Serial telewizyjny , w skrócie jako serii lub potocznie serialu telewizyjnego , zwany także teleseries w Kanadzie , jest telewizja praca , która odbywa się w kilku częściach ogół równoważny okres, zwany „ epizody ”. Połączenie między odcinkami może być historią, postaciami lub tematem serialu.
Serial telewizyjny różni się od filmu telewizyjnego, który jest jednolitym lub pojedynczym dziełem telewizyjnej fikcji. Jednak film telewizyjny może czasami być początkiem serialu telewizyjnego jako odcinka pilotażowego , takiego jak Columbo lub Twin Peaks .
W Stanach Zjednoczonych każdy odcinek serialu telewizyjnego jest najczęściej emitowany w pierwszej części wieczoru w tygodniowym programie, aby zatrzymać widzów. We Francji emisja w pierwszej części wieczoru dotyczy głównie seriali kryminalnych, pozostałe seriale są na ogół emitowane w ciągu dnia, codziennie lub co tydzień. Natomiast seriale importowane ze Stanów Zjednoczonych są na ogół emitowane codziennie w ciągu dnia lub co tydzień, w dwóch lub trzech odcinkach z rzędu, wieczorem. Niektóre serie są importowane z innych krajów.
Seriale telewizyjne, nadawane przez setki kanałów na całym świecie, wywarły wpływ na widzów przez kilka pokoleń i głęboko utrwaliły ich przyzwyczajenia i wyobraźnię. Serial telewizyjny to gatunek fikcji najlepiej pasujący do telewizji. Przede wszystkim z technicznego punktu widzenia, ponieważ obrazy nie są przycinane, obcinane lub redukowane, aby zmieściły się na ekranie, jak to często bywa w filmach kinowych: są produkowane dla tego formatu; ale także z narracyjnego punktu widzenia. Seria oferuje regularne spotkania (codzienne, cotygodniowe lub inne), które mogą zatrzymać publiczność.
W Turcji seriale mają czas trwania, który może sięgać 2h30, a następnie są rozpowszechniane za granicę.
Chociaż w wielu krajach produkowano seriale, z których niektóre są wysokiej jakości, historię seriali telewizyjnych zdominowały głównie trzy kraje: Stany Zjednoczone , Francja i Wielka Brytania . Genealogicznie serial telewizyjny wywodzi się z jednej strony z serialu , formatu wynalezionego tuż przed I wojną światową, będącego filmem pociętym na odcinki i wyświetlanym w kinach, a z drugiej z słuchowiska radiowego .
Od połowy -1940s do połowy -1950s , telewizor grał przede wszystkim na obrazie i wizualnych odkryć, i starał się zdobyć lojalność odbiorców z regularnych spotkań odmiany lub rozrywki, nawet kultury. Pojawienie się głównych sponsorów umożliwia produkcję seriali, niezależnych opowiadań, emitowanych co tydzień pod wspólnym napisem z nazwą sponsora . Nazwaliśmy te antologie. Grupowali odcinki pod tym samym tematem, czasem ze wspólnym prezenterem, w większości były transmitowane na żywo z Nowego Jorku , kręcone w warunkach bliższych teatrowi niż kinu.
W 1951 Desi Arnaz i Lucille Ball stworzyli sitcom I Love Lucy . Serial kręcą w warunkach zbliżonych do kinowych: w Hollywood , na taśmie 35 mm , co pozwala na inscenizację i montaż . Ta nowa technika pozwala na redystrybucję , dotychczas mało możliwą, a co za tym idzie amortyzację kosztów produkcji oraz zwiększenie budżetów. Prowadzi to do przeniesienia produkcji z Nowego Jorku do Hollywood, z lepszymi zasobami technicznymi (studia, sprzęt itp. ) i artystycznymi (gwiazdy, technicy itp. ).
Pierwszy amerykański serial telewizyjny czerpał inspirację ze stałych elementów amerykańskiej kultury : detektywa i westernu . Telewizja będąc nowym medium , trzeba było wszystko wymyślać i próbować, ale w kontekście, w którym imperatywy ekonomiczne i moralne (Ameryka Purytańska i kodeks Haysa ) ograniczały możliwości. To, w połączeniu z wpływami radia, teatru i kina, zwiększyło kreatywność autorów. Bardzo szybko pojawiła się fantastyczna i wczesna manifestacja space opery , czyli Star Trek , przestrzeń będąca rosnącym elementem kultury amerykańskiej wraz z podbojem kosmosu . W związku z zimną wojną rozwija się również gatunek szpiegostwa . Twórczość autorów tworzy następnie hybrydowe serie: The Mysteries of the West , w którym miesza się fantasy, szpiegostwo, science fiction i western, czy Very Special Agents , w którym miesza się futurystyczna science fiction i szpiegostwo.
W latach 2000 seria amerykańska przeżywała nowy złoty wiek (po tej z lat 50. ), który według Alexisa Picharda charakteryzował: „poprawa jakościowa, homogenizacja produkcji i ogromny sukces publiczny” oraz wzrost świadomości społecznej. Zdaniem autora, ten złoty wiek jest zwieńczeniem rewolucji zapoczątkowanej w latach 80. przez sieci ( telewizje ) iw latach 90. przez kanały kablowe . Lata 2000 odpowiadają zatem kluczowemu okresowi w historii amerykańskich seriali telewizyjnych, a co za tym idzie, na całym świecie.
Producent serialu i nadawca w Stanach Zjednoczonych| Firma Walta Disneya | AT&T | Comcast | ViacomCBS | Lis korporacja | Sieć AMC | Netflix | Amazonka | jabłko | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sieć medialna Disneya | WarnerMedia | NBCUniversal | |||||||
| Duża sieć | ABC | CW | NBC | CBS, CW | Sieć Fox | ||||
| Łańcuch kablowy | FX | HBO, TNT, pływanie dla dorosłych, prawdziwa telewizja | Sieć USA, Syfy, | Czas na przedstawienie | AMC, BBC Ameryka | ||||
| SVOD | Disney+, Hulu | HBO Max, Hulu | Paw | Najważniejszy + | Netflix | Amazon Prime Video | Apple TV + | ||
| Major kina | Walt Disney Studio Rozrywka | Warner Bros Entertainment | uniwersalne studio | Najważniejszy obraz |
Pierwsze francuskie serie również czerpały inspirację z kultury historycznej: Le Chevalier de Maison-Rouge , Thierry la Fronde , Vidocq , Le Chevalier Tempête , Thibaud or the Crusades , Mandrin , Le 16 w Kerbriant , serce wiernego Ardéchois . Często inspirowane są francuskimi operami mydlanymi : Le Chevalier de Maison-Rouge , Rocambole , Lagardère , Jacquou le Croquant , Les Habits noirs , La Dame de Monsoreau , La Porteuse de pain , D'Artagnan , L'Homme qui retour de far away , La Juive du Château-Trompette , Chéri-Bibi , La Poupée sanglante , Le Loup blanc , La Corde au cou i oczywiście Belphégor ; następnie w ramach koprodukcji europejskich Arsène Lupin , Joseph Balsamo , Le Comte de Monte-Cristo , Les Mystères de Paris , Fantômas .
Francuskiej telewizji jest też, od samego początku, lubiący serii detektywistycznych: Podpisano Alouette , Niebieski pociąg zatrzymuje się 13 razy , ostatnie pięć minut , Allo Police , śledztwa inspektor Maigret , Komisarz do Moulin , Francois Gaillard lub życiu inni , Les Brygady du Tigre , druga seria łącząca policyjne intrygi i kulturę historyczną; (por. Lista francuskich seriali detektywistycznych ).
Geograficzna przygoda miała swój rozkwit w latach 60. wraz z Les Globe-trotters i Les Chevaliers du ciel . Ale Jules Verne znalazł swoje miejsce we francuskiej telewizji w latach 70. dopiero w kontekście koprodukcji: L'Île mystérieuse , Deux ans de vacances , Michel Strogoff . Mimo to francuska telewizja zaryzykowała adaptację klasyków lub zagranicznych powieści kryminalnych: Legenda Bas-de-Cuir , Przygody Tomka Sawyera , Twarz aux Lancasters ; następnie w koprodukcji z telewizją niemiecką L'Île au trésor , Quentin Durward , Le Loup des mers . Wreszcie podjęła się adaptacji współczesnych dzieł francuskich: Les Gens de Mogador , Nans le berger , Zakochany D'Artagnan , Gaston Phébus oraz w koprodukcji La Lumière des justes .
Do początku lat 80. telewizja francuska była monopolistą państwowym i podlegała niezwykle surowym ograniczeniom (ograniczone środki finansowe, autocenzura ). W latach 60. codziennym sentymentalnym życiem rodzinnym przeciętnego Francuza zajmowały się Les Saintes Chéries i Les Oiseaux Rare . Nie przeszkodziło to ORTF wymyślić i wyprodukować tak obrazoburcze serie, jak stworzone w 1968 roku Les Shadoks czy L'Homme du Picardie . Według niektórych obserwatorów koniec monopolu pogorszył jakość francuskich produkcji. W rzeczywistości niewiele współczesnych serii francuskich zostało pozytywnie przyjętych przez krytyków.
Tak więc w latach 90. francuska telewizja wraz z AB Productions zobaczyła pojawienie się wielu seriali komediowych, takich jak Premiers Baisers , Hélène et les Garçons czy Le Miel et les Abeilles , które spotkały się z gniewem krytyki, ale zyskały przychylność młodej widowni. O ile niektóre obecnie nadawane francuskie seriale odnoszą wielkie sukcesy pod względem oglądalności ( w najlepszych okresach Plus belle la vie oglądało codziennie ponad 5 milionów widzów), to niewielu z nich zaznało sukcesów porównywalnych z ich amerykańskimi kuzynami.
Ponadto format francuskich seriali będzie się długo różnił od innych krajów: podczas gdy gdzie indziej na świecie odcinek trwa średnio 42 minuty, czas trwania odcinka serialu produkowanego we Francji i emitowanego w pierwszej części Wieczór trwał 90 minut, aby zmieścić się w czasie największej oglądalności we Francji. Minusem jest to, że ten niestandardowy czas trwania hamuje eksport, trend ten wyraźnie osłabł w ostatnich latach , francuskie kanały przyjmują teraz 42 minuty i emitują dwa lub trzy odcinki z rzędu, aby zachować długość prime czas.
Od 2010 roku festiwal Séries Mania we Francji poświęcony jest serialom telewizyjnym z całego świata i odbywa się co roku.
BBC wziął interes w telewizji od roku 1929. W roku 1939, 11.000 stacje telewizyjne otrzymały programy, przed druga wojna światowa wybuchła i wszystkie programy zostały przerwane. Transmisje zostaną wznowione zaCzerwiec 1946w samej BBC. Uchwalenie ustawy o otwarciu telewizji na sektor prywatnylipiec 1954i inicjuje tworzenie Niezależnej Władzy Telewizyjnej (ITV).
W lipiec 1955, Rozpoczyna się pierwszego brytyjskiego serialu telewizyjnego: Dixon of Dock Greena przez Ted Willis w BBC. To tylko przezwrzesień 1955że ITV rozpocznie nadawanie w formie piętnastu lokalnych firm nadawczych i produkcyjnych, w tym Associated Rediffusion ( w dni powszednie w Londynie i na przedmieściach), ATV (w weekendy w Londynie), w Granada TV ( w dni powszednie w północno-zachodniej Anglii ) i innych, zwłaszcza w Szkocji i Walii .
Ta obfitość konkurencyjnych niezależnych produkcji popycha BBC do rozwijania wielkiej kreatywności w swoich fikcjach i do ustanowienia zaskakującej swobody tonu dla kanału publicznego. Firma ITC z Lew Grade , która na ogół sprzedawała się równolegle na rynku amerykańskim, produkowała dla programów ITV, zaczynając od Robina des Bois ( Ralfa Smarta , 1955), a następnie pułkownika Marcha (1957). Następnie są to dwa główne gatunki: serial historyczny i kryminalny, który będzie produkowany dla telewizji brytyjskiej ( Guillaume Tell w 1958 w ITV, Ivanhoé w 1958 w BBC, Here Interpol w 1959 w ITV, Sir Francis Drake, korsarz królowa w 1961 roku w ITV itp.). W 1959 roku ITV wyprodukowała Niewidzialnego człowieka Ralpha Smarta i otworzyła drzwi do gatunków science fiction i fantasy . Ten okres lat pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych został nazwany złotym wiekiem brytyjskiej telewizji .
BBC Two zaczyna się zaKwiecień 1964, z produkcją Pocałuj mnie, Kate . Od lat 60. seriale przygodowe stały się rzadkością, ale produkcje science fiction/fantasy rozwijały się, głównie dzięki twórczości Gerry'ego Andersona , a także serii Doctor Who . Szpiegostwo rozwija się również dzięki dużym seriom, takim jak Destination Danger (Ralfa Smarta, 1960), Melonik i skórzane buty (1961), ale także L'Homme à la valise (Denis Spooner, 1967).
Rozważane są transmisje kolorowe, ale w Europie nie ustalono jeszcze standardów. Ostatecznie, pomiędzy amerykańskim systemem NTSC , SÉCAM we Francji i PAL w Niemczech , wybrano system PAL i nadawanie kolorowe rozpoczęło się w grudniu 1967 roku . W 1968 roku powstały trzy ważne firmy ITV . Associated Rediffusion łączy się z ABC TV (Associated British Picture Corporation), tworząc Thames Television , obsługującą Londyn i jego przedmieścia w dni powszednie. To właśnie ta grupa wyprodukuje m.in. Benny Hill Show. LWT (London Weekend Television) została również stworzona w tym samym roku dla programów weekendowych. W tym samym czasie uruchamia Yorkshire Television (YTV).
W tym okresie rozwinęły się serie z gatunku „adventurer-vigilante”, takie jak Le Saint (1962, ITV) czy Amicalement vôtre (1971, ITV). To także narodziny serii łączących fantastykę, wysoką technologię i szpiegostwo, jak uniwersum Jamesa Bonda: The Champions (1968, ITC), czy The Prisoner (przez Patricka McGoohana , ITV).
Gatunki poszukiwaczy przygód i szpiegów spadły na początku lat 70. wraz z Iron Fist i Seduction (Gerry Anderson, 1972 , w ITV). Jednocześnie publiczność jest zrównoważona między BBC a ITV. Pierwszy kanał kablowy powstał w 1972 roku w Greenwich , obsługując 9000 domów. W 1982 roku uruchomiono komercyjny kanał Channel 4 .
Seria dotyczące gatunku procesowego i adaptacji brytyjskiego detektywa dziedzictwa literackiego wyszedł z 1980 roku: Herkules Poirot przez Agatha Christie ( Herkules Poirot , 1989 , Dwójki), Campion przez Margery Allingham ( Campion , 1989, BBC), Sherlocka Holmesa przez Conan Doyle ( Przygody Sherlocka Holmesa , 1984 , Granada TV), Inspector Morse przez Colin Dexter ( Inspector Morse , 1987, ITV), brat Cadfael przez Edith Pargeter (gatunek policjanta Średniowiecze - Cadfael , 1994, ITV).
Od czasu pojawienia się sieci ITV, a następnie Channel Four, konkurencja między kanałami nigdy nie przestała stymulować brytyjskiej kreacji. Jakość brytyjskiej produkcji telewizyjnej doceniana jest na całym świecie, zwłaszcza w zakresie pisarstwa i dramaturgii, nie tylko w dziedzinie beletrystyki, ale także dokumentu. Od dziesięciu lat zarówno sieć BBC, jak i kanały prywatne wprowadzają innowacje, uruchamiając seriale z niewielką liczbą odcinków, które są eksportowane i są opłacalne finansowo.
Gatunek komediowy na ogół odpowiada sitcomom, ale zdarzają się też komedie dramatyczne, przyjmujące format seriali obyczajowych, jak Ally McBeal czy Desperate Housewives . Wydany w latach 50. serial I Love Lucy to sitcom uważany za przodka znanych nam w naszych czasach seriali (takich jak Przyjaciele ), kręcony przed publicznością i kilkoma kamerami. Jest również uważany za pierwszą nowoczesną serię. Gatunek komiksowy odrodził się następnie w latach 80. wraz z Cheers , którego spin-offem jest Frasier .
W Turcji są letnie seriale, które mają na celu zabawę i zabawę w komiksie czasami sytuacjami granicznymi z absurdem, ale skierowane do całej rodziny ( na przykład Erkenci kus ).
Gatunek dramatyczny ( drama w języku angielskim) odpowiada najbardziej realistycznym serialom, w tym serialom policyjnym, prawnym, medycznym lub politycznym.
W Stanach Zjednoczonych podkategorią tego gatunku są dramaty dla nastolatków , skierowane do nastoletnich odbiorców i z udziałem nastolatków ( dojrzewanie ). Możemy wymienić na przykład Veronicę Mars , Gilmore Girls , Gossip Girl , bracia Scott czy Pretty Little Liars .
PolicjantGatunek detektywistyczny to gatunek, który ewoluował najbardziej. Niektóre serie skupiają się na zagadce policyjnej ( Sherlock Holmes , Columbo czy The Last Five Minutes ), inne na procedurze policyjnej ( Nowy Jork, policja sądowa ), a jeszcze inne na kryminalistyce ( Experts ). W ostatnich latach, podobnie jak ewolucja powieści detektywistycznej w kierunku powieści noir i neo-thrillera, ukazują związki między przestępczością a polityką i problemami społecznymi ( The Killing , 2007-2012). The Captain Furillo serii ( Hill Street Blues ) jest uznawany za przodka współczesnych serii detektywistycznych.
SądowyW gatunku prawniczym najczęściej występuje prawnik, jak Ally McBeal , The Practice czy Avocats et Associés . Pomimo znacznych różnic między procedurami prawnymi w różnych krajach gatunek sądowy odnosi sukcesy. Jest jednak krytykowana przez francuskojęzycznych i francuskojęzycznych fachowców, ponieważ amerykańskie serie prawnicze przenoszą z amerykańskiego postępowania stereotypy (m.in. wyrażenia „Wysokiej Honoru” i „Sprzeciw”) i czynią kancelarię miejscem powierzchownym.
MedycznyGatunek medyczny, którego fabuła najczęściej rozgrywa się w szpitalu , interesuje zarówno pacjentów ( Dr. House ), jak i lekarzy ( Awaryjny czy Grey's Anatomy ). Seria St Elsewhere Hospital jest uważana za pierwszą nowoczesną serię medyczną.
PolitykaGatunek polityczny, który eksplodował od 2010 roku, to najczęściej towarzyszące władzy intrygi, manipulacje i zbrodnie, w powiązaniu z doradcami cienia, mediami, korupcją i seksem. W Wielkiej Brytanii koniec ery Thatcher doprowadził do powstania kilku seriali politycznych, takich jak piskliwy The New Statesman (1987-1992) czy cyniczny miniserial House of Cards (1990), Château de cartes en français, oryginalny Amerykański remake o tej samej nazwie i jego sequele To Play the King (1993) i The Final Cut (1995). Duński serial Borgen, Kobieta u władzy (2010) zyskał międzynarodową sławę. W Stanach Zjednoczonych, W Białym Domu , Komandor Naczelny i House of Cards pokazują kulisy amerykańskiej polityki. Z kolei we Francji francuskie seriale polityczne z trudem odnalazły drogę ze względu na autocenzurę pisarzy i brak realizmu przed premierą Les hommes deombre (2012) czy Baron noir ( 2016-2020 ). Niedawno seriale polityczne zostały umiejscowione w świecie antycznym ( Rzym , 2005-2007) lub świecie fantasy ( Gry o tron , 2011-2019).
Gatunek akcji/przygodowy jest synonimem pościgów, starć i podróży. W 2008 i 2009 roku amerykański serial Heroes otrzymał nagrodę Teen Choice Awards za najlepszą serię akcji/przygodową, a Hayden Panettiere nagrodę dla najlepszej aktorki w serialu akcji/przygodowym za rolę Claire Bennet w tym samym serialu. W 2009 roku Tom Welling otrzymał nagrodę Teen Choice Award dla najlepszego aktora w serialu akcji/przygodowym za rolę Clarka Kenta w Smallville .
Istnieją serie oparte na przygodach związanych z mafią, takie jak Çukur (od 2017) w Turcji .
Fantastyka i science fiction są często łączone w jeden gatunek. Fredric Brown jednak odróżnia fantasy od science fiction w następujący sposób: „Fantastyka dotyczy rzeczy, które nie są i nie mogą być. Science fiction zajmuje się rzeczami, które nie są, ale które pewnego dnia mogą być ”. Brytyjski serial Doctor Who , stworzony w 1963 roku, wszedł do Księgi Rekordów Guinnessa jako najdłużej emitowany serial science-fiction, a także najbardziej udany serial science-fiction.
W Europie seria historyczna jest odpowiednikiem w Stanach Zjednoczonych zachodniego. W latach 1989-1994 historyczny serial Dni wojny o II wojnie światowej , emitowany w RTBF , uzyskał jednogłośną aprobatę historyków, łącząc sukces i jakość.
WojnaZ tym gatunkiem związanych jest wiele miniseriali, takich jak Brothers in Arms , The Pacific czy The Devil's Whore . Możemy również wspomnieć o M * A * S * H , serialu o wojnie koreańskiej emitowanym podczas wojny w Wietnamie , który otrzymał liczne nagrody Emmy i Złote Globy . Over There jest pierwszym serialem, który przedstawia trwającą wojnę , wojnę w Iraku .
ZachodniZachodni gatunek, taki jak The Great Valley , uważany za martwy, był pierwszym gatunkiem w amerykańskiej serii z lat 60. Obecnie zwykle znajduje się w miniserialu, takim jak Into the West , wyprodukowany przez Stevena Spielberga i nazwany szesnastoma nagrodami Emmy w 2006 roku.
Animowane seriale telewizyjne (lub kreskówki ) są najczęściej skierowane do dzieci, takie jak SpongeBob Kanciastoporty , ale niektóre są skierowane do większej publiczności, jak Simpsonowie ; jeszcze inne nie są nawet zalecane dla dzieci ( South Park ).
Serial telewizyjny dla młodzieży może rozwiązać wszystkie istniejące gatunki (animacja są najbardziej eksploatowane) a jednocześnie dostosowane do wieku, w którym są one przeznaczone. Termin „młodzież” dzieli się na ogół na trzy kategorie: niemowlęctwo, dzieciństwo i okres dorastania (do dorosłości). Na przykład Les Télétubbies ma na celu wczesne dzieciństwo; The Mysterious Cities of Gold dla dzieciństwa i Beverly Hills 90210 dla nastolatków. Jednak granice między podpodziałami nie są ustalone.
Istnieje kilka typów serii: pętlą seria (która zawiera antologię), serial telewizyjny (co obejmuje telenoweli), opera mydlana (która obejmuje serialu), mini-serię i shortcom. , Który miał premierę w 1997.
Zapętlony serial (lub serial klasyczny) to serial, którego odcinki następują po sobie niezależnie od siebie. Jedność serii to często obecność powracających postaci. Columbo , Navarro , Drôles de dames , Mission Impossible , L'Instit , a nawet meloniki i skórzane buty to pełne serie.
Termin „ antologia ” (anglicism, po serii antologicznej (en) ) to serial, w którym struktura narracji jest identyczna i powtarzalna między odcinkami lub sezonami, bez powtarzających się postaci, ale przede wszystkim wpisuje się w ramy rodzajowe. , gatunek, wspólny duch. Podobnie jak w innych Looped Series, każdy odcinek lub sezon jest samodzielny i opowiada oryginalną, pełną historię, dzięki czemu jest prawdziwym filmem telewizyjnym .
W skali odcinka najbardziej znane antologie to Czwarty wymiar , Alfred Hitchcock Presents i Beyond the Real . Można również zacytować inne, nowsze serie, takie jak Opowieści z krypty , Goosebumps , Masters of Horror i Black Mirror .
Najnowsze seriale przyjęły format antologii na skalę sezonową (czyli postacie zmieniają się nie z odcinka na odcinek, ale z sezonu na sezon): American Horror Story , True Detective i Fargo lub inne. Oznacza to pocięcie bardzo fabularnego filmu na małe segmenty, czyli opery mydlane.
Ostatnio niektóre seriale przyjęły format antologiczny w inny sposób: każdy sezon ma swój unikalny temat i opowiada pełną historię, ale niektóre postacie pozostają obecne z sezonu na sezon, co umożliwia stworzenie wspólnego wątku między sezonami. w klasycznym cyklu, ale nie rezygnując z unikatowej strony antologicznego formatu , na przykład Królowe Krzyku , Pociąg Nieskończoności lub Egzorcysta .
Telenowela to serial, w którym historia obejmuje cały sezon odcinków lub więcej. Jedną z mocnych stron telenoweli jest zatem to, że widz jest „zobowiązany” do obejrzenia wszystkich odcinków, aby poznać wynik.
W Europie wiele krajów, takich jak Francja, Hiszpania i Włochy, wyprodukowało wiele oper mydlanych, w przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych, które faworyzowały produkcję seriali z niezależnymi odcinkami. W 1950 roku pierwszą francuską audycją telenoweli była Agence Nostradamus .
TelenowelaWśród amerykańskich telenoweli należy wyróżnić opery mydlane w ciągu dnia ( Młodzi i niespokojni , Santa Barbara , Miłość, chwała i piękno ), które kręcone są w tempie ponad 200 odcinków rocznie i emitowane codziennie, oraz premie telenowele czasowe ( Dallas , Dynasty , Melrose Place ), kręcone i emitowane w wolniejszym tempie, zazwyczaj od 25 do 30 odcinków rocznie (patrz Saga ).
opery mydlane w ciągu dniaOpera mydlana jest codziennie opera mydlana pochodzące ze Stanów Zjednoczonych i wyposażony w kilka rodzin (przez wielu działek równoległych, takich jak sprawy rodzinne, romansów, konfliktów moralnych, etc.). Do opery mydlane są nadawane jedną godzinę dziennie, pięć dni w tygodniu. Pierwotnie były one przeznaczone dla gospodyń domowych, a ich nazwa mydło , co oznacza mydło, wzięła się ze sponsorowania tych oper mydlanych przez marki pralnicze.
W „mydłach” stale stosuje się zasadę otwartego końca, czyli cliffhangera . Najdłuższa opera mydlana jest Haine et Passion , nadawane od 1952 do 2009. W Francji , w telenoweli Plus belle la vie , czasem uważany za pierwszy francuska opera mydlana , osiągnął rekord w francuskiej literatury przez ponad 2.000 odcinków.
Opera mydlana lub saga w prime timeSaga ( opera mydlana w prime time ) to cotygodniowa telenowela emitowana wieczorem, która opowiada historię rodziny przez określony czas. Tym, co odróżnia sagę od telenoweli, jest jakość reżyserii i scenariusza , co dla sagi jest ważniejsze. Rzeczywiście, środki finansowe są ważniejsze, a rozpowszechnianie odbywa się co tydzień, co wymaga większego rytmu niż mydło. Najdłuższa saga to Dallas z 357 odcinkami , a następnie Zachodnie Wybrzeże z 344 odcinkami .
We francuskiej beletrystyce termin „ letnia saga ” jest używany do określenia głównie rodzinnego miniserialu emitowanego latem ( Zodiaque , Dolmen ). Fabuła opiera się na rodzinnej tajemnicy, walce interesów lub policyjnej zagadce. Prekursorem tej formy telenoweli jest Jean Sagols , który w 1988 roku wyprodukował Le Vent des moissons . TF1 wyemitowało swoją ostatnią sagę w 2007 roku, M6 i France 2 w 2008 roku.
TelenowelaTelenowela (lub Novela ) jest codziennie Latynoamerykańskie opera mydlana, która różni się od opery mydlanej, ponieważ ma swój koniec od jego uruchomienia. Telenowela chce być „ popularny ”. W Ameryce Łacińskiej każda telenowela ma przynajmniej jedną postać z niższej klasy społecznej. Telenowela Kolumbijska Yo soy Betty spowodowało osiemnastu różnych adaptacji w świecie.
Telenowela (zwana także telenoweli lub serialem feuilletonesque, a nawet serialem mieszanym) to serial, w którym jednocześnie współistnieją dwa rodzaje historii: jedna, która kończy się na końcu odcinka, a druga, która rozciąga się na kilka odcinków. Jest to zatem rodzaj fikcji pośredniej pomiędzy telenoweli i serialem z kręconymi epizodami. Coraz więcej seriali przyjmuje ten format, takich jak Emergencies , New York Police Blues , Ally McBeal czy Buffy pogromczyni wampirów . W ten sposób opera mydlana stymuluje lojalność publiczności, zestawiając ze sobą felietoniczną fabułę i zestaw pełnych historii. Za prekursora tego typu seriali uważany jest Steven Bochco , który w latach 80. popularyzował pośrednią formę epizodycznej prozy telewizyjnej, m.in. serialami takimi jak Hill Street Blues czy The Law of Los Angeles .
Komedia sytuacyjnaSitcomu , skurcz de komedii sytuacyjnej , to komedia seria . Każdy odcinek, trwający 30 minut , śledzi niepowodzenia rodziny ( Cosby Show ), przyjaciół ( Przyjaciół ) lub kolegów ( Scrubs ). Sitcom jest kręcony w mniejszej liczbie planów, czasem przed publicznością, przy generalnie niskich kosztach produkcji. Powszechnie uważa się, że format ten pochodzi z 1951 roku, roku pierwszej emisji serialu I Love Lucy (1951-1957) prowadzonej przez Lucille Ball .
Miniserial to serial opowiadający historię w skończonej liczbie odcinków (od dwóch do dwunastu) o łącznym czasie trwania od trzech do dwunastu godzin. Ta koncepcja utwierdza się od 1985 roku i sytuuje się pomiędzy filmem a serialem. Miniserial można również nazwać wysokobudżetowym filmem telewizyjnym. Do najbardziej znanych należą Birds Hide to Die , The Pacific , Brothers in Arms i Gulliver's Travels , z których każdy zdobył nagrodę Emmy dla najlepszego miniserialu .
Shortcom ( kufer od angielskich terminów „ krótkiej komedii ” lub „ short sitcomu ”) to krótki program, który znajduje się między szkic a komedią . Shortcom trwa zwykle od jednego do siedmiu minut. Chociaż w istocie krótki program, shortcom różni się od audycji typu „ krótki program ” , które oznaczają programy ultrakrótkie (średnio od jednej do półtorej minuty, w tym napisy końcowe ) nadawane między programami i często wykorzystywane przez kanały do generowania przychody w postaci sponsoringu reklamowego marki .
We Francji pierwszy shortcom był mężczyzną, dziewczynę , uruchomiony w roku 1999. Od tego czasu, inne shortcoms były transmitowane w telewizji francuskiej, takie jak Camera Café , Oups Samantha! , Kaamelott , Bref , Soda , Bloqués lub La Minute Vieille .
Niezbędny jest tu specyficzny leksykon odnoszący się do dziedziny seriali telewizyjnych: rzeczywiście, jest tam wiele anglicyzmów , a czasem maskuje logikę narracyjną i techniczną znaną już z literatury, teatru i filmu długometrażowego. Jednak serial telewizyjny wymyśla własny język i często wpływa na inne formy ekspresji audiowizualnej.
Słowniczek seriali telewizyjnych akt Odcinek emitowany na kanale dużej amerykańskiej sieci jest napisany w różnych aktach. Każdy akt trwa od 10 min do 1/4 godziny, a zakończenie odbywa się dokładnie w momencie cięcia reklamowego pojawiającego się regularnie w dużych amerykańskich sieciach (np. NBC , CBS czy ABC ). Łuk lub łuk opowieści Nazywany również wątkiem fabularnym w języku angielskim.Twórczość autorów seriali jest widocznie nieograniczona, typologię według formatu lub gatunku można przeprowadzić dopiero a posteriori, czytając historię seriali telewizyjnych i analizując poszczególne dzieła. Od kilku lat nastąpiła znaczna ewolucja w dziedzinie seriali, w szczególności seriali amerykańskich.
Niektóre, jak 24 heures chrono, rewolucjonizują gatunek, wprowadzając pojęcie czasu rzeczywistego: każda minuta, która mija w telenoweli, w teorii odpowiada minucie w rzeczywistości. Nie ma zatem elipsy ani „ retrospekcji ”. 24 heures chrono wprowadziło także nowy sposób filmowania do telewizji, sposób „zabrany z życia”, który później zainspirował inne seriale, takie jak The Shield .
O ile ulubionym celem reklamowym serialu była kiedyś „gospodyni domowa poniżej 50 roku życia”, dziś jest on znacznie bardziej zróżnicowany. Są teraz seriale dla nastolatków lub młodych dorosłych ( Pretty Little Liars , Teen Wolf , Riverdale , czy już w latach 80. 21 Jump Street ), seriale dla dorosłych, czasem bardzo surowe ( Sex and the City , Nip / Tuck , The Shield , Californication ) , oraz mniej lub bardziej familijne seriale ( Siedem w domu , Przyjaciele , Malcolm ).
Serial taki jak Nip / Tuck , który bezpośrednio podejmuje tematy tabu, takie jak seks czy narkotyki, i realistycznie i prymitywnie przedstawia operacje chirurgii plastycznej, pokazuje, jak wiele swobody tonu rozwinęło się w tym gatunku.
Serial jest oglądany przez coraz większą liczbę widzów: na przykład CSI, a teraz NCIS: Special Investigations przyciągają około 20 milionów widzów w każdym odcinku w Stanach Zjednoczonych.
Przyciągnięci przez tę rekordową publiczność i jakość tych seriali, coraz bardziej znani aktorzy wielkiego ekranu zgadzają się występować w drugorzędnych rolach ( Michelle Rodríguez i Dominic Monaghan w Lost: The Disappeared , Glenn Close , potem Forest Whitaker w The Shield czy Adrian Brody w Peaky Blinders ). Znani reżyserzy proponują wyreżyserowanie kilku odcinków ( Quentin Tarantino nakręcił w szczególności odcinek Emergencies i odcinek Ekspertów, ale także zagrał w dwóch odcinkach Alias ).
Jak pisze Le Figaro , „seriale telewizyjne są zarówno odzwierciedleniem społeczeństwa, jak i zwierciadłem jego aspiracji” . W audycji dokumentalnych o Arte , L'Amérique en prime-time , Llyod Kramer analizuje serial telewizyjny przez pryzmat ewolucji amerykańskich obyczajów, na przykład obraz ojców rodzin przekazywane przez telewizję: w Papa powód (1950), ojciec jest wzorową i szanowaną głową rodziny; we Wszystkich w rodzinie (lata 70.) ojciec jest dotknięty kontrkulturą i pojawieniem się praw obywatelskich i feminizmu, jego wizerunek staje się więc „słaby i niezdarny”, a autorytet patriarchalny ma tendencję do zmniejszania się; w The Cosby Show (lata 80.) w dobie triumfującego reaganizmu ojciec odzyskuje pewną władzę nad swoimi dziećmi; w Simpsonach (1990) ojciec traci kontrolę i traci zainteresowanie rolą głowy rodziny; w The Sopranos wreszcie (2000s) nacisk położony jest na „ojca ze wszystkimi swoimi problemami, faceta, który stracił kontrolę nad rodziną, który ma wrażenie, że wszystko mu ucieka” .
Z biegiem lat nadawanie seriali wykroczyło poza telewizję, z kasetami VHS , a następnie DVD na początku 2000 roku , aby około 2005 roku dotrzeć do nadawania internetowego w m.in. Canalplay i TF1 . Dystrybucję tę można przeprowadzić przez pobranie lub transmisję strumieniową .
W 2008 roku firma M6 uruchomiła M6replay, która umożliwia bezpłatne przeglądanie swoich programów w Internecie, ADSL i kablówce. Jest to struna 2 E, którą należy wykonać po Arte w 2007 roku, a zaraz po niej pojawią się wszystkie inne ( Pluzz dla France Télévisions i MyTF1 TF1). Ta ewolucja rozprzestrzeniania się i postępu Internetu w paleniskach stopniowo przyzwyczaiła telewidzów do przekształcenia się w „widzów internetowych”. Sprawia to, że coraz więcej producentów, reżyserów i aktorów telewizyjnych produkuje seriale bezpośrednio do internetu. Nazywane „ serialami internetowymi ” zazwyczaj składają się z dużo krótszych odcinków (2 do 10 minut ). Można przytoczyć na przykład Web Therapy of Lisa Kudrow , która zostanie ponownie podjęta w „prawdziwym” serii przez HBO ; Burning Love wyprodukowany przez Bena Stillera ; H + przez Bryan Singer i Husbands .
Żywotność serialu zależy przede wszystkim od widowni , im większa widownia, tym dłużej serial jest kontynuowany (na przykład franczyza Les Experts , Stargate czy Doctor Who , która ma ponad trzydzieści sezonów ). Jednak serial może pozostać na antenie przez długi czas, nawet nie mając doskonałej publiczności: w ten sposób Dingu de toi potrzebował trzech sezonów, aby znaleźć swoją publiczność. Im więcej serial będzie oglądany, tym więcej będzie sezonów, kanał telewizyjny lub nawet Netflix zamówią sequel (na przykład: Desperate Housewives , Games of Thrones , Prison Break , X-Files , NCIS itp.). Ale jeśli publiczność jest słaba lub brakuje budżetu, serial może zostać odwołany przez produkcję: kanał telewizyjny, Netflix czy nawet Amazon Prime (np.: The Secret Circle , Under the Dome , Devious Maids , Sense8 itp. .).
Inne powody mogą wyjaśniać przedłużenie serialu, a tym samym jego stosunkowo długi czas trwania: sukces w syndykacji , perspektywa oferowania serialu na tym rynku, ale co wymaga, aby serial osiągnął co najmniej sto odcinków, przeciętność lub słabość nowych projektów proponowanych w ciągu roku do ponownego wejścia, sukces serialu na rynku międzynarodowym, a nawet baza telewidzów i stabilna widownia tego serialu.
W Stanach Zjednoczonych seriale produkowane dla godzinnych okienek trwają zazwyczaj od 39 do 42 minut (z wyłączeniem reklam), przytaczane jako przykład serii Vampire Diaries lub Desperate Housewives . Podczas gdy seriale komediowe produkowane dla 30-minutowych przedziałów czasowych trwają zwykle od 18 do 21 minut, mamy słynną serię Friends and Malcolm, która pięknie ilustruje tę kategorię seriali. Istnieją wyjątki, ponieważ kanały telewizyjne z subskrypcją (takie jak HBO, Starz, Cinemax i Showtime) nadają 45-48-minutowe odcinki programów, podobnie jak w Wielkiej Brytanii.
Seriale dramatyczne w Wielkiej Brytanii trwają zazwyczaj od 46 do 48 minut w kanałach komercyjnych i od 57 do 59 minut w BBC. Półgodzinne programy trwają około 22 minut w kanałach komercyjnych i około 28 minut w BBC. Dłuższy czas trwania BBC wynika z braku przerwy reklamowej.
We Francji większość programów telewizyjnych (dramaty, teleturnieje lub filmy dokumentalne) trwa 52 minuty (przykład: Josephine ange garde , Familia d'accueil , Dix procent , Les Petits Meurtres d'Agatha Christie itp.). To samo dotyczy prawie wszystkich sieci francuskich ( TF1 , France Télévision , M6 , Canal + itp.). Wyjątek stanowią seriale emitowane między 20:00 a 21:00, tuż przed programem wieczornym. Niektóre seriale mogą mieć krótkie odcinki, które są serialami do naśladowania każdego dnia (na przykład: Plus belle la vie , Sceny gospodarstw domowych , Un si grand soleil , Nasi drodzy sąsiedzi , Kaamelott , Facet, dziewczyna , itp.).
We Francji seriale telewizyjne od dawna są oczerniane przez krytyków. Były postrzegane zarówno jako podgatunek (pierwotnie błędnie) rozrywki ( rozrywki ), często towarzyszący koncepcji we Francji o negatywnych konotacjach, jak i jako forma inwazyjnego amerykanizmu. Krytycy tamtych czasów utożsamiali serię anglosaską z serią amerykańską i powszechnie uważane amerykańskie seriale za opery mydlane , w szczególności Dallas , odnoszącą sukcesy opera mydlaną, krytykowaną za wychwalanie amerykańskiego stylu życia w najgorszym wydaniu, z historią, którą można by opowiedzieć na wiele sposobów. Mniej odcinków. Dallas był wtedy uważany za archetyp przeciętnego popularnego serialu telewizyjnego.
Sytuacja zmieniła się, gdy duży kanał naziemny, w tym przypadku France 2 , wyemitował w pierwszej części wieczoru Urgences operę mydlaną cieszącą się uznaniem zarówno publiczności, jak i krytyków. Gatunek został ostatecznie uznany za samodzielną formę sztuki i dał początek poważnym artykułom i analizom w prasie świeckiej. Krytycy seriali telewizyjnych byli w stanie zostać rozpoznani i wypowiedzieć się bez cofania się. Wyspecjalizowane prace mogłyby być wtedy publikowane bez konieczności uzasadniania.
Odsetek europejskich filmów telewizyjnych, europejskich seriali i animacji wzrósł w 2010 r. Udział niekrajowych europejskich dramatów nadawanych przez te kanały nadal rośnie, po raz pierwszy przekraczając spadek udziału beletrystyki w kraju. Udział koprodukcji międzyeuropejskich jest stabilny, podczas gdy koprodukcji europejskich z krajami trzecimi znacząco wzrasta, a znaczenie programów pozaeuropejskich spada. Ponadto prywatne grupy telewizyjne powróciły do poziomu sprzed recesji, osiągając 10% wzrost w pierwszej połowie 2010 r. w porównaniu z pierwszą połową 2009 r. Pomimo rzeczywistej wiedzy, szczególnie we Francji, rozwijanej od lat 60. XX wieku aw latach 70. UE przyjęła formaty zagraniczne. Scenariusz i dialogi RIS były w dużej mierze inspirowane pierwszą włoską wersją. Istnieje również kilka przeróbek serii Quebec ( Les Bougons , Les Invincibles ). Chociaż serializowane powieści narodziły się w Europie, koprodukcje stają się niezbędne, aby konkurować z amerykańskimi gigantami. Na przykład Engrenages ( Spiral ) został przedsprzedaży zakupiony przez BBC, a miniserial Les Borgias to koprodukcja emitowana między Irlandią, Kanadą i Węgrami. Ponadto francuski kanał Canal + odniósł sukces w finansowaniu innowacyjnych filmów fabularnych, podpisując międzynarodowe koprodukcje, często pisane przez amerykańskich scenarzystów i finansowane przez kanały europejskie.
W WTO i UNESCO pojęcie „wyjątku kulturowego” stanowi europejską zachętę dla rządów, aby nie podejmowały żadnego dodatkowego zobowiązania do liberalizacji swojego rynku, co ma promować różnorodność kulturową. Problemy lokalne nie mogą już być tylko globalizowane, trzeba także lokalizować problemy globalne, aby zakorzenić je w procesie demokratycznej legitymizacji. W pragmatyczny sposób UE mogłaby zatem wykorzystać swoje lokalne cechy, jednocześnie podejmując tematy ponadnarodowe. Niektóre uniwersalne sprężyny można dostosować do lokalnych kultur, takich jak Doctor Who w Anglii, szwedzka telewizyjna adaptacja Millenium , czy niemieckie społeczne lub historyczne podejście do Berlina. Z pewnością niektóre europejskie fikcje udają się na eksport, jak Hélène et les Garçons , ale bez uwzględnienia całego bogactwa kulturowego kraju.
W obliczu produkcji charakteryzującej się całkowitym brakiem podejmowania ryzyka i niedostosowanej do rynku międzynarodowego, seriale amerykańskie zajęły nową, dotychczas zaniedbywaną przestrzeń kulturową. Po sześćdziesięciu latach istnienia ta fikcyjna branża osiągnęła etap rozwoju i jest w trakcie eksportu. Usługi w ramach głównych firm wykorzystują pewną jakość europejskiego fikcji zbliżonej do kina, takie jak Mad Men , Biuro , Życie na Marsie i Jedenasta godzina .