Narodziny |
25 sierpnia 1827 Sèvres ( Francja ) |
---|---|
Śmierć |
24 grudnia 1890(w 63) Hyères ( Francja ) |
Imię urodzenia | Charles Émile Van Marcke de Lummen |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Malarz , grawer |
Mistrz | Stały Troyon |
Miejsce pracy | Paryż (1869) |
Ruch | Realizm |
Dziecko | Marie dieterle |
Nagrody | Kawaler Legii Honorowej w 1872 roku |
Charles Émile Van Marcke de Lummen , znany jako Émile Van Marcke , urodzony w Sèvres dnia25 sierpnia 1827, zmarł w Hyères dnia24 grudnia 1890Jest malarzem i grafikiem francuskim .
Émile Van Marcke jest wnukiem belgijskiego malarza Charlesa van Marcke (1773-1830), specjalizującego się w malowaniu porcelany . Jego ojcem jest malarz Jean-Baptiste Jules Van Marcke (1797-1848), specjalizujący się w pejzażach animowanych postaciami zwierząt, a także malarz na porcelanie.
Émile Van Marcke poślubił Victoire Henriette Caroline Robert (1834-1934), córkę fotografa Louis-Rémy Roberta . Mają troje dzieci: Gabrielle Victoire van Marcke de Lummen (1853-1918), która poślubiła malarza Louisa Watelina w 1873 roku, Marie Diéterle (1856-1935), z domu Marie Perrine Louise van Marcke, malarka życia wiejskiego i zwierząt hodowlanych oraz Jean Van Marcke de Lummen (1875–1918), malarz koni.
Urodził się Émile Van Marcke 25 sierpnia 1827w rodzinie artystów i rzemieślników. Swoją karierę rozpoczął w Manufacture de Sèvres, gdzie pracował od 1853 do 1862 roku. W tym okresie poznał malarza zwierząt Constanta Troyona, który namówił go do „czerpania inspiracji z natury do swoich obrazów” . Dużo podróżuje po Francji w poszukiwaniu miejsc, ale stopniowo koncentruje swoje badania na wsi i bydle Normandii, aw szczególności na stadach krów, które staną się jego główną inspiracją.
Świadek wiejskiej Francji, idyllicznych krajobrazów francuskiego zaplecza i realistycznych przedstawień zwierząt w pełni symbolizuje jej styl. Jego rozgłos przekroczył granice Francji, by dotrzeć do Anglii i Stanów Zjednoczonych . Dzięki temu zyska międzynarodową reputację wielkiego malarza pejzaży zwierzęcych, zgodnie z tradycją mistrzów Barbizon School z poprzednich dziesięcioleci.