Eric Jean

Eric Jean Obraz w Infobox.
Narodziny 5 marca 1969
LaSalle ( Kanada )
Narodowość kanadyjski
Czynność reżyser i aktor
Trening Wyższa szkoła teatralna Uniwersytetu Quebec w Montrealu

Éric Jean , urodzony dnia5 marca 1969à LaSalle , jest reżyserem i aktorem Quebecu .

Biografia

Eric Jean przeszedł szkolenie aktorskie w École supérieure de théâtre na Uniwersytecie Quebecu w Montrealu . W 1998 roku zajął się reżyserią i założył firmę Persona Théâtre. W 2004 roku został mianowany dyrektorem artystycznym Théâtre de Quat 'Under . potrwa do 2016 roku.

Stosując metodę kreacji, którą określa jako „żywe pisanie”, Eric Jean projektuje w ścisłej współpracy z autorem z „fragmentów tworzonych w improwizacji” przez aktorów, w stworzonym przez projektantów środowisku scenicznym. „Uwielbiam zaczynać od scenografii i zapraszać moich aktorów do improwizacji w miejscu, w którym pojawiają się historie i postacie. Jestem przekonany, że one w nas istnieją, że wystarczy posłuchać i otworzyć zawory, żeby zobaczyć, jak się pojawiają - wyjaśnia reżyser. Robiąc to, Eric Jean pozwala „powstać irracjonalne i stłumione, tak samo jak nagła potrzeba, pasja i myśl, która jest spontanicznie konstruowana”, tworząc „senny wszechświat”, w którym muzyka, ruch, wystrój i oświetlenie napisz „tyle, ile słów”.

W ten sposób będą tworzone i wystawiane utwory autorstwa Pascala Brullemansa ( Hippocampe, ciała obce, Marianne Vague itp.), Pascala Chevariego ( Mika, płaczące dziecko, Emovere, Chambre [s] ), Luc Tartar ( In bitwa ) i Olivier Kemeid ( Les Mains, przetrwanie ). Éric Jean wywodzi się także z literatury i kina: w 2000 roku transponuje do teatru powieść La Dame aux Camelias przez Fils Alexandre Dumas ( CAMELIAS , adaptacja Pascal Brullemans), a następnie w 2005 roku powieść Les Enfants du Sabat d ' Anne Hébert (adaptacja Pascal Chevarie), a następnie, w 2014 roku, w filmie premiery , przez Johna Cassavetesa i nowego Testamentu przez Vickie Gendreau.

Ta sama filozofia przyświeca Éricowi Jeanowi, gdy pełnił on funkcję dyrektora artystycznego Théâtre de Quat'Sous . Do teatru dochodzą inne dyscypliny: „Chcę prac hybrydowych, teatru, który miesza inne formy sztuki” - wyjaśnia. Utwór może obejmować „poezję, taniec, muzykę, pieśni. Lubię też rzeczy otwarte. […] Ale zawsze będzie teatr, nasze główne powołanie ”.

Eric Jean ilustruje również jego praca z meksykańskimi aktorami ( Cuerpos extraños , Más Allá ) i jego zaangażowanie w rozwój kreatywnego teatru poza dużymi miastami ( Camélias, une ardente cierpliwość, Blue Bayou ). Z własnej inicjatywy i we współpracy z organizacją Diversité artistic Montréal Théâtre de Quat'Sous od 2014 r. Organizuje przesłuchania różnorodności w celu podniesienia świadomości aktorów z Quebecu wśród widocznych mniejszości i imigrantów.

W latach 2002-2004 Éric Jean zajmował stanowisko asystenta dyrektora artystycznego National Theatre School of Canada , gdzie prowadzi zajęcia do dziś. Jego zaangażowanie na rzecz młodzieży nie ogranicza się do nauczania, ponieważ regularnie zaprasza młodych aktorów, autorów czy projektantów do udziału w swoich przedstawieniach: „Uważam, że teatr jest jednym z nielicznych środowisk, w których mieszanie się pokoleń odbywa się w tak naturalny i wzbogacający sposób. sposób ”- zauważa.

W 2016 roku, Éric Jean zastrzelony pierwszy krótki fikcyjnego filmu , Testament , inspirowany przez Vickie Gendreau za powieść i gra na deskach Quat'Sous w 2014 roku.

W 2019 roku zespół teatralny Les Deux Mondes zaprasza go do wspólnego kierowania artystycznego i ogólnego z Sébastienem Harrissonem, już w poście.

Inscenizacja

Inne działania

Korona

Uwagi i odniesienia

  1. Michel Vaïs (reż.), Słownik artystów teatru z Quebecu , Montreal, Quebec-America i Cahiers de théâtre Jeu,2008, s.  211
  2. Luc Boulanger, „  Éric Jean opuszcza kierunek Quat'Sous  ”, La Presse ,24 marca 2016 r( czytaj online )
  3. Raymond Bertin „  Kiedy ciało poprzedza napisany. Wywiad z Éricem Jeanem i Pascalem Brullemansem  ”, Jeu, przegląd teatralny , nr 125, 4. kwartał 2007, s.  100-105
  4. Alexandre Cadieux, „  The„ dramapop ”of Eric Jean  ”, Le Devoir ,24 listopada 2009( czytaj online )
  5. Alexandre Cadieux "  Telling duszę miejscu  " Le Devoir ,22 listopada 2008( czytaj online )
  6. Philippe Couture, „  Emovere. L'esthète Eric Jean  ”, Gra, recenzja teatralna [online] ,5 maja 2012( czytaj online )
  7. Marie Labreque, „  Przedsionek pamięci  ”, Le Devoir ,7 września 2007( czytaj online )
  8. Stéphane Despatie, „  Les Mains au Théâtre de Quat'Sous: Mixed improwizacja  ”, patrz ,14 października 2004( czytaj online )
  9. Alain Martineau, „  Théâtre de Quat'Sous otwiera swoje podwoje  ”, La Presse ,30 kwietnia 2009( czytaj online )
  10. (Es) Fabiola Palapa Quijas, „  Violencia y sensualidad en las historias de Cuerpos extraños  ” , La Jornada ,9 kwietnia 2006( czytaj online )
  11. (es) „  Más Allá  ” , Perriodisimo ,10 czerwca 2016 r( czytaj online )
  12. Nathalie Petrowski, „  Frédéric Pierre: dając różnicę szansę  ”, La Presse ,4 lutego 2014( czytaj online )
  13. "  Różnorodność artystyczna Montreal," Przesłuchania mające na celu (ponowne) potwierdzenie talentu tak zwanych aktorów różnorodności ", informacja prasowa  " ,3 listopada 2016 r
  14. "  O Eric Jean, reżyser", National Theatre School of Canada  "
  15. „Éric Jean adaptuje Testament Vickie Gendreau do kina” [1] , Nouvelle Vague, Radio-Canada Première, 10 sierpnia 2016
  16. „  Eric Jean - reżyser  ” w Les Deux Mondes
  17. „Dance Me”: Les Ballets Jazz de Montréal, reż. Éric Jean na quebec.huffingtonpost.ca , opublikowano 12.06.2017 , przeglądano 31.05.2018 .
  18. Laura Martin, „  Animals in Wonderland  ”, La Tribune ,20 czerwca 2013( czytaj online )
  19. Alexandre Shields, „  12th Soirée des Masques - The glass bell triumphs  ”, Le Devoir ,19 grudnia 2005( czytaj online )
  20. „  Hippocampe nagrodzony  ”, La Presse ,22 października 2003, Sekcja „Sztuka i rozrywka”, s. 8
  21. Catherine Hébert, „  Pascal Brullemans: rzemieślnik słów  ”, patrz ,31 stycznia 2002( czytaj online )