| Narodziny |
226 Xian de Juye ( Królestwo Wei ) |
|---|---|
| Śmierć | 249 |
| Zajęcia | Polityk , filozof , pisarz |
| Pole | Xuanxue |
|---|---|
| Religia | Konfucjanizm |
Wang Bi lub Wang Pi王弼( 226 - 249 ), nazwa społeczny Fusi (1), chiński uczony z okresu Trzech Królestw , jest twórcą neotaoizm filozofii (2), który proponuje, w oparciu o pojęcia zaczerpnięte z Dao De Jing ( lub Lao Zi ) i Zhuangzi , spójna podstawa teoretyczna, a także metafizyczne uzasadnienie dla konfucjańskiego systemu społecznego i politycznego tamtych czasów. Xuanxue stanie się dominującym nurtem myśli w klasach kultywowanych, osiągając swój szczyt pod Wschodnim Jin , z interpretacją jednak nieco inną niż jego założycielka.
To dzięki tej teorii, która sprawia, że `` nie-istnienie '' / `` nie-posiadanie '' (wu) (3) jest źródłem wszystkich rzeczy i słownictwu, które to wyraża, pierwsze teksty buddyzmu mahajany zostały wprowadzone w Chinach. , W szczególności pradżniaparamita literatura i pojęcie „pustki” ( sunyata ).
Wang Bi jest również znany ze swoich skomentowanych wersji Dao De Jing i Yi Jing, które stały się głównym odniesieniem w następnych stuleciach i na których oparte są prawie wszystkie tłumaczenia na języki obce. Jednak, mówiąc ściśle, Wang Bi nie jest tak naprawdę taoistą i czyni z Konfucjusza , a nie Lao Zi , wzór mędrca, który „poszerzył Drogę”.
(1) 輔 嗣 (2) 玄學 (3) 無
Jego kariera była krótka, ponieważ zmarł na chorobę zakaźną w wieku 24 lat. Pochodził z Gaoping (1), dystryktu Shanyang (2), niedaleko dzisiejszego Jiaozuo (3), powiatu Jinxiang (4) w Shandong , był żonaty i ojciec córki oraz zajmował stanowisko na dworze królestwa Wei . Jego ojciec odziedziczył bibliotekę od kolekcjonera książek Cai Yonga (5 l.), A jego dziadek ze strony matki Liu Biao (6 l.) Był znanym uczonym znającym się na interpretacji Yi Jing . Pisma Wang Bi, głównie dotyczące Dao De Jing , Yi Jing i Analects of Confucius, zostały zebrane w Critical Edition zbioru pism Wang Bi (7).
(1) 高平 (2) 山陽 (3) 焦作 (4) 金 鄉 (5) 蔡邕 (6) 劉 表 (7) Wang Bi ji jiaoshi . 王弼 集 校 釋
Podobnie jak prądy filozoficzne epoki przedimperialnej, Xuanxue narodziło się z potrzeby określenia właściwego sposobu rządzenia w czasach politycznych zawirowań, w tym przypadku tuż po podziale Imperium Han . Ideał naukowego rządu opartego na konfucjanizmie pokazał swoje granice, a konkurencyjne filozofie zaczęły obowiązywać w kręgach oficjalnych. Władcy Wei przejęli idee z Law School i School of Names. Wang Bi ze swojej strony oparł się na taoizmie , a dokładniej na Dao De Jing i Zhuang Zi, które przedstawił we własnej interpretacji, w celu poparcia zasług reżimu cesarskiego i społeczeństwa konfucjańskiego, wskazując jednocześnie przyczyny ich upadku i sposoby zaradzić temu.
Dla Wang Bi niewysłowione „nieistnienie” (wu) jest podstawą wszystkiego. Wszystkie istniejące rzeczy (ty) (1) rodzą się z niego, rozwijając się w harmonijnym systemie, pod warunkiem, że ludzka wola nie zakłóci tego procesu. Brak działania ( wuwei ) (2) to nastawienie do przyjęcia.
Pomimo wysokiego stopnia abstrakcji, jaką może przedstawić jego myśl, i jego nalegania na fakt, że głębokie znaczenie słowa nie jest tym, jakie wydaje się ono oznaczać, jego teoria rzeczywiście zrodziła się z konkretnej sytuacji, do której jest konieczne jest odwołanie się, aby go zinterpretować. Wspomniany system harmonijny de facto oznacza przede wszystkim hierarchiczny system społeczno-polityczny, którego harmonia jest gwarantowana tylko wtedy, gdy ambicja i chciwość (wola ludzka) oraz kłamstwo i pusty formalizm, za którym się ukrywają, nie przeszkadzają w jego funkcjonowaniu. . Dla władcy „nic nie robienie” oznacza, że osobiste pragnienia nie staną na drodze wyboru cnotliwych i zdolnych administratorów, wybór, który Wang Bi uważa za naturalną tendencję społeczną. Dla niego mędrzec (shengren) (3), którego wzorem jest Konfucjusz, jest pusty (4), ale nie staje się nieludzki; ożywają go uczucia, nie ulegając negatywnym wpływom (5).
(1) 有 (2) 無為 (3) 聖人 (4) 體 無 (5) shèngrén yǒuqíng er wúlèi 聖人 有情 而無 累
Xuanxue narodził się w ramach refleksji zapoczątkowanej od końca Han, qingyi (1) lub qingtan (2), `` czystej dyskusji '', krytyki złych administratorów i formalistycznych dryfów systemu konfucjańskiego, które odkładały na bok cnotliwych i pozwolić zepsutym zdobyć władzę. System Mingjiao (3) oparty na rytuałach, które mają zapewnić harmonię społeczną i dobre zarządzanie, wydaje się zdewaluowany, a ziran (4), naturalny lub autentyczny sposób taoizmu, jest proponowany przez niektórych, aby go zastąpić. Wang Bi stara się pogodzić te dwie kwestie poprzez teorię, która czyni z systemu konfucjańskiego wyraz ziran , zgodnie z podstawową zasadą wszechświata, przywracając święty ogień grupie uczonych, którzy mają wątpliwości. Jednak po jego śmierci częste zmiany dynastyczne, którym towarzyszą zaciekłe walki polityczne, niekiedy fatalne w skutkach dla członków administracji i rządu, zmniejszają zainteresowanie uczonych politycznym zastosowaniem teorii, która jednak była jej głównym celem w przeszłości. oczy jej twórcy. Trzymając się dobrowolnie lub siłą okoliczności z dala od władzy, rozwiną raczej jej metafizyczny i spekulatywny aspekt, postawę ucieleśnioną w postaci Siedmiu Mędrców z bambusowego lasu (5). W kręgach władzy „brak działania” będzie znacznie częściej synonimem „leseferyzmu” niż wyrzeczenie się chęci manipulowania administracją. Termin ten stał się dziś synonimem wróżenia.
(1) 清 議 (2) 清談 (3) 名教 (4) 自然 (5) zhúlín qixián 竹 林七賢
Odrodzenie się taoizmu w kręgach piśmiennych doprowadziło do pojawienia się dwóch terminów, które go nazwał , daojia (1) i daojiao (2), pierwszy określający filozofię i druga religia, rozróżnienie zrodzone z pragnienia niektórych zwolenników przyjętych pojęć od kanonu taoistycznego, aby odróżnić się od ruchów religijnych.
Synteza idei konfucjańskich i taoistycznych, Xuanxue jest czasami nazywany neo-taoizmem przez nie-chińskich specjalistów w odniesieniu do synkretycznego neokonfucjanizmu . Jego nazwa xuan , „ciemność”, „tajemnica” lub „głębia”, pochodzi od wyrażenia na początku Dao De Jing, które opisuje Tao jako „głębsze niż głębia” lub „bardziej tajemnicze niż tajemnica” (3)
Oprócz Wang Bi, jego starszy He Yan (4) (? - 249 ), Zhong Hui (5) ( 225 - 264 ), Guo Xiang (6) (? - 312 ), a także Siedmiu Mędrców są uważani za reprezentują ten nurt , ten ostatni na poziomie bardziej literackim niż właściwie filozoficznym.
(1) 道家 (2) 道教 (3) xuán zhi yòu xuán 玄之又玄 (4) 何晏 (5) 鐘 會 (6) 郭象
Wang Bi starał się nadać tekstom, które skomentował, interpretację, która podkreśla istnienie wspólnej zasady leżącej u ich podstaw. Opiera się na jego czytaniu fragmentów z Dao De Jing i Zhuang Zi, z których czerpie pewne pojęcia, takie jak pierwotne „nieistniejące” zidentyfikowane za pomocą różnych terminów wymienionych w obu pracach („dolina”, „niejasna kobieta 'itp.). Uzasadnia swoją interpretację stwierdzeniem, że głębokie znaczenie słów nie jest najwyraźniej wyznaczonym odniesieniem. Aby naprawdę zrozumieć, należy „zapomnieć o słowach i pozorach, aby znaleźć [prawdziwe] znaki i [prawdziwe] znaczenie” (1). Reinterpretuje Yi Jing , dotychczas zbiór złożonych instrukcji do wróżenia , w spójną pracę filozoficzną, w której każdy element może reprezentować unikalną zasadę w innej formie i która zawierałaby w sobie znaczenie Dao De Jing . W ten sposób udaje mu się zaproponować atrakcyjny system, integrujący konfucjanizm i taoizm, aw swoich komentarzach proponuje syntetyczną interpretację i spójne znaczenie, szczególnie cenione w przypadku tych raczej niejasnych i zagmatwanych tekstów.
(1) wangyan wangxiang yidexiang deyi 忘 言 忘 象 以 得 象 得意