Edith Girard
Edith Girard
Édith Girard to francuski architekt urodzony dnia5 marca 1949 i umarł dalej 6 września 2014.
Ukończyła obecną Narodową Szkołę Architektury Paris-Belleville w 1974 roku , gdzie uczyła od 1976 , głównie w grupie Uno (1980-2007). Była także profesorem wizytującym: Berlage Institute (Holandia), Université de Montréal and Uquam (Kanada) , University of Maryland (USA), Alaba School (Bejrut, Liban), Shibaura Institute of Tokyo (Japonia), Pilot University w Bogocie ( Kolumbia).
Jest liberalną praktyką od 1977 roku.
Édith Girard zmarł dalej 6 września 2014w wieku 65 lat na raka. Została pochowana na cmentarzu Père-Lachaise .
Kluczowe osiągnięcia
-
Aulnay-sous-Bois ( Seine-Saint-Denis ), avenue Raoul-Dufy: departamentalny park Sausset (z Michelem Corajoudem , ogrodnikiem), 1980-1992.
-
Bagnolet (Seine-Saint-Denis), rue Descartes, dystrykt Malassis: 36 mieszkań PLA, 2001.
-
Brest ( Finistère ), miasto Kérigonan: budynek mieszkalny, 1990; rue Pierre-Corre Lambézellec : rozbudowa ratusza, poczty, komisariatu policji, biblioteki publicznej i mieszkań, 1996; przebudowa i rozbudowa holu siedziby Urzędu Planowania i Budowy Gminy Brześć 2004; rue Berger-Moreau: 38 mieszkań socjalnych i sklepów, 2005.
-
Évry ( Essonne ), ZAC des Aglasses: 107 lokali mieszkalnych PLA, 1987.
-
Grenoble ( Isère ), dystrykt Villeneuve : budynek wydziału informatyki Isère General Treasury, 1988 Architekci: Edith Girard i Laurent Israël.
-
Haga ( Holandia ), działka 23, Dedemsvaartweg, Woningbouwfestival, Morgenstond, Escamp: 20 mieszkań, 1997.
-
Mandres-les-Roses (Val-de-Marne), chemin du8 maja 1945 r : centrum rekreacji dla dzieci (z Alexandrem Chemetoffem , architektem krajobrazu), 1989.
-
Miramas ( Bouches-du-Rhône ): plan urbanistyczny i zespół 2000 mieszkań (z P. Noviant i Ch. Devillers), 1974.
-
Montreuil (Seine-Saint-Denis), blok Bel-Air: przekwalifikowanie urbanistyczne dużego kompleksu z lat 70. XX wieku, 130 nowych jednostek mieszkalnych i rehabilitacja (z O. Girard), 2005.
-
Paryż , 64 quai de la Loire i 11 rue Pierre-Reverdy: 111 mieszkań zbiorowych, 1985; 108-118 rue du Chevaleret: 128 mieszkań PLA, pracownie artystów, sklepy i teatr, 1990; 135 rue de Flandre i 73 rue de l'Ourcq: 35 mieszkań PLI, 1993; rue de la Réunion i 55-60 rue Vignole: 72 mieszkania PLI, 1996; rue de la Tour-des-Dames: zbiorowa restauracja i kuchnia, 1997; Porte de Saint-Ouen: studium urbanistyczne wjazdu do miasta, 1998; 114 rue de Turenne: przebudowa biurowca na mieszkania ze sklepami, 2000.
-
Saint-Denis (Seine-Saint-Denis): 68 domów na własność (z Olivierem Girardem), 2005.
-
Saint-Ouen (Seine-Saint-Denis): przekształcenie budynku przemysłowego w 24 pracownie artystów, 2001.
-
Plamy (Seine-Saint-Denis), wysepka Carnot: budownictwo zbiorowe (z B. Mouzasem), 1980-1992; Hotel des Postes, 1982; Wyspa Carnota: 120 mieszkań PLA, 1991.
-
Villejuif ( Val-de-Marne ), ZAC des Hautes-Bruyères, allée Sonia-Delaunay i miejsce Pablo-Picasso: mieszkania 62 PLA, 1993; ZAC Pasteur: 48 mieszkań socjalnych (wspólnie z Olivierem Girardem, 2005.
-
Vitry-sur-Seine (Val-de-Marne), 139-157 avenue Paul-Vaillant-Couturier i 71 avenue Guy-Mocquet: 94 mieszkania PLA, 2000.
Konkurencja
Édith Girard wziął w szczególności udział w kilku konkursach architektonicznych związanych z polityką tak zwanych „wielkich prac” zapoczątkowanych w Paryżu oraz w mniejszym stopniu na prowincji, za prezydentury François Mitterranda.
Cena £
Źródła
Bibliografia
-
„ Édith Girard ( 1949-2014 ) ” , na darchitectures.com ,8 września 2014(dostęp 8 września 2014 )
-
„ Edith Girard, architekt, która chciała zmienić wizerunek mieszkalnictwa socjalnego ”, Le Monde.fr ,12 września 2014( czytaj online , sprawdzono 3 lutego 2020 r. )
-
„ Équerre d'argent 1985 / Mention - Edith Girard - Housing building ” , na AMC Archi (dostęp 3 lutego 2020 )