Żółty znaczek lub koła, to mały kawałek materiału , którego porty pozorna jest nakładane na Żydów jako charakterystyczny strój podpisanym przez papieża Innocentego III i powszechnie respektowane przez władze cywilne, z XIII -tego wieku .
Kobiecy rzeczownik „Rouelle” pochodzi z późnego Łacińskiej Rotella ( „małe koło” ), kobiecy rzeczownik i zdrobnienie od Rota ( „koło” ).
Pisownia rüele pojawia się w 1119 w znaczeniu „małe koło”, aw 1363 roku w sensie „Koło kolorowe tkaniny, noszony jako niesławny znak w średniowieczu przez Żydów”.
Rouelle lub koła, to mały kawałek materiału, że Żydzi muszą nosić nad ich ubrania do pomocy odróżnić je od innych ludzi.
Inspiracją byłyby charakterystyczne znaki narzucone Żydom przez muzułmańskich kalifów w średniowieczu. Był to nawrócony Żyd , ochrzczony Paul Chrétien, dominikanin , który przekonał Ludwika IX w 1269 roku do przywrócenia używania koła.
Ruelle rodzi się w bardzo szczególnym kontekście. Historiografia francuski zgadza się, że XIII th wiek był punktem zwrotnym dla historii Żydów w Zachodzie . Dowodem na to jest „przed XIII th wieku, nie ma inność w reprezentacji osób wyznania mojżeszowego. "
pochodzenie muzułmańskieZnak ten został niewątpliwie wykonany na wzór muzułmańskich kalifów , dla których dhimmi musieli nosić pożądany, ale nie obowiązkowy znak dystynktywny wątpliwe , na ogół niebieski dla chrześcijan i żółty dla Żydów.
W 807 r. kalif Haroun al-Rashid nakazał Żydom z Bagdadu nosić pas lub frędzle żółtej odzieży. Za al-Mutawakkila (847-861) mają nosić kawałek materiału w kształcie osła, podczas gdy chrześcijanie mieli kształt świni . W 888 cadi Ahmed ben Tâlib poszedł dalej, zmuszając dhimmi z Kairouan do noszenia na ramieniu kawałka białego materiału z wizerunkiem małpy dla Żydów i świni dla Żydów. muszą powiesić te same obrazy na swoich drzwiach. W 1005 Żydom w Egipcie nakazano powiesić dzwonki na swoich ubraniach. W XIX th century jeszcze w Jerozolimie, Żydzi musieli podpisać charakterystyczny turban niebieski.
Francuski Słownik języka wskazuje, że żółta odznaka noszona przez Żydów, przez sześć wieków „i że zwrócił drwiny w ich drodze i wieje” byłoby wynalezienie późniejszym Sultan Almohadów XII th century Yacoub El Mansour , zdobywca „Hiszpanii.
Stosowanie kanonu Soboru LaterańskiegoXIII th century charakteryzuje retoryki pewniejszym i anty-żydowskich elit, to wyraża się poprzez ustaw i rozporządzeń, a pierwszy Sobór Laterański ustanowiony przez papieża Innocentego III . Rzeczywiście, ta wrogość wobec społeczności żydowskiej nasiliła się podczas IV Soboru Laterańskiego w 1215 roku . Ten sobór nadejdzie, aby zdefiniować lub przedefiniować granice chrześcijaństwa , jego wspólnoty i jego dogmatów .
„[…] W końcu schrystianizowany dogłębnie, Zachód naprawi, w sposób, który chce definitywnie, swoje dogmaty, swoje wierzenia, swój system myślenia. Rozwija się ruch nastawiony na wykluczenie heterodoksu i cudzoziemca, którego najważniejszymi przejawami będzie powstanie inkwizycji i opracowanie wielkich sum teologicznych. "
W tym kontekście, bardzo niekorzystnym dla Żydów, powstają ważne ograniczenia, które są na nich nakładane: zostaną uderzeni zakazem „nadmiernego zużycia”, „zakazem bluźnierstwa przeciwko Zbawicielowi, zakazem „dostępu do opłat publicznych i wreszcie obowiązku noszenia wyróżniającego się stroju” . To podczas tego soboru nakazano Żydom ubierać się inaczej niż chrześcijanie, czy to dla mężczyzn, czy dla kobiet. Jednak na wprowadzenie prawdziwej praktyki musimy poczekać kilkadziesiąt lat. Odzwierciedla to jednak „[…] głęboką zmianę mentalności. Różne wydarzenia z XIII -tego wieku opatrzone znakiem tego ducha do izolowania Żyda w polu coraz bardziej ograniczony. "
Rzeczywiście, jeśli Sobór Laterański z 1215 roku nie określa dokładnie charakterystycznego ubioru, jaki muszą nosić osoby wyznania mojżeszowego, to na podstawie jego zaleceń, a raczej nakazów, które zostaną wprowadzone w życie. dla Żydów, w szczególności rouelle. To w ich zastosowaniu jego port będzie znajdował się w różnych miejscach na ziemi chrześcijańskiej. Tak jest zwłaszcza w przypadku Ludwika IX, który w 1269 roku przepisze ruletkę Żydom ze swojego królestwa. Z drugiej strony kobiety mogą nosić specjalne nakrycie głowy . Nie jest to jedyny przypadek: w 1231 r. ponownie narzucono noszenie żółtego koła Żydom w Hiszpanii . We Włoszech jej port osiągnął szczyt w 1516 roku, w tym samym czasie co budowa weneckiego getta .
Obowiązek noszenia w widocznym Rouelle jako strój odznaki, znalazła swoją podstawę w kanonie 68 na IV Soborze Laterańskim (11, 20 i 30 listopada 1215), która w swojej pierwszej części wymagała, aby zarówno Żydzi, jak i „ Saracenowie ” – to znaczy muzułmanie – byli łatwo odróżnieni od chrześcijan po ubiorze, aby żadna wymówka ani okazja nie usprawiedliwiała „związków” – to znaczy seksualnych relacje - między chrześcijanami z jednej strony a Żydami lub muzułmanami z drugiej, a także stosunki społeczne. Pierwsza część kanonu 68 powtórzył - rozszerzenie to podmiotowego do Żydów i ratione territoriae do wszystkich chrześcijaństwa - kanon 16 z dnia Nablus (16 stycznia 1120), który zabronił muzułmańskim „Saracenom” z łacińskiego królestwa Jerozolimy ubierać się jak „Frankowie” – czyli Krzyżowcy . Ale wkrótce po swojej decyzji papież Innocenty III powrócił do tego kanonu, zezwalając podróżującym Żydom, aby nie nosili koła, aby uniknąć narażenia życia. W ten sposób wydał konstytucję Licet Perfedia Judaeorum , w której zakazał grabieży Żydów i profanacji ich cmentarzy pod groźbą ekskomunicji . Ruelle staje się odznaką do noszenia w sąsiedztwie.
Jego pochodzenie jako zaliczki Ulysses Robert w swoim artykule „Koło Żydów z XIII th wieku”, „wydaje się, że [...] francuski i były używane w diecezji Paryża, przynajmniej z początku XIII th wiek ” . Jednak dopiero po Soborze Laterańskim z 1215 r. jego użycie stało się naprawdę powszechne, kiedy papież Innocenty III nakazał Żydom noszenie charakterystycznych strojów .
Wybór rueli jako znaku rozpoznawczego stał się wówczas wyraźniejszy w trzech krajach europejskich, które uczyniły go obowiązkowym: Francji, Hiszpanii i Włoszech, a później w Świętym Cesarstwie Rzymskim .
W swojej Historii Żydów z Francji , Léon Berman wskazuje, że od 1208 roku , gdy synodalni statuty uchwalone przez Odona de Sully , biskup Paryża, już nałożyć na Żydów znak w kształcie koła - zarówno przed Soborem Laterańskim - ale że jego sformalizowanie we Francji nastąpiło dopiero w 1227 roku przez sobór w Narbonne , który wymaga noszenia go w niedziele i (chrześcijańskie) święta .
We Francji od 1215 do 1370 r. dwanaście soborów i dziewięć rozporządzeń królewskich zmusiło Żydów do noszenia żółtego koła.
Pierścień jest zazwyczaj cięte w ringu i będzie symbolizować 30 denarów z Judaszem według tradycyjnej interpretacji chrześcijańskiej. Może również symbolizować hostię odrzuconą przez Żydów.
Wygląd pierścienia widocznego na stroju Żydów będzie zmienny i również będzie podlegał prawom i rozporządzeniom mającym na celu jego ustalenie i wyznaczenie. Rzeczywiście, jej kolor, rozmiar, lokalizacja, liczba, a nawet wiek, w którym noszenie staje się obowiązkowe, będą omawiane, a czasem modyfikowane.
„[…] Nakazujemy wam, na prośbę naszego bardzo drogiego brata w Chrystusie Pawle Chrześcijańskim, z zakonu mnichów kaznodziejów, nałożyć na każdego Żyda obojga płci odznaki: mianowicie filcowe koło lub żółte płótno, naszyte na wierzchu części garderoby, na wysokości klatki piersiowej i z tyłu, aby stanowić znak rozpoznawczy o obwodzie czterech palców i powierzchni na tyle dużej, by pomieścić dłoń jednej ręki . "
Tak więc za panowania św. Ludwika (1226-1270) dwa koła są nawet przepisane i precyzyjnie określone.
W 1253 r. Henryk III Anglii przyjął edykt Żydów, mający na celu dyskryminację Żydów, zobowiązując ich do noszenia odznaki w postaci tablic Prawa ( tabula ), symbolu Starego Testamentu ; dlatego motyw ten pojawia się jeszcze kilkadziesiąt lat później w średniowiecznej ikonografii. W 1275 Edward I określił kolor i rozmiar: każdy Żyd w wieku powyżej 7 lat musiał nosić kawałek żółtej tafty o długości sześciu palców i szerokości trzech, przymocowany do lewej strony szaty wierzchniej.
„W Hiszpanii i we Włoszech noszenie charakterystycznych odznak, na ogół żółtego koła, było narzucane tylko sporadycznie”.
W Niemczech XIII -tego i XIV th wieku , został wybrany żółty lub czerwony stożkowy kapelusz, powiedział Judenhut , jako przejaw dyskryminacji obowiązkowe. Ten kapelusz nadal obsadzone aż do początku XVI -go wieku w Europie Zachodniej, a następnie został zastąpiony przez wspólny żółty odznakę.
W początkach XVI th century w Wenecji, Żydzi zgromadziły marki dyskryminacji: oprócz utworzenia getta gdzie zostali zamkniętym, muszą nosić żółtą plakietkę, szpiczasty czerwony kapelusz (które staną się beret żółty) i pas z grzywką .
LokalizacjaPołożenie, odwrotnie, niewiele się zmieniło: „Zwykłe miejsce koła znajdowało się na klatce piersiowej. Wyraźnie określa to większość kanonów soborowych […]” . Dlatego nosi się go na klatce piersiowej, ale także na plecach, aby można go było zobaczyć i rozpoznać.
Jednak miniatury w XII th century pokaz Rouelle również noszona w pasie (patrz ilustracja powyżej ).
KolorKolor nie zawsze był ustalony. Dzieje się tak zwłaszcza za czasów Filipa Śmiałego . Z drugiej strony, gdy tak było, warto zauważyć, że były to kolory, których symbolika była w średniowiecznej wyobraźni skrajnie negatywna. Dzień po Soborze Laterańskim, tj. od 1217 r., na ziemiach francuskich władze nakazały Żydom noszenie z przodu iz tyłu czerwono-żółtego filcowego pierścienia. Szczególnie w Hiszpanii jest to przede wszystkim kolor żółty przechodzący w szafran , także we Francji za panowania św. Ludwika i Alfonsa de Poitiers , a następnie czerwony i biały za panowania króla Jana II Dobrego .
Przepisy te nie zawsze były przestrzegane: a byk od Aleksandra VI , od 1494 roku, okaże się, że używany tylko białą tarczę nici, prawie niedostrzegalny. W Anglii rada prowincji (1222) określa, że jej kolor musi różnić się od koloru stroju; ustawa sejmowa, potwierdzona dnia24 maja 1277Przez Edwarda I er , stała się kolor żółty.
Żółty to kolor zdeprecjonowany, który pod koniec średniowiecza stał się najgorszym kolorem. Staje się symbolem fałszu, zbrodni , kłamstwa , szaleństwa lub zbrodni oraz Judasza , przestępcy par excellence. W ten sposób staje się symbolem Żydów. Żółty związany z Żydami to szafranowy żółty, stąd stworzenie czerwonego Judasza w średniowieczu. Złoty żółty jest zawsze ceniony, to szafranowy żółty jest amortyzowany. Czerwony kojarzy złe strony czerwieni ze złymi stronami żółtego.
Wiek do noszeniaIstnieją jednak różnice w tych elementach, zwłaszcza w zakresie wieku, w którym nosi się ruletkę. Na przykład w Anglii lub Marsylii wiek jest ustalany na siedem lat, a następnie modyfikowany przez Radę w Arles w 1234 roku, na trzynaście lat dla chłopców i dwanaście lat dla dziewcząt, co odpowiada wiekowi l. wejścia w dorosłość w społeczności żydowskiej .
Jednak XV th wieku , król Ludwik XI powiedział Ostrożne przepisanych sobie dwie żółte plakietki dla chłopców powyżej 14 lat, a dla dziewcząt od 12 lat.
Tam, w XIII -go wieku, Chrześcijańska elity określi, w sposób ostatecznie zdominowana przez Europejski religii chrześcijańskiej , kontury ich wiary; to, aby móc utrzymać i umocnić się w obliczu niechrześcijan.
W tym celu władze religijne będą dążyć do oczyszczenia obyczajów i ludności. Tak więc kanon 3 soboru mówi tak:
„Ekskomunikujemy i wyklinamy każdą herezję podniesioną przeciwko świętej, prawosławnej i katolickiej wierze…”
Ta walka z chrześcijańskimi herezjami dotknie także społeczność żydowską.
Niewinny IIIW twardnieniu, które ma miejsce, wyróżnia się postać Innocentego III (1160-1216), papieża, który zapoczątkował Sobór Laterański w 1215 roku. Jak wspomina historyk John Tolan : „Z wielu powodów pontyfikat papieża Innocentego III uważany jest za zasadniczy precedens średniowiecznej konfrontacji papieży z Żydami. [To] reprezentuje zarówno zaostrzenie polityki Kościoła wobec Żydów, jak i zaostrzenie retoryki antyżydowskiej”.
Jednym z krzywd że Innocent III wysuwa wobec tej społeczności jest jego obawa o skażenie których Żydzi stanowią, w szczególności poprzez ich płyn i ich kontaktu. „Innocenty wydaje się manifestować troskę o czystość w odniesieniu do niebezpieczeństw zanieczyszczenia, jakie bliski codzienny kontakt z Żydami stanowi dla ciała chrześcijaństwa”. Prosząc m.in. o noszenie charakterystycznego znaku w postaci pierścionka, ma nadzieję stworzyć dystans do ludności chrześcijańskiej.
Ważne jest również, aby kontekstualizować, że to wciąż czas krucjaty . Papież życzy więc wspólnoty chrześcijańskiej zmobilizowanej do walki z wewnętrznymi i zewnętrznymi wrogami. Ponadto wzywa do bardzo silnej jedności i mówi to bardzo wyraźnie, jak wspomniał John W. Baldwin :
„W siedemdziesiątym pierwszym i ostatnim kanonie Innocenty podejmuje temat swojego inauguracyjnego kazania i konkluduje:„ Wyzwolenie Ziemi Świętej z rąk niewiernych jest naszym najgorętszym pragnieniem ”. "
Życzenie papieża Innocentego III o wyodrębnienie jednostek żydowskich na ziemi chrześcijańskiej za pomocą charakterystycznych znaków jest wyrazem jego lęku przed tą społecznością. Rzeczywiście uważa on również, że mogą stanowić zagrożenie dla wiary chrześcijańskiej, sprzymierzając się w szczególności z muzułmanami. „Chcemy jednak, aby tylko ci, co do których nie będzie podejrzeń o spisek w celu obalenia wiary chrześcijańskiej, zostali wzmocnieni przez zachowanie tej ochrony [Żydów przez chrześcijan]”. Papież obawiał się, że małżeństwa mogą być zawierane między dwoma członkami tych odrębnych społeczności, wysuwa ten argument jako usprawiedliwienie noszenia rouelle.
Święty LudwikZ tych samych powodów św. Ludwik wprowadził noszenie rouelle, o czym wspomina Danièle Sansy: „W 1269 r., w przededniu swojego wyjazdu na ósmą krucjatę, św. Ludwik nałożył charakterystyczny znak na Żydów ze swojego królestwa. Ruelle ma więc walczyć z rzekomą niezgodą spowodowaną obecnością Żydów wśród chrześcijan. W tym czasie król Ludwik IX chce oczyścić swoje królestwo, które według niego jest nieczyste. Ta nieczystość wyjaśniałaby jego porażkę podczas pierwszej krucjaty . Dlatego postanawia wykorzystać wszystkie szanse na swoją drugą krucjatę . Dla niego ten znak jest sposobem na uniknięcie kontaktu między Żydami a chrześcijanami, jak chciał Innocenty III.
Ryzyko związane z odmową noszenia koła było zróżnicowane. Rzeczywiście, za panowania św. Ludwika może nastąpić dotkliwa grzywna, a nawet utrata odzieży „jeżeli w wyniku tego środka zostanie znaleziony Żyd bez tej odznaki, jego szata górna będzie należała do tego, który również to znajdzie. ” . Na Sycylii, ale także w Wenecji , można było orzec wyroki więzienia, np. grzywnę w wysokości 50 dukatów i jeden miesiąc więzienia w przypadku nienoszenia.
Oprócz grzywny płaconej przez Żydów, demaskatorowi przysługuje wynagrodzenie i może nawet, jak w Wenecji, zerwać Żydowi kapelusz z głowy.
Może to również posunąć się do silnych irytacji i groźby śmierci. Z kronik Salomona ibn Vergi dowiadujemy się również, że miały miejsce kary cielesne .
Noszenie ruletki stanowiło również ryzyko dla Żydów, ponieważ „sygnalizowało ich publiczną nienawiść” i narażało ich życie na niebezpieczeństwo. To jest powód, dla którego papież Innocenty III powraca do swojej armaty, zezwalając podróżującym Żydom, aby nie nosili jej przy tych okazjach.
Niektórzy Żydzi, którzy biją pieniądze lub lojalność, otrzymają prawo do nienoszenia, w szczególności w 1372 r. Manessier de Vesoul , prokurator generalny Langwedocji .
Odmowa noszenia ruletki była nie tylko źródłem pieniędzy dla skarbu, ale także dla jego portu. Ulysses Robert zauważa w rzeczywistości, że Żydzi byli zobowiązani płacić skarbowi królewskiemu roczną sumę za koła; zostały sprzedane.
Żółty znaczek lub insygnia noszone przez Żydów żółte znika z rewolucji francuskiej w XVIII th wieku i emancypacji Żydów w następnym stuleciu.
W XX -go wieku, żółte gwiazdki wprowadzone przez nazizm mogą być postrzegane jako odrodzenie żółtego znaczka.
Źródła
De Laurière E (red), Ordonnances des roys de France de la 3e race , Paryż, 1723
Monografie