Yitzhak Tabenkin
Yitzhak Tabenkin
| Członek Knesetu | |
|---|---|
| 15 sierpnia 1955 -9 czerwca 1958 | |
| Mosze karmel | |
| Członek Knesetu | |
| 14 lutego 1949 -12 kwietnia 1951 | |
| David Livšic ( w ) |
| Narodziny |
8 stycznia 1888 Babruysk |
|---|---|
| Śmierć |
6 czerwca 1971(83 lata) Ein Harod ( w ) |
| Pogrzeb | Ein Harod ( w ) |
| Narodowości |
Izraelski rosyjski |
| Zajęcia | Polityk , robotnik rolny |
| Dziecko | Josef Tabenkin ( w ) |
| Partie polityczne |
Akhdut HaAvoda (1919) Mapam (1948-1954) |
|---|---|
| Członkiem | Żydowska Rada Narodowa ( w ) |
Yitzhak Tabenkin ( hebrajski : יצחק טבנקין , 8 stycznia 1888 - 6 czerwca 1971) jest aktywistą syjonistycznym i izraelskim politykiem. Jest jednym z założycieli ruchu kibucowego .
Biografia
Tabenkin urodził się w Imperium Rosyjskim w Babrujsku , mieście obecnie położonym na terytorium Białorusi . Uczył się religii w chederze w Warszawie, a następnie odbył studia świeckie. Jest jednym z założycieli marksistowsko-syjonistycznego ruchu Poalej Syjon w Polsce .
W 1912 r. Zrobił swoją Alyę w osmańskiej Palestynie i pracował jako robotnik rolny w Merhavia i Kfar Uria . W czasie I wojny światowej pracował na farmie Kinneret. Uczestniczy jako delegat na każdym powojennym kongresie syjonistycznym .
Członek organizacji samoobrony HaShomer , działał także w organizacjach robotników rolnych w Judei i Samarii. W 1921 roku wstąpił do Batalionu Pracy utworzonego przez Josepha Trumpeldora i był założycielem kibucu Ein Harod, który stał się epicentrum ruchu kibucowego, którego był uważany za duchowego przywódcę. Wyjechał z misją do Polski dla organizacji Hechalutz, aby zachęcić Alyę.
Tabenkin nie pochwala etatystycznej tendencji syjonizmu i przeciwnie, opowiada się za oddolnym podejściem do żydowskiego socjalizmu, które można zastosować w całym Izraelu . Odrzuca polityczne granice Bliskiego Wschodu narzucone przez mocarstwa zachodnie po rozbiciu Imperium Osmańskiego . Zgodnie z jego wizją, cały naród żydowski musi sam tworzyć się w gminach objętych „światowym sojuszem ludów komunistycznych”. Uważa pierwszą wojnę judeo-rzymską za wydarzenie, które utrwaliło istnienie żydowskiego doświadczenia narodowego.
Mieszkał w Ein Harod aż do śmierci. W jego hołdzie nazwano moszaw Yitav znajdujący się w dolinie Jordanu (imię to tworzy akronim „Jad Icchak Tabenkin”).
Publikacje
- Państwo żydowskie i droga do jego osiągnięcia (1944) (po hebrajsku)
- Kibbutz Society (1954) (po hebrajsku)
- Nie ma gdzie wycofać się (1968) (po hebrajsku)
- Lekcje wojny sześciodniowej (1970) (po hebrajsku)
- Problemy (cztery tomy artykułów) (1967) (w języku hebrajskim)
Bibliografia
-
(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Yitzhak Tabenkin ” ( zobacz listę autorów ) .
Bibliografia
- (en) Nachman Ben-Yehuda , Masada Myth: Collective Memory and Mythmaking in Israel , Madison, Wis, University of Wisconsin Press,8 grudnia 1995, 384 pkt. ( ISBN 0-299-14834-3 )
- (en) Gershom Gorenberg , The Accidental Empire: Israel and the Birth of the Settlements, 1967–1977 , Holt Paperbacks,6 marca 2007, 480 pkt. ( ISBN 978-0-8050-8241-8 i 0-8050-8241-7 )
- (en) Tom Segev , 1967: Israel, the War, and the Year that Transformed the Middle East , Metropolitan Books,29 maja 2007, 1 st ed. , 688 s.