T-70
| T-70 | |
 T-70 wystawiony w Togliatti Technical Museum (Rosja) | |
| Funkcje usługi | |
|---|---|
| Rodzaj | Lekki czołg |
| Usługa | 1942–1948 |
| Użytkownicy | związek Radziecki |
| Konflikty | Druga wojna światowa |
| Produkcja | |
| Projektant | Mikołaja Astrowa |
| Rok poczęcia | 1941–1942 |
| Budowniczy | Gorkovsky Avtomobilny Zavod : Kirov Plant 37 , Gorky Plant 38 |
| Produkcja | 1942–1943 |
| Wyprodukowane jednostki | 8 226, |
| Warianty | T-80 |
| Główne cechy | |
| Załoga | 2 (kierowca i dowódca) |
| Długość | 4,29 m |
| Szerokość | 2,32 m |
| Wysokość | 2,04 m |
| Msza w bitwie | 9,2 tony |
| Ekranowanie (grubość / nachylenie) | |
| Zastawianie | 10–60 mm |
| Uzbrojenie | |
| Główne uzbrojenie | 45 mm armata Model 38 (94 nabojów) |
| Uzbrojenie dodatkowe | 7,62 mm DT pistolet współosiowe urządzenie (945 naboi) |
| Mobilność | |
| Silnik | 2 silniki GAZ -202 |
| Moc | 2x 70 KM lub 140 KM (110 kW) |
| Zawieszenie | Drążki skrętne |
| Prędkość drogowa | 45 km / h |
| Prędkość terenowa | 35 km / h |
| Specyficzna moc | 15 KM / tonę |
| Autonomia | 360 km |
| Autonomia w każdym terenie | 180 km |
T-70 to radziecki czołg z II wojny światowej .
Prezentacja
W styczniu 1942 roku biuro projektowe AA Astrov zaprojektowało ten nowy czołg, aby przejąć go od T-60, którego siła ognia i słaby pancerz ograniczały się do zwiadu i osłony. Czołg miał armatę 45 mm zaprojektowaną dla T-50 , jego pancerz został zwiększony, ale nadal mógł być produkowany przez fabryki przemysłu motoryzacyjnego.
Podwozie zostało wydłużone, co spowodowało konieczność dodania nowego koła jezdnego do układu jezdnego, a silnik zapewniło tandemowe zgrupowanie dwóch silników GAZ-202 o mocy 70 KM , umieszczonych po prawej stronie pojazdu. stanowisko kierowcy i wieżyczka po lewej stronie. Rezultatem był potężny, łatwy w produkcji czołg. Jednak główny mankament radzieckich czołgów lekkich utrzymywał się, wieża była jednomiejscowa, a przeładowanemu dowódcy trudno było skutecznie służyć głównemu armenentowi. Wytwarzanie rozpoczęto równolegle do T-60 , w fabrykach n o 37 i 38 Gorkiego wkrótce wyparty go.
We wrześniu wzmocniono układ jezdny, rozstawy poszerzono do 300 mm , aby poprawić zachowanie w błotnistym terenie, a rok później, we wrześniu 1943 r. , Tandem GAZ-203 o mocy 85 KM , z których każdy dał początek wariantowi A. próba ulepszenia modelu, również zaprojektowanego w 1943 roku , pod nazwą T-80 . Motoryzację zapewniły dwa silniki GAZ-80 o mocy 85 KM, a zbroja została wzmocniona, masa wzrosła do 11,6 tony , wyprodukowano tylko 75 egzemplarzy.
Produkty uboczne z własnym napędem
Od początku wojny z Niemcami w Armii Czerwonej odczuwano potrzebę wsparcia ogniowego piechoty samobieżnej , takich środków, jak SU-76P, tylko częściowo wypełniających tę lukę. Po kilku nieudanych próbach z T-60 , GKO nakazał19 października 1942, W fabrykach n O 37 (gaz) i n o 38 do opracowania samobieżny powietrznych oparte na podwoziu T-70 niosący ZIS-3 broni. Prototypy SU-12 (fabryka n O 38) i GAZ-71 były gotowe następnego miesiąca i 9 grudnia , pierwszy została wybrana: Produkcja masowa zaczęła od 1 st stycznia dalej. SU-12 różnią się od T-70 przez równoległy montaż dwóch silników i wydłużenie kadłuba dzięki szóstym kołem, co pozwoliło na montaż wyrzutni i jego dwóch służących w otwarty nadwozia na Tylna pojazd.
Jednak 21 marca produkcja musiała zostać wstrzymana z powodu licznych awarii przekładni spowodowanych brakiem synchronizacji silników. Wadę tę zażądano jak najszybszego usunięcia ze względu na zbliżające się lato i programowanie większych ofensyw, a od 17 maja , dzięki dodaniu sprzęgła między silnikami a skrzynią biegów i amortyzatorów na nich poprawiono SU-12M był gotowy i natychmiast wznowiono produkcję.
Latem obie fabryki zaprezentowały kilka projektów modernizacyjnych:
- prototyp GAZ-74A z Zakładu 37, uzbrojony w 76,2 mm S-1 i napędzany albo ZIS-16F, ZIS-80, albo amerykańskimi dieslami typu „Giberson”.
- SU-15 przyjmuje w korpusie SU-12 z GAZ-203 silników i S-15 pistoletu.
- SU-16 o 45 mm opancerzony zamkniętą kabiną na podwoziu T-70 z 5 koła.
- SU-38 na podstawie tego samego kadłuba, ale lekko zbrojony.
W celu rozwiązania problemów z niezawodnością preferowano SU-15 , pod warunkiem, że został zmniejszony. W sierpniu, zmiany urodziła, NV, BH Su-15M , który zastąpił SU-12M na liniach montażowych od 1 st października . W grudniu GAS zaprezentował prototyp GAZ-74B z ZIS-2 57 mm, aw 1944 roku GAZ-75 z D-5-S85A 85 mm i przednim pancerzem 90 mm . Ostatnim opracowaniem był przeciwlotniczy ZSU-37, który został wyprodukowany po wojnie w 75 egzemplarzach.
Warianty
- Wersja T-70M z ulepszonym podwoziem.
- Wersja T-80 z silnikiem GAZ-203F (2 silniki GAZ-80 (lub GAZ-11) 85 KM ), wzmocniony pancerz, dwumiejscowa wieża ze zwiększonym uniesieniem działa do walki miejskiej, 11,6 t .
- Gaz-71 roślin napędem prototyp n O 37.
- SU-12 pierwszy samojezdna wersja zaprojektowany w fabryce N O 38 (350 jednostek).
- Wersja ulepszona SU-12M , częściowo rozwiązująca problemy synchronizacji dwóch silników równolegle.
- Samobieżny prototyp GAZ-74A z silnikiem wysokoprężnym ZIS-16F lub ZIS-80 o mocy 110 KM .
- Samobieżny prototyp SU-15 z silnikami GAZ-203 o mocy 85 KM .
- Samobieżny prototyp SU-16 z zamkniętym kokpitem, opancerzony do 45 mm .
- Samobieżny prototyp SU-38 z zamkniętym kokpitem umieszczonym z przodu podwozia.
- Samobieżny SU-76 z haubicą KT 76,2 mm , wyprodukowany w Leningradzie w 1942 roku (320 ex).
- SU-76I ulepszona wersja, tymczasowo oczekująca wersja M.
- SU-76M ulepszona wersja z nowym silnikiem T-70 i usunięciem dachu przedziału bojowego (13932 ex).
- SU-15M lekka wersja SU-15, wprowadzona do produkcji w październiku 1943 roku .
- Samobieżny prototyp GAZ-74B uzbrojony w działo 57 mm ZIS-2 .
- Samobieżny prototyp GAZ-75 uzbrojony w działo D-5-S85A 85 mm .
- Samobieżny przeciwlotniczy ZSU-37 wyprodukowany w 1945 i 1946 roku , będący pochodną SU-76M.
Specyfikacja
| Charakterystyka T-70 model 1942 | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Generał | Występ | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
| Uzbrojenie | Napęd | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
| Grubość ochrony w mm / nachylenie w stosunku do poziomu w ° | Ekwipunek | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Linki zewnętrzne
- (en) (ru) Wspomnienia radzieckiego czołgisty, który służył na SU-76, wywodzącym się z T-70
- (pl) Radziecki czołg lekki T-70 na DéfPédia.com - informacje, filmy, zdjęcia, ...