Opactwo Saint-Georges de Boscherville

Opactwo Saint-Georges de Boscherville
Widok ogólny opactwa.
Widok ogólny opactwa.
Zamówienie Benedyktyn następnie Maurist
Fundacja XII th  century
Diecezja Archidiecezja Rouen
Założyciel Guillaume de Tancarville
Dominujący styl (y) Powieść
Ochrona Logo pomnika historycznego Na liście MH ( 1840 , 1862 , 1875 , 1989 ) Na
Logo pomnika historycznego liście MH ( 1987 )
Stronie internetowej www.abbaye-saint-georges.com
Lokalizacja
Kraj Francja
Region Normandia
Departament Seine-Maritime
Gmina Saint-Martin-de-Boscherville
Informacje kontaktowe 49°26′39″ północ, 0°57′52″ wschód
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Saint-Georges de Boscherville
Geolokalizacja na mapie: Seine-Maritime
(Zobacz lokalizację na mapie: Seine-Maritime) Opactwo Saint-Georges de Boscherville

Saint-Georges de Boscherville opactwo znajduje się w miejscowości Saint-Martin-de-Boscherville , w departamencie Seine-Maritime . Kościół opacki jest prawie w całości w stylu romańskim .

Kościół podlega wielokrotnym zabezpieczeniom jako zabytki  : klasyfikacja kościoła według spisu z 1840 r. klasyfikacja klasztoru w 1862 r. klasyfikacja kapitularza w 1875 r. ewidencja działek katastralnych w 1987 r. klasyfikacja różnych pochowanych szczątków jako a także różne budynki pozostałe w 1989 roku.

Historia

Święte miejsce

Pierwszym zajęciem miejsca, w którym zostanie wybudowany opactwa sięga Gallo-Roman świątyni, gdzie kwadratowa z drewnianej galerii został zbudowany w I st  wieku naszej ery. BC Został on zastąpiony w II th  century przez fanum następnie okres Franków pogrzeb kaplica zainstalowany w Cella z fanum. Witryna została zajęta od I st do III th  century, a następnie z VII XX  wieku przez kilka chrześcijańskich budynków, które są u początków opactwa.

W 1055 Raoul de Tancarville lub Raoul-le-Chambellan zakłada wspólnotę kanoników w małej kaplicy pogrzebowej o długości 15,50  m i szerokości 7,50  m . Kaplica stała się zbyt mała dla wspólnoty, na miejscu świątyni zbudowano kolegiatę pod wezwaniem św. Jerzego i fanum , jej chór z płaską absydą znajduje się pod obecnym kapitularzem i ma niewielki krużganek. Znak czarterowy 1080 dokładnie opisuje pracę.

Początkowo kanonicy nauczali i głosili kazania przy wsparciu arystokracji, potem, bogacenie się i potęgowanie, przyciągało wrogość swoich dobroczyńców. Ich rola nie opiera się wzrostowi monastycyzmu z jego wartościami ubóstwa i życia wspólnotowego. Podobnie jak kolegiata Boscherville, zniknęło około trzydziestu kolegiatów normańskich. W 1113 lub 1114 roku Guillaume de Tancarville, szambelan króla Henryka I Beauclerc, wypędził ich, aby założyć opactwo Saint-Georges de Boscherville.

złoty wiek

Raoul de Tancarville (- ok. 1066), szambelan Normandii , dokonał darowizny na rzecz kolegiaty Saint-Georges de Boscherville.

Guillaume (I) de Tancarville (około 1075-1129), syn Raoula, naczelnego szambelana Normandii i Anglii, założył opactwo Saint-Georges de Boscherville, S. GEORGIUS DE BALCHERI-VILLA , około 1112/1113, które zastępuje kolegiat kościół ufundowany przez jego ojca. Poprzez swoją sponsoringu, przyciąga dużą liczbę darowizn, w tym, że od króla Henryka I st który daje port Bénouville . To staje się miejscem pochówku rodziny. Kanonicy zostają zastąpieni przez dziesięciu benedyktynów z opactwa Saint-Évroult . Jego matka opactwa chciała zachować go jako klasztor , ale fundatorzy dzięki darowiznom dla Ludwika, pierwszego opata od 1114 do 1157 roku, umożliwili budowę kościoła i zabudowań klasztornych. Jego następca, Wiktor, opat od 1157 do 1211, jest byłym mnichem Świętego Wiktora de Caux . Zbudował krużganek i budynek główny, ale przede wszystkim kapitularz, który pokazał jego upodobanie do sztuki i gdzie został pochowany. W grobie, znajdujemy piękny tyłek opat mosiądzu grawerowane i wcisnął początek XIII th  wieku. W ciągu piętnastu lat swojego opata Ryszard I najpierw musi bronić swojej autonomii, nadal kwestionuje opactwo Saint-Evroult, ale bulla papieża Honoriusza III z 1225 r. przekreśla ich roszczenia. W kościele w 1235 r. zastąpiono pierwotną ramę sklepieniem gotyckim.

Od jego założenia do 1244 r. rozciąga się najbogatszy okres opactwa.

Odmowa

Darowizny, które płynęły pod angielską dominacją, gdy Tancarville byli szambelanami króla, uległy spowolnieniu, Wilhelm IV z Tancarville podzielił się swoimi łaskami z kordelierami z Rouen .

Między 1249 a 1269 rokiem Eudes Rigaud , arcybiskup Rouen, przychodził prawie co roku do opactwa i odnotowywał nieporządek, mnichów nie było więcej niż dwudziestu, umożliwiono obcokrajowcom dostęp do klasztoru, szczątki stołu nie były bardziej rozłożone dla ubogich, ale dla sług, nie mają dobrej Biblii do wspólnego czytania, a opat opuszcza urzędy, zwłaszcza te w mastynie. Arcybiskup zaleca uporządkowanie i w 1267 r. zauważa, że ​​wszystko jest w porządku.

W 1305 zniknął ostatni z Tancarville, który zawsze był wierny opactwu. Przechodzi do Harcourt, a następnie do Orleanu-Longueville, który nie zapomina o nim, a opactwo przyjmuje dla siebie herb swoich dobrodziejów. Podczas wizyty króla Karola V w 1322 r. mnichów było tylko dziesięciu do piętnastu.

W 1390 roku klasztor sprzedał jedyny klasztor w Anglii, jaki był w stanie utrzymać. Klasztor ten znajdował się w wiosce Edith Weston ( Rutland ). W 1412 r. ksiądz Guillaume-Étienne uzyskał od papieża dla siebie i swoich następców prawo do noszenia kaganka i mitry.

W czasie wojny stuletniej grunty opactwa zostały zdewastowane, a kościół i klasztor musiał zostać wyremontowany. W XV th  wieku, istnieją tylko osiem mnisi mogą spełniać obciążeń nakładanych przez dobroczyńców, ale powołania i wznowione w 1502 roku, są one 12 i 20 w 1530 roku religijna Antoine Bohier jest tylko regularne opaci przystąpić do wysokich funkcji kościelnych i umiera kardynał arcybiskup Bourges .

W latach 1506-1535 ojciec Antoine Le Roux, którego bardzo piękny nagrobek posiadamy, przebudował część krużganka. Wraz z nim kończy się długa lista stałych opatów.

Dekadencja i koniec

Oddanie do użytku opactwa, w którym król daje wielkiemu panu, cudzoziemcowi, posiadającemu tytuł do korzystania z dochodów, posiadającemu interesy zawsze odrębne od interesu zakonnika, mieszkającego z dala od siebie, w zarezerwowanej dla niego klauzurze lub daleko w zamku biskupstwo, bogatszy zysk, rzadko bywa benedyktynem. W opactwie zostaje zastąpiony przez przeora, nie ma już naśladowania, dyscyplina jest rozluźniona. Wśród jego opatów dwóch kardynałów z rodziny Este, którzy prawdopodobnie nigdy nie przybyli do Boscherville.

Kolejna katastrofa spotyka opactwo, Wojny Religijne . W latach 1562-1570 zakonnicy uciekli i ukryli się w obliczu wściekłości protestantów, kościół został pozbawiony wszelkich ozdób i mebli, wszystkie budynki zostały splądrowane. W 1590 r. podjęto próbę spalenia kościoła, pożar strawił dom opactwa, krużganek i domy zakonników zostały zrujnowane.

W 1625 r. osiem ostrołukowych wisiorków nawy zostało na wpół otwartych i zagrożonych zniszczeniem. W latach 1626-1676 opat Louis de Bassompierre , biskup Saintes , wprowadził reformę Saint-Maur i przebudował dużą część zabudowań klasztornych. W 1659 kongregacja Saint-Maur, która uratowała już wiele opactw, negocjowała z zakonnikami, którzy zachowali swoje habity i prawo do mianowania przeora i Mauryści jako pierwsi osiedlili się.grudzień 1660.

W 1690 roku Jean Louis Charles d'Orléans-Longueville , syn słynnej księżnej Longueville , położył pierwszy kamień pod wielką rezydencję z kapitularzem i dormitoriami. Rozplanowane są ogrody, kościół otrzymuje luksusowe meble.

Książę Longueville , głupawy, została ukryta w 1672 roku, oddał swoje przyrodzone do brata i specjalny obszar zarezerwowany był dla niego ze swoich sług w opactwie, gdzie zmarł w 1693 roku.

W 1790 r. liczba zakonników spadła do siedmiu. 13 lutego 1790Zgromadzenie Narodowe dekretuje zatem zniesienie zakonów w Saint-Georges de Boscherville. 28 kwietnia 1790, urzędnicy gminy Saint-Martin-de-Boscherville odnotowują zawartość opactwa i mówią zakonnikom, że nie ma ich już w domu.

Podczas licytacji, która nie obejmuje kościoła, kupiec z Rouen kupuje opactwo i dom klasztorny wraz z dziedzińcami i ogrodami. W dużym budynku na Mauritiusie zainstalowano fabrykę.

Kościół jest w dobrym stanie, z wystarczającymi meblami, kompletnym zestawem organów, podczas gdy kościół i budynki parafii Saint-Martin de Boscherville są w ruinie, mieszkańcy postanawiają zachować kościół opactwa jako kościół parafialny, podczas gdy stary służy do produkcji saletry .

20 grudnia 1791fabryka postanawia, że ​​w najbliższą niedzielę parafianie spotkają się w kościele klasztornym. Mieszkańcy doceniają wartość posiadanego skarbu pochwałą napisaną w 1820 roku przez Anglików Taylora i Nodiera w ich Malowniczych i romantycznych podróżach po starej Francji , hrabiego Laborde w Zabytkach Francji z lat 1816-1826, Anglików Cotman w 1822 r., który opublikował rysunki kościoła i stolic w starożytności architektonicznej Normandii, a archeolog Arcisse de Caumont w monumentalnym Biuletynie . Gdy fabryka przestaje działać, właściciel sprzedaje kamienie w handlu detalicznym, kapitularz pełni funkcję stajni i nadchodzi jej kolej, stając się własnością departamentu w 1822 r. Kościół i kapitularz zostają ocalone.

Czasowy

Opactwo otrzymało patronaty i dziesięciny z 28 kościołów w diecezji Rouen i jednego w diecezji Lisieux , ośmiu przeoratów lub kaplic, trzech klasztorów lub dworów w Anglii, hotelu w Rouen, młynów, gruntów, praw do połowów, zwolnień z opłat, prawo do pobierania drewna budowlanego w lesie Roumare , dziesięciny z lasów Lillebonne, Fécamp, Montebourg oraz ofiary wiernych podczas święta św.

Na początku XVIII -tego  wieku , ma dochód około 10.000 książek.

Heraldyka i Sigilografia

Herb:

Od przystawek do otchłani pieniężnej ECU, schludna złota tarcza z ośmiu augemmes wyciskała kolbę (ramiona założenia opactwa, szambelana z Tancarville).

Uszczelki:

Architektura

Witryna z Saint-Georges de Boscherville to święte miejsce od I st  wne, kiedy to świątynia drewniana galeria kwadrat zajmuje północnej części nawy obecnego kościoła. Świątynia ta jest wymieniona, II th  wieku przez galerii fanum aw drugiej połowie XI th  wieku, kościół z klasztoru i drewnianych budynków. Kolegium jest wypoziomowana od 1160 do budowy nowego klasztoru, który przechodzi zmiany XVI TH i XVII -tego wieku, a XVIII th  wieku, Maurists zbudować najwyższy budynek grupowania regularnych obowiązków.

Plan wszystkich istniejących budynków i wykopów wykazuje duże zagęszczenie zabudowy. Przez blisko dwadzieścia wieków budowaliśmy, niszczyliśmy, modyfikowaliśmy, zmienialiśmy funkcje niektórych pomieszczeń. Przypisanie szambelanom mieszkania i kaplicy to uwodzicielska hipoteza.

Organizacja opactwa respektuje regułę św. Benedykta, która narzuca klauzurę monastyczną wokół krużganka służącego chórowi eucharystycznemu kościoła z łatwym dostępem do dormitorium mnichów na nocne nabożeństwa, bezpośredni widok z krużganka na kapitularz nikt nie ignoruje zgromadzenia wspólnoty, miejsc życia, refektarza, kotłowni i biblioteki. Ogród mnichów dopełnia ten regularny zespół.

Z północnego transeptu kościoła zwisa kapitularz z widokiem na krużganek ze studnią, dormitorium mnichów i równolegle do kościoła refektarz z pomieszczeniami mieszkalnymi i biblioteką na piętrze. Budowa przez mauretów skrzydła wschodniego przegrupowała funkcje, nie modyfikując funkcjonowania klasztoru.

Goście, gospodarze, konwersanci i słudzy mają bezpośredni dostęp do pierwszych siedmiu przęseł kościoła oraz do wspólnego dziedzińca, który daje dostęp do domu opata z jego stajnią i szopą, do hotelu i infirmerii. Stodoła do dziesięciny i stajnia klasztorna znajdują się na kolejnym małym dziedzińcu.

Kościół

Kościół opactwa Saint-Georges de Boscherville prezentuje wielką jedność normańskiej architektury romańskiej. Jedynymi modyfikacjami pierwotnego planu są gotyckie wieżyczki fasady i dodanie sklepień do nawy i transeptów. Sklepienia chóru i naw bocznych są prymitywne: są to sklepienia pachwinowe bez żeber. Chór złożony z absydy, transeptu i przęsła nawy był wyższy od reszty nawy, co widać na różnych wysokościach podstaw kolumn. Romański kościół Saint-Georges de Boscherville można porównać do kościoła Notre-Dame-sur-l'Eau w pobliżu Domfront, a kościół Saint-Nicolas de Caen , zbudowany przez benedyktynów z opactwa . Jej data zależy, według autorów, koniec XI XX  wieku do początku XII th  wieku.

Kościół w planie krzyża łacińskiego z nawą o ośmiu przęsłach, nawy zakończone kaplicami z płaską apsydą, transept z apsydiolami na każdym zastrzale, skrzyżowanie transeptów przedłużone o dwa przęsła i absydę tworzącą chór mnichów, który zaczyna się przy siódmej zatoce. Nad skrzyżowaniem transeptu góruje latarnia, a główną fasadę zdobią dwie dzwonnice. Do kościoła prowadzą drzwi główne i czworo drzwi bocznych. Nawy boczne, zastrzały i chór przesklepione są kalenicami. Nawa pierwotnie była przykryta ramą zastąpioną sklepieniem gotyckim, a dwa przęsła chóru mają romańskie sklepienia krzyżowe na rzucie słupkowym. Clerestory ma półkoliste łuki, cztery schody prowadzące do górnych części kościoła i schodach XIV e lub XV th  wieku wystające pół wieżyczkę na drugim piętrze wieży.

Rama południowej transeptu pochodzącym z drugiej połowy XII -tego  wieku jest najstarszym typem, który istnieje we Francji i w niezwykły stan zachowania. Kratownice bramowe podłużne o długości 3,50 m wsparte są na belkach o długości 12,50 m, rozmieszczonych co 90 cm, które podpierają krokwie odciążone ościeżami. Nie ma stabilności bocznej, cieśla polega na ścianach szczytowych, aby przejąć siły poziome.

Całkowita długość kościoła: 70  m • długość nawy: 38  m • długość chóru: 16  m • długość transeptu: 35  m • szerokość nawy głównej: 10  m • szerokość naw bocznych: 4,60  m • wysokość kościoła: 22  m • wysokość wieży centralnej: 57  m • wysokość dwóch dzwonnic: 37  m .

Romańskiej rzeźby są zbyt w XI -tego  wieku, aby być szczupła i zgrabna, że karnisze są ozdobione dziwnych głów, clerestory rzeźb są odważniejsze i zgrabna. Dwa medaliony przedstawiają wojowników i błogosławiącego biskupa.

Przed rewolucją w kościele znajdowały się groby swoich fundatorów i dobrodziejów. W 1823 r. pomiędzy chórem a absydą znajdowały się dwa doły pokryte malowidłami z herbami, w których pochowano dwóch członków tych rodzin. Przed ołtarzem głównym znajdował się nagrobek ks. Antoine Le Roux.

Ranking : Abbey Church ( XII th  century ) z latarni wieży i organy (1627) pomnika w 1840 roku, pogrzeb Dalle Antoine Le Roux (1535).

Sala Kapituły

Kapitularz opactwa Saint-Georges de Boscherville jest cudem stylu gotyku normańskiego, zbudowanym pod opactwem (1157-1211) opata Victora, który jest tam pochowany. Przylega do północnego krzyża kościoła i wchodzi w skład budynku wzniesionego przez Maurystów z chęcią jego zachowania.

Jest to kwadratowe pomieszczenie o długości 16,73  m, szerokości 7,60  m , wysokości 12  m ze ścianami o grubości 1,80  m, które unikają przypór. Jest równoległa do kościoła i odstaje od niego o ponad jedną trzecią, co umożliwia tworzenie okien. W przeciwieństwie do innych sal kapitularnych Normanów nie ma tam ani postów ani absydy. Ucierpiał on w 1562 r. przez protestantów, a niektóre fragmenty są w złym stanie ze względu na jakość kamienia, wapienia krzemionkowego z fragmentami krzemionki, co zaskoczyło rzeźbiarza.

Środkowe drzwi, które otwierają się na krużganek, połączone są dwoma dużymi oknami, co jest niezwykłe, ponieważ w Normandii często spotykamy wejścia do sal kapitularnych z dwoma lub trzema przylegającymi do siebie drzwiami, oddzielonymi kolumnami. Te trzy przęsła o równej szerokości, jednakowej wysokości pod klucz i podobnej dekoracji nawiązują do stylu romańskiego, ale wyjątkowy układ intrados jest bardziej gotycki. Kapitele tej sali, której krzywizna jest elegancka, stanowią wyraźną poprawę w stosunku do kapiteli kościoła. Posągi należą do rzadkich elementów, które nie są Normanami; Rouen, pozbawiony ówczesnych posągów, został nazwany tymi z Paryża lub Chartres . Wydaje się, że niektóre markizy skorzystały na ich pracy.

Ranking : kapitularz ( XII th  century ) ze stolic piętrowy, zabytek w 1875. Własność departamentu Seine-Maritime .

Budynek klasztorny

Pozostaje częścią dużego budynku wybudowanym przez Maurists w końcu XVII -tego  wieku w kamieniu Saint-Leu , z pięknym urządzeniem w klasycznym stylu z czasów Ludwika XIV. Parter był zarezerwowany na biuro, kuchnie i dużą salę spotkań i przyjęć, a piętro na dormitoria.

Zachowany kapitularz jest wkomponowany w nowy budynek, a na zewnętrznych pokryciach widać tylko gotyckie arkady, mauryści, poprzez bardzo wyraźne uprzedzenia, przywrócili stare okna nowym dla zachowania symetrii i porządku. Na szczycie możemy odczytać ślady schodów prowadzących do akademików i innych miejsc życia.

Klasztor

Klasztor prawie zniknął, ale jego pozostałości są klasyfikowane historyczną markizę w 1862 roku niezwykły zabytek XII th  century reprezentujących jedenaście muzyków i Acrobat są przechowywane w Muzeum Starożytności w Rouen .

Kaplica „Chambellans”

Komorników kaplica znajduje się kaplica z XIII th  century północnej. W 1989 roku został sklasyfikowany jako zabytek historyczny.

Ogród botaniczny

Sklasyfikowany zabytek w 1989 roku francuskie ogrody z XVII -tego  wieku został przebudowany niedawno ze starych planów. Składają się z ogródka warzywnego , sadu oraz grządek aromatycznych i leczniczych roślin .

Otrzymali etykietę „ niezwykły ogród ”   .

Lista opatów:
  1. Louis 1 st , 1114 - † 10 października 1157 w opinii świętości, były mnich św Evroult .
  2. Victor, 1157 - 1211, były mnich Saint-Victor-en-Caux .
  3. Ryszard 1 st , 1211 - 1224…
  4. Geoffroy,… 1228 - 1236.
  5. John 1 st , 1236 do 1244 roku.
  6. Ryszard II, 1244 - 1270.
  7. Robert, 16 sierpnia 1270 - 1282…
  8. Ryszard III,… 1289 - 1292…
  9. Pierre 1 er ... 1297 - † 12 maja 1305.
  10. Jana II, 1305 - † 10 grudnia 1324.
  11. Pierre II Sesselière lub Pierre Jean, 1324 - † 9 listopada 1345.
  12. Raoul,… 1355 - † 18 maja 1369.
  13. Richard IV des Champs, 1369 - † 9 października 1393.
  14. Guillaume, dit Étienne, 29 listopada 1393 - † 12 sierpnia 1417, były mnich z Fécamp , lekarz dekretów.
  15. Jan III l'Abbé, 11 listopada 1417 - zrezygnował w 1444 w wieku 78 lat, były przeor Mont-aux-Malades koło Rouen.
  16. Philippe Auvré, 6 stycznia 1444 - † 24 października 1465, pierwszy kapelan tutaj.
  17. Thierry Davy, 3 października 1465 - zrezygnowany w 1494, były mnich Jumièges , licencjonowany w dekretach, zmarł8 sierpnia 1495.
  18. Opiniującymi Opaci  :
    Antoine Bohier , październik 1494 - przeniesione w 1505 Fecamp, były profesa Fecamp, następnie opat Saint-Georges de Boscherville (1494-1505), a także Opat Saint OUEN de Rouen (1491-1515) i Issoire (1499), przewodniczący tej z Parlamentu Normandii , stworzony kardynał na 1 st kwietnia 1517, arcybiskup Bourges w listopadzie 1514 do jego śmierci27 listopada 1519w Blois w wieku około 59 lat.
  19. Antoine Le Roux , 1506 - † 22 grudnia 1535, były opat Fécamp w 1505 (opat zwyczajny)
  20. Jacques Hamelin , 1536 - † 1539, biskup Tulle .
  21. Jean de Gagny, 1540 - 1549, doradcą i kapelan króla François I er , rektor kościoła Paryżu.
  22. Jean de Guyencourt, 28 lutego 1550 - † 24 czerwca 1553, doktor teologii, członek Zakonu Braci Kaznodziejów , także opat Moreilles .
  23. Ludwik de Brézé , 1554 - zrezygnowany w 1555, biskup Meaux (wrzesień 1553), także opat Pontlevoy , Igny (1556) i Saint-Faron de Meaux (1557), zmarł w Paryżu 15 września 1589.
  24. Ippolito II d'Este , 1556 - † 02 grudnia 1572 w Rzymie w wieku 63 lat, syn księcia Ferrary Alfonsa 1 st i Lukrecji Borgii , kardynał 20 grudnia 1538 i nazwie „Kardynał Ferrary” sukcesja biskup lub arcybiskup Mediolanu (1519), Lyonu (1539), Autun (1546), Narbonne (1550), Auch (1551) i Saint-Jean-de-Maurienne , także opat Jumièges (1539), Chaalis (1541), Fontfroide (1548), Lyre (1549), Flavigny (1551-55), Boulbonne (1551), Pontigny (1560), Ainay i Prémontré (1562).
  25. Ludwik d'Este , 1572 - † 30 grudnia 1586 w Montegiordano w wieku 48 lat, bratanek poprzedniego, biskup Ferrary (1 st May 1550) i arcybiskup Auch (1563), mianowany kardynałem 26 lutego 1561, gubernator Tivoli (1572), protektor Francji przy Stolicy Apostolskiej (23 lutego 1573), także opat w Lirze (1562), Pontigny (1572 - 77), Chaalis , Saint-Évroult , Hautvillers , Boulbonne i Saint-Quentin de Beauvais (1572).
  26. Charles de Balsac ,… 1591 - † 9 listopada 1625 w swoim opactwie Chézy , biskup Noyon od 1596, skarbnik Sainte-Chapelle w Paryżu, dziekan kościoła katedralnego w Tours , także opat Chézy-sur-Marne ( 1621).
  27. Louis-François de Bassompierre *, maj 1626 - †1 st lipiec 1676w Paryżu w wieku 66 lat, także opat Chézy-sur-Marne (1626-47) i Foix (1658), od 1647 biskup Saintes .
  28. Ludwik d'Épinay de Saint-Luc , wrzesień 1677 - † 7 października 1684, kapelan króla.
  29. Henri-Charles du Cambout de Coislin , 1684 - † 28 listopada 1732 w Paryżu w wieku 68 lat, biskup Metz (25 czerwca 1697), ustanowił Komendanta Zakonu Ducha Świętego (1 st marzec 1701), który został księciem Coislin i parem Francji po śmierci swojego jedynego brata (1710), członka Académie française (10 września 1710).
  30. Henri-Marie-Bernardin de Rosset de Rocozel de Fleury , 1732 - zrezygnowany w 1738, wnuczek słynnego kardynała Fleury , kanonika ND. Paryża (1733), doktora teologii (1740), arcybiskupa Tours (27 grudnia 1750), następnie Cambrai (24 września 1774), także opat Royaumont (1734), Rebais (1738) i Jouy (1760- 76) , martwy22 stycznia 1781 w Cambrai w wieku 63 lat.
  31. François, książę Fitz-James , wrzesień 1738 - † 19 lipca 1764 w Paryżu w wieku 55 lat, biskup Soissons (31 grudnia 1738), pierwszy kapelan króla (1742-48), także opat Saint- Wiktor Paryski (1728) i Valséry (1739).
  32. W latach 1765-1770 opactwo pozostawało w kantonie.
  33. Gaspard de Tressemanes de Brunet , 1771 - 1776.
  34. Claude du Cheylar, 1781-1790.
Źródła: Gallia Christiana , tom 11, strony 276-274; Neustria pia , strony 691-693  

Osobowości powiązane z witryną

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. "  Stara opactwo Saint-Georges-de-Boscherville  " , zawiadomienie n o  PA00101033, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  2. Kilka źródeł: Jacques Le Maho : „Kolegiata normańska w czasach Wilhelma Zdobywcy, Saint-Georges de Boscherville po wykopaliskach z 1981 r.”: Akty kongresów Średniowiecznego Towarzystwa Archeologicznego , 1989, tom. 2 n o  jeden, s. 103-111; Claude Varoqueaux: Saint-Martin de Boscherville: Biuletyn monumentalny , 1982, t. 140 n O  4, s. 330-331; Nicolas Wasylyszyn: „Opactwo Saint-Georges de Boscherville”: Przegląd Archeologiczny Zachodu , 1993, t. 12, s. 147-157
  3. „Rodzina Tancarville” o średniowiecznych ziemiach Charlesa Cawleya
  4. Charles Warren Hollister, Amanda Clark Frost, Henryk I , monarchowie angielscy z Yale, Yale University Press, 2001, s.  221 ( ISBN  97803000885888 ) .
  5. Henryk I , s.  405.
  6. Kilka źródeł: Gallia Christiana , tom: XI, s. 267-274; Neustria Pia : 691-693; A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , s. 10, 11, 14
  7. A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , s. 18-23
  8. A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , strony 24-34
  9. A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , s. 17, 30, załączone dokumenty, s. 20-22
  10. A. Carel, Herbarz miast i korporacji Normandii , s. 296
  11. Douer d'Arcq, Kolekcja fok, tom 3, nr 9032
  12. Germain Demay, Magazyn uszczelek z kolekcji Clairambault, n O  1.266
  13. Germain Demay, Spis pieczęci Normandii , nr 2665, 2666, 2759, 2760
  14. Kilka źródeł: Claude Varoteau: Biuletyn monumentalny , 1982, tom: 40, strony: 330, 331; Nicolas Wasylyszyn: "Abbaye St-Georges de Boscherville: Od kolegiaty do opactwa benedyktyńskiego", w: Revue de l'Ouest archeologique , 1995, Objętość: 12, n °  1, Strony: 147-157: grawerowanie Monasticon Gallicanum, widok z 1700 roku i plan z 1659
  15. Architektura normańska w średniowieczu , reżyseria: Maylis Bayle, strony artykułu: 130 do 133 autor: E. Impey, N. Allock, L. Courtenay
  16. M. Bouet: Biuletyn monumentalny XXXIII, 1867, s. 21; A. Besnard: Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , strony: 52, 59, 60, 61, 62, 87, 96, 104, 110, 114, 116
  17. "  Organ Bill  " , dane Forma n o  PM76001752, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  18. "  grobowy płyta Antoine Le Roux  " , instrukcja n o  PM76001747, bazy Palissy , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  19. A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , strony: 127-130, 132, 138,140
  20. A. Besnard, Monografia kościoła i opactwa Saint-Georges de Boscherville , s. 163
  21. Christophe Levantal, Dukes and peers i świeckie księstwa-peerages w czasach nowożytnych: (1519-1790) , Maisonneuve i Larose, Paryż, 1996, czytaj w Google Books .
  22. Genealogia rodziny de la Rivière , R. de la Rivière. 1970. Archiwum Państwowe .