Elżbieta Austriacka (1285-1352)

Elżbieta Austriacka , urodzona ok. 1285 w Wiedniu i zmarła dnia19 maja 1352 rdo Nancy , jest księżniczką z Domu Habsburg , córki króla Alberta I st i Elizabeth Tyrolu . Żona księcia Ferry IV , była regent Księstwa Lotaryngii od 1328 do 1334 roku dla syna Raoula .

Małżeństwo i potomkowie

Agnes jest młodsza córka Alberta I st Habsburga (1255-1308), wybrany król Rzymian w 1298 roku , i jego żony Elżbiety z Tyrolu (1262-1313) po domu Goritz . Początkowo planowano, aby dołączyć do królestwa Francji , że młoda kobieta zostanie żoną Filipa IV le Bel  ; projekt ten został jednak porzucony po tym, jak starszy brat Elżbiety, Rudolf III , poślubił Blanche de France , przyrodnią siostrę króla.

W 1307 w Nancy wyszła za mąż za Ferry'a IV (1282-1328), przyszłego księcia Lotaryngii . Jako dzieci mieli:

• Raoul powiedział Chrobry (1320-1346), książę Lotaryngii, żona Eleanor w 1329 († 1332), córka księcia Edwarda I pierwszy bar , następnie w 1334 Marie de Chatillon (1323-1363), córka hrabiego Guy I st. z Blois-Châtillon
• Anna
• Marguerite († po 1376), żona Jeana de Chalon, pana Auberive († 1350), następnie Conrada, hrabiego Fryburga i Ulricha († 1377), pana Ribeaupierre .
• Elisabeth
• Albert, kanonik w Liège
• Frédéric, hrabia Luneville
• Theobald, kanonik w Trèves, a następnie w Liège
• Blanche, brak w Andlau

Jako posag otrzymała Neufchâteau i Châtenois .

Regencja

Po śmierci męża w 1328 lub 1329 została regentką księstwa. Filip VI z Valois , król Francji i suzeren części sąsiedniego Barrois , martwi się, że księstwem rządzi siostra Fryderyka le Bela , króla Germanii . Ale księżna umie wykazać inicjatywę i nie daje się zaimponować licznym wrogom.

3 listopada 1329Papież prosi księżną o interwencję u Szymona de Maxéville , aby uwolnił Adhémara de Monteil , biskupa Metzu .

W tym samym czasie prowadziła wojnę z braćmi Hohenstein i położyła kres sporom sądowym dwoma traktatami, m.in.17 grudnia 1329 i 10 lutego 1330.

10 marca 1330Podpisała traktat o sojuszu ofensywnym i defensywnym z Edwardem I st , hrabią Bar .

17 marca 1330, Liverdun zostaje umieszczony w jego areszcie na siedem lat. W 1334 roku jego najstarszy syn Raoul de Lorraine został uznany za pełnoletniego. Księżna przekazuje mu wodze władzy, pozostając aktywną.

Około 1340 roku , aby chronić eksploatację księskich źródeł słonej wody, kazała wybudować fortecę Château-Salins, co bardzo szybko wzbudziło zazdrość biskupa Metzu Adhémara de Monteil . Wywiązuje się wojna, ale twierdza pozostaje w dziedzictwie księcia.

W 1346 książę Raoul poległ w bitwie pod Crécy w szeregach francuskich, pozostawiając nieletniego syna. Regencję powierzono matce młodego księcia Marii de Châtillon .

Księżna Elżbieta zmarła w 1352 roku w wieku 67 lat i została pochowana w klasztorze Königsfelden . Jego doczesne szczątki zostały przeniesione w 1770 roku do opactwa Saint-Blaise w Schwarzwaldzie, a dziś spoczywają w opactwie Saint-Paul w Lavanttal w Karyntii .

Źródła

• Georges Poull , Ducal House of Lorraine , Nancy, Presses Universitaires de Nancy,1991, 575  s. [ szczegóły wydania ] ( ISBN  2-86480-517-0 )