Tahiti elektryczność

EDT ENGIE
Logo Tahiti Electricity
Oficjalne logo
kreacja 1987
Siedziba firmy Faaa Polinezja Francuska
 
Kierunek François-Xavier de Froment ( prezes i dyrektor generalny )
Akcjonariusze Polinezja Francuska (100%)
Czynność Elektryczność
Przedsiębiorstwo macierzyste Engie - Oddział Usług Energetycznych
Firmy siostrzane Engie Services Polynesia; Polidiesel
Spółki zależne Marama Nui, Tahiti Sud Energie
Efektywny 520 (dane z 2018 r. )
Stronie internetowej edt.pf
Fundusze własne 24,5  mln XPF
Dług 18,15  miliarda XPF 2018
Obrót handlowy 14,02  miliarda XPF 2018
Bilans 395  mln XPF ( 2013 )
Zysk netto maleje288  mln XPF ( 2013 )

Électricité de Tahiti ( EDT ) to prywatna firma, która jest właścicielem publicznych usług energetycznych w Polinezji Francuskiej . Od 1987 roku EDT jest spółką zależną grupy Engie (dawniej GDF Suez) (70%). Monegasque Electricity and Gas Company , sama jest jednostką zależną GDF Suez, posiada 21% kapitału.

EDT zajmuje się:

Historyczny

Pierwsza publiczna spółka dystrybucyjna została utworzona w 1910 r. Przez Charlesa Ducorrona, któremu udało się odnieść sukces Etablissements Martin et fils, oddelegowany do dystrybucji energii elektrycznej na Tahiti, aż do przekształcenia ich w spółkę akcyjną Électricité de Tahiti w 1970 r., Która stała się spółką zależną od transnarodowy Engie w 1987 roku.

Przekazanie świadczenia usług publicznych w zakresie energii elektrycznej datuje się na 1960 r. I było kilkakrotnie modyfikowane między EDT a Polinezją Francuską, które w szczególności umożliwiły przedłużenie okresu jego obowiązywania odpowiednio o 20 i 10 lat, licząc z datą wygaśnięcia umowy koncesyjnej. w 2020, a następnie w 2030.

W zamian EDT musiało w szczególności rozszerzyć zakres swoich interwencji na inne wyspy Polinezji Francuskiej, bez podwyższania taryfy.

W ten sposób EDT zapewnia produkcję i dostawy energii elektrycznej na Tahiti, a także na dziewiętnastu innych wyspach i miastach Polinezji Francuskiej.

Produkcja

EDT produkuje głównie energię elektryczną z elektrowni cieplnych, z których główna zasilana jest paliwem zlokalizowanym w dolinie Punaruu (strefa przemysłowa Punaauia ) oraz z elektrowni wodnych. Obowiązek tworzenia, eksploatacji, rozwijania i odnawiania tych obiektów jest zawarty w specyfikacji koncesji na świadczenie usług publicznych EDT.

Produkcją energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii zajmują się spółki zależne EDT Coder Marama Nui w przypadku elektrowni wodnych i Electra w przypadku fotowoltaiki .

Przy zainstalowanych 46  MW firma Coder Marama Nui, należąca do EDT (56,36%) i do kraju (35,38%), zapewnia produkcję energii wodnej z około dwudziestu małych tam położonych w sześciu dolinach Tahiti, głównie w Papenoo, i reprezentuje średnio 30% światowej produkcji energii elektrycznej (nieco ponad 197  GWh ).

Uwzględniając fotowoltaikę słoneczną wprowadzaną przez niezależnych producentów i Electrę, miks produkcyjny obejmuje zatem znaczny udział energii odnawialnej, rzędu 30–35% rocznie. Rekord osiągnięty w zakresie energii elektrycznej Tahiti wynosi 70% na dzień23 stycznia 2019 rokuhttps://www.edt.pf/transition-energetique-innovation

Te wyniki sprawiają, że Polinezja Francuska jest trzecim co do wielkości terytorium wyspiarskim na Południowym Pacyfiku pod względem udziału energii odnawialnej w miksie elektroenergetycznym, zgodnie z porównaniem przeprowadzonym przez Pacific Power Association w raporcie za 2015 rok.

Podczas swojej podróży do Polinezji Francuskiej w wrzesień 2017Sekretarz stanu ds. Transformacji ekologicznej i sprzyjającej włączeniu społecznemu Sébastien Lecornu przypomniał, że udział energii odnawialnej w Polinezji Francuskiej był dwukrotnie wyższy na poziomie metropolitalnym, i wyraził uznanie dla postępu Polinezji Francuskiej w tym obszarze.

Dystrybucja

EDT, początkowo posiadacz koncesji na dystrybucję energii elektrycznej w obszarze miejskim Tahiti, stał się także koncesjonariuszem większości gmin i związków międzygminnych w Polinezji Francuskiej.

Dystrybucja energii elektrycznej na Tahiti i na stowarzyszonych wyspach Polinezji Francuskiej korzysta z taryfy ustalonej przez społeczność Polinezji Francuskiej, zgodnie z formułą umowną zezwalającą na wynagrodzenie koncesjonariusza EDT.

Ta sieć obejmuje działania mające na celu ograniczenie cen skierowane głównie do małych gospodarstw domowych o niskim zużyciu oraz do przedsiębiorstw (abonenci „średniego napięcia”).

Ta siatka jest również progresywna dla klientów krajowych: przedziały wysokiego zużycia są droższe, aby zachęcić do kontroli zużycia.

W 1 st sierpień 2020pierwsza taryfa za zużycie zaczyna się od 17  F / kWh (pierwszy przedział zużycia przez abonenta krajowego „małego konsumenta”), a najwyższa taryfa to 35  F / kWh (zużycie krajowe powyżej 240  kWh ).

Użytkownicy średniego napięcia, którzy posiadają inteligentne liczniki, mogą także rozróżniać harmonogramy zużycia energii w nocy.

Ceny energii elektrycznej na Polinezji Francuskiej są wyższe niż we Francji kontynentalnej, w szczególności ze względu na wyższe koszty spowodowane oddaleniem i awarią systemu elektroenergetycznego, a także brakiem możliwości korzystania z energii jądrowej. W przeciwieństwie do departamentów zamorskich oraz Wallis-and-Futuna , Polinezja Francuska nie korzysta z dopłaty do publicznej usługi elektroenergetycznej (CSPE), co pozwala na wyrównanie stawek w metropolii. Ceny energii elektrycznej na Polinezji Francuskiej są jednak niższe niż w większości porównywalnych systemów energetycznych na Południowym Pacyfiku.

Uwagi i odniesienia

  1. „  Spółki zależne  ” , na smeg.mc
  2. 64% spółka zależna Engie
  3. Raport Terytorialnej Izby Obrachunkowej o świadczeniu usług publicznych w zakresie energii elektrycznej w latach 1996-2006
  4. „  Wyciąg z oficjalnego dziennika Polinezji Francuskiej  ”
  5. „  Oryginalne specyfikacje koncesji na dystrybucję energii elektrycznej na Tahiti  ”
  6. „  Benchmarking 2015 PPA  ”
  7. „  Artykuł 1 w Radiu - Miks energetyczny - Przed Polinezja  ” , w Radio-1.pf
  8. "  Artykuł Tahiti Infos - Polinezyjskie stawki jedne z najtańszych w Oceanii  "

Link zewnętrzny