Xanthoceras sorbifolium

Xanthoceras sorbifolium

Xanthoceras sorbifolium Opis obrazu 文 Xanthoceras sorbifolia - - Jinan, China- (9229875160) .jpg. Klasyfikacja według Tropicos
Królować Plantae
Klasa Equisetopsida
Podklasa Magnoliidae
Super porządek Rosanae
Zamówienie Sapindale
Rodzina Sapindaceae
Uprzejmy Ksantoceras

Gatunki

Xanthoceras sorbifolium
Bunge , 1833

Synonimy

Xanthoceras sorbifolium to kwitnący krzew z rodziny Sapindaceae, która jest jedynym gatunkiem rodzaju Xanthoceras . Pochodzi z Chin i Korei .

Jest uprawiana w Europie w regionach o klimacie umiarkowanym ze względu na swoje walory ozdobne, ponieważ jej kwitnienie późną wiosną i wczesnym latem daje pachnące, białe kwiaty z różowoczerwonym wnętrzem.

Etymologia i historia nomenklatury

Nazwa rodzaju Xantho.ceras składa się z greckich słów ξανθος Ksantos „żółty” (blond) i κέρας, Keras „róg” zwierzęcia, odnosząc się do kwiatów z płatów dysku z zasadą rogowej (patrz ilustracja poniżej).

Specyficzny epitet sorbi.folium to łacińska formacja oznaczająca „liść jarzębiny”.

Gatunek został opisany przez niemieckiego bałtyckiego botanika Alexandra Bunge w 1833 w Enumeratio Plantarum, quas en Chine Boreali ( St Petersburg ) i opublikowany w Mém. Acad. Chochlik. Nauka. Petersburg. Jest zaliczany do Sapindaceae, obok Koelreutera paniculata .

Opis

Ten krzew liściasty może osiągnąć wysokość od 2 do 5 metrów. Jego grube gałązki są brązowoczerwone. Może żyć kilkaset lat.

Ma złożone liście przypominające liście jarzębiny , co dało początek jego nazwie. Występują naprzemiennie, mają długość 12-30 cm i noszą 4-8 par ząbkowanych listków oraz listek końcowy, który jest zwykle głęboko 3-płatkowy.

Wydaje kwiaty męskie i biseksualne na tej samej roślinie, ale nie na tym samym kwiatostanie. Kwiatostany biseksualne są końcowe, samce pachowe, wyprostowane. Białe, pachnące kwiaty mają średnicę od 2 do 3 cm z pięcioma zachodzącymi na siebie działkami kielicha , pięcioma płatkami białymi, fioletowoczerwonymi lub żółtymi u podstawy i dyskiem z pięcioma płatkami (naprzemiennie z płatkami). Zbierane są w wiechy o długości od 10 do 20 cm, w połowie wiosny (maj-czerwiec).

Owoce pojawiają się jesienią jako owalne torebki o średnicy od 5 do 6 cm, które dzielą się na trzy sekcje (szypułki), gdy są dojrzałe, pozostawiając od 6 do 18 ciemnobrązowych nasion o średnicy 1,5 cm, przypominających nasiona gatunku Aesculus ( kasztan ), ale są jadalne. Ich smak jest zbliżony do słodkiego kasztanowca .

Jej nasiona, kwiaty i liście są jadalne.

Dystrybucja i siedlisko

Xanthoceras sorbifolium rośnie w Chinach (w Gansu , Hebei , Henan , Mongolii Wewnętrznej , Ningxia , Shaanxi , Shandong , Shanxi , zachodnim Liaoning , południowo-zachodniej prowincji Jilin ) i Korei .

Pochodzi z lessowego płaskowyżu północnych Chin.

Zastosowania

W wielu częściach północnych Chin uprawiana jest na dużych zalesieniach. Gleba powinna być głęboka, dobrze osuszona. Dobrze znosi zimno i suszę. Jest preferowanym gatunkiem do zalesiania jałowych gór . Służy do ochrony przed wiatrem i utrwalania piasku, zarządzania małymi zlewniami i kontroli pustynnienia.

Jego solidne i gęste drewno służy do produkcji mebli i przyborów kuchennych.

Nazwa tego gatunku w kraju pochodzenia to 文 文 果Wén guān gu .

Jest uprawiana w Europie w regionach o klimacie umiarkowanym ze względu na swoje walory ozdobne, ponieważ jej kwitnienie późną wiosną i wczesnym latem daje pachnące, białe kwiaty z różowoczerwonym wnętrzem.

Rośnie na glebach gliniasto-krzemowych, luźnych, przepuszczalnych i wapiennych, ale nie lubi być przesadzana. Bardzo delikatna jako młoda roślina, później staje się bardzo odporna, gdy jest dobrze ugruntowana, a zimą suche korzenie.

Jest to gatunek mrozoodporny, tolerujący temperatury do -20  °C . Ceni słoneczne i ciepłe ekspozycje.

W tradycyjnej terminologii medycyny chińskiej  :

Charakterystyka: słodka, lekko gorzkawa.

Wskazania: wyeliminować wiatr i wilgoć. Zmniejsza stany zapalne i łagodzi ból, leczy reumatyzm.

Nasiona są bogate w olej. Dawniej ludność wydobywała olej z nasion, aby wytwarzać paliwo do lampionów buddyjskich.

Dzięki zawartości 66  % nasiona są bogate w olej. Olej zawiera 53  % z kwasu oleinowego i 38  % kwasu linolowego . Jest to jasnożółty, przezroczysty olej.

Olej ten jest stosowany w przemyśle spożywczym i przemysłowym, przeprowadza się testy do produkcji biodiesli .

Ilustracje wektorowe

Historia odkrycia gatunku

Gatunek został opisany przez niemieckiego bałtyckiego botanika Aleksandra Bunge w 1833 r. w Enumeratio Plantarum, quas en Chine Boreali ( Sankt Petersburg ). Alexander-Andreevich Bunge (1803-1890) był lekarzem, profesorem botaniki w Dorpacie (dzisiejsze miasto Tartu w Estonii ), który badał Syberię , Chiny, Chorasan i Ałtaj . W 1830 roku towarzyszył duchowej misji wysłanej do Chin jako przyrodnik i badał florę stepu Gobi oraz regionu Pekinu. Z tej podróży powrócił do Rosji w 1831 roku i opublikował swoje spostrzeżenia w Enumeratio Plantarum, quas en Chine Boreali .

W poprzednim stuleciu ojciec Incarville (1706-1757) zebrał już ten gatunek w Pekinie i wysłał go do Paryża. Wskazuje „Nie znam tego cy; ma owoc jak migdał. Chińczycy jedzą ten owoc. Nie mogłem mieć” . W Ogrodzie Królewskim żaden botanik nie zadbał o jego identyfikację. Znajdował się w zielniku 149 gatunków zebranych w Pekinie i okolicach, który był w rękach Bernarda de Jussieu i który został zapomniany na półtora wieku zanim botanik, specjalista od flory Azji Wschodniej , Franchet , nie odkrył na nowo to w 1857 roku.

Ogrodnik i botanik muzeum Joseph Decaisne napisał do księdza Davida, że ​​szuka chińskich roślin ozdobnych z regionów o umiarkowanym klimacie, które można by uprawiać we Francji. Ojciec David, który wędrował po Chinach w latach 1862-1900, zauważył, że X. sorbifolium znaleziono wśród ozdobnych krzewów otaczających groby rozsiane po okolicy. Pozyskał młode rośliny i w 1866 r. przekazał je młodemu sekretarzowi poselstwa francuskiego M. Pinchonowi, aby sprowadził je z powrotem do Muzeum. Przybyły do ​​Paryża w dobrym stanie i były uprawiane przez dwa lata w Oranżerii, zanim zostały wysadzone na zewnątrz i zakwitły w 1873 roku. Odrosty tej rośliny wciąż znajdują się w Ogrodzie Alpejskim Ogrodu Botanicznego w Paryżu (wlipiec 2020).

Nie minęło dużo czasu, zanim ogrodnicy przejęli ten gatunek i wprowadzili go na rynek.

Uwagi

  1. Czasami do 8 metrów w oryginalnym otoczeniu
  2. 甘;微苦
  3. 祛风 除湿 ； 消肿 止痛 „wiatr” feng风 i „mokry” 湿 shi są częścią Sześciu qi, liuqi六 气, sześciu zjawisk środowiskowych (wiatr, zimno, upał (lato), wilgotność, susza, ogień ), którego nadmiar powoduje chorobę. W „nadmiar wiatru” przejawia się klinicznie jako szybki początek działania, nagłe zmiany stanu, drgawki, drgawki. Nadmierna wilgotność jest związana z wilgotnym klimatem ( Nigel Wiseman i Feng Ye, Praktyczny słownik medycyny chińskiej , Paradigm Publications,2002, 946  s.)

Bibliografia

  1. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden., Dostęp 19 sierpnia 2020 r.
  2. BioLib , dostęp 19 sierpnia 2020 r.
  3. (w) Sieć Informacji o Zasobach Plazmy Zarodkowej
  4. Bunge, Alexander voon, Enumeratio plantarum quas en Chine collegial boreal , Petropoli, 1831 (7 marca 1832) ( czytaj online )
  5. 中国 报告文学 学会, „ 文 冠 果 的 历史 与 发展 [Historia i rozwój Xanthoceras sorbifolium]  ” (dostęp 13 lipca 2020 r. )
  6. (w) Reference Flora Chin  : KASZTANEK JARZĘBOLISTNY sorbifolium
  7. (en) Zastosowania jadalne
  8. Bai du 百科 [encyklopedia] , „ 文 冠 果 ” (dostęp 12 lipca 2020 r. )
  9. Cédric Basset, Uprawa roślin Chin i Japonii , wyd. Ulmer, Paryż, 2012, s. 184
  10. INRAE , „  Xanthoceras sorbifolium Bunge  ” (dostęp 12 lipca 2020 r. )
  11. A 医学 百科, „ 文 冠 果 ” (dostęp 13 lipca 2020 r. )
  12. Adrien Franchet , „  Rośliny Ojca D'incarville'a w Zielniku Paryskiego Muzeum Historii Naturalnej  ”, Biuletyn de la Société Botanique de France , tom.  29, n o  1,1882, s.  2-13 ( czytaj online )
  13. Jane Kilpatrick, Fathers of Botany – Odkrycie chińskich roślin przez europejskich misjonarzy , Kew Publishing Królewskie Ogrody Botaniczne, The University of Chicago Press,2014, 254  s.

Odniesienia biologiczne

Bibliografia

Linki zewnętrzne