Abaton ( starożytny grecki : τὸ ἄβατον / do Abaton „miejsce, w którym nie powinno się chodzić, święty, święty, nienaruszalny” neutrum od przymiotnika ἄβατος / ábatos , „niedostępny”) jest w świecie starożytnego greckiego , część świątynia lub miejsce konsekrowane, do którego wstęp był zabroniony dla osób świeckich. W sanktuarium Asklepiosa w Epidauros The Abaton był akademik, w którym chorzy oczekiwali na wizytę Boga w nadziei na wyleczenie.
W starożytnym Egipcie , było sanktuarium na wyspie Biggeh , obok pierwszej katarakty na Nilu , w pobliżu wyspy File . To w tym sanktuarium byłyby przechowywane szczątki Ozyrysa . Dostęp do tej wyspy był zarezerwowany tylko dla kapłanów odpowiedzialnych za obrzęd. Ci ostatni musieli się oczyścić do kultu, golili głowy i ciała, myli się i poddawali rytualnej fumigacji.
Słowo to jest również używane w religii prawosławnej w odniesieniu do świętości kościoła.
W Prawosławnej Republice Monastycznej na Górze Athos w północnej Grecji abaton zabrania wstępu na jej terytorium kobietom, nieletnim dzieciom, eunuchom i mężczyznom o bezwłosych twarzach .