Jean-Baptiste Jourdan

Jean-Baptiste Jourdan
Marszałek Jean-Baptiste Jourdan o francuskim obrazie szkolnym.

Przezwisko	„Zwycięzca Fleurus” „Ojciec poborowy”
Narodziny	29 kwietnia 1762 Limoges ( Królestwo Francji )
Śmierć	23 listopada 1833(w wieku 71 lat) Paryż ( Królestwo Francji )
Pochodzenie	Francuski
Wierność	Królestwo Francji Królestwo Francji Republika Francuska Cesarstwo Francuskie Królestwo Neapolu Królestwo Hiszpanii Cesarstwo Francuskie Królestwo Francji Cesarstwo Francuskie (sto dni) Królestwo Francji Królestwo Francji
Uzbrojony	Piechota kawalerii
Stopień	Dywizja generalna
Lata służby	1778 - 1813
Przykazanie	Armia Mozeli Armia Sambre-et-Meuse Armia Dunaju Armia Włoch
Konflikty	Stany Zjednoczone Wojna o niepodległość Francuskie wojny o niepodległość Wojny napoleońskie
Wyczyny broni	Aldenhoven Jemmapes Neerwinden Hondschoote Wattignies Fleurus Sprimont Vitoria
Nagrody	Marszałek Imperium Wielkim Krzyżem Legii Honorowej Kawalera Saint-Louis dowódcy z Order Ducha Świętego
Daniny	Nazwa wygrawerowane pod Łukiem Triumfalnym , 3 th kolumnie
Inne funkcje	Członek Conseil des Cinq-Cents Pair de France Patrz rozdział „Inne funkcje”

Jean-Baptiste Jourdan , urodzony dnia29 kwietnia 1762w Limoges w Haute-Vienne i zmarł dnia23 listopada 1833w Paryżu jest żołnierzem francuskim, który przyjął godność marszałka cesarstwa . Syn chirurga, kształcił się u wuja, gdy jego rodzice zmarli i zdecydowali się wstąpić do armii królewskiej. Po krótkim udziale w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych wrócił do cywilnego życia i osiadł w Limoges na czele małej firmy. Kiedy wybuchła rewolucja francuska , wyznawał idee republikańskie, co pozwoliło mu uzyskać dowództwo batalionu ochotników.

Uwielbiony przez swój jawny republikanizm , Jourdan stał się genialnym generałem rewolucji: odniósł zwycięstwo pod Wattignies, a zwłaszcza w bitwie pod Fleurus ,26 czerwca 1794, wydarzenie, które uratowało Francję przed inwazją i przyniosło jej natychmiastową popularność. W tym samym roku ponownie wygrał bitwy pod Sprimont i Aldenhoven . Następnie jego kampanie w Niemczech w latach 1796 i 1799 były mniej skuteczne przeciwko arcyksięciu Karolowi i został kilkakrotnie pobity, zwłaszcza pod Ostrach i Stockach . Równocześnie z działalnością wojskową zajmował się polityką i wydał w 1798 r. Ustawę Jourdan-Delbrel , która ustanawiała pobór do wojska . Sprzymierzony z Napoleonem Bonaparte , został wyniesiony do godności marszałka cesarstwa w 1804 roku.

Jednak jego poglądy polityczne służą mu przeciwko cesarzowi, a stosunki między dwoma mężczyznami pozostają napięte. Z dala od papierów wartościowych, emerytur i darowizn, zwycięzca Fleurus jest zatrudniony na odległych arenach działań. Pierwszy szef sztabu króla Józefa w Neapolu , Jourdan został mianowany generałem dywizji armii hiszpańskiej w 1808 roku, ale jego autorytet został szybko zakwestionowany. Obecny w bitwie pod Talavera w 1809 r., A następnie pod Vitorią w 1813 r., Został pociągnięty do odpowiedzialności za tę klęskę Napoleona i wypadł z łask. Po upadku Cesarstwa odniósł sukces w służbie Burbonów i został gubernatorem Inwalidów aż do swojej śmierci w 1833 roku.

Z kolei żołnierz bez żadnego geniuszu wojskowego, Jourdan okazuje się utalentowanym organizatorem. Podczas rewolucji jego zdolność do szybkiego postawienia na nogi armii pozbawionych wszystkiego wyjaśnia w dużej mierze jej sukcesy. Świadomy swoich niedociągnięć, mimo to wielokrotnie przyjmował wysokie odpowiedzialne stanowiska, pomimo niesprzyjającego kontekstu, który często doprowadzał go do porażki. Na Świętej Helenie cesarz składa hołd swojemu byłemu podwładnemu: „Oto jeden, który z pewnością bardzo źle potraktowałem. Nie ma nic bardziej naturalnego niż myślenie, że powinien był być na mnie bardzo zły. Cóż, z prawdziwą przyjemnością dowiedziałem się, że po moim upadku cały czas był zdrowy. Pokazał tam to wyniesienie duszy, które honoruje i klasyfikuje ludzi. Poza tym jest prawdziwym patriotą; jest odpowiedzią na wiele rzeczy. "

Biografia

Kariera wojskowa

Syn pana Rocha Jourdana, mistrza chirurgii w Meyrargues i Limoges , najpierw był urzędnikiem jedwabiu u jednego ze swoich wujków w Lyonie ; następnie zaciągnął się w 1778 roku jako zwykły żołnierz i wstąpił do Île de Ré, gdzie po ośmiu miesiącach szkolenia przyłączył się do pułku Auxerrois, który walczył w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych Ameryki. Po wzięciu udziału w działaniach tej kampanii, a zwłaszcza w oblężeniu Savannah (1779), w 1784 został zreformowany i wrócił do Limoges, gdzie ożenił się i w 1788 r . Osiadł jako pasmanter .

Z entuzjazmem przyjął rewolucyjne idee i dzięki swojemu doświadczeniu wojskowemu został w 1790 r . Kapitanem kompanii myśliwych Gwardii Narodowej . W 1791 roku , był odpowiedzialny za organizację wolontariuszy Haute-Vienne i został wybrany podpułkownik z 2 -go batalionu, który prowadził do armii Północy .

Bitwy w Armii Północnej

Zrobił belgijską kampanię pod wodzą Dumourieza . Wraz z Armią Północy brał udział w bitwach pod Jemmapes (6 listopada 1792) i Neerwinden (18 marca 1793).

Szczególnie wyróżniał się w okolicach Namur , kiedy armia przeszła na emeryturę. Plik27 maja 1793, Został podniesiony do rangi generała brygady , a do tego rejonu generała z poniższego 30 lipca . Dowodzi bitwą pod Hondschoote , gdzie zostaje ranny przez usunięcie okopów wroga na czele swoich żołnierzy. 26 września zastąpił Houcharda na stanowisku dowódcy armii. Wkrótce został dowódcą Armii Ardenów , następnie w Armię Północnej i pokonał Księcia Cobourg w Wattignies ( 15 -16 października 1793), zaciekle dyskutował w 48-godzinnej walce i zmusił go do zniesienia blokady Maubeuge .

Usunięto z biura

Chcąc podjąć ofensywę, Komitet Bezpieczeństwa Publicznego wzywa Jourdana do Paryża. Twierdzi, że armia składa się tylko z nowych rekrutów, w większości bez broni i ubrań, i że zimę lepiej spędzić w defensywie, aby móc zaatakować wiosną. Jego plany zostały przyjęte, ale nie zapomniano o jego niechęci, a gdy tylko wojska były gotowe do działania, zastąpił go Jean-Charles Pichegru .

Komitet Ocalenia Publicznego zajmuje nawet dekret, w którym nakazuje zwolnienie i zatrzymanie generała Jourdan, ale przedstawiciele ludu blisko armii ma na swoją obronę, a Komitet ogranicza się do zaproponowania do Barère umieścić go na śmierć. Emerytury. Odrzucono wStyczeń 1794, wznowił działalność w Limoges .

Wracając do wojska

Jednak został ponownie zatrudniony i objął dowództwo nad armią Mozeli . Rozpoczął kampanię 1794 r. Bitwą pod Arlon , w której Austriacy w sile 16 000 zostali całkowicie pokonani. Następnie otrzymał rozkaz przekroczenia Ardenów i zgromadzenia 40000 ludzi przed Charleroi i prawym skrzydłem Armii Północy , co wykonał umiejętnie. Jego żołnierze otrzymują nazwę Armii Sambre-et-Meuse .

Jourdan przekracza Sambre i odnosi decydujące zwycięstwo Fleurusa (26 czerwca 1794), pozwalając rewolucyjnej Francji na aneksję Belgii. Po raz pierwszy na polu bitwy balon do niewoli poinformował Jourdana o ruchach i atakach armii austriackiej, która była w stanie skoncentrować swoją broń na zagrożonym punkcie. „Zwycięzca Fleurus”, którego siła wynosi obecnie ponad 100 000 ludzi, walczył w bitwie pod Sprimontem na18 września, gdzie połączony atak na dwóch austriackich skrzydłach zmusił generała Clerfayta do porzucenia pozycji nad Mozą . Kilka tygodni później2 października, nowa konfrontacja przeciwstawia się Clerfayt, umocnionemu za Roer , z Jourdan, którego wojska szybko przejmują kontrolę nad płaskowyżem Aldenhoven , prawie przecinając austriacki system na dwie części. Na prawym skrzydle Francji Scherer toczył trudną walkę o posiadanie wioski Düren, aż kolumna generała Hacquina , zagubiona w marszu, wyszła na pole bitwy, co przyspieszyło odwrót Austriaków.

On bije wroga w kilku bitwach, odbija się miejsca Landrecies , Le Quesnoy , Valenciennes i Condé podbija tych Charleroi , Namur , Juliers i Maestricht i rośliny swoje flagi na Renie z Kleve do Coblence . Mimo to został pokonany przez arcyksięcia Karola w Würzburgu dnia3 września 1796. W tym samym miesiącu Jourdan opuścił armię Sambre-et-Meuse, gdzie został zastąpiony przez generała Hoche .

Kariera polityczna

Jourdan, po opuszczeniu dowództwa armii, został powołany w r Marzec 1797, przez departament Haute-Vienne , do rady Cinq-Cents . W dniu 23 września , został wybrany na prezydenta, a21 stycznia 1798sekretarz. Ponownie wybrany na prezydenta 24 września złożył rezygnację w październiku, ogłaszając, że Dyrektorium zamierza dowodzić armiami.

W wykonywaniu swoich funkcji ustawodawczych, przechodzi on na prawo poboru z5 września 1798, która sprawia, że służba wojskowa jest obowiązkowa dla mężczyzn w wieku od dwudziestu do dwudziestu pięciu lat. Ci drudzy dzielą się ze względu na wiek na pięć klas wzywanych kolejno do wojny. Ustawa ta, opracowana przez Jourdana wspólnie z posłem Pierrem Delbrelem , nosi nazwę ustawy Jourdan-Delbrel .

Przejście do armii Dunaju

W 1798 r. Został mianowany dowódcą armii naddunajskiej . Obejmuje fortecę luksemburską, która kapituluje. We wrześniu przekroczył siłą Ren w obecności 20 000 Austriaków i zajął Dusseldorf . Armia Clerfayta zebrana na Lahn nie odważyła się zaryzykować bitwy i wycofała się za Main . Jourdan ją ściga, zajmuje pozycję między Moguncją a Höchstem , gdzie przebiega uzgodniona z Prusami linia neutralności .

Pichegru , który przekroczył Ren w Mannheim i powinien był wraz z większością swoich sił ruszyć nad Menem, aby odciąć odwrót w Clerfayt i obsługiwać połączenie z Armią Sambre-et-Meuse , jest ograniczony do sprowadzenia ciała 10 000 ludzi do Heidelbergu , który został całkowicie pokonany w ciągu kilku dni. Clerfayt, uspokojony bezczynnością Pichegru, ściągnął posiłki z armii austriackiej z Haut-Rhin , przekroczył linię neutralności nad Frankfurtem i manewrował, by otoczyć armię Sambre-et-Meuse między Lahn , Menem i Renem.

Okoliczności te zmuszają Jourdana do przejścia na emeryturę. Wkrótce potem, zmuszając linie Moguncji , Jourdan pomaszerował na pomoc Armii Renu i Mozeli . Po krótkiej, ale udanej kampanii w Hunsrück zgodził się na zawieszenie broni i wojna została wznowiona dopiero następnej wiosny. Następnie ponownie przekroczył Ren, zmusił generała Wartenslebena do odwrotu, zajął Frankfurt i Würzburg i ruszył na Regensburg . Zaatakowany przez arcyksięcia Karola Ludwika z Austrii, który wycofał się przed Moreau i przybył z pomocą Wartenslebenowi z 40 000 ludzi, spadł z powrotem nad Ren . Jego odejście na emeryturę jest spowodowane głównie złymi instrukcjami wydawanymi armiom przez rząd oraz uprzedzeniem Moreau, który woli łatwe zwycięstwo nad Lechem zamiast ścigania arcyksięcia Karola.

W obliczu arcyksięcia Karola

Poprzez swoje przesadne roszczenia w Rastadt i jego przedsięwzięcia we Włoszech i Szwajcarii , Dyrektorium , które zbroi przeciwko niemu całą Europę, niemniej jednak zaniedbuje tworzenie armii zdolnych do stawienia czoła burzy i rozpoczyna działania wojenne, zanim d 'zgromadzi wszystkie siły zbrojne. środków, którymi dysponuje. Gdy Armia Dunaj , dowodzona przez Jourdan, przekroczył Ren na1 st marzec 1799i wkracza do Szwabii , ma tylko 38 000 ludzi i wkrótce znajduje się w obecności arcyksięcia Karola, który gromadzi ponad 65 000 ludzi pod swoimi rozkazami. Został pobity w Ostrach na21 marca 1799i Stockach the25 marca 1799. Uzyskana przewaga nie była tak duża, jak oczekiwał Jourdan, kontynuował odwrót i ruszył w kierunku ujść Schwarzwaldu . Generał Moreau musi wtedy przeprowadzić słynne rekolekcje, a Jourdan zostaje zhańbiony. Plik10 kwietnia, zastępuje go André Masséna .

Plik 14 lipca 1799z okazji rocznicy zdobycia Bastylii generał Jourdan wznosi toast „za wskrzeszenie szczupaków”. W tym samym roku kupił Château du Coudray (w obecnym departamencie Essonne ).

Konsulat

Ponownie wybrany na Radę Pięciuset w maju 1799 roku, bezskutecznie próbował przeciwstawić się zamachowi stanu 18 roku Brumaire VIII (9 listopada 1799). Ponieważ nie szedł pod sztandarem generała Bonaparte , został wykluczony z ciała ustawodawczego i czasowo skazany na osadzenie w Charente-Inférieure . Generał Lefebvre interweniuje i broni sprawy Jourdana przed Napoleonem. Ten ostatni nazywa go następnie21 stycznia 1800Generalny inspektor piechoty i kawalerii, następnie ambasador w Republice Przedalpejskiej , generalny administrator Piemontu , radny stanu ( 1802 ). W styczniu 1804 r. , Wybrany przez kolegium elektorów Haute-Vienne kandydatem do Senatu Konserwatywnego , został powołany na stanowisko naczelnego dowódcy Armii Włoch , zastępując Joachima Murata .

Marszałek Cesarstwa

Jourdan we Włoszech

Plik 19 maja 1804, był jeszcze we Włoszech, kiedy dowiedział się o jego wyniesieniu do godności marszałka cesarstwa (czwartego w kolejności pierwszeństwa) i jako taki eskortował trenera cesarza podczas ceremonii koronacji . Ta godność wynika bardziej z pragnienia cesarza, by zebrać wokół siebie jakobińskich oficerów, niż z wojskowych talentów, które rozpoznaje w Jourdanie.

Był jednym z marszałków masonerii .

On dokonał wielkiego orła Legii Honorowej na2 lutego 1805. W czerwcu 1805 roku otrzymał postanowienie Saint-Hubert Bawarii , a nowy gubernator z Lombardii nakazał manewrów obozie Castiglione, podczas koronacji Napoleona , jako króla Włoch . Zastąpiony w armii przez Massénę, gdy wybuchła wojna, skarżył się gorzko cesarzowi iw 1806 roku został wysłany do Neapolu jako gubernator tego miasta, gdzie zaprzyjaźnił się z królem Józefem . Rozważana jest inwazja na Sycylię pod rozkazem marszałka, ale ostatecznie pomysł zostaje zarzucony. Suweren dowiadując się, że zostaje królem Hiszpanii, odznaczył Jourdana Orderem Obojga Sycylii, do którego dodano 300 000 dukatów.

Generał dywizji armii Hiszpanii

W 1808 r. Udał się do Hiszpanii jako generał dywizji króla Józefa, za którym stale towarzyszył jako doradca wojskowy. Jednak jego rozkazy spotkały się z wrogością innych marszałków, którzy zamierzali wykonywać tylko rozkazy cesarza. Józef ze swojej strony, mało obeznany ze strategią, mimo to kilkakrotnie przejmował dowództwo, co miało katastrofalne skutki. W tych trudnych warunkach Jourdan podjął się zadania: jego pierwszym zmartwieniem była wtedy anglo-hiszpańska armia generałów Wellesleya i La Cuesty , która właśnie wypchnęła Soulta z powrotem do Portugalii . Jourdanowi udaje się przekonać króla, aby pozwolił wrogim żołnierzom ruszyć w kierunku Madrytu, aby otoczyli ich przy pomocy wojsk Soulta przybywających z północy. W dniu bitwy pod Talavera wytyczne generała majora zostały jednak zlekceważone przez niecierpliwość marszałka Victora, który uzyskał od Józefa upoważnienie do ataku na Anglików okopanych na wzgórzu. Po trzech dniach odpierania francuskich ataków Wellesley wycofał się, unikając zniszczenia.

Zniesmaczony tym, że pozornie wydaje się rozkazujący bez rzeczywistości, Jourdan prosi o przypomnienie sobie, w którym się znajduje Październik 1809i udał się na emeryturę do swojej krainy Coudray ( Seine-et-Oise ). Mieszka ze swoją rodziną, kiedy cesarz, zdeterminowany, by wypowiedzieć wojnę Rosji , nakazuje mu w 1811 r. Wrócić do Hiszpanii z pierwszą cechą, odpowiadając w ten sposób na prośbę jego brata, którego niezgoda z Soultem jest rażąca. W tym drugim okresie miał miejsce odwrót z Madrytu, gdzie od tego czasu był gubernatorem11 lipca 1811i to jest dana bitwa pod Vitorią . Joseph, który chce stawić czoła wrogowi, ignoruje Jourdana, który radzi mu zaczekać na posiłki i wysłać konwój z jego dworem i skarbem do Francji. Chory marszałek nie mógł zapewnić dowodzenia podczas walki, która zakończyła się zdecydowaną klęską wojsk francuskich. Jourdan traci laskę marszałkowską, gdy samochód króla zostaje zaatakowany przez Anglików. Napoleon, który uczynił go w pełni odpowiedzialnym za porażkę, zażądał odejścia na emeryturę.

Marszałka Jourdana od dawna obwinia się o zły sukces tego dnia, ale nie rządzi on ani prawem, ani faktami, a jego rady obarczone są wieloma sprzecznościami.

Upadek imperium i odbudowa

Po bitwie Vitoria, wrócił do Francji i braku aktywności aż do następnego roku, gdzie jednak jest mianowany szef 19 th Division Wojskowa komenda zostaje potwierdzona w Restauracji .

Plik 3 kwietnia 1814, wysyła Rocou swoją przynależność do wszystkich aktów rządu tymczasowego, zostaje mianowany rycerzem Saint-Louis w dniu 2 czerwca i wycofuje się na wieś po26 marca 1815. Napoleon nazwał House of Lords w czerwcu i wysłany do Besançon jako gubernator tego miejsca i 6 -go Oddziału Wojskowego. Podczas drugiej restauracji ponownie zjednoczył się w monarchii. Przewodniczy radzie wojennej, która musi sądzić marszałka Neya i który ogłasza się niekompetentnym. Następnie odmawia prezydentury nowego trybunału, który musi osądzić i potępić jego byłego towarzysza broni. W 1817 roku został mianowany gubernatorem 7 th Wydziału Wojskowego oraz5 marca 1819król wzywa go do Izby Parów po stworzeniu go hrabia ( majorat nieposiadający osobowości prawnej). W izbie wyższej jest obrońcą wolności przyznanych mu przez Kartę z 1814 r. I głosuje z partią konstytucyjną.

On jest dowódca Order Ducha Świętego na30 maja 1825.

Monarchia lipcowa

Po rewolucji lipca 1830 roku , był krótko minister spraw zagranicznych w ministerstwie tymczasowego stanowiły 1 st sierpień .

Plik 11 sierpniazostał mianowany gubernatorem Les Invalides .

Zmarł w Paryżu dnia23 listopada 1833. Jego pogrzeb odbył się w kościele w Hôtel des Invalides w podziemiach której jego szczątki zostały zdeponowane.

Osobiste dokumenty Jean-Baptiste Jourdana przechowywane są w Archiwum Narodowym pod symbolem 194AP.

Rozważania

„Generał Jourdan był bardzo odważny w dniu walki, twarzą w twarz z wrogiem iw środku ognia; ale nie miał odwagi stawić czoła ciszy nocy o drugiej w nocy. Nie brakowało mu wglądu, zdolności intelektualnych, ale był zdecydowany i przepojony najbardziej fałszywymi zasadami wojny. "

- Napoleon I er do św. Heleny.

Jourdan, jedyny generał rewolucji, który wraz z André Masséną został uhonorowany tytułem „zbawiciela ojczyzny” za zwycięstwo pod Fleurus, nigdy nie skorzystał z odpowiedniego szkolenia wojskowego, co częściowo wyjaśnia brak pewności siebie że objawia się w swoich pierwszych bitwach. W Wattignies wydaje się więc przytłoczony swoimi obowiązkami i tylko obecność Carnota u jego boku pozwala mu zmienić decyzję. Jeśli początkowo odnosił sukcesy przeciwko generałom bardziej doświadczonym niż on sam, ale ze „starej szkoły”, w kontekście konfrontacji porównywalnych z czołowymi wstrząsami średniowiecza, jego talenty okazały się niewystarczające do pokonania kapitanów, tak zręcznych jak arcyksiążę Karol czy Wellington . Jego biograf René Valentin pisze:

„Nie ma żadnego geniuszu, byłoby głupotą przypisywać mu cokolwiek. Wszystko, co wie, nauczył się z doświadczenia na polu bitwy, a może także z kilku książek technicznych. To bardzo mało. Studiując jego kampanie, a nawet dokładniej przeglądając ich relację, czuje się w nim pierwszorzędną sztukę wojskową, która recytuje dobrze wyuczoną lekcję. Ale nie ma iskry, żadnej cechy, żadnego naprawdę oryginalnego czy osobistego aktu. "

Jednak bitwa pod Fleurus wiele zawdzięcza jego osobistym działaniom, a zwłaszcza rozsądnemu wykorzystaniu jego rezerw, które pozwala mu interweniować w najbardziej krytycznych miejscach pola bitwy. Richard Dunn-Pattison, „zwycięstwo uzyskano dzięki moralnej odwagi, z jaką [Jourdan] rzucił ostatnią rezerwą do walki . ” Ten sam specjalista cytuje go nieco dalej jako „jednego z najwybitniejszych generałów republikańskiej Francji” . Amerykański historyk wojskowości John R. Elting opisuje go jako „odważnego, energicznego, pewnego siebie, obdarzonego zdolnościami organizacyjnymi i upartym charakterem”, wiedzącego, jak wykorzystać swoją przewagę liczebną, aby wygrać pomimo dość chaotycznego stylu przywództwa. Mając umiejętność otaczania się utalentowanymi generałami, takimi jak Kléber , Marceau czy Lefebvre , był również bardzo uważny na warunki życia swoich żołnierzy, co było dość rzadkie wśród generałów w tamtych czasach. Podczas rewolucji udało mu się, z pomocą swojego szefa sztabu Ernoufa , postawić armie, które były często zdemoralizowane i słabo wyposażone, co przyniosło mu szacunek żołnierzy.

Jego podróż do Hiszpanii w latach 1808-1813 zakończyła się jednak niepowodzeniem, usankcjonowanym klęską Vitorii, która położyła kres francuskiej dominacji w Hiszpanii. Tłumaczy to w szczególności jego niezdolność do narzucenia się innym marszałkom, którzy najczęściej nie uznają ani jego autorytetu, ani władzy króla Józefa, opierając się na rozkazach cesarza. W rzeczywistości jego opinii na ogół się nie słucha, jak w Talavera, gdzie nie udaje mu się przekonać króla Józefa, by czekał na przybycie ciała Soulta . Jean Sarramon zauważa na ten temat, że Jourdan „miał prawidłowe poglądy i zdrowy rozsądek, ale nie miał dość energii, by przekazać Józefowi wolę przezwyciężenia wahań” . Marszałek jednak ujawnił cechy stratega w koncepcji planów, które w 1809 i 1812 roku doprowadziły armię brytyjską na skraj katastrofy. Brytyjski historyk Charles Oman pisze w ten sposób, że „plan kampanii Jourdana [na rok 1812] był rozsądny i osiągalny; jego przyjęcie złagodziłoby skutki strategii Wellingtona i pomogło ograniczyć jej sukcesy. To Soult skompromitował cały plan rażącym nieposłuszeństwem, które było sprzeczne z dyscypliną wojskową i zdrowym rozsądkiem ”.

Inni specjaliści wydają jednak surowszą ocenę. Richard Humble, autor pracy poświęconej francuskim marszałkom na Półwyspie Iberyjskim, uważa, że „jednym z najpoważniejszych grzechów zaniedbania popełnionego przez Napoleona w jego swobodnym zarządzaniu sprawami półwyspu było zatrudnienie Jourdana w tym teatrze” operacje ” . Według niego, Jourdan nie sprostał swojemu zadaniu, zwłaszcza w przełomowych czasach kampanii Vitorii, kiedy ujawnił się jako „absolutna antyteza tego, czym powinien być dobry szef sztabu. cierpiący, niedbały i bezwładny człowiek ”. W rankingu stworzonym przez Humble'a w celu oceny zasług marszałków, którzy przez długi czas służyli na półwyspie, Jourdan jest na ostatnim miejscu, zaraz za Victorem .

Papiery wartościowe

Liczyć Jourdan i Peer z Francji dalej5 marca 1819, bez konstytucji majoratu .

Przez całe życie Jourdan próżno miał nadzieję na tytuł „księcia Fleurus”, ale Napoleon obawiał się tego republikańskiego generała ukoronowanego zwycięstwem pod Fleurus . Cesarz powiedział Lannesowi o pożądanym przez Jourdana tytule:

„Że on [Jourdan] miałby lepszy tytuł niż mój, ponieważ nigdy nie odniosłem zwycięstwa, które uratowało Francję”

Dekoracje

Legion of Honor :
- Legionnaire dalej2 października 1803, następnie,
- Wielki Oficer i Główny 16 th kohorta 14 czerwca 1804, następnie,
- Wielki Krzyż Legii Honorowej na2 lutego 1805 ;
Kawaler Królewskiego i Wojskowego Orderu Saint-Louis the2 czerwca 1814 ;
Komendant Zakonu Ducha Świętego im30 maja 1825 ;
Rycerz z Zakonu Saint-Hubert (Bawaria) ;
Wielki dostojnik Królewskiego Zakonu Obojga Sycylii (około 1811).

Hołd, zaszczyty i wyróżnienia, ...

Nazwa „Jourdan” wygrawerowany jest w północnej stronie ( 3 th kolumna) łuku Triumfalnego w Paryżu .
Zostały nazwane na jego cześć:
- Boulevard Jourdan ( 14 th arrondissement of Paris )
- Place Jourdan w Limoges .
W szkole wojskowej w Saint-Cyr znajduje się jego duży posąg .
Nazwa Athénée de Fleurus oddaje jej hołd: Athénée Royal Jourdan in Fleurus, zresztą ta ostatnia poświęciła jej rekonstrukcję (weekend 10 marca 2007).

Inne funkcje

Zastępca w Haute-Vienne w Radzie pięćset (12 kwietnia 1798 - 14 października 1798, 13 kwietnia 1799);
Przewodniczący Rady Pięciu Stu (19 września 1797, 23 września 1798 - 14 października 1798);
Ambasador w Republice Przedalpejskiej (24 lipca 1800 - 2 kwietnia 1801);
Administrator Generalny Piemontu (2 kwietnia 1801 - 26 stycznia 1804);
Radny stanu włączony1 st grudzień 1802 ;
Governor of Naples (17 marca 1806 - 8 czerwca 1808);
Szef Sztabu na króla Neapolu ówczesnego króla Hiszpanii Józefa Bonaparte ( 1806 -17 lipca 1808, 28 października 1811 - 16 marca 1812);
Szef sztabu armii Hiszpanii (17 lipca 1808 - 2 października 1809, 16 marca 1812 - 12 lipca 1813);
Governor of Madrid (8 lipca 1811 - 28 października 1811);
Rówieśnik z Francji :
- 2 czerwca 1815( Sto dni ),
- Licz - nawet na5 marca 1819 ;
Przewodniczący rady wojennej osądzony przez marszałka Neya (1 st Wrzesień +1.815);
Komisarz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Sierpień 1830 ;
Gubernator Inwalidów, gdzie jest pochowany (11 sierpnia 1830 - 23 listopada 1833).

Rodzina

Jean-Baptiste Jourdan ożenił się 22 stycznia 1788 w Limoges, Jeanne Nicolas (zmarła dnia 9 października 1840 w Limoges), z którym ma pięć córek:

Angelique Catherine (1791-7 marca 1879 w Neapolu)
Camille (zmarł 1842)
Jeanne Madeleine Delphine (1797-1839)
Sophie Catherine (zmarł 1820)
Nina (1800–1833)

Camille poślubiła w 1808 roku Paula Félix Ferri-Pisani , hrabiego Saint-Anastace i Cesarstwa.

Jeanne wyszła za mąż w 1815 roku za Jeana-Josepha Pougearda du Limberta (1786-1848), generała brygady i zastępcę Charente.

Herb

Wygląda na to, że Jean-Baptiste Jourdan nie otrzymał herbu, jednak marszałek użył herbu bezpośrednio umieszczonego wokół jego monogramu .

Obrazek	Nazwy i herb
	Pod rządami pierwszego imperium : Azure, ze splecionymi literami JBJ Or; ze srebrną obwódką, besantée Sable .
	W okresie francuskiej restauracji członek Izby Parów , Kawaler Orderu Ducha Świętego ,

Publikacje

Szczegóły działań armii Dunaju pod rozkazami generała Jourdana , Paryż, 1799.
Wspomnienia do wykorzystania w historii kampanii 1796 r., Zawierające działania armii Sambre-et-Meuse pod rozkazami naczelnego generała Jourdana , Paryż, 1818.
Wspomnienia wojskowe napisane przez siebie, opublikowane na podstawie oryginalnego rękopisu przez Vicomte de Grouchy , Paryż, 1899.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Działania wojenne rozpoczęły się 20 marca . Następnego dnia trzy dywizje francuskie wsparły pod Ostrach , przeciwko całej armii austriackiej, najbardziej zaciekłą walkę i nie zrezygnowały z pozycji, dopóki nie zadały wrogom znacznych strat. Jourdan, przekonany, że walcząc dalej z tak potężnymi siłami, skompromituje swoją armię, zdeterminowany, by zbliżyć się do Renu, w nadziei na otrzymanie tam pomocy potrzebnej do wznowienia ofensywy. Zrobił odwrót w porządku, a arcyksiążę podążył za nim łagodnie. Zdając sobie sprawę, że 24-ty książę źle umieścił swoje wojska w pobliżu Stokachu , miał nadzieję, że ta okoliczność zrównoważy dysproporcję jego sił z siłami przeciwników; dlatego następnego dnia zaatakował arcyksięcia w Liebtingen , uwięził go 4000 jeńców, wziął 2 armaty, spał na polu bitwy i pozostał tam następnego dnia.
Najstarszy z jego wnuków został upoważniony do przyjęcia imienia Ferri-Pisani-Jourdan na mocy rozkazu29 sierpnia 1834.

Bibliografia

Hulot 2010 , s. 29
Hulot 2010 , s. 34
Hulot 2010 , s. 38 i 41
Hulot 2010 , s. 47
Hulot 2010 , s. 50 i 54
Capelle i Demory 2008 , s. 21
Pascal Guy " Balony: Republika stawia oko na niebie ", Guerres & Histoire , n o 5,luty 2012, s. 81 ( ISSN 2115-967X ).
Hulot 2013 , s. 486 i 487; 616.
Capelle i Demory 2008 , str. 22
Soboul 1962 , s. 456
Hulot 2010 , s. 160
Hulot 2010 , s. 172
Hulot 2010 , s. 174
Hulot 2010 , s. 180
Hulot 2010 , s. 184 i 185
Hulot 2010 , s. 186 i 188
Hulot 2010 , s. 192
Hulot 2010 , s. 194
Masoni z Wielkiej Armii w witrynie Historia dla wszystkich
Hulot 2010 , s. 196
Valentin 1956 , s. 322
Hulot 2010 , s. 213
Capelle i Demory 2008 , s. 27
Hulot 2010 , s. 218
Hulot 2010 , s. 222
Hulot 2010 , s. 224
Hulot 2010 , s. 229
Hulot 2010 , s. 231
Hulot 2010 , s. 236
Hulot 2010 , s. 253
Hulot 2010 , s. 255
Hulot 2010 , s. 257
Hulot 2010 , s. 268
Hulot 2010 , s. 269
Jourquin 1999 , s. 93.
Archiwa Narodowe
Hulot 2013 , s. 483 i 611.
Valentin 1956 , s. 293 i 294.
Valentin 1956 , s. 294 i 295.
Valentin 1956 , s. 295.
Valentin 1956 , s. 121 i 122.
Dunn-Pattison 1909 , s. 254.
Dunn-Pattison 1909 , s. 255.
Elting 1997 , s. 134.
Hulot 2013 , s. 461.
Valentin 1956 , str. 301.
Hulot 2013 , s. 461 i 467.
Valentin 1956 , s. 85.
Valentin 1956 , s. 255.
Valentin 1956 , s. 241 i 242; 244 i 245.
Jean Sarramon, Bitwa o Vitorię : koniec napoleońskiej przygody w Hiszpanii , Paryż, JC Bailly Éditeur,1985, 727 s. ( ISBN 2-86554-006-5 ) , str. 83.
Hulot 2013 , s. 614.
Oman 1996 , str. IX.
Humble 1973 , s. 212.
Źródło: www.heraldique-europeenne.org
Źródło: Armory of the French Hereditary Peerage (1814-30) na www.heraldica.org
Hulot 2010 , s. 212
Imperial Almanac , Testu,1811( czytaj online )
Valynseele 1957 , s. 71
Valynseele 1957 , s. 116
Jourquin 1999 , s. 147.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia

„Jean-Baptiste Jourdan”, w Charles Mullié , Biografia sław wojskowych armii lądowej i morskiej w latach 1789–1850 ,1852[ szczegóły wydania ] ;
„Jean-Baptiste Jourdan” , w: Adolphe Robert i Gaston Cougny , Słownik francuskich parlamentarzystów , Edgar Bourloton , 1889-1891 [ szczegóły wydania ] ;
Frédéric Hulot, marszałek Jourdan , Paryż, Pigmalion ,2010, 333 pkt. ( ISBN 978-2-7564-0299-4 ).
Frédéric Hulot, "Le maréchal Jourdan" , w Les grands maréchaux de Napoléon , Pygmalion,2013, 1706 s. ( ISBN 978-2-7564-1081-4 ).
Béatrice Capelle i Jean-Claude Demory , marszałkowie imperium , Paryż, E / P / A,2008, 287 s. ( ISBN 978-2-85120-698-5 ) , „Jourdan, the unknown Marshal ”.
René Valentin , Le Maréchal Jourdan (1762–1833) , Paryż, Charles-Lavauzelle et cie,1956.
Joseph Valynseele , Marszałkowie Pierwszego Cesarstwa, ich rodzina i ich potomkowie , Paryż i La Roche-sur-Yon, Centralna Drukarnia Zachodu,1957.
Albert Soboul , Historia rewolucji francuskiej , Paryż, Éditions Sociales,1962, 530 pkt.
(en) John R. Elting, Swords Around a Throne: Napoleon's Grande Armée , Phoenix Giant,1997( 1 st ed. 1989), 769 , str. ( ISBN 0-75380-219-8 ).
(en) Richard Humble, Napoleon's Peninsular Marshals , Londyn, Macdonald,1973, 228 s. ( ISBN 0-356-04569-2 ).