Kościół Saint-Pierre w Dijon
Artykuł ten jest zarysem dotyczącym architektury lub urbanistyki i katolicyzmu .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
| Kościół Saint-Pierre z Dijon | ||||
| ||||
| Prezentacja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kult | rzymskokatolicki | |||
| Rodzaj | Kościół | |||
| przywiązanie | Archidiecezja Dijon | |||
| Rozpoczęcie budowy | lata 1853 | |||
| Koniec prac | lata 1858 | |||
| Architekt |
Jean-Baptiste Lassus Henri Degre |
|||
| Dominujący styl | neogotyk | |||
| Ochrona |
 Światowe Dziedzictwo ( 2015 , Klimaty winnic Burgundii )
|
|||
| Geografia | ||||
| Kraj | Francja | |||
| Region | Bourgogne-Franche-Comté | |||
| Departament | Złote Wybrzeże | |||
| Miasto | Dijon | |||
| Informacje kontaktowe | 47 ° 18 ′ 57 ″ północ, 5° 02 ′ 32 ″ wschód | |||
Geolokalizacja na mapie: Burgundia
| ||||
Kościół Saint-Pierre w Dijon znajduje się na granicy 97 hektarów obszaru chronionego Dijon . Wznosi się do Placu Wilsona .
Historia
Kościół Saint-Pierre wziął swoją nazwę od Faubourg Saint-Pierre, dzielnicy położonej poza murami, na skraju bramy Saint-Pierre. Ten ostatni, który był południowe wejście do miasta Dijon , posiada własną nazwę od starożytnego kościoła w pobliżu XII -tego wieku, zniszczona w czasie Rewolucji Francuskiej , a kto Pasteur. Został zbudowany przez Henri Degré na planach architekta Jean-Baptiste Lassus od 1853 do 1858 roku , w stylu neogotyckim . Jego układ wnętrza został gruntownie zmodyfikowany w latach 60. XX wieku : zniknęły malowidła ścienne, wymieniono witraże, a ołtarz umieszczono pośrodku.
Organ
Oryginalne organy kościelne, zainstalowane w 1869 r. , były dziełem budowniczego organów Jean-Baptiste Ghys. Biegnij do końca XX th wieku, został zastąpiony w 1989 roku przez włoskiego narząd, jeden z Burgundii. Realizację powierzono narządu budowniczy Jean-François Muno, którego bufetu było urządzone przez artystę Pierre Sibieude, któremu zawdzięczamy ten narząd Buffet od Saint-Andoche Bazylice Saulieu .
Witraż
Większość oryginalnych okien wykuszowych, dzieło mistrza szkła z Tuluzy, Louisa Bordieu, została wymieniona, z wyjątkiem tych w północnym transepcie. Witraże w chórze zaprojektował na stulecie kościoła w 1958 r. mistrz szklarski Colas Guerrin, pozostałe są dziełem mistrza szklarskiego Weinlinga z Dijon.
Dzwon
Dzwon kościoła Saint-Pierre pochodzi z rosyjskiego miasta Sewastopola , za pośrednictwem marszałka Jean-Baptiste Philiberta Vaillanta . Jest błogosławiony przez cesarza Napoleona III .
Architektura
Kościół, zbudowany według planów architekta Jean-Baptiste Lassusa , wznosi na Place Wilson trzeźwą i surową fasadę, zwieńczoną ostrą dzwonnicą. Budynek w stylu neogotyckim uderzająco nawiązuje do kościoła Notre-Dame de Dijon , w bardziej skromnych wymiarach. Te mury i sklepienia były pierwotnie pokryte polichromią, a chór ubrany w drewnie otoczyli ołtarz główny , który ma teraz zniknął. W 1956 roku , za namową księdza Louisa Latoura, malowidła ścienne zniknęły z ołtarza umieszczonego pod skrzyżowaniem transeptu.
Galeria
-
Fasada główna
-
Łoże boleści
-
Chór neogotycki
-
Narząd
-
Prawa poprzeczka transeptu
-
Lewa poprzeczka transeptu
-
Satue prawej poprzeczki transeptu
-
Satue lewej poprzeczki transeptu
-
Schody prowadzące na galerię i organy
-
Posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem