Etienne Riché | |
![]() Zdjęcie Étienne Riché z 1931 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Podsekretarz stanu ds. Obrony narodowej | |
20 lutego 1932 - 10 maja 1932 | |
Prezydent | Paul Doumer |
Rząd | Późno III |
Legislatura | XIV kadencja ustawodawcza |
Koalicja | Związek narodowy |
Podsekretarz stanu ds. Lotnictwa | |
27 stycznia 1931 - 6 lutego 1932 | |
Prezydent | Paul Doumer |
Rząd | Laval I , Laval II , Laval III |
Legislatura | XIV kadencja ustawodawcza |
Koalicja | Związek narodowy |
Członek Ardennes (okręg wyborczy Sedan) | |
1 st czerwiec 1.932 - 31 lipca 1934 | |
Legislatura | XV th ustawodawcy |
Grupa polityczna | GR ( 1932 - 1934 ) |
Poprzednik |
Jules Courtehoux ( PRRRS ) (pośrednio, okręgowa przywrócone) |
Następca | Edmond Barrachin ( RI ) |
Poseł do Ardenów (okręg wyborczy Mézières 1) | |
1 st czerwiec 1928 - 31 maja 1932 | |
Legislatura | XIV kadencja ustawodawcza |
Grupa polityczna | GSR ( 1928 - 1932 ) |
Koalicja | Związek narodowy |
Poprzednik | Edmond Petitfils |
Następca | Maurice Voirin ( SFIO ) |
Ogólne radny z kantonu Omont | |
2 października 1921 - 31 lipca 1934 | |
Poprzednik | Georges d'Hôtel |
Następca | Ernest Labbé ( RI ) |
Biografia | |
Imię urodzenia | Jean Marcel Étienne Riché |
Data urodzenia | 15 lipca 1883 |
Miejsce urodzenia | Charleville |
Data śmierci | 31 lipca 1934 |
Miejsce śmierci | Paryż |
Narodowość | Francja |
Partia polityczna |
Partia Republikańska ds. Reorganizacji Narodowej AD RI |
Rodzeństwo | Georges Riché |
Ukończyć | ELSP |
Zawód | Bankier |
Étienne Riché to francuski polityk i bankier, urodzony dnia15 lipca 1883w Charleville w Ardenach i zmarł dalej31 lipca 1934w Paryżu .
Pochodzący z rodziny notabli Riché narzucił się lokalnie w okresie międzywojennym , stając się przywódcą prawicy Ardenów. Jako centroprawicowy człowiek jest „jednym z obiecujących talentów” swojego pokolenia. Zagorzały obrońca popularnych banków, interesuje się także problematyką lotnictwa i działa w środowisku weteranów .
Wnuk Julesa François Riché , jest synem Maurice'a (1852-1913), prezesa Izby Adwokackiej w Charleville i Stéphanie Colle. Jest starszym bratem Georges'a Riché i jego siostra Thérèse poślubia Édouarda Escarrę, podczas gdy jego siostra Françoise (1889-1984) poślubia Émile Henriot.
Poślubia Madeleine Lenormand. Ich najstarszy syn Philippe, lotnik , zmarł na początku II wojny światowej na10 czerwca 1940w Tagnon . Jego córka Hélène poślubiła Jacquesa Aliberta, syna Raphaëla Aliberta, w 1939 roku . Wreszcie ich ostatni syn Daniel był między innymi delegatem międzyresortowym ds. Integracji młodzieży.
Oficer rezerwy, Etienne Riche jest zmobilizowany na 1 st sierpnia 1914 91 th Pułku Piechoty z Mézières gdzie pełnił swoją służbę wojskową . Dwukrotnie ranny, najpierw we wrześniu 1914 r., A potem wLipiec 1916, został awansowany na kapitana w tym roku i uzyskał dwa cytowania. Na jego prośbę zostaje przydzielony do jednostki lotniczej, w której kończy wojnę.
Weteran, Riché w 1932 roku został prezesem Stowarzyszenia Rezerwowych Oficerów Lotniczych .
Były student Wolnej Szkoły Nauk Politycznych i doktor prawa, Étienne Riché zwrócił się do sektora bankowego i zaangażował się w kręgi wzajemności. Zaraz po wojnie pomógł założyć Société ardennaise de crédit, a następnie kierował Banque Populaire de Charleville.
Jest pierwszym prezesem Chambre Syndicale des Banques Populaires de France . Był także sprawozdawcą projektu ustawy w 1929 roku. Kiedy został zastępcą, trajektoria zawodowa Richégo łączy się z jego karierą polityczną. Wykorzystuje swoje umiejętności interpersonalne, aby promować popularne kredyty wśród innych parlamentarzystów i rządów. Jest w szczególności początkiem grupy parlamentarnej zajmującej się obroną popularnych banków.
Kariera polityczna Etienne Riche rozpoczęła się w 1921 roku Właściciel w Touligny udało mu się zostać wybrany radny generalny w kantonie Omont , mandat zachował aż do śmierci. W wyborach parlamentarnych w 1924 r. Wszedł na listę Związku Republikańskiego Ardenów, koalicji umiarkowanych w departamencie, ale nie uzyskał mandatu.
Na początku lat dwudziestych radny generalny Omont wstąpił do małej i efemerycznej Partii Republikańskiej reorganizacji narodowej, założonej w 1919 roku przez takich ludzi jak Colrat czy Bokanowski . Ruch ten, zwany także „Czwartą Republiką”, skupiał ludzi z różnych perspektyw politycznych, którzy chcieli zmian instytucjonalnych. Następnie zbliżył się do Sojuszu Demokratycznego .
Posłanka i pozycja politycznaRiché przedstawił się jako niezależny radykał w 1928 roku w pierwszej dzielnicy Mézières . Został wybrany na wąsko Émile Jevais, SFIO burmistrza z Braux , tylko sześć głosów siebie. Swoje zwycięstwo zawdzięcza utrzymaniu komunistycznego Mayera w drugiej turze. W Izbie wstąpił do grona socjalno-radykalnej lewicy , dołączając w ten sposób do nowo wybranych ludzi takich jak on, takich jak Cathala czy Fels , z którymi otarł się w Partii Republikańskiej o reorganizację narodową.
W 1932 roku Riché przeniósł się do nowo utworzonego okręgu wyborczego Sedan . Został wybrany w pierwszej turze przeciwko socjalistom Tellierowi i komunistycznej Sampaix . Jego poprzednia grupa nie została odnowiona, teraz zasiada w radykalnej lewicy .
Działalność parlamentarna i pozaparlamentarnaPo swoich pierwszych wyborach na zastępcę powiedział swojemu przyjacielowi Jeanowi de Grandvilliers: „Wchodzę do Izby, aby wykonać dobrze zdefiniowaną akcję. Chcę tam uratować nasze lotnictwo, nie chcę innego zadania ”. Od czasu swojej kariery w lotnictwie podczas pierwszej wojny światowej Riché rzeczywiście wykazywał duże zainteresowanie sprawami lotniczymi, zarówno cywilnymi, jak i wojskowymi. Wstąpił do Komisji Aeronautyki w 1929 r., A następnie objął przewodnictwo w 1933 r. W tym samym roku został prezesem Aeroklubu Francji , zastępując Pierre-Étienne Flandin .
Pełnił funkcję podsekretarza stanu ds. Lotnictwa od stycznia 1931 r. Do lutego 1932 r. W trzech pierwszych rządach Laval , a następnie został mianowany podsekretarzem stanu ds. Obrony narodowej od lutego do maja 1932 r. W trzecim rządzie Tardieu . Za tę działalność rządową zawdzięczamy mu w szczególności utworzenie szkoły mechaników-praktykantów Sił Powietrznych , która stała się szkołą podoficerską Sił Powietrznych .
Chory Riché udał się na urlop parlamentarny w 1933 roku. Ale jego obowiązki przypomniały mu o jego obowiązkach i zmusiły go do powrotu i siedzenia. Tak było w marcu 1934 r., Podczas głosowania nad ustawą reformującą Związek Izby Banków Ludowych.
Jako weteran z wojny światowej wstąpił do stowarzyszenia Croix-de-Feu , z których jego Georges brat był również skarbnikiem. Podczas demonstracji 6 lutego 1934 r. Étienne Riché, obecny w Izbie , informował La Rocque na bieżąco telefonicznie o stosunku jego kolegów parlamentarnych do wydarzeń, które miały miejsce w tamtym czasie.
Pochwycony chorobą Riché zmarł w Paryżu dnia31 lipca 1934. Podpułkownik André Langeron oświadcza przed trumną w przytłaczającym cierpieniu według Grandvilliers: „Takiego człowieka nie można zastąpić, on sam byłby w stanie utrzymać we Francji swoje miejsce wielkiej siły powietrznej, on sam posiadał niezależność, metodę i wiara! Będzie Decapitated Wings Zespół znaleźć przywódcę godnego nich? ”.
Riché, wraz z kilkoma innymi moderatorami, takimi jak Piétri czy Franklin-Bouillon , pomogli rozpocząć karierę młodego Edmonda Barrachina . To ponadto ten ostatni zastępuje go jako deputowany okręgu Sedan podczas wyborów uzupełniającychListopad 1934.
Jego rodzina stworzyła w 1955 roku nagrodę Étienne i Philippe Riché, której celem jest pomoc młodym ludziom w karierze lotniczej. W 2014 roku, po kilku latach porzucenia, ponownie został nagrodzony przez Fundację Riché.
Charleville-Mezieres Aeroklub został oficjalnie nazwany22 września 2017 r Aerodrome des Ardennes - Étienne Riché na jego cześć.