Rodzaj | Podmiot prawa międzynarodowego , stolica apostolska , państwo zadu ( państwa papieskie ) |
---|---|
Siedzenie | Watykan |
Język | łacina |
Papież | François (od2013) |
---|---|
Kluczowi ludzie | Pietro Parolin ( kardynał sekretarz stanu ) |
Przynależność | Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (od25 czerwca 1973) , Obserwatorzy Zgromadzenia Ogólnego ONZ ( w ) (od1 st lipiec +2.004) , Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (od1957) , UNESCO ( obserwator ) |
Wydatki | 234 000 000 euro (2010) |
Stronie internetowej | www.vatican.va |
Stolica Apostolska albo Stolica Apostolska jest osoba prawna reprezentująca Papieża i Kurii Rzymskiej . Jest to podmiot prawa międzynarodowego, który utrzymuje stosunki dyplomatyczne z państwami i jest członkiem organizacji międzynarodowych lub jest w nich reprezentowany.
Jej istnienie za to z papiestwem i struktury, od XI -tego wieku , Kurii Rzymskiej i papieskiej dyplomacji . Początkowo dotyczyło to stosunków dyplomatycznych między papieżem a władcami , królami i cesarzami , a następnie ze współczesnymi państwami, które zostały ustanowione w historii . Na poziomie prawa międzynarodowego Stolica Apostolska istnieje dziś jako „podmiot prawa pierwotnego” na równi z państwami, to znaczy jest uznawana przez państwa, ale nie zawdzięcza swojego istnienia temu uznaniu.
Istnienie Stolicy Apostolskiej jest związane z osobą Papieża, a nie z terytorium . W ten sposób Stolica Apostolska pozostawała podmiotem prawa międzynarodowego między 1870 r. , Datą wygaśnięcia Państwa Kościelnego , a 1929 r. , Datą ustanowienia Państwa Watykańskiego na mocy porozumień laterańskich . Stolica Apostolska i Watykan to dwie odrębne jednostki, chociaż obie mają na czele Papieża. Watykan składa się ze Stolicy Apostolskiej, podmiotu duchowego i Państwa Watykańskiego, podmiotu doczesnego. Łącznikiem między tymi dwoma podmiotami jest Papież, głowa duchowa i doczesna, posiadający władzę absolutną (wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą). Przedstawicielami Stolicy Apostolskiej przy stanach i organizacjach międzynarodowych są nuncjusze lub delegaci apostolscy. Papieska Rocznik 2009 wskazuje, że organ ten dyplomatyczny ma 177 nuncjuszów i 8 delegatów apostolskich.
Władza doczesna i terytorialna Papieża sięga darowizny Pałacu Laterańskiego dokonanego przez cesarza Konstantyna - którego nie należy mylić z darowizną Konstantyna , apokryficznym dokumentem głoszącym, że papież uzyskał zwierzchnictwo nad Rzymem i Zachodem.
Pepin Krótki , pokonując Longobardów w 754-756, podbił dla papieża Stefana II dziedzictwo świętego Piotra , przodka Państwa Kościelnego (por darowizna Pepin ).
Stłumione podczas rewolucji francuskiej , Państwa Kościelne ostatecznie utraciły Awinion i Comtat Venaissin (przyłączony w 1791 r.), Ale ich część włoska została przywrócona w 1814 r.
Kiedy zostanie ustanowiona jedność Włoch, państwa papieskie będą kwestionowane i ostatecznie stłumione. To początek „ kwestii rzymskiej ”: stolica Królestwa Włoch została zajęta przez wojnę z suwerennym państwem Papieża, który uważa się za więźnia i nie opuszcza już murów Watykanu.
Po ich utracie w 1870 roku Stolica Apostolska znalazła się bez bazy terytorialnej, a zatem bez jakiejkolwiek innej legitymacji w tej materii, niż jej rola jako wcielenia Kościoła katolickiego. Jednak jego stosunki z innymi krajami są kontynuowane. W ten sposób 16 krajów utrzymywało z nim stosunki dyplomatyczne w czasie obowiązywania Prawa Gwarancyjnego z 1871 r. W chwili podpisywania porozumień laterańskich było ich 27. Wiele państw wysłało do Stolicy Apostolskiej nadzwyczajne misje: cesarz Korei w 1904 The negus z Etiopii w 1907 i 1908 lub cesarz Chin w 1910 roku .
Układy laterańskie z 1929 r. Położyły kres „kwestii rzymskiej”, uznając (nieprzerwaną) suwerenność Stolicy Apostolskiej i tworząc jako wsparcie terytorialne Państwo Watykańskie.
Stolica Apostolska, czyli instytucja rzymskiej Stolicy Episkopatu Piotra, była przedmiotem prawa międzynarodowego przynajmniej od czasów Karolingów. Z tego okresu datuje się skuteczna i suwerenna kontrola terytorium, „dziedzictwa Piotra”, przodka „Państwa Kościoła” lub „ Państwa Kościelnego ”.
Aby zostać uznanym za suwerenne państwo, rząd musiałby zazwyczaj posiadać i kontrolować terytorium. Dzieje się tak nieprzerwanie, z wyjątkiem lat 1791–1814 oraz 1871–1929 (do pewnego stopnia: jedynym terytorium skutecznie kontrolowanym był Watykan, a państwa nie przerywały stosunków dyplomatycznych).
Układy laterańskie ( 1929 ), które położyły kres „kwestii rzymskiej”, stanowią (art. II): „Włochy uznają suwerenność Stolicy Apostolskiej na arenie międzynarodowej jako dziedzinę wpisaną w ich naturę, zgodnie z jej tradycja i wymogi jej misji w świecie. "
Według M gr Cardinale Stolica Apostolska „istnieje i działa w ramach społeczności międzynarodowej jako prawna personifikacja Kościoła ”. To z nim, a nie z Państwem Watykańskim , państwa utrzymują stosunki dyplomatyczne. To on zasiada w niektórych organizacjach międzynarodowych, takich jak Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej czy Światowy Związek Pocztowy . Dlatego ambasadorowie zagraniczni są akredytowani przy Stolicy Apostolskiej, a nie w Watykanie .
Stolica Apostolska ma status stałego obserwatora przy Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ; jej ambasador reprezentuje interesy Papieskiego Państwa Watykanu .
Status ten został początkowo uzyskany dzięki statusowi członka Światowego Związku Pocztowego i Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego posiadanego przez Watykan w ramach Poczty Watykańskiej i Radia Watykańskiego. ONZ po zaprosiła kraje członkiem tych organizacji, aby wziąć udział w niektórych sesji, Watykan jest również zaproszeni.
W 1957 roku, w celu wyjaśnienia sytuacji, Sekretarz Generalny w ONZ , U Thant , a Stolica Apostolska zgodzili się, że Stolica Apostolska, a nie Watykan członkowskie , które utrzymuje stosunki z organizacji. W 1964 r. Przy Stolicy Apostolskiej uznano status stałego obserwatora.
Liczba państw nawiązujących stosunki dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską stale rośnie.
W 2015 roku Stolica Apostolska utrzymuje stosunki ze 180 państwami.
W prawie kanonicznym (wewnętrznym prawie Kościoła) preferowane jest używanie wyrażenia „Stolica Apostolska”:
Kan. 361: „Pod nazwą Stolicy Apostolskiej lub Stolicy Apostolskiej w niniejszym Kodeksie mamy na myśli nie tylko Biskupa Rzymu, ale także, o ile natura rzeczy lub kontekst nie pozwala na to inaczej rozumiane, Sekretariat Stan, Rada ds. Publicznych Kościoła i inne instytuty Kurii Rzymskiej. Kuria Rzymska jest regulowane przez Canon 360 i Konstytucji apostolskiej Pastor Bonus .
1983 Code określa również, że jest boski przepisu wynika, że Kościół z jednej strony, a Stolica Apostolska z drugiej strony, mają status osoby prawnej (innych podmiotów że prawo francuskie wymaga od osób prawnych są kwalifikowane od osób prawnych , § 2 kanonu). Mogą. 113: § 1. Kościół katolicki i Stolica Apostolska posiadają osobowość prawną z samego porządku Bożego ( ex ipsa ordinatione divina ).
Widoki apostolskie Kościołów Wschodu są powszechnie określane mianem „świętych”. Na Zachodzie diecezja Mainz jako jedyna, poza rzymską, nosi tę oficjalną nazwę: po łacinie jest to „Sancta Sedes Moguntina”, nawet jeśli tytuł ten wyszedł z użycia .