Zakomar ( rosyjski : Закомара ; od starego rosyjskiego komara , „ wieszak ”) jest elementem architektonicznym budynków w Rosji, który zakrywa górną część ścianki i ma kształt statku kilem. Powrócił. Zakomarowie rysują na fasadach duże arkady .
Są one umieszczone bezpośrednio na górną powierzchnię ze sklepieniami . Znajdują się u podstaw bębnów i kopuł wielu rosyjskich cerkwi. Różnią się od kokoshników, którzy pełnią jedynie funkcję dekoracyjną dachów.
XII th wieku XVII th wieku zakomars utworzona w Rosji typowy element wystroju dawnych cerkwiach. Zakomarom towarzyszą czasem kokoshniki na tym samym budynku.
Zakomary umieszcza się na łukach lub sklepieniach budynków, w których są używane. Ich liczba zmienia się w zależności od liczby łuków.
W XVII -tego wieku, wiele kościołów były pokryte zakomars. Jednak złożona i zakrzywiona konstrukcja zakomarów nie była praktyczna: na dachach gromadzi się śnieg, podobnie jak woda deszczowa, co ostatecznie powoduje przesiąkanie.
W XVII th wieku i XVIII th wieku, kamień jest mniej wykorzystane do budowy kościołów i jednocześnie, zakomars znikają. Zamiast kamienia używa się cegły. Jednocześnie zakomary zastępowane są dachami o czterech stokach.
Pod koniec XX th wieku rozpoczął się nowy okres użytkowania zakomars dzięki nowym technologiom, które zapobiegają przenikaniu śniegu i deszczu, jak w odbudowie Katedra Zaśnięcia w Jarosławiu .
Zakomars katedry św. Dymitra we Włodzimierzu.
Kościół Przemienienia Pańskiego w Pereslavl-Zaleski , fasady pokryte zakomars.
Katedra Zbawiciela Klasztoru Andronikowa : typowy przykład użycia zarówno kokoszników, jak i zakomarów.
Klasztor Kniaginin we Włodzimierzu: kolejny przykład zakomarów i kokochników razem.
Michała Archanioła w Jurjew-Polskij , pochodzący z XVII -tego wieku z dachów pochyłych.
Nowa Katedra Zaśnięcia w Jarosławiu (2006) z nowymi technikami tworzenia ciasnych zakomarów.