Baudouin I st Jerozolima
| Baudouin I st Jerozolima | |
 Koronacja Baudouina. | |
| Tytuł | |
|---|---|
| Król Jerozolimy | |
| 25 grudnia 1100 - 2 kwietnia 1118 ( 17 lat, 3 miesiące i 8 dni ) |
|
| Koronacja | 25 grudnia 1100w Bazylice Narodzenia Pańskiego w Betlejem |
| Poprzednik |
Godefroy de Bouillon ( prawnik Grobu Świętego ) |
| Następca | Baudouin II |
| Hrabia Edessy | |
| 1098 - 1100 | |
| Poprzednik | Thoros z Edessy |
| Następca | Baldwin II z Jerozolimy |
| Biografia | |
| Dynastia | Dom Flandrii |
| Imię i nazwisko | Baudouin I st Boulogne |
| Data urodzenia | v. 1058/1065 |
| Data śmierci | 2 kwietnia 1118 |
| Miejsce śmierci | El-Arich |
| Tata | Eustache II z Boulogne |
| Matka | Idea Boulogne |
| Rodzeństwo |
Eustachy III Godefroy 
|
| Małżonka |
|
 |
|
Baudouin de Boulogne , urodzony w 1065 , jest trzecim synem Eustachego II , hrabiego Boulogne , i Ide de Lorraine . Brał udział w pierwszej krucjaty w 1096 roku , po czym stał hrabia Edessy od 1098 do 1100 roku i pierwszego króla Jerozolimy jako Baldwin I st 1100 do jego śmierci2 kwietnia 1118.
Przed krucjatą
Baudouin de Boulogne ma dwóch starszych braci: Eustachego III , hrabiego Boulogne, przeznaczonego do odbioru ojcowskiego dziedzictwa i Godefroy de Bouillon , księcia Dolnej Lotaryngii , przeznaczonego do odbioru macierzyńskiego spadku (jego wuj Godefroy III garbus , mający bez dzieci, nazwał go swoim spadkobiercą). W rzeczywistości Baudouin był skazany na karierę kościelną, a nawet biskupią , aby wspierać politykę swoich dwóch braci. Ale z mało znanych powodów porzucił tę ścieżkę na rzecz broni. Kiedy Godefroy oblega Stenay, aby podbić posiadłości swojego wuja, on i jego brat Eustache organizują posiłki, aby mu pomóc.
Po definitywnym odejściu z zakonów poślubił Godehildę († 1097 ), córkę anglo-normańskiego lorda Raoula II z Tosny . Wydaje się, że Godefroy de Bouillon uważał go wówczas za swojego spadkobiercę, na co wskazuje obecność Baudouina i nieobecność Eustachego w wielu aktach Godefroya.
Ale w chwili wyruszenia na krucjatę Baudouin, biorąc pod uwagę trudności, jakie jego brat miał z odzyskaniem własności wuja (oblężenie Stenay, o którym mowa powyżej), wolał wziąć udział w pierwszej krucjacie i spróbować szczęścia w Wschód.
Hrabia Edessy
Towarzyszy swoim dwóm braciom w krucjacie, aż do przybycia tego ostatniego pod Antiochię w październiku 1097 r . W tym czasie Thoros , Lord Edessy , poprosił krzyżowców o pomoc w radzeniu sobie z tureckimi atakami. Baudouin de Boulogne odpowiedział na wezwanie Thorosa i stopniowo narzucił się Edessy , grożąc powrotem do krzyżowców i zmuszając Thorosa do przyjęcia go na swojego następcę. Thoros znajduje wkrótce po (9 marca 1098) śmierć podczas zamieszek, być może z pomocą Baudouina, który następnie został hrabią Edessy.
Godehilde de Tosny po śmierci w 1097 ożenił się z Ardą , Ormianinem , co sprawia, że jest lepiej akceptowany przez ludność ormiańską ; tym bardziej, że skutecznie odpycha Turków , rozszerzając swoje posiadłości aż do brzegów Eufratu . Gdy dowiaduje się o śmierci swojego brata Godefroya, myśli o rzuceniu się w kierunku Dyarbekirów . Następnie wyjechał, aby przejąć sukcesję Jerozolimy, powierzając hrabstwo Edessy swojemu kuzynowi Baudouin du Bourg .
Król Jerozolimy
Młode królestwo Jerozolimy miało wtedy tylko jeden port, Jaffa , pozostałe porty Palestyny były utrzymywane przez Fatymidów w Egipcie. Jest to poważny problem dla kolonii, która może komunikować się z resztą chrześcijaństwa tylko drogą morską.Pierwszym zadaniem Baudouina jest zatem zapewnienie kontroli nad brzegiem i zajmuje kolejno porty Arsouf , Césarée ( 1101 ), św. -Jean-d'Acre ( 1104 ), Bejrut i Sydon ( 1110 ). On również chwyta Ayla ( 1116 ) na Morzu Czerwonym . W tym samym czasie musiał stawić czoła kilku kontratakom Fatymidów i Abbasydów .
W 1113 roku , Baldwin Arda oddala żonę swoją, rzucając ją w klasztorze, aby poślubić Adelaide Savona , wdowa hrabiego Rogera I st Sycylii . Małżeństwo to przynosi mu znaczny posag, aby zapełnić skarbiec i cenne wsparcie floty sycylijskiej . Jednak rozwód z pierwszą żoną nigdy nie jest ogłaszany przez Kościół , co czyni go winnym bigamii . Zgadza się rozstać się z Adelaide pod naciskiem Stolicy Apostolskiej , ale dopiero po wydaniu posagu. Zmarł wkrótce potem, unikając przez tę ostatnią separację śmierci ekskomunikowanej.
W Bazylika Grobu Świętego , po raz widział groby Gotfryd z Bouillon i Baldwina I st Jerozolimy, ale po pożarze w 1808 roku w Bazylice, że są one niszczone przez architekta opracować kilka kaplic. Według tradycji grobowce te zostały umieszczone pod Kamieniem Namaszczenia . Inna tradycja umieszczała je pod dwiema ławami przylegającymi do kaplicy Adama pod Kalwarią.
Pochodzenie
Pochodzenie Baudouin I st Jerozolima| 32. Arnoul II z Boulogne | |||||||||||||||||||
| 16. Arnoul III z Boulogne | |||||||||||||||||||
| 33. | |||||||||||||||||||
| 8. Baudouin II z Boulogne | |||||||||||||||||||
| 34. | |||||||||||||||||||
| 17. | |||||||||||||||||||
| 35. | |||||||||||||||||||
| 4. Eustache I st Boulogne | |||||||||||||||||||
| 36. Thierry II z Fryzji | |||||||||||||||||||
| 18. Arnould de Frise | |||||||||||||||||||
| 37. Hildegarda Flandrii | |||||||||||||||||||
| 9. Adelajda Fryzji | |||||||||||||||||||
| 38. Sigefroid z Luksemburga | |||||||||||||||||||
| 19. Luitgarde de Luxembourg | |||||||||||||||||||
| 39. Edwige de Nordgau | |||||||||||||||||||
| 2. Eustache II z Boulogne | |||||||||||||||||||
| 40. Régnier II Hainaut | |||||||||||||||||||
| 20. Régnier III Hainaut | |||||||||||||||||||
| 41. | |||||||||||||||||||
| 10. Lambert I st Leuven | |||||||||||||||||||
| 42. Hugues I st. Nordgau | |||||||||||||||||||
| 21. Adela | |||||||||||||||||||
| 43. Hildegarda de Ferrette | |||||||||||||||||||
| 5. Matylda z Louvain | |||||||||||||||||||
| 44. Ludwik IV Francji | |||||||||||||||||||
| 22. Karol z Basse Lotharingie | |||||||||||||||||||
| 45. Gerberge de Saxe | |||||||||||||||||||
| 11. Gerberge z Lotharingie | |||||||||||||||||||
| 46. | |||||||||||||||||||
| 23. Adelajda | |||||||||||||||||||
| 47. | |||||||||||||||||||
| 1. Baudouin I st Jerozolima | |||||||||||||||||||
| 48. Gotelon | |||||||||||||||||||
| 24. Godefroid I st Verdun | |||||||||||||||||||
| 49. Oda z Metzu | |||||||||||||||||||
| 12. Gothelon I st Lotharingie | |||||||||||||||||||
| 50. Hermann I st Saksonia | |||||||||||||||||||
| 25. Matylda Saksonii | |||||||||||||||||||
| 51. Hildegarda z Westerburga | |||||||||||||||||||
| 6. Godefroid II z Basse-Lotharingie | |||||||||||||||||||
| 52. | |||||||||||||||||||
| 26. | |||||||||||||||||||
| 53. | |||||||||||||||||||
| 13. | |||||||||||||||||||
| 54. | |||||||||||||||||||
| 27. | |||||||||||||||||||
| 55. | |||||||||||||||||||
| 3. Idea Verdun | |||||||||||||||||||
| 56. | |||||||||||||||||||
| 28. | |||||||||||||||||||
| 57. | |||||||||||||||||||
| 14. | |||||||||||||||||||
| 58. | |||||||||||||||||||
| 29. | |||||||||||||||||||
| 59. | |||||||||||||||||||
| 7. Doda | |||||||||||||||||||
| 60. | |||||||||||||||||||
| 30. | |||||||||||||||||||
| 61. | |||||||||||||||||||
| 15. | |||||||||||||||||||
| 62. | |||||||||||||||||||
| 31. | |||||||||||||||||||
| 63. | |||||||||||||||||||
Bibliografia
- " Plan Grobu Świętego naszego oblężenia. Jezus Chrystus znajdujący się w ziemi świętej na Górze Kalwarii w mieście Jerozolima ” , na Gallica ,1715(dostęp 29 lipca 2020 r . ) .
- Alexis-Guillaume-Charles-Prosper baron de Hody, Opis grobów Godefroid de Bouillon i łacińskich królów Jerozolimy, dawniej istniejących w kościele Grobu Świętego lub Zmartwychwstania , H. Goemaere,1855.
- Vincent Meylan, „ Zagadka grobowców królów krucjat ”, Point de Vue ,listopad 2011, s. 64.
Bibliografia
- (en) Alan V. Murray , The Crusader Kingdom of Jerusalem: A Dynastic History, 1099-1125 , Oxford, Prosopographica et genealogica, coll. „Publikacje okolicznościowe/4”,2000, 280 pkt. [ szczegóły wydania ] ( ISBN 1-900934-03-5 ).
- René Grousset , L'Empire du Levant: Histoire de la Question d'Orient , Paryż, Payot, coll. "Biblioteka Historyczna",1949( przedruk 1979), 648 s. ( ISBN 978-2-228-12530-7 ).
- (it) Sergio Ferdinandi, La Contea franca di Edessa. Fondazione e profilo storico del primo principato crociato nel Levante (1098-1150) , Pontificia Università Antonianum, Roma 2017, 934 s. ( ISBN 978-88-7257-103-3 ) .