Efekt czerwonych oczu jest efekt, który obserwuje się w tle na zdjęciach wykonanych z lampą błyskową : ludzie fotografowane mają źrenice ich oczu całkowicie czerwony na rysunku.
Zjawisko to tłumaczy się tym, że podczas fotografowania, stojąc twarzą w twarz z silnym światłem lampy błyskowej iw słabo oświetlonym miejscu (źrenica oka rozszerza się w ciemności, aby uchwycić światło), tęczówka nie ma czasu na zmniejszenie rozmiaru z uczniem . W efekcie lampa błyskowa (zwłaszcza umieszczona w pobliżu osi soczewki ) oświetla dno oka. Siatkówki jest przejrzysta, daje wgląd w naczyniówki , która jest bogato unaczynionych i którego kolor jest czerwony. To właśnie w ten sposób oświetlona naczyniówka przywraca ten kolor.
Efekt obserwuje się również u zwierząt , przy czym kolor niekoniecznie musi być czerwony i dzięki Tapetum lucidum , „dywanowi” odbijającemu się na naczyniówce oczu tych zwierząt.
Niektóre aparaty mają urządzenie zapobiegające efektowi czerwonych oczu: to nic innego jak intensywne światło wyzwalane przed wykonaniem zdjęcia (czasami w kilku błyskach), które powoduje obkurczenie tęczówki oka w celu zmniejszenia rozmiaru źrenicy - a tym samym podczas robienia rzeczywistego zdjęcia źrenica jest wystarczająco duża, aby zapobiec oświetlaniu siatkówki światłem.
Innym rozwiązaniem jest odsunięcie lampy błyskowej od obiektywu, jeśli to możliwe, aby zwiększyć kąt utworzony przez lampę błyskową, oko i soczewkę. Osoba badana nigdy nie będzie miała czerwonych oczu, jeśli ten kąt jest większy niż około trzydzieści stopni (zależy to od warunków oświetleniowych: im jest ciemniej, tym bardziej źrenica jest otwarta i tym większy musi być ten kąt). Jest to jednak możliwe tylko w przypadku wymiennych urządzeń flash, które często są drogie. Możesz także zastosować oświetlenie pośrednie (np. Kierując lampę błyskową w sufit).
Wiele programów umożliwia późniejszą korektę problemu czerwonych oczu .
Programy te różnią się pod względem ergonomii i uzyskanych wyników.