Narodziny |
1 st luty 1868 Ștefănești |
---|---|
Śmierć |
28 czerwca 1916(w wieku 48 lat) Bukareszt |
Pogrzeb | Bellu Cemetery, Cmentarz Centralny w Chi centralinău ( d ) |
Pseudonim | Babacul |
Narodowość | rumuński |
Zajęcia | Malarz , pastelista , akwarelista |
Trening |
Narodowy Uniwersytet Sztuki w Bukareszcie Akademia Sztuk Pięknych w Monachium Julian Academy |
Mistrzowie | Theodor Aman , Ludwig von Herterich , Johann Herterich ( d ) , Gheorghe Tattarescu , William Bouguereau |
Ruch | Impresjonizm , secesja , postimpresjonizm , modernizm |
Patron | Alexandru Bogdan-Pitești |
Wpływem | Nicolae Grigorescu , Édouard Manet , Edgar Degas |
Ștefan Luchian (1 st luty 1868 - 28 czerwca 1916) to rumuński malarz , znany ze swoich pejzaży i martwych natur . Wraz z Nicolae Grigorescu i Ionem Andreescu jest jednym z głównych twórców współczesnego malarstwa rumuńskiego.
Urodzony w 1868 roku w Ștefănești , wiosce w Județ z Botoani , jest synem majora Dumitru Luchiana i Eleny Chiriacescu. Rodzina Luchian przeniosła się do Bukaresztu w 1873 roku; jego matka chciała, żeby wstąpił do szkoły wojskowej, aby wykonywać tę samą karierę co jego ojciec, ale wolał zapisać się w 1885 roku na zajęcia z malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Bukareszcie , gdzie do podjęcia kariery malarskiej zachęcił go Nicolae Grigorescu , którego praca miała wywrzeć duży wpływ na całe jego dzieło.
Od jesieni 1889 roku Luchian studiował przez dwa semestry na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium , gdzie tworzył kopie dzieł Correggia i Rembrandta, które znajdują się w Kunstareal . Po powrocie do Rumunii wziął udział w pierwszej wystawie grupy Cercul Artistic .
Okazuje się, że nie jest w stanie zaakceptować reguł akademickich narzuconych przez szkołę bawarską i rumuńską. W następnym roku wyjechał do Paryża , gdzie studiował w Académie Julian i chociaż był uczniem akademickich artystów Williama Bouguereau i Tony'ego Roberta-Fleury , poznał impresjonizm . Luchian Ultima Cursa de toamnă malarstwie pokazuje wpływ Édouard Manet i Edgar Degas , ale także echa Stowarzyszenie Niezależnych Artystów , modernizmu i postimpresjonizmu (co jest również widoczne w pracach powstałych po powrocie do Bukaresztu). W 1896 roku, wraz z Nicolae Vermontem , Constantinem Artachino i Alexandru Bogdan-Pitești , był jednym z głównych założycieli Salonul Independenților w Bukareszcie. W 1900 roku wniósł dwa pastele do rumuńskiego pawilonu na Wystawie Światowej .
Sparaliżowany od 1909 roku, resztę życia musiał spędzić w fotelu. Nie przeszkodziło mu to w pracy nad serią krajobrazów i kwiatów. Malowanie kwiatów zaczął wcześnie, ale od 1908 roku poświęcił temu całą swoją twórczą energię. Pod koniec życia Luchian nie był już w stanie trzymać szczotki palcami i musiał mieć ją zawiązaną wokół nadgarstka, aby kontynuować pracę.
W tym czasie zaczął odnosić znaczne sukcesy - zjawisko, które pisarz Tudor Arghezi przypisywał chwilowemu pojawieniu się Demetriu Ionescu jako polityka (Ionescu stał się centrum mody i przedmiotem naśladownictwa i był jednym z pierwszych, którzy kupowali więcej niż jeden obraz Luchian). Kiedy jego choroba stała się głośna, rozeszła się plotka, że Luchian pozwolił komuś innemu malować w jego imieniu; wywołany skandal doprowadził do aresztowania Luchiana pod zarzutem oszustwa (wkrótce potem został zwolniony). Arghezi był dumny z bycia jednym z jego rzadkich obrońców.
Jednym z ostatnich wydarzeń w życiu Luchiana była wizyta u niego kompozytora i skrzypka George'a Enescu ; chociaż nigdy wcześniej się nie spotkali, Enescu grał na swoim instrumencie jako osobisty hołd dla artysty w ostatnich dniach jego życia.
Stefan Luchian zmarł w 1917 roku w Bukareszcie . Został pochowany na cmentarzu Bellu .
Kontynuując dzieło Grigorescu, malarstwo Luchiana jest bardziej nowoczesne i poważniejsze niż malarstwo jego mistrza. Łącząc niektóre dokonania Paula Gauguina czy Vincenta van Gogha , rozwija styl liryczny i barwny. Okazywanie solidarności z biednymi chłopami ( La Distribution du Corn , 1905), jego portrety i autoportrety są czasami dramatyczne i przepojone bolesnymi uczuciami. Krajobrazy i kompozycje kwiatowe są delikatne i wyraziste. Według Jacquesa Lassaigne , „Luchian wiedział, jak pozostać całkowicie Rumunem, przyjmując najbardziej uniwersalny ton”. Jeśli jego malarstwo jest technicznie neoimpresjonizmem , jego liryzm i dramatyczna wizja zbliżają go do ekspresjonizmu z ukrytym wpływem sztuk popularnych.
XX wieku wpływ Luchiana na rumuńską sztukę stał się przedmiotem kontrowersji w świecie kultury.
W 1948 roku Luchian został pośmiertnie wybrany do Akademii Rumuńskiej . Jego imię nosi szkoła plastyczna w Botoșani .
Jego życie było tematem filmu Nicolae Mărgineanu Luchian z 1981 roku . Jego postać grał tam Ion Caramitru .
Kliknij obraz, aby zobaczyć go w powiększeniu.
Safta Florăreasa , 1895
Portret kobiety 1901
Studnia na ulicy Clucerului 1902-1904
Old Man Nicolae the Fiddler , 1906
Łąka nad rzeką w Poduri , 1909
Anemones , 1908
Mycie włosów , 1911-1912
Alecu the Literary
Huzar z Czerwonej Góry
Chryzantemy