Emile Dard

„Pan Émile Dard, minister Francji opuszcza Belgrad” (1932) Funkcje

Prezes Towarzystwa Historii Francji
1943-1944
Ambasador Francji w Serbii
1927-1932
Ambasador Francji w Bułgarii
1925-1927
Francois Georges-Picot
Przewodniczący Komisji Archiwów Dyplomatycznych

Biografia

Narodziny	25 grudnia 1871 Lorient
Śmierć	12 kwietnia 1947 (w wieku 75 lat)
Narodowość	Francuski
Trening	Lycée Louis-le-Grand Institute of Political Studies na paryskim wydziale prawa w Paryżu
Czynność	Dyplomata

Inne informacje

Członkiem	Akademia Nauk Moralnych i Politycznych
Nagrody
Archiwa prowadzone przez	Archiwa dyplomatyczne (53PAAP)

Émile-Laurent-Joseph Dard , urodzony dnia25 grudnia 1871w Lorient i zmarł dalej12 kwietnia 1947w Paryżu jest francuskim dyplomatą, a także historykiem rewolucji francuskiej i pierwszego cesarstwa .

Biografia

Syn generała Laurenta Darda , studiował w Lycée Louis-le-Grand , ukończył prawo i został laureatem Wydziału Prawa w Paryżu w 1891 r., A następnie w 1894 r. Ukończył Wolną Szkołę Nauk Politycznych .

Zastępca administratora od 1896 do 1897 z Hippolyte Laroche , generałem zamieszkałym na Madagaskarze , został przydzielony do francuskiego poselstwa w Hadze, a następnie do ambasady francuskiej przy Stolicy Apostolskiej w 1898.

Był kolejno sekretarzem parlamentarnym do Delcassé od 1900 do 1906 roku, a członkiem gabinetów Rouviera a potem Bourgeois . Jest sekretarzem Komisji ds. Rewizji Kodeksu Cywilnego.

W 1908 r. Został sekretarzem ambasady w Japonii , a następnie z oficjalną misją w Indochinach i Korei .

Po misji dyplomatycznej w Wiedniu od 1909 do 1911 , został mianowany charge d'affaires w Belgradzie w 1911 r., Pierwszym sekretarzem ambasady w Kopenhadze w 1915 r., Charge d'affaires w Oslo w 1917 r. I radcą ambasady w Madrycie od 1918 do 1920 r. .

Został tam powołany na ambasadora jako pełnomocnik ministra do ponownego ustanowienia francuskiego poselstwa w Monachium , gdzie w 1920 roku został przyjęty przez Gustava von Kahra . Następnie został ambasadorem w Sofii od 1925 do 1927, a następnie w Belgradzie od 1927 do 1932.

Następnie został wyznaczony do reprezentowania księcia Monako przed papieżem.

Naczelnik Departamentu Archiwów MSZ , został powołany przez ministra na przewodnictwo Komisji Archiwów Dyplomatycznych w 1946 roku.

Choderlos de Laclos (1904), Bordin nagroda z Akademii Francuskiej w 1905 roku
Ukryty aktor w rewolucyjnym dramacie. Generał Choderlos de Laclos , autor „Dangerous Liaisons”, 1741-1803, z niepublikowanych dokumentów (1905). Wznowienie: Slatkine, Genewa, 1971.
Epikurejczyk w okresie terroru, Hérault de Séchelles (1759-1794), z niepublikowanych dokumentów (1907)
Napoleon i Talleyrand (1935), trzcina. Fallois (2017), nagroda Thérouanne od Akademii Francuskiej w 1936 roku
Bonaparte i Fersen (1938)
W świcie cesarza (1940), Nagroda Thérouanne Akademii Francuskiej w 1941 roku
Albert Sorel (1942)
Rywal Fersena : Quintin Craufurd (1947). Wznowienie: Flammarion, Paryż, 2001.
Powiernik cesarza, hrabia Narbonne , 1755-1813 (1943), Grand Prix Goberta Akademii Francuskiej w 1944 roku
Sukcesja pierwszego konsula i cesarza (1944)
Upadek rodziny królewskiej (1949)
Książę Reichstadt

P. Rain, Émile Dard, historyk , Paryż, 1947
Marcel Dunan , Notatka o życiu i twórczości Emile'a Darda (1871-1947) ”, Publikacje Institut de France, 1951
André Chaumeix , Émile Dard (1871-1947) , 1951
Jean Leclant, Institut de France, II wiek, 1895-1995