Émile Rimailho

Émile Rimailho Obraz w Infobox. Funkcje
Prezydent
Bull
1932-1934
Dyrektor
Generalny ds. Budowy i Utrzymania Urządzeń Kolejowych
od Czerwiec 1919
Biografia
Narodziny 2 marca 1864
Paryż
Śmierć 28 września 1954(w wieku 90 lat)
Orne
Narodowość Francuski
Trening Politechnika
Zajęcia Inżynier wojskowy , inżynier , biznesmen
Inne informacje
Różnica Dowódca Legii Honorowej

Émile Rimailho , urodzony dnia2 marca 1864w Paryż 3 rd i zmarł w Pont-Érambourg ( Orne ) na28 września 1954, jest francuskim artylerzystą i inżynierem z École Polytechnique .

Wprowadził różne ulepszenia do dział używanych we francuskiej armii po klęsce 1870 roku  : ograniczenie odrzutu, zabezpieczenie ognia, lepsza mobilność. Jego prace wywodzą się w szczególności z powstania Canona 75 mm model 1897 (wynalezionego wspólnie z kapitanem Sainte-Claire Deville ) oraz pistoletu 155 krótkiego Mle 1904 z szybkim ogniem znanego jako „Rimailho” . Wreszcie stał się początkiem stworzenia i rozwoju czołgu Saint Chamond w latach 1916-1918. Drugą karierę rozpoczął znacznie później, jako przedsiębiorca, zwłaszcza jako prezes Compagnie des Machines Bull .

Biografia

Inżynier

Syn kupca z Saint-Gaudens , Émile Rimailho wstąpił do École Polytechnique w październiku 1884 roku, a następnie studiował w Szkole Zastosowań Artylerii . Przeniesiony jako kapitan w Atelier de Puteaux (APX), pracował z kapitanem Sainte-Claire Deville nad ulepszeniem działa 75 mm model 1897, stworzonego przez pułkownika Deporta z 1895 roku.

Ten nowy materiał 75  mm , wyjątkowy ze względu na swoje właściwości i innowacje, został zatwierdzony przez armię w 1897 r., Dowódca Rimailho wprowadził następnie (od 1898 r.) Kilka ulepszeń do haubicy 155 mm Bange  (1881), mocnego modelu, ale bez hamulca odrzutu tak powolnego. ostrzał. Następnie stworzył krótką haubicę 155 mm z  szybkim ogniem, wyposażoną w hamulec hydropneumatyczny podobny do tego z 75: 155 CTR model 1904 o nazwie „155 Court Rimailho”. Ta broń była wyposażona w pięć pułków podczas pierwszej wojny światowej , w tym filozofa Alaina . Rimailho wyraził ubolewanie z powodu ograniczeń technicznych nałożonych na jego wynalazek ze względu na kompatybilność ze starszym sprzętem, ponieważ ograniczyły one zasięg „155 Court Rimailho” do 7000  m .

Oto opinia Alaina na temat tego kanonu:

Widziałem przybycie Rimailho, 155 szybkostrzelnych dział; Podziwiałem te genialne mechaniki; Wtedy miałem okazję zrozumieć, że szybki ogień, jak bezdymny proszek, to pomysły na szafki. Szybki ogień oznacza, że ​​wkrótce zabraknie nam pocisków; ale przede wszystkim ogrzewa pomieszczenia i wyłącza je z użytku. I dodam, że Rimailho miał śmiesznie krótki zasięg; dlatego trzeba go było zbliżyć do linii. Wielkie niemieckie haubice przenosiły się na dwanaście kilometrów; więc stali prawie poza zasięgiem.

W 1899 roku Emile Rimailho służy w Afryce, następnie stopień dowódcy trwa od 1906 do 1908 roku, a Vincennes zaparkował baterię 155 CTR 13 e Regiment . Po treningu jeden rok w Centrum Zaawansowanych Studiów Wojskowych , został awansowany do stopnia podpułkownika wMarzec 1911.

Przedsiębiorca

Podobnie jak inni oficerowie ( Colonels Deport i Louis Filloux), przedwcześnie dochodził swoich praw do przejścia na emeryturę wLuty 1913dołączyć do Châtillon-Commentry fabrykę z Compagnie des wykuwa et aciéries de la Marine et d'Homécourt , z siedzibą w Saint-Chamond w Loire . Jak każdy obywatel, Rimailho jest zmobilizowany2 sierpnia 1914, ale przywódcy Marine-Homécourt szybko dali ministrowi wojny do zrozumienia, że żądają demobilizacji ich nowego pracownika. Dlatego Rimailho zostaje „udostępniony ministerstwu”12 listopada 1914. Po powrocie do Saint-Chamond został mianowany dyrektorem technicznym firmy wMarzec 1915i wznowił swoją ulubioną działalność: projektowanie i systematyzację uzbrojenia. Pełniąc funkcję dyrektora technicznego Saint Chamond, Rimailho był w dużej mierze odpowiedzialny za rozwój i produkcję czołgu Saint Chamond, który był raczej bezwieżowym działem szturmowym niż prawdziwym czołgiem szturmowym z wieżą, zdolnym do ewolucji w trudnym terenie. Był także początkiem rozwoju autoklawu Saint-Chamond 1921 , który ostatecznie nie został przyjęty przez armię francuską.

W Czerwiec 1919został mianowany administratorem Generalnej Spółki ds. Budowy i Utrzymania Materiałów Kolejowych (CGCEM), którą zajmował praktycznie do końca życia. Poświęcił się następnie organizacji pracy i określeniu kosztu wytworzenia wyrobów przemysłowych (metoda jednorodnych odcinków polegająca na ustaleniu całkowitych kosztów produktu, przechodząc przez sekcje pomocnicze, rozładowywane na sekcje główne, a następnie ostatecznie obciążane produkcją; podejście to wymaga podstawowych obliczeń matematycznych, w szczególności w przypadku połączeń między centrami lub sekcjami; w przypadku wzrostu liczby sekcji można zastosować obliczenia macierzowe).

W 1931 roku Albert Caquot dał mu kurs organizacji pracy w nowo utworzonej Krajowej Szkole Aeronautyki .

W okresie okupacji ten partyzancki korporatysta i planiści odgrywają wiodącą rolę w tworzeniu Służby Studiów nowych metod kompensacji pracy (TIPS), instytucji inspirowanej socjokolicyzmem, która służy propagandzie reżimu Vichy i władz okupacyjnych . Rimailho stworzył firmę konsultingową , Company of Engineers in Organization , która przekazała idee „Organization à la française”, pracy opublikowanej dziesięć lat wcześniej.

Dekoracje

Uznanie

Pracuje

Uwagi

  1. Zobacz w szczególności leksykon CRID 14-18 .
  2. Por. Alain, Souvenirs de guerre 1937, wyd. Hartmanna.
  3. Nawiązanie do zapalenia melinitis .
  4. Alain, Souvenirs de guerre .

Źródła

Bibliografia

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Strony internetowe