| Etienne Coutan | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Narodziny |
15 maja 1875 Nantes |
| Śmierć |
1 st marzec +1.963 Krosta |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Architekt gminy Nantes |
| Trening |
Charles Mewes Fine Arts w Paryżu (warsztat Pascal) 1 st faza Prix de Rome |
| Grafika | |
| Osiągnięcia | Renowacja Porte Saint-Pierre Bains-douches przy rue Noire (Nantes) Zajezdnia tramwajowa na placu Morrhonnière Jean-Baptiste-Daviais Square du Maquis-de-Saffré |
| Środowisko rodzinne | |
| Tata | Paul-Auguste Coutan (1826-1911) |
| Matka | Julie Goblin (1843-1937) |
| Rodzina | Amable-Paul Coutan |
Étienne Coutan , urodzona dnia15 maja 1875w Nantes , zmarł dnia1 st marzec +1.963w Blainie jest architektem, który zrobił karierę w swoim rodzinnym mieście, którego był architektem w latach 1911-1940.
Urodzony w 1875 roku w Butte Sainte-Anne (w Mont-Cassis), południowo-zachodniej dzielnicy Nantes, Étienne Coutan jest synem i wnukiem malarzy, mieszkającym w wyższej klasie średniej w Nantes. Jego dziadek Amable-Paul Coutan (1792-1837) namalował m.in. portret Georgesa Cadoudala , portret Louisa François Coutarda (1833), wystawiany w Musée de l'Armée w Paryżu , czy nawet The Visitation , mural z kościoła Notre-Dame-de-Lorette również w Paryżu, który zdobył Prix de Rome w 1820 r. (po drugim Prix de Rome w 1818 r.), za Achilles daje Nestorowi nagrodę mądrości na olimpiadzie . Jego ojciec, Paul-Auguste Coutan, był kustoszem w Muzeum Sztuk Pięknych w Nantes do 1900 roku.
Wyrażając chęć zostania architektem , Étienne Coutan przechodzi szkolenie w krajowej szkole zawodowej Livet . Jego ojciec chciał, aby dołączył do tej instytucji, która kształci projektantów przemysłowych i współpracowników architektów, a nie do Lycée de Nantes , szkoły, do której uczęszczają najchętniej uczniowie tej samej rangi społecznej. Chociaż biorąc kursy w „Livet”, robił praktykę z architektem Nantes Jules Montfort , 2 th największym Prix de Rome w 1868 roku, a miasto ma budowę Banku Francji, położony n o 14 Rue La Fayette .
Następnie Étienne Coutan udał się do Paryża, aby w 1894 r. Starać się o przyjęcie do Szkoły Sztuk Pięknych . W tym samym czasie wstąpił do biura architekta Charlesa Mewèsa , który tworzył luksusowe hotele i siedziby banków w Europie. Przyjęty do Beaux-Arts, Étienne Coutan zapisał się na warsztat Pascala. Wyróżnił się w pierwszej fazie Prix de Rome, czyli „pudełkach”, podczas której zdobył kilka pierwszych miejsc.
Zdobył drugie Grand Prix de Rome w 1902 roku i nagrodę Chenavard w 1903 roku.
W 1904 roku Étienne Coutan wyjechał do Szkocji i Anglii . Tam był pod wpływem ruchu Arts & Crafts i zachowywał zamiłowanie do syntezy między nowoczesną architekturą a architekturą lokalną. Zdobywszy nagrodę Chenavard w 1906 roku, skorzystał z nagrody, stypendium na podróż, dzięki której odwiedził Belgię , Holandię , Niemcy i Austrię . Wreszcie w 1912 roku, w ramach studiów nad rekonstrukcją renesansowego teatru w Nantes, ponownie udał się do Belgii i Niemiec, czerpiąc inspirację z najnowszych teatrów. Niemiecka architektura tego okresu zainspirowała Coutana, który zachował swoją logikę i trzeźwość. Architekt z Nantes w swoich pracach kieruje się tą inspiracją, w szczególności w afirmacji elementów funkcjonalno-użytkowych, zwłaszcza w budynkach związanych z działalnością gospodarczą.
W 1905 roku wstąpił do stowarzyszenia architektów z dyplomami rządu. W 1907 roku, w wieku 32 lat, przejął stery firmy architektonicznej Chenantais i dołączył do Société des architectes de Nantes. Zetknął się z burmistrzem Nantes, Gabrielem Guist'hau w 1908 roku i dlatego starał się o stanowisko szefa miejskich służb architektonicznych. Prefekt mianował go w 1910 r. Członkiem departamentalnej komisji ds. Budynków cywilnych Loire-Inférieure. W 1913 roku połączył siły z Camille Robida .
Étienne Coutan zostaje architektem miasta Nantes 7 listopada 1911. Zaczął program renowacji głównych zabytków Nantes, w radykalnie odmiennym świetle praktyki XIX -tego wieku. Nie jest to kwestia odbudowy, ale uwydatnienia pozostałości takimi, jakimi są, opierając się na elementach roślinnych. Pierwszym zabytkiem odrestaurowanym przez Coutan jest Porte Saint-Pierre i sąsiednie pozostałości galijsko-rzymskie . Jego oficjalną funkcją jest „dyrektor usług plantacyjnych, estetyki urbanistycznej i architektury” w ratuszu w Nantes. W 1912 roku zlecono mu zbadanie rekonstrukcji renesansowego teatru zniszczonego przez pożar, ale projekt został porzucony. Opuścił posadę w 1940 roku; miał wtedy 65 lat .
Bardzo dotknięty śmiercią córki Étienne Coutan spędził ostatnie lata w izolacji. Zmarł w 1963 roku w Blain .
Droga w Nantes, rue Étienne-Coutan , na osiedlu HLM Bellevue (dzielnica Bellevue - Chantenay - Sainte-Anne ), jest hołdem dla architekta.