Kościół Notre-Dame de Louviers

Kościół Notre-Dame
Południowa fasada kościoła
Południowa fasada kościoła
Prezentacja
Kult rzymskokatolicki
Rozpoczęcie budowy 1197
Koniec prac Koniec XIII -go  wieku
Inne kampanie robocze XV p  wieku- XVI p  wieku
Dominujący styl Ekstrawagancki gotyk
Ochrona Logo pomnika historycznego Sklasyfikowane MH ( 1846 )
Geografia
Kraj Francja
Region Normandia
Departament Jasne
Miasto Louviers
Informacje kontaktowe 49 ° 12 ′ 47 ″ na północ, 1 ° 10 ′ 13 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Kościół Notre-Dame
Geolokalizacja na mapie: Normandia
(Zobacz lokalizację na mapie: Normandia) Kościół Notre-Dame
Geolokalizacja na mapie: Eure
(Zobacz sytuację na mapie: Eure) Kościół Notre-Dame

Kościół Notre-Dame w Louviers ( Eure ) jest budynkiem w stylu gotyckim, którego budowę rozpoczęto w 1197 r. I zasadniczo ukończono w 1240 r. Katolicka diecezja Évreux jest beneficjentem parafii Père Laval - Louviers - Seine, która służy temu kościołowi.

Historyczny

W 996 roku książę Ryszard I st Place Louviers pod patronatem opata św . W 1197 Ryszard Lwie Serce wymienia się z arcybiskupem Rouen , Gautier de Coutances , Louviers przeciwko Les Andelys, gdzie chciał zbudować Château-Gaillard, aby chronić Normandię przed ambicjami Philippe Auguste . Arcybiskupi Rouen pozostali doczesnymi panami Louviers aż do rewolucji.

Przejście wieża jest realizowany w 1240. nawę zbudowaną w końcu XII -tego  wieku został wyposażony w środkowej nawy siedmiu zatok oraz korytarza po obu stronach. Wystrój nawiązuje do stylu katedry w Rouen z okapnikami otaczającymi trójpłatowe okna umieszczone na osi każdego przęsła . Widać, że pod okapnikiem powyżej drugiego poziomu kapitele zostały zapisane. Te kapitele miały unieść wielkie sklepienia nawy zaplanowane przez pierwszego architekta. Nawie środkowej nawy oczekiwanej pod koniec XII XX  wieku musiał być niższy niż obecny skarbcu. Wieżę chóru wzniesiono po 1240 r. W nieznanym terminie zdecydowano się podnieść nawę o 2,60  m powyżej pierwotnie planowanego poziomu, wykonując sklepienia z zachodu na wschód. Doprowadziło to architekta do wzmocnienia podpór latających przypór na ścianach rynny, aby wznowić napór sklepień na ich nowym poziomie ciągu. Ten porządek postępu można odczytać z kształtu wysokich okien. Ich styl sięga XIII -go  wieku w dwóch pierwszych zachodnich zatok, natomiast boczne szyby, to mieć późny styl. Koniec budowy sklepienia nawy głównej nawy musi wrócić do końca XIII -go  wieku.

Miasto zostało złupione przez wojska angielskie w 1346 r., A następnie w 1356 r. Wyzwolone w 1360 r., Ponownie oblężone w 1418 r., A następnie w 1431 r. Wyzwolone w 1440 r. Miasto zostało zdewastowane i zostanie odbudowane po 1453 r., Pod koniec stulecia ”. Wojna .

Crossing Tower miała drewnianą iglicę, która została podpalona przez Anglików w 1346 roku, aby wypędzić ostatnich obrońców miasta. Od 1379 roku trwają tam prace nad odbudową. W 1414 roku zaczęliśmy budować wieżę przystawek zwaną Tour Chalenge, ze względu na imię założyciela kaplicy, która w 1428 roku jest u jej podstawy, Guillaume de Chalenge. Wieża ta była niedokończona w czasie oblężenia w 1431 roku.

Po przywróceniu pokoju od 1460 r. Wznowiono prace nad przekazaniem do nawy pięciu naczyń. Aby zaopatrzyć plac budowy w kamienie, fabryka ziewnęła kamieniołom na farmie. Prace rozpoczęto pod kierownictwem Jehan Gillat przy drugiej północnej nawie składającej się z czterech i pół przęseł po obu stronach bramy zwieńczonej dużym szczytem sieciowym.

Następnie wykonano nową fasadę od strony południowej z dużą werandą wykonaną z 1506 roku dzięki darowiznom Guillaume Le Roux . Architekt, którego nazwisko nie jest pewne, zbudował drugą nawę południową. Realizacja kruchty południowej przed kruchtą północną stworzyła oś północ-południe. Budowę finansują szlacheckie rodziny i korporacje. Budowa ganku stylu gotyckim w XVI th  century świadczy o zamożności miasta w tym czasie. W zabezpieczeniach założono kaplice

W początkach XVI -tego  wieku, wieża przejście zostało przeprojektowane od góry do dołu, z dwóch zachodnich filarów i dachu wieży z octopartite karbowany i tiercerons. Prace nad poligonem i zabudową północnej ściany wieży latarni na skrzyżowaniu podjęto dopiero po 1580 roku.

Iglica wieży chóru odbudowywana od 1379 roku została zniszczona przez wielką burzę z 1705 roku .

Kościół nie został uszkodzony podczas rewolucji.

W latach 1826-1853 zmobilizowano duże sumy na odbudowę południowej elewacji nawy i chewę. Pod kierunkiem architekta Étienne Bourguignon, rzeźbiarze Brun, a następnie Pyannet przejęli wszystkie rzeźby. Posągi to prawdopodobnie ich dzieła. Bardziej radykalna renowacja jest przeprowadzana od 1863 roku w łóżku. W 1905 roku architekt diecezjalny Gabriel Rubrich-Robert podjął się renowacji górnych partii nawy i wieży latarni .

Kościół został uszkodzony podczas nalotów bombowych w czasie II wojny światowej . Dalsze uzupełnienia zostały podjęte na elewacji południowej i elementy łóżku zmodyfikowany XIX th  century.

Kościół od 1846 roku zaliczany jest do zabytków historycznych .

Meble i rzeźby

Kościół posiada bogate wyposażenie. Kamienne posągi XVI -tego  wieku , które zdobią nawy powyżej stolicach są z Chartreuse w Gaillon . Przeciwko zachodniej fasadzie mieści się w niszy, do pochówku z XVI -tego  wieku . Dwie postacie trzymają Chrystusa za głową i stopami, z boku stoi pięć kobiet. Zabezpieczenie południowej domu w krypcie mauzoleum, leżącego na XV -go  wieku Robert Acquigny, doradca parlamentu Paryża i Dean Saint Omer.

Malarz Jean Nicolle jest autorem dwóch obrazów: Pokłon pasterzy i Pokłon Trzech Króli, które zdobią chór .

Witraż

Kościół posiada niezwykłą serię jedenastu okien wykonanych w latach 1490-1530, zaklasyfikowanych jako obiekty w 1846 roku, świadczących o bogactwie miasta w tym czasie. W ich tworzeniu brali udział najwięksi ówcześni malarze szkła: Arnoult de Nimègue (ok. 1475 - ok. 1540), Engrand i Nicolas Leprince de Beauvais.

Louviers gościł parlament Normandii podczas splądrowania Rouen przez protestantów w 1562 roku, a witraże nie musiały cierpieć z powodu wojen religijnych . W przypadku niektórych okien wpływ pogody i jej kaprysy uległy poprawie. Burza3 września 1841 zniszczył witraże w przęsłach 9 i 10.

Stare dolne części zostały zgrupowane razem w 1836 roku. Malarz szkła Maurice Muraire odnawia, uzupełnia i modyfikuje okna w latach 1902 - 1904. Przerobione części są zauważalne, ponieważ nie wytrzymały.

Daszki są wykonane w drugiej połowie XIX -go  wieku. Antoine Lusson tworzy witraże dla wykuszów 0, 1 i 2, umieszczone wLipiec 1853, te z przęseł 3, 5 i 7 kaplicy Najświętszej Marii Panny w Luty 1854. Witraż w wykuszu 10 transeptu zainstalowano w 1862 r., A w wykuszu 12 w 1866 r. Szklane dachy przęseł wysokich zostały zamontowane w 1858 r. I uzupełnione o jedenaście szklanych okien triforium w 1861 r. Duhamel-Marette produkowane zatok dla kaplicy chalenge od 1877 roku traci swoje ostatnie okna z XV th  wieku. Warsztat Lobin w Tours wyprodukował witraż do wnęki 14 w 1859-1860. Jules Boulanger ozdobił wykusz 16. W 1939 r. Zdeponowano i wysłano do Niort tylko wymienione witraże. Druga wojna światowa powoduje zniszczenie części okien XIX -tego  wieku. Zastąpiły je witraże autorstwa Jeana Barilleta w latach 1952-1955. W zakrystii zmontowano stare, nieużywane witraże, a także fragmenty witraży Lussona.

Galeria

Uwagi i odniesienia

  1. "  History of Notre Dame  " , wypowiedzenia n °  IA00019084, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  2. Katalog architekci diecezjalni z XIX -tego wieku burgundzkiego Etienne, Ludwika Filipa
  3. "  Notre-Dame Parish Church  " , zawiadomienie n o  PA00099471, baza Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury
  4. „  Pokłon pasterzy i Pokłon Trzech Króli  ” , instrukcja n o  PM27001071, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  5. "  Verrières  " , zawiadomienie n o  PM27001848, baza Palissy , francuski Ministerstwo Kultury

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły