T-70 | |
T-70 wystawiony w Togliatti Technical Museum (Rosja) | |
Funkcje usługi | |
---|---|
Rodzaj | Lekki czołg |
Usługa | 1942–1948 |
Użytkownicy | związek Radziecki |
Konflikty | Druga wojna światowa |
Produkcja | |
Projektant | Mikołaja Astrowa |
Rok poczęcia | 1941–1942 |
Budowniczy | Gorkovsky Avtomobilny Zavod : Kirov Plant 37 , Gorky Plant 38 |
Produkcja | 1942–1943 |
Wyprodukowane jednostki | 8 226, |
Warianty | T-80 |
Główne cechy | |
Załoga | 2 (kierowca i dowódca) |
Długość | 4,29 m |
Szerokość | 2,32 m |
Wysokość | 2,04 m |
Msza w bitwie | 9,2 tony |
Ekranowanie (grubość / nachylenie) | |
Zastawianie | 10–60 mm |
Uzbrojenie | |
Główne uzbrojenie | 45 mm armata Model 38 (94 nabojów) |
Uzbrojenie dodatkowe | 7,62 mm DT pistolet współosiowe urządzenie (945 naboi) |
Mobilność | |
Silnik | 2 silniki GAZ -202 |
Moc | 2x 70 KM lub 140 KM (110 kW) |
Zawieszenie | Drążki skrętne |
Prędkość drogowa | 45 km / h |
Prędkość terenowa | 35 km / h |
Specyficzna moc | 15 KM / tonę |
Autonomia | 360 km |
Autonomia w każdym terenie | 180 km |
T-70 to radziecki czołg z II wojny światowej .
W styczniu 1942 roku biuro projektowe AA Astrov zaprojektowało ten nowy czołg, aby przejąć go od T-60, którego siła ognia i słaby pancerz ograniczały się do zwiadu i osłony. Czołg miał armatę 45 mm zaprojektowaną dla T-50 , jego pancerz został zwiększony, ale nadal mógł być produkowany przez fabryki przemysłu motoryzacyjnego.
Podwozie zostało wydłużone, co spowodowało konieczność dodania nowego koła jezdnego do układu jezdnego, a silnik zapewniło tandemowe zgrupowanie dwóch silników GAZ-202 o mocy 70 KM , umieszczonych po prawej stronie pojazdu. stanowisko kierowcy i wieżyczka po lewej stronie. Rezultatem był potężny, łatwy w produkcji czołg. Jednak główny mankament radzieckich czołgów lekkich utrzymywał się, wieża była jednomiejscowa, a przeładowanemu dowódcy trudno było skutecznie służyć głównemu armenentowi. Wytwarzanie rozpoczęto równolegle do T-60 , w fabrykach n o 37 i 38 Gorkiego wkrótce wyparty go.
We wrześniu wzmocniono układ jezdny, rozstawy poszerzono do 300 mm , aby poprawić zachowanie w błotnistym terenie, a rok później, we wrześniu 1943 r. , Tandem GAZ-203 o mocy 85 KM , z których każdy dał początek wariantowi A. próba ulepszenia modelu, również zaprojektowanego w 1943 roku , pod nazwą T-80 . Motoryzację zapewniły dwa silniki GAZ-80 o mocy 85 KM, a zbroja została wzmocniona, masa wzrosła do 11,6 tony , wyprodukowano tylko 75 egzemplarzy.
Od początku wojny z Niemcami w Armii Czerwonej odczuwano potrzebę wsparcia ogniowego piechoty samobieżnej , takich środków, jak SU-76P, tylko częściowo wypełniających tę lukę. Po kilku nieudanych próbach z T-60 , GKO nakazał19 października 1942, W fabrykach n O 37 (gaz) i n o 38 do opracowania samobieżny powietrznych oparte na podwoziu T-70 niosący ZIS-3 broni. Prototypy SU-12 (fabryka n O 38) i GAZ-71 były gotowe następnego miesiąca i 9 grudnia , pierwszy została wybrana: Produkcja masowa zaczęła od 1 st stycznia dalej. SU-12 różnią się od T-70 przez równoległy montaż dwóch silników i wydłużenie kadłuba dzięki szóstym kołem, co pozwoliło na montaż wyrzutni i jego dwóch służących w otwarty nadwozia na Tylna pojazd.
Jednak 21 marca produkcja musiała zostać wstrzymana z powodu licznych awarii przekładni spowodowanych brakiem synchronizacji silników. Wadę tę zażądano jak najszybszego usunięcia ze względu na zbliżające się lato i programowanie większych ofensyw, a od 17 maja , dzięki dodaniu sprzęgła między silnikami a skrzynią biegów i amortyzatorów na nich poprawiono SU-12M był gotowy i natychmiast wznowiono produkcję.
Latem obie fabryki zaprezentowały kilka projektów modernizacyjnych:
W celu rozwiązania problemów z niezawodnością preferowano SU-15 , pod warunkiem, że został zmniejszony. W sierpniu, zmiany urodziła, NV, BH Su-15M , który zastąpił SU-12M na liniach montażowych od 1 st października . W grudniu GAS zaprezentował prototyp GAZ-74B z ZIS-2 57 mm, aw 1944 roku GAZ-75 z D-5-S85A 85 mm i przednim pancerzem 90 mm . Ostatnim opracowaniem był przeciwlotniczy ZSU-37, który został wyprodukowany po wojnie w 75 egzemplarzach.
Charakterystyka T-70 model 1942 | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Generał | Występ | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Uzbrojenie | Napęd | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Grubość ochrony w mm / nachylenie w stosunku do poziomu w ° | Ekwipunek | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|