Edouard Vallot

Edouard Vallot
Biografia
Imię urodzenia Edouard Vallot de Maignan
Narodziny 1637
Paryż Francja
Śmierć 3 września 1705
Paryż
Biskup Kościoła katolickiego
Konsekracja biskupia 28 sierpnia 1666
Ostatni tytuł lub funkcja Biskup z Nevers
Biskup Nevers
8 września 1666 - Czerwiec 1705
Poprzedni Eustache de Chéry de Mongazon Edouard Bargedé następujący
Herb
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org

Édouard Vallot de Maignan , urodzony w Paryżu w 1637 roku , zmarł w tym samym mieście dnia3 września 1705, jest francuskim prałatem , biskupem Nevers .

Biografia

Édouard Vallot jest synem Antoine Vallot , sieur de Magnan and d'Audeville, pierwszego lekarza króla Ludwika XIV i Catherine Gayant. Został wyposażony w opactwo Saint-Aubin des Bois w diecezji Saint-Brieuc w 1653 roku . W 1658 r. Nabył również w celu przeniesienia opactwa Saint-Maurin do diecezji Agen, aw 1660 r . Objął opactwo Nogent-sous-Coucy .

Doktor teologii z Sorbony, Édouard Vallot był również wcześniejszym komendantem Saint-Révérien , ale zrezygnował z tego ostatniego przywileju na rzecz Eustache de Chéry , kiedy ten zrezygnował z biskupstwa Nevers w 1666 roku . Nazywa się8 września 1666, i jest poświęcony 26 sierpnia 1667w kaplicy Sorbony przez Louisa-Henri de Pardaillan de Gondrin (1620-1674), arcybiskupa Sens, w asyście Pierre'a de Broca , biskupa Auxerre i Jeana de Maupeou , biskupa Châlons.

W latach 1675-1680 miał w Urzy , na lewym brzegu rzeki Nièvre , w pobliżu kościoła, wybudowaną przyjemną rezydencję . Ta rezydencja od tego czasu pojawiła się w herbie biskupów Nevers.

W 1678 r. Do Nevers przybył ksiądz Nicolas-Joseph Poisson (1637-1710), któremu złożył całe swoje zaufanie, któremu według oratorianina Batterela brakowało jedynie tytułu wielkiego wikariusza, którego biskup nie odważył się nadać. do niego, aby nie urazić sądu.

Około 1687 roku , Édouard Vallot usunięte kierunek jego seminarium z kanoników regularnych z opactwa Saint-Martin de Nevers , i dał go do kapłanów Oratorium , bez wątpienia za namową ks Poissona, znanego Jansenist, który miał ucho biskupa, który przez dwadzieścia lat brał duży udział w zarządzaniu diecezją.

W 1688 r. Nadał habit pierwszym Siostrom Miłosierdzia z Nevers i zatwierdził rządy zgromadzenia w 1698 r.

Rezygnuje Czerwiec 1705na korzyść Edouarda Bargedégo, którego właśnie wybrał na koadiutora i przeszedł na emeryturę do Paryża, gdzie zmarł3 września 1705. Został pochowany w sanktuarium zakonnic Ave Maria po stronie listu.

Herb i pieczęć

„Lazur, szewron, któremu na czele towarzyszą dwie barweny, aw podstawie gałązka dębu z trzema żołędziami, całość Or. "

Jego pieczęć nosi powyżej herb, zwieńczony mitrą, kolbą i kapeluszem.

Uwagi i odniesienia

  1. Jules Charrier, "Jansenism in the old dieceese of Nevers", Revue d'histoire de l'Eglise de France , T.5, N ° 28, 1914, s. 482, przypis 2. Jest to błąd typograficzny, że autor ten nazywa go „Louis de Gondren”.
  2. Batterel, Domestic memoirs to służyć in the history of the Oratory , t.IV, opublikowane przez AMP. Ingold i E. Bonnardet, Paryż, 1905, s.195.
  3. Jules Charrier, op. cit. , s. 483 i 478-505.
  4. Parmentier (21).
  5. Ogólny Herbarz Generalitat of Moulins .
  6. Count of Soultrait, Eklezjastyczny herb Nivernais , 1874.

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł