| Narodziny |
1970 Ile-de-France |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Czynność | Dyrektor |
Xavier Lauzanne , urodzony w 1970 roku, jest pisarz, reżyser, producent francuski z dokumentów spółki i fikcji.
Urodzony w regionie paryskim w 1970 roku, Xavier de Lauzanne studiował gościnność, zanim zorganizował kursy hotelowe dla młodych ludzi ze środowisk defaworyzowanych na Martynice , Wietnamie i Kambodży .
Pasjonuje się obrazem, kupił swój pierwszy aparat cyfrowy w 1999 roku, aby kręcić w Wietnamie , przez rok, esej dokumentalny, Hanoi między 2 lipca 14 na kursie rikszy na przełomie wieków. To właśnie spotykając się z założycielami stowarzyszenia Pour un rire d'enfant w Kambodży , dla których nakręcił ich film komunikacyjny, nabrał konkretnej formy reżyserskiej.
Głęboko poruszony postaciami, których poznał w swoich podróżach, oficjalnie rozpoczął tworzenie zaangażowanych, niezależnych filmów dokumentalnych, w zasadzie skupiających się na ludziach.
W 2000 roku nakręcił w Wietnamie swój pierwszy film dokumentalny Retour sur la RC4 („RC4” od „trasy kolonialnej 4”, w nawiązaniu do bitwy, której nadał nazwę) o francuskich i wietnamskich weteranów wojny francuskiej . . Aby uzyskać środki na montaż tego filmu, wraz z przyjacielem z dzieciństwa, François-Hugues de Vaumas, stworzył ich firmę produkcyjną Aloest Productions .
W latach 2002-2007 napisał kilka reportaży i filmów dokumentalnych we Francji i za granicą dla telewizji. W 2002 r. współreżyserował dla France 5 dokumentalną wersję filmu "Uśmiech dziecka" na temat stowarzyszenia o tej samej nazwie w Phnom Penh . W 2005 roku wyprodukował Lord of Darjeeling na herbacie z upraw ekologicznych i sprawiedliwego handlu w Indiach i zdobył główną nagrodę oraz nagrodę światowego rolnictwa na festiwalu Agricinéma. W tym samym roku spróbował swoich sił w fikcji, reżyserując swój pierwszy film krótkometrażowy Private Joke . W 2006 roku wyprodukował we Francji Le Goncourt des Lycéens (traktujący o nagrodzie o tej samej nazwie ) na temat odkrywania literatury współczesnej przez młodzież.
W 2007 roku wrócił do Azji Południowo-Wschodniej, aby nakręcić drugi film stowarzyszenia Enfants du Mékong .
W latach 2013 i 2014 współpracował przy serialu dokumentalnym A vous de voir o France 5 i wyprodukował dokument „Et the factory, created the city, Champagne sur Seine” dla regionu Ile-de-France poświęcony pamięci klasy robotniczej.
W 2004 roku stworzył pełnometrażowy projekt dokumentalny In One Voice o izraelskich i palestyńskich muzykach, które zebrał Francuz na wielką trasę koncertową po Francji. Film, który ukazał się w kinielistopad 2009, zdobył nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego na międzynarodowych festiwalach w Palm Beach i Houston w Stanach Zjednoczonych, Grand Prix na Festival du film d'études d'Évreux , Prix Art et Culture na Międzynarodowym Festiwalu Scoop and Journalism in Angers i nagroda „Autrement vu des cinémas Nord-Pas-de-Calais” na FIGRA w Le Touquet.
Następnie kręci „Walizki dla dzieci” w klasie „nowych” nastolatków z Maghrebu i Afryki Środkowej . Ten pełnometrażowy dokument pojawia się w kinach wwrzesień 2013.
W 2014 roku wrócił do Kambodży, aby nakręcić nowy dokument pełnometrażowy. Film Les Pépites , koprodukowany przez Aloest Productions i kino Bonne Pioche i dystrybuowany przez Rézo film, ukaże się we Francji5 października 2016 r., wkrótce po śmierci Christiana de Pallières, założyciela stowarzyszenia Pour un rire d'enfant, 24 września w Phnom Penh . Ten dokument spotkał się z doskonałym przyjęciem krytyki, zarówno w prasie, jak i wśród widzów na stronie Allociné , ze średnią 4,7/5 na 312 głosów na10 października 2016. Jeśli chodzi o publiczność, to triumf, film gromadzi w kinie 220 000 widzów.
Pod koniec 2018 roku rozpoczął trylogię o odbudowie „Po Daesh” w Iraku i Syrii. Pierwsza część, 9 dni w Rakce, opowiadająca o podróży francuskiej pisarki do Syrii na spotkanie z Leilą Mustafą, młodą kobietą, burmistrzem byłej stolicy Państwa Islamskiego, jest częścią oficjalnej selekcji Festiwalu Filmowego w Cannes 2020. Wejdzie do kin pod koniec roku.