Jakowlew Jak-15

Jakowlew Jak-15
Widok z samolotu.
Jedyny zachowany Jak-15 znany do tej pory, wystawiony w Muzeum Technicznym Wadima Zadorożnego w Arkhangelskoye , obwód moskiewski , Rosja .
Budowniczy Jakowlew
Rola Łowca
Status Usunięty z usługi
Pierwszy lot 24 kwietnia 1946
Uruchomienie 1947
Data wycofania 1947
Numer zbudowany 280
Załoga
1 pilot
Motoryzacja
Silnik Toumański RD-10
Numer 1
Rodzaj Silnik turboodrzutowy
Ciąg jednostkowy 8,9 kN
Wymiary
widok samolotu na samolot
Zakres 9,20  m
Długość 8,70  m
Wysokość 2,27  m
Powierzchnia skrzydeł 14,9  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 1,852  kg
Z uzbrojeniem 2742  kg
Występ
Maksymalna prędkość 786  km / h
Sufit 13 350  m
Zakres działania 510  km
Uzbrojenie
Wewnętrzny 2 x 23 x 115 mm karabiny maszynowe Nudelman-Suranov NS-23 z 60 nabojami każdy

Jak-15 (pierwszy nazywany Type-2 przez Stany Zjednoczone i Feather przez NATO ) był myśliwiec odrzutowy Radziecki i myśliwy do najmniejszej reakcji, jaki kiedykolwiek zbudowano. Przejęła skrzydła, koła tylne, w tylnej części kadłuba i tylne w Jak-3U całkowicie wykonany z metalu. Zasilany był kopią przemianowanego niemieckiego reaktora RD-10 Junkers Jumo 004B .

Wyprodukowano około 280 sztuk.

Projekt

Plik 9 kwietnia 1945 rThe Rada Komisarzy Ludowych ZSRR nakazał OKB Yakovlev opracowanie jednomiejscowy, single-jet myśliwca zasilany przez niemiecki 004 Jumo silnika . Aby zaoszczędzić czas, Jakowlew oparł nowy projekt (zwany Jak-3-Jumo lub Jak-Jumo) na najnowszej wersji swojego słynnego myśliwca z silnikiem tłokowym Jakowlew Jak-3 . Silnik tłokowy został usunięty, a silnik zamontowano pod przednią częścią kadłuba, tak aby spaliny wychodziły pod środkową częścią kadłuba. Aby chronić kadłub, w jego dolnej części dodano stalową osłonę termiczną , która nadaje głębokiej tylnej części kadłuba samolotu konfigurację „gondola i wysięgnik”. Poza nosem samolotu wprowadzono bardzo niewiele zmian w pozostałej części kadłuba. Został on wyprofilowany tak, aby otrzymać dwa działka automatyczne 23 mm Nudelman-Sudarov NS-23  oraz dodatkowy czołg umieszczony nad silnikiem. W przypadku błotników nie ma innych zmian niż wymazanie wlotów powietrza do chłodzenia oleju i wygięcie przedniego dźwigara w odwrócony kształt litery U, aby uwolnić silnik. Żebro lekko powiększony, ale statecznika poziomego pozostały niezmienione. Konwencjonalny podwozie pozostaje niezmieniony także inne niż koła tylnego, które obecnie stosuje się wiele stali liści sprężyny w amortyzatorach . Jak-Jumo przewiózł łącznie 590  kg paliwa.

Testy taksówek rozpoczęły się w październiku. Okazało się, że osłona termiczna jest niewystarczająca, ciepło ze spalin silnika stopiło duraluminiową ścianę tylnej części kadłuba, a także gumę tylnej opony na kółkach. Zmiany mające na celu rozwiązanie problemu trwały do ​​grudnia. W międzyczasie zbudowano drugi prototyp ze stalowym kółkiem i powiększonym samolotem ogonowym. Po kilku próbach tocznych powierzono go Centralnemu Instytutowi Aerodynamiki ( TsAGI ) w celu przeprowadzenia pełnoskalowych testów w tunelu aerodynamicznym , które trwały doLuty 1946. 26-go miesiąca Rada Komisarzy Ludowych zażądała, aby samolot rozpędzał się do 770  km / h na poziomie morza i 850  km / h na wysokości 5500  m . Powinien być w stanie wspiąć się na tę wysokość w mniej niż cztery i pół minuty i mieć zasięg 500  km przy 90% maksymalnej prędkości. Oba prototypy powinien być gotowy do lotu testujących 1 st września.

Według dwóch historyków lotnictwa, Billa Gunstona i Yefima Gordona  (w środku ) , przedstawicieli i Jakowlewa OKB Mikojana wystrzelili monetę, aby zdecydować, który samolot będzie pierwszym sowieckim odrzutowcem, który poleci jego lotowi. Jakowlew przegrał, a Jak-Jumo tylko okrążył tor przed lądowaniem. Testy lotnicze producenta zakończyły się22 czerwcai ten szybki sukces skłonił Radę Ministrów do wystąpienia z nowym wnioskiem w sprawie29 kwietniadowodzenie dwoma sowieckimi samolotami napędzanymi silnikami RD-10 (znanymi jako Jak-15, Jak-15RD10 lub Jak-15RD). Oprócz silnika zapotrzebowanie różniło się od poprzedniego zasięgiem 700  km przy optymalnej prędkości i zmniejszeniem maksymalnego pułapu do 14 000  m . Oba prototypy miały być gotowe do testów w locie1 st Wrzesień 1.947.

Jakowlew udało się przystosować dwa istniejące prototypy RD-10 bez większych trudności i samolotów udział w flypast Tuszyno wSierpień 1946. Następnego dnia po pokazie lotniczym Józef Stalin wezwał Artema Mikojana i Aleksandra Jakowlewa do swojego biura i nakazał każdemu OKB zbudować 15 samolotów, które wezmą udział w paradzie7 listopadana Placu Czerwonym z okazji rocznicy rewolucji październikowej . Roślina n O  31 Tbilisi, został wybrany do budowy nowej płaszczyzny ponieważ nadal odpowiedzialny za budowę standardu Jak-3 i może łatwo przejść zawodnikiem. Wszystkie 15 samolotów zostało zbudowanych przed wyznaczonym terminem, chociaż nie miały broni, zostały wyposażone w powiększony zbiornik paliwa zamiast uzbrojenia i miały niekompletną awionikę . Parada została odwołana, a dwa samoloty zmodyfikowano pojedynczym działem kal. 23  mm i rozpoczęto państwowe testy akceptacyjne. Trwały doKwiecień 1947.

Testy ujawniły szereg problemów: grube skrzydło odziedziczone po Jak-3 ogranicza prędkość maksymalną samolotu, spaliny z silnika uszkadzają nawierzchnię lotniska, kokpit często wypełniony jest dymem z nafty i oleju, który wyciekł na silnik, a samolot miał bardzo ograniczony zasięg. Pomimo tych problemów Jak-15 okazał się bardzo łatwy w pilotażu, nawet dla pilotów przyzwyczajonych do myśliwców z silnikami tłokowymi, co skłoniło VVS do zaakceptowania myśliwca jako trenera konwersji.

Zobowiązania

Rada Ministrów zarządziła na długo przed zakończeniem państwowych prób akceptacyjnych Grudzień 1946rozpoczęcie produkcji samolotu. 50 samolotów miało powstać między styczniem aKwiecień 1947, podzielone równo między jednomiejscowe i dwumiejscowe samoloty szkoleniowe, uzbrojone tylko w jedno działo. Trener napotkał poważne trudności rozwojowe i wszystkie samoloty z pierwszej serii były jednomiejscowymi. Pięćdziesiąt z nich uczestniczyła w flypast od 1 st  maja w Moskwie w 1947 roku w sumie 280 Yak-15 jednostek zostały wyprodukowane do końca roku, nie licząc prototypów. Samoloty zostały przydzielone w niewielkich ilościach do pułków lotnictwa myśliwskiego w ZSRR, Polsce , Rumunii , na Węgrzech i Mandżurii w celu wykorzystania jako instruktorów konwersji. Manewrowość samolotu sprawiła, że ​​był używany przez szereg nieformalnych zespołów lotnictwa akrobacyjnego w latach czterdziestych XX wieku.

Jeden napęd prototyp dwumiejscowego był pierwszy lot z pierwszej partii produkcyjnej produkowany przez fabrykę n o  31 jesienią 1946. Prototyp nie rozpoczął próby w locie przed budowniczy5 kwietnia 1947główne różnice w stosunku do wersji jednomiejscowej ograniczały się do przeprojektowania przedniego kadłuba, aby pomieścić dodatkowy kokpit dla kandydata, w którym dostępne było uzbrojenie i otwierany z boku daszek. Początkowo trener był nazywany Jak-Jumo vyvoznoy , ale ostatecznie został nazwany Jak-21, chociaż niektóre dokumenty odnoszą się do niego jako Jak-15V, Jak-15UT lub Jak-21V. Dalsze prace nad trenażerem zostały odwołane po sukcesie wersji treningowej Jak-17 z trójkołowym podwoziem .

Plik 29 kwietnia 1946pięć dni po tym, jak Mikojan-Gurewicz I-300 i Jak-Jumo wykonały swoje pierwsze loty , Gabinet nakazał OKB Jakowlew, aby rozpoczął projektowanie nowej wersji Jak-Jumo z silnikiem RD-10 i poprawioną aerodynamiką. Wyglądał jak oryginalny samolot, ale skrzydła zostały całkowicie przeprojektowane z aerodynamicznym przepływem laminarnym, ogon został powiększony i umieszczono fotel wyrzutowy. Oparcie siedzenia było opancerzone, a pilota chroniła kuloodporna przednia szyba. Cały daszek również został przeprojektowany, aby pomieścić nową przednią szybę. Podwozia nie można było już zmieścić w cienkich skrzydłach, więc zostało przeprojektowane, aby chować się do kadłuba. Dla zmodyfikowanego samolotu rozważano dwie wersje skrzydeł, przy czym zachowano skrzydła o powierzchni 15  m 2 . Na wysokości 5000 metrów Jak-17-RD10, tak jak został wyznaczony nowy myśliwiec, miał osiągać prędkość maksymalną 822  km / h ; znaczna poprawa w stosunku do Jak-15. Samolot został ukończony w dniu3 wrześniatesty naziemne trwały do 26 września, ale nigdy nie latał, ponieważ Jak-15 wszedł już do produkcji.

Jak-15 został użyty do przetestowania prototypowego systemu tankowania powietrze-powietrze w 1949 roku.

Ocaleni

Zobacz też

Porównywalny samolot

Powiązane artykuły

Uwagi i odniesienia

  1. Parsch, Andreas i Aleksey V. Martynov. „Oznaczenia radzieckich i rosyjskich samolotów wojskowych i pocisków rakietowych”. designation-systems.net , 2008. Źródło: 19 sierpnia 2011
  2. Gordon 2002, str.  51
  3. Gordon 2002, s.  47 , 61
  4. Gordon 2002, s.  50
  5. Gunston i Gordon, str.  106
  6. Yefim Gordon 2002 , s.  58-59
  7. Yefim Gordon 2002 , s.  59-61
  8. Mikołajczuk, s.  13 , 15
  9. Yefim Gordon 2002 , s.  51,64
  10. Gordon 2002, str.  62
  11. (w) „  Photo Search Results  ” , Airliners.net (dostęp 4 grudnia 2011 ) .

Bibliografia

Linki zewnętrzne