Yves de Chaisemartin

Ten artykuł jest szkicem dla francuskiego biznesmena .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Yves de Chaisemartin Biografia
Narodziny 26 sierpnia 1948
Narodowość Francuski
Działalność Biznesmen
Inne informacje
Pracował dla Socpresse , Le Figaro
Różnica Oficer Legii Honorowej

Yves de Chaisemartin , urodzony dnia26 sierpnia 1948, jest francuskim rzecznikiem prasowym. Jego nazwisko jest związane z grupą prasową Roberta Hersanta i magazynem Marianne .

Biografia

Rodzina

Yves de Chaisemartin urodził się w rodzinie starej burżuazji z Limousin , z Pierre Chaisemartin, Sieur de Kerman, kupiec, mieszczanin z Saint-Auvent , ( Haute-Vienne ). Jest szóstym w rodzinie dziesięcioro dzieci. Sam jest żonaty i jest ojcem czwórki dzieci, w tym Jean-Yvesa, urodzonego w 1979 roku i burmistrza miasta Paimpol ( Bretania ) w latach 2008-2020.

Prawnik

Pochodzący z ojcowskiej linii prawników, rozpoczął karierę jako prawnik w wieku 17 lat.

Po uzyskaniu dyplomu ukończenia studiów prawniczych w 1971 r. po raz pierwszy wykonywał zawód prawnika w latach 1972-1986 w kancelarii Chaisemartin Cheyron Engelibert.

Ponownie jest prawnikiem w Sądzie Apelacyjnym w Paryżu („off counsel” w Bersay et associés).

Człowiek od mediów

Yves de Chaisemartin spędził większość swojej kariery w grupie Hersant , imperium prasowem założonym przez Roberta Hersanta , należącym do Socpresse . Stał się znany jako prawnik przyjaciela rodziny, Marcela Fourniera , podczas odsprzedaży swoich tytułów Hersantowi, L'Aurore w 1978 roku i wyzwolonemu Dauphiné w 1983 roku.

Następnie został prawnikiem Hersanta w 1985 roku, kiedy nabył Le Progrès . Wczesna śmierć André Audinota w 1986 roku doprowadziła do restrukturyzacji grupy. Od razu został mianowany Zastępcą Dyrektora Generalnego Socpresse, następnie awansował w szeregach: Dyrektora Generalnego , następnie Prezesa i Dyrektora Generalnego, a na końcu Prezesa Zarządu – do30 września 2004 r.. Pełniąc tę ​​funkcję, w szczególności przewodniczył zarządowi dziennika Le Figaro . Został wyrzucony z Figaro, kiedy dziennik został kupiony przez Serge'a Dassaulta , który zamierzał umieścić w zarządzie własnych ludzi. Uzyskuje jednak wycenę swoich akcji (2,5% kapitału) na 27,5 mln euro oraz premię w wysokości czterech lat pensji.

W tym okresie był prezesem ogólnopolskiego związku prasowego dzienników , następnie przewodniczącym wyższej rady kurierów prasowych oraz administratorem regionalnego związku prasowego dzienników .

ten 16 grudnia 2005Stał dyrektor od Rossel & C tj , wydawca gazet codziennych Le Soir i La Voix du Nord .

Był przewodniczącym rady nadzorczej grupy prasowej Le Moniteur do czasu jej sprzedaży w 2013 roku.

Wchodzi do 7 września 2006 r.w kapitale Marianne do 25%, po sprzedaży akcji Roberta Assarafa i zostaje dyrektorem zarządzającym gazety. Od tego czasu jego udział jest w większości. W 2013 roku, po spadku sprzedaży w kioskach (-15%), forsował zmianę duetu Szafran – Neumann i promował Josepha Macé-Scarona oraz został administratorem gazety.

Inne funkcje

Magazyn Médias przypisuje mu w 2009 roku przynależność masońską .

Sprawy sądowe

ten 30 kwietnia 2009, Yves de Chaisemartin zostaje skazany za nadużycie aktywów korporacyjnych w kontekście sprzedaży siedziby France-Soir . Sąd Apelacyjny w Paryżu utrzymał to przekonanie w dniu29 maja 2013 r.skazując Yvesa de Chaisemartina na rok w zawieszeniu i 100 000 euro grzywny. Jego jedynym osobistym zainteresowaniem było zainteresowanie karierą związaną z udaną sprzedażą centrali France-Soir , która była jedną z pierwszych operacji, za które był odpowiedzialny, nieneutralny Yves de Chaisemartin wniósł kasację, która nadal jest 26 lat po faktach.

Nagrody

Uwagi i referencje

  1. Pierre-Marie Dioudonnat , Le Simili-Nobiliaire-Français , wyd. Sedopole, 2012, s.195
  2. „Regent Yves de Chaisemartin dzierży klucze do imperium Hersant” , Nicolas Beau, lexpansion.lexpress.fr , 13 czerwca 1996 r.
  3. David Désille, „  Jean-Yves de Chaisemartin burmistrz w wieku 29 lat  ” , o My city, przez Ouest-France ,17 marca 2008(dostęp 21 marca 2018 )
  4. Olivier Cyran, Mehdi Ba, Almanac critique des media , Édition des Arènes,2005, s.  237
  5. „  Yves de Chaisemartin mianowany dyrektorem generalnym Marianne  ” (dostęp 21 października 2010 )
  6. Les Échos "Yves de Chaisemartin przyszły dyrektor generalny" Marianne ", 28 września 2005 r.
  7. L’Opinion , Cyril Lacarrière, „Maurice Szafran ofiarą marnych wyników Marianne”, 7 listopada 2013
  8. Europa 1 , „Joseph Macé-Scaron awansował na Marianne”, Louis Haushalter, 19.12.2013
  9. "  LA TRIBUNE - Yves de Chaisemartin rysuje swoje referencje  " , https://www.latribune.fr , Quotidien ,11 czerwca 2011
  10. „  LES ECHOS - Altran, Philippe Salle zastępuje Yves de Chaisemartin na stanowisku dyrektora generalnego  ” , na https://www.lesechos.fr , Quotidien ,10 czerwca 2011
  11. Media , grudzień 2009, przedrukowany w Rue89 , „Dziennikarze i masoni: deflacja medialna ”, Augustin Scalbert, 22 grudnia 2009.
  12. Źródło: „  Yves de Chaisemartin skazany za sprzedaż siedziby Socpresse  ” (konsultowane 28 lipca 2009 r. )
  13. Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej , nr 1 od 1 st stycznia 2005, strona 12 Dekret z 31 grudnia 2004 roku w sprawie wspierania i powołania.

Powiązany artykuł