John Wessel Harmensz Gansfort

Johannes Gansfort Biografia

Narodziny	1419 lub 1419 Groningen
Śmierć	1489 lub 1489 Groningen
Zajęcia	Teolog , lekarz , pisarz , profesor uniwersytetu

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Groningen
Religia	Kościół katolicki
Członkiem	Aduarder Kring ( d )

Widok na grób.

Wessel Harmensz Gansfort (1419 -4 października 1489) jest teologiem i jednym z pierwszych humanistów północnej Holandii. Istnieje wiele odmian jego nazwiska. Czasami jest błędnie nazywany Johan lub John Wessel.

Wessel był nazywany reformatorem przed reformacją . Protestuje w szczególności przeciwko poczuciu pogaństwa papiestwa, zabobonnemu i magicznemu korzystaniu z sakramentów, autorytetowi tradycji kościelnej i tendencji późnej teologii scholastycznej do kładzenia większego nacisku w doktrynie o usprawiedliwieniu na współpracę ludzka wola niż dzieło Chrystusa dla zbawienia człowieka.

Biografia

Wessel urodził się w Groningen . Po początkowej edukacji w miejscowej szkole łacińskiej w Saint-Martin, uczył się w miejskiej szkole w Zwolle , która była ściśle związana z braćmi z życia wspólnego w domu, w którym mieszkał młody uczeń. Nawiązał bliskie związki z klasztorem Mont Saint-Agnes niedaleko Zwolle, gdzie wówczas mieszkał Thomas a Kempis .

Jego biograf XVI th wieku, Albertus Hardenberg , który znał słynne Goswinus Van Halen, aby Gansfort pisze Wessel, które opuściły bezpośrednio Zwolle Kolonia, może nawet w 1449 w Kolonii, przebywał w Bursie Laurentiana gdzie wkrótce został nauczycielem. Tytuł magistra artium uzyskał w 1452 r. Iz wielką wdzięcznością pamięta, że właśnie tam po raz pierwszy studiował Platona. Nauczył się greki od mnichów wypędzonych z Grecji i hebrajskiego od niektórych Żydów. Szczególnie interesował się duchową teologią Ruperta von Deutza i przeszukiwał lokalne biblioteki benedyktyńskie pod kątem prac związanych z tym nabożeństwem.

Grafika

Zainteresowanie sporami między realistami a nominalistami Paryża skłoniło go do udania się do tego miasta, w którym pozostał szesnaście lat jako uczony i nauczyciel. Tam skończył po stronie nominalistów, kierując się zarówno swoimi antykościelnymi, mistycznymi tendencjami, jak i wszelką metafizyczną intuicją, ponieważ nominaliści byli wówczas partią antypapieską. Chęć poznania humanizmu skierowała go do Rzymu, gdzie w 1470 roku został bliskim przyjacielem włoskich uczonych i znajdował się pod opieką kardynałów Bessariona i Francesco della Rovere (generała zakonu franciszkanów, a następnie papieża Sykstusa IV ). Mówi się, że Sykstus chętnie uczyniłby Wessela biskupem, ale nie miał ochoty na karierę kościelną. Wolał poprosić o Stary Testament w języku hebrajskim. Zabrał go również do Groningen, gdzie studiował na głos tekst dla dobra innych mnichów. Wśród egzegetycznych idei, które dał mu tekst hebrajski:

Biblia jest jedynym źródłem i regułą wiary i praktyki,
Jezus jest jedyną Głową Kościoła,
usprawiedliwienie jest tylko przez wiarę,
tylko prawdziwie poświęceni i wszyscy oni są kapłanami Boga,
chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej symbolizują ludzką naturę i życie Chrystusa, Głowy i Ciała, opuszczonego aż do śmierci dla świata,
przyszła próba czeka niewybranych ludzkości,
nadzieją Kościoła jest współdziedzictwo w Królestwie z Chrystusem.

i również :

idea, że Bóg powinien być traktowany jak Ojciec i Matka (na podstawie jego czytania Psalmu 25: 6 ),
analizę, że Wj 3:14 , przetłumaczone po łacinie jako Ego sum qui sum , należy przetłumaczyć jako Ero qui ero (podważając tym samym znaczną część teologii scholastycznej, w której Bóg jest Istotą Najwyższą); i,
zrozumienie oparte na jego lekturze Izajasza 8: 3, że Chrystus przyszedł nie tylko po to, aby zbawić ludzi, ale także zwierzęta.

Z Rzymu Wessel wrócił do Paryża i wkrótce stał się znanym nauczycielem, gromadząc wokół siebie grupę entuzjastycznych młodych uczniów, wśród nich Reuchlina. W 1475 r. Przebywał w Bazylei, aw 1476 r. W Heidelbergu, gdzie wykładał filozofię na uniwersytecie. W miarę zbliżania się starości nie lubił teologicznych zmagań scholastycyzmu i odwrócił się od tej dyscypliny akademickiej, nie studia sacarum literarum sed studiorum commixtae korupcje . Po trzydziestu latach studiów wrócił do rodzinnego Groningen i resztę życia spędził jako dyrektor Olde Convent, klasztoru sióstr tercjarek, ale także klasztoru św. Agnieszki w Zwolle. Został powitany jako najbardziej znany uczony swoich czasów, a legendarne było, że podróżował po wszystkich krajach, Egipcie i Grecji, zbierając wszędzie owoce wszystkich nauk. Swoim przyjaciołom, naśladowcom i wielbicielom przekazał swoją duchowość retoryczną, zapał do wyższego wykształcenia i głębokiego ducha oddania, które charakteryzowały jego własne życie.

On umarł na 4 października 1489, z tym wyznaniem na ustach: „Znam tylko Jezusa Ukrzyżowanego” . Został pochowany w środku chóru Olde Convent Church, który stał na miejscu, które obecnie nazywa się Rode Weeshuistraat, ale w tamtym czasie było znane jako Straat van de Geestelijke Maagden, której był dyrektorem.

Wydarzenia pośmiertne

Jego kości zostały odkopane w 1862 roku w obecności potomków Wessela, członków amerykańskiej rodziny Gansevoort i przeniesione do Martinikerk, gdzie wzniesiono pomnik. W 1962 roku jego szczątki zostały ponownie ekshumowane i przewiezione do Laboratorium Anatomii w Groningen na badania. Pod nieobecność głównego badacza kości zostały błędnie zidentyfikowane jako odpady anatomiczne i zniszczone.

Wpływający

Założyciele Protestanckiego Uniwersytetu w Groningen w 1614 roku uważali Wessela Gansforta za jednego ze swoich intelektualnych poprzedników, obok Rudolfa Agricoli (1444-85) i Regnerusa Praediniusa (1510-59). Pierwsze wydania dzieł Wessela (np.Zwolle 1522, Basel 1523, Groningen 1614, Marburg 1617) na ich stronie tytułowej nazywają ją uczonym światłem świata (Lux mundi).

Pracuje

Praca indywidualna

Główne prace Wessel to:

De oratione et modo orandi
Scala meditationis
De causis incarnationis
De dignitate et potestate ecclesiastica
Przez Providentia
De causis et effectibus incarnationis et passionis
Od sacramente, poenitentiae
Quae wysłał vera communio sanctorum
Z purgatorio
Z Sacramento Eucharistia et audienda missa

Dotarło do nas kilka jego listów. Niektóre z jego dzieł zostały podobno spalone przez jego przyjaciół wkrótce po jego śmierci w obawie przed kościelną inkwizycją.

Kolekcje

Farrago rerum theologicarum to tytuł zbioru jego pism opublikowanych w Zwolle, prawdopodobnie w 1521 r. (Wznowiony w Wittenberdze , 1522 i Bazylei, 1522, który zawiera przedmowę Lutra). Marcin Luter w 1521 roku opublikował zbiór pism Wessela, który był przechowywany jako relikwie przez jego przyjaciół i powiedział, że jeśli on (Luter) nic nie napisał, zanim je przeczytał, ludzie mogliby pomyśleć, że ukradł im wszystkie swoje pomysły . Encyklopedia McClintocka i Stronga opisuje Wessela jako „najważniejszego spośród ludzi pochodzenia niemieckiego, którzy pomogli utorować drogę reformacji”. „Suma chrześcijaństwa” to anonimowe angielskie tłumaczenie Farrago .

Pełne wydanie jego dzieł ukazało się w Groningen w 1614 r., W tym biografia protestanckiego kaznodziei Albertusa Risaeusa, znanego również jako Albert Hardenberg .

Bibliografia

John Pascal Mazzola, The Writings of John Wessel Gansfort (1419-1489): Consented a Critique of Fifteenth Century Theological and Ecclesiological Problems , Doctoral Thesis, University of Pittsburgh, 1939
Heiko Oberman, The Harvest of Medieval Theology: Gabriel Biel and Medieval Late Nominalism , wydanie poprawione, Grand Rapids, MI: Baker, 2001

Uwagi i odniesienia

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :