu ). Jego lokalizacja jest niepewna.
Opactwo Percheio zostało założone przed 1221 rokiem przez mnichów z opactwa św. Anioła w Petrze i wydaje się, że jest to jedyne żeńskie opactwo cystersów w całym Imperium Łacińskim Konstantynopola . Ta ostatnia jest efemeryczną fundacją opactwa Hautecombe , założonego w 1214 roku w Konstantynopolu na prośbę Imperium Łacińskiego, które chciało ustanowić katolicyzm w sercu świata bizantyjskiego. Samo Percheio jest opactwem sióstr.
Pierwsza opatka nazywa się Beatrice. Ogromne znaczenie posagu ona wnosi do niej opactwo gdy wszedł religia sugeruje jego szlachetnego pochodzenia, prawdopodobnie z domu na Sycylii , a najprawdopodobniej chroniony cesarzowej Sycylia Beatrice żony Filipa I st .
Pierwsza wzmianka o tym klasztorze pochodzi z 1221 roku w księgach Honoriusza III . Pozwala to wiedzieć, że klasztor najprawdopodobniej nie został zbudowany ex nihilo : rzeczywiście Ysostis to greckie imię, które mogło (według Raymonda Janina ) pochodzić od Psychosostis ( ψυχοσώστης , „zbawiciel dusz” , jedno z imion Chrystusa). Nazwę tę nadano klasztorowi przed czwartą krucjatą , ale nie mogliśmy ustalić, gdzie się znajdował. Jaques Lefort uważa ze swojej strony, że Ysostis można porównać do τῷ Σωσθενίῳ (co odpowiadałoby klasztorowi Theotokos znajdującym się w dzielnicy Sosthenion (dziś İstinye ).
Niemniej sama nazwa Percheio sugeruje deformację Petrion , jednej z bram miejskich, znajdującej się w wale górującym od północy na Złoty Róg . W istocie istnieje jednak klasztor o nazwie τῶν Πετρίων ( „Piotra” wzmiankowany w archiwach do 1081 r.).
Inni autorzy sugerują, że Percheio może być Perchay deformacji ; jeden z rycerzy, którzy brali udział w krucjacie, rzeczywiście nazywał się Guillaume du Perchay, pochodził z tej wioski Île-de-France. Ponieważ opowiadał się za założeniem klasztoru cystersów, został on nazwany na jego cześć.
Inną hipotezą rozważaną przez Tafela i Thomasa jest utożsamianie tego klasztoru z klasztorem Matki Boskiej Péribletos ( Μονὴ τῆς Θεοτòκου τῆς Περιβλὲπτου , „widzialnej Matki Bożej” , dzisiejszego kościoła Saint-Georges-de-Samatya ). Riant sugeruje, że jest to kościół pod wezwaniem św. Brown uważa, że chodzi o budynek znajdujący się w dzielnicy τα Σφωρα quartierου ( „Sphôrakiou” , czyli dzielnica Petra). Jeśli chodzi o nich, Martin, Cuozzo i Martin-Hisard wysunęli hipotezę, że ten Percheio może być łacińską deformacją greckiego Άβερκίου „Aberkios” , którego sanktuarium istniało w obrębie ogrodzenia patriarchatu. Swoją hipotezę opierają na obserwowanym przemieszczeniu relikwii św.Grzegorza Oświeciciela z tego patriarchatu, gdzie są one poświadczone przed Imperium Łacińskim w Nardò w Apulii, zgodnie z trasą Cystersów (patrz akapit poniżej).
Wydaje się, że w początkowym okresie opactwo zależało od opactwa Sainte Marie-Madeleine d'Acre (najbliższej na wschodzie fundacji żeńskiej cystersów), ale duża odległość między Ziemią Świętą a Konstantynopolem narzuciła na prośbę św. opat z Cîteaux , zmiana pochodzenia. Plik9 września 1223Honoriusz III poprosił mnichów Świętego Anioła o przejęcie tego synostwa.
Wydaje się, że opactwo to było jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych w Konstantynopolu, o czym świadczy przesłanie Honoriusza III, ale także pożyczka w wysokości 4600 hyperpères (patrz akapit poniżej), którą przyznaje cesarzowi Baudouinowi II w 1238 roku.
Plik 4 września 1238, Baldwin II , najeżona długu, zobowiązuje się Koronę Świętego do 13,134 hyperpers weneckiego podestate Konstantynopola, Albertino Morosini . Darowizna w wysokości 4300 hyperpères z opactwa Percheio pozwala pokryć jedną trzecią odkupu relikwii, a następnie ta jest ostatecznie kupowana przez Saint Louis, aby stała się ostencją dla Sainte-Chapelle . Jest to jedyna instytucja religijna zaangażowana w odkupienie korony, a także jedyna z pożyczkodawców, która nie została w pełni spłacona. W konsekwencji Baudouin II aktemPaździernik 1241przyznaje opactwu strażnikowi w ramach rekompensaty w ciągu czterech lat inne ważne relikwie: gwóźdź, dwa pasy (Chrystusa i Dziewicy), grot włóczni, szatę Chrystusa , gąbkę i drewno krzyż.
W 1238 i 1241 opactwo jest ponownie wymieniane w różnych dokumentach; w 1261 roku jest pewne, że odzyskanie Konstantynopola przez Michała VIII wypędzi Cystersów, podobnie jak wszystkich innych mnichów Zachodu. Jeśli chodzi o mniszki z Percheio, to przynajmniej dla części z nich znalazły schronienie w Rimini , które następnie osiedliło się w królestwie Sycylii : około 1273 roku w Barletta w Apulii ; Następnie, na podstawie decyzji Karola I st , w Neapolu25 kwietnia 1278, w klasztorze Santa Maria de Domina Aromata .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.