Wilhelm Pieck

Wilhelm Pieck
Rysunek.
Wilhelm Pieck w 1952 roku.
Funkcje
Prezydent Niemieckiej Republiki Demokratycznej
11 października 1949 - 7 września 1960
( 10 lat, 10 miesięcy i 27 dni )
Premier Otto Grotewohl
Poprzednik Utworzono funkcję
Następca Walter Ulbricht
(Przewodniczący Rady Stanu)
Przewodniczący Zjednoczonej Partii Socjalistycznej Niemiec
22 kwietnia 1946 - 25 lipca 1950
( 4 lata, 3 miesiące i 3 dni )
Z Otto Grotewohl
Następca Walter Ulbricht
(sekretarz generalny)
Biografia
Imię urodzenia Reinhold Friedrich Wilhelm Pieck
Data urodzenia 3 stycznia 1876
Miejsce urodzenia Guben ( Cesarstwo Niemieckie )
Data śmierci 7 września 1960
Miejsce śmierci Berlin Wschodni ( Niemcy Wschodnie )
Narodowość Wschodnioniemiecki
Partia polityczna Komunistyczna Partia Niemiec
Zjednoczona Socjalistyczna Partia Niemiec (SED)
Dzieci Elly Winter
Eleonore Staimer
Wilhelm Pieck
Szefowie państw Niemieckiej Republiki Demokratycznej

Reinhold Friedrich Wilhelm Pieck (3 stycznia 1876 - 7 września 1960) jest niemieckim politykiem .

Członek Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) w 1895 r., Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD) w 1917 r. Brał udział w tworzeniu Komunistycznej Partii Niemiec (KPD) w 1918 r. Od 1949 r. Do „r. jego śmierć w 1960 roku, był pierwszym szefem państwa z niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD), a jedynym, który nosił tytuł Prezydenta Rzeczypospolitej.

Biografia

Rodzina

Urodził się syn woźnicy Wilhelm Pieck3 stycznia 1876w Guben na Dolnych Łużycach . Nauczył się zawodu stolarza, który wykonywał od 1894 r. I osiadł w Bremie do 1906 r. W 1898 r. Poślubił Christine Hafker (1876–1936); z tego związku pochodziła Elly Winter , sekretarz i asystentka Wilhelma Piecka oraz dyplomata Eleonore Staimer .

Kariera polityczna

Wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) w 1895 roku i stał się partią stałą do 1910 roku. D 'Październik 1907 w Marzec 1908, jest oddelegowany do szkoły centralnej i uczęszcza na kursy Franza Mehringa i Róży Luksemburg . Został skazany przez sąd wojskowy za akt antywojennej propagandy w 1917 roku i uciekł do Amsterdamu .

Po powrocie do Berlina brał udział w tworzeniu Komunistycznej Partii Niemiec (KPD) w 1918 r. Po wstąpieniu do Ligi Spartakusowskiej i wzięciu udziału w powstaniu9 listopada. W partii był odpowiedzialny za organizację od 1920 do 1924 roku i opowiadał się za polityką jedności działań po puczu Kappa .

W latach 1921–1928 został wybrany Landtagiem Prus, a od 1928 r. Posłem do Reichstagu . W latach 1926–1929 był także sekretarzem politycznym partii w regionie berlińsko-brandenburskim.Czerwiec 1929. Poniższy roku VI th Kongresie Międzynarodówki Komunistycznej (CI) wybiera swojego Komitetu Wykonawczego, gdyż reprezentuje KPD od 1930 do 1932 roku.

Od 1931 do 1943 był członkiem prezydium i sekretariatu politycznego Komitetu Wykonawczego IK. Opowiada się za gromadzeniem sił antyfaszystowskich i uczestniczy wraz z Johnem Schehrem i Ernstem Thälmannem w dyskusji z dwudziestoma przywódcami socjaldemokratycznymi (8 lipca 1932). W tym samym roku przejął stanowisko Leopolda FIiega  (de) w sekretariacie Biura Politycznego.

Wygnanie we Francji

Kiedy Thälmann został aresztowany 3 marca 1933Pieck pełni funkcję szefa KPD. WMaj 1933wyemigrował do Francji decyzją komitetu centralnego i wraz z Franzem Dahlemem i Wilhelmem Florinem  (de) utworzył kierownictwo KPD za granicą ( Auslandsleitung ). Na VII -go Kongresu przedstawił raport Komitetu Wykonawczego Międzynarodówki. Przy tej okazji skrytykował politykę KPD w latach 1932-1933 i opowiedział się za taktyką Frontu Ludowego, którą pomógł przyjąć w organach KPD podczas konferencji w Brukseli w 1935 roku. wybierani na prezydenta partii.

Po powrocie do Paryża w 1939 r. Pieck przedstawił w raporcie Biura Politycznego program przyszłej republiki demokratycznej, która miałaby powstać w Niemczech po upadku nazizmu . W ramach strategii KPD, polegającej na zjednoczeniu wszystkich sił antyfaszystowskich, spotyka Heinricha Manna , a Franz Dahlem zastępuje Waltera Ulbrichta , który był sekciarzem wobec Heinricha Manna.

W Moskwie

Uchodźca w Moskwie Pieck przyjmuje i propaguje, po podpisaniu paktu niemiecko-sowieckiego i wybuchu II wojny światowej , interpretację Międzynarodówki Komunistycznej, która postrzega konflikt jako wojnę międzyimperialistyczną, nie przestając potępiać faszyzmu Hitlera. Był współzałożycielem Nationalkomitee Freies Deutschland („Krajowy Komitet Wolnych Niemiec” lub NKFD) i brał udział w tworzeniu programów wyznaczających taktykę KPD na najbliższy okres powojenny.

Podczas stalinowskich represji jego interwencje z sowiecką policją umożliwiły uwolnienie części prześladowanych niemieckich komunistów.

Wróć do Niemiec

Z powrotem w Niemczech 1 st lipca 1945Pieck brał udział w ukonstytuowaniu się bloku partii antyfaszystowsko-demokratycznych. Plik2 wrześniaprzedstawia warunki przeprowadzenia reformy rolnej. Aktywnie uczestniczy w konferencji 20-21 grudnia 1945 podczas którego funkcjonariusze KPD i SPD przygotowują połączenie obu partii na zjeździe zjednoczeniowym w 1946 roku.

W latach 1946-1947 brał udział z Otto Grotewohlem w spotkaniach w zachodnich strefach okupacyjnych, wzywając do jedności ruchu robotniczego. W strefie radzieckiej stara się rozwijać „przyjaźń ze Związkiem Radzieckim  ”.

Fundacja SED

W 1946 r., Po utworzeniu Zjednoczonej Partii Socjalistycznej Niemiec (SED), został wybrany na jej przewodniczącego, stanowisko to dzielił z Otto Grotewohlem. Funkcję tę wykonuje do7 października 1949, data powstania Niemieckiej Republiki Demokratycznej, której został prezydentem (wybory między 11 a 12 października). Miejscem pierwszego sekretarza następnie zajęte przez Walter Ulbricht na24 lipca 1950.

Prezydent NRD

Wilhelm Pieck był prezydentem NRD aż do śmierci 7 września 1960, po reelekcji w 1953 i 1957 r. Po jego śmierci tytuł Prezydenta NRD został zniesiony na miejsce przewodniczącego Rady Stanu , przejętego od 1960 r. przez Waltera Ulbrichta.

Podczas swojej prezydentury Pieck pozostał w oficjalnej rezydencji Schönhausen , dawnego letniego pałacu królowej Prus Elżbiety .

Został pochowany na cmentarzu Berlin-Friedrichsfelde na terenie Pomnika Socjalistów .

W fikcji

Uwagi i odniesienia

  1. (de) Andreas Michaelis "  Wilhelm Pieck 1876/60  " , na dhm.de ,14 września 2014.
  2. Gilbert Badia , "  Pieck Wilhelm Reinhold  " na Le Maitron ,23 czerwca 2020 r.

Bibliografia

Linki zewnętrzne