Władimir Filippow

Funkcje
Władimir Filippow
Władimir Filippow (2018).
Minister Edukacji i Nauki z Rosji
11 września 1998 r. - 9 marca 2004 r.
Premier	Jewgienij Primakow Siergiej Stiepchin Władimir Putin Michaił Kasjanow
Następca	Andriej Fursenko
Biografia
Data urodzenia	15 kwietnia 1951
Miejsce urodzenia	Ourioupinsk ( ZSRR )
Narodowość	Rosyjski
Ukończyć	Rosyjski Uniwersytet Przyjaźni Narodów

Vladimir Mikhailovich Filippov (po rosyjsku : ладимир Михайлович Филиппов ), ur.15 kwietnia 1951w Uriupińsku ( ZSRR ), polityk rosyjski , rektor Uniwersytetu Przyjaźni Narodów Rosji , doktor nauk fizycznych i matematycznych, profesor, były minister i akademik Rosyjskiej Akademii Edukacji.

Biografia

Vladimir Filippov urodził się dnia 15 kwietnia 1951 w mieście Uriupinsk, w obwodzie stalingradzkim, ojciec wojskowy i matka karmiąca.

Od 1958 do 1968 roku, idzie do liceum n o 2 miasta Uryupinsk. Jest jednym z najlepszych uczniów z 4 -tego roku, grany sport, był szefem organizacji szkolnych.

Od 1968 do 1973 był studentem wydziału nauk fizycznych, matematyczno-przyrodniczych na kursie „matematyka” na Uniwersytecie Przyjaźni Narodów Rosji (dyplom z wyróżnieniem). W latach 1973-1975 był doktorantem na uniwersytecie.

1975-1976: służba wojskowa w siłach zbrojnych ZSRR.
1976-1979: Przewodniczący Rady Młodych Naukowców.
1979-1980: asystent katedry, wydział matematyki wyższej.
1980: obrona pracy doktorskiej o tytuł doktora nauk w Instytucie Matematyki im. Stekłowa VA Akademii Nauk ZSRR , specjalność 01.01.01 - "Analiza Matematyczna", w Akademickiej Szkole Matematycznej im. Nikolskiego. SM bardzo dobry (kierownik pracy dyplomowej - członek korespondent Akademii Nauk ZSRR, prof. Koudriavtsev LD).
1980-1987: kierownik działu badawczego uczelni.
1983-1984: staż naukowy w dziedzinie matematyki, Université libre de Bruxelles (Belgia).
1985-2000: kierownik katedry analizy matematycznej na Uniwersytecie Przyjaźni Rosyjskiej (URAP).
1986: obrona pracy doktorskiej w Instytucie Matematyki im. Steklov VA Akademii Nauk ZSRR, specjalność 01.01.01 - „Analiza matematyczna”.
1987: przyznanie tytułu „profesora przy Katedrze Analizy Matematycznej”.
grudzień 1989 -Czerwiec 1993 : Dziekan Wydziału Nauki Uniwersytetu Przyjaźni Narodów Rosyjskich .
Dwukrotnie wybrany deputowanym Mossovet (Rada Miasta Moskwy) (1987–1993); był przewodniczącym Stałego Komitetu Mossovet (Rady Miasta Moskwy) odpowiedzialnego za stosunki międzynarodowe.
Czerwiec 1993- wrzesień 1998: rektor Uniwersytetu Przyjaźni Narodów Rosji .
wrzesień 1998 - Marzec 2004 : Minister Edukacji Federacji Rosyjskiej .
kwiecień 2004 - Marzec 2005 : doradca Prezydenta Rządu Federacji Rosyjskiej (w zakresie oświaty i kultury).
Od 2000: dyrektor katedry polityki porównawczej w dziedzinie edukacji, katedra URAP - UNESCO .
Od 2005 r. rektor Uniwersytetu Przyjaźni Narodów Rosji .
Autor ponad 240 prac naukowych i edukacyjnych, w tym 30 monografii, z których dwie zostały przetłumaczone i ponownie opublikowane w Stanach Zjednoczonych przez American Mathematical Society .

Życie prywatne

Vladimir Filippov jest żonaty i ma dwoje dzieci. Biegle posługuje się językiem francuskim i angielskim .

Wkład V. Filippowa w modernizację szkolnictwa w Rosji

Kierowany i wspierany przez wicepremier Valentinę Matvienko wszedł do rządu Jewgienija Primakowa wwrzesień 1998 i udaje mu się ustabilizować sytuację w dziedzinie edukacji w Rosji: w 1999 r. (po siedmiu latach nieudanych prób innych rządów) rząd rosyjski przyjął „Federalny program rozwoju rosyjskiej edukacji na lata 2000-2004 ”, który przewiduje o przyznanie znacznych funduszy państwowych, oprócz bieżących środków, w celu zapewnienia rozwoju rosyjskiej edukacji.
Z inicjatywy i pod kierownictwem Władimira Filippowa rozpoczęto wówczas aktywną modernizację rosyjskiego szkolnictwa. Ogólnorosyjski Zjazd Nauczycieli odbywa się wstyczeń 2000w Moskwie, na Kremlu, z udziałem Władimira Poutine'a (po 12 latach zawieszenia, w obecności 5000 delegatów). Wykrywane są problemy istniejące w rosyjskiej edukacji i wytyczane są drogi jej modernizacji. Na Kongresie zostaje przyjęta narodowa doktryna o edukacji na terytorium Federacji Rosyjskiej na lata 2000-2025, a następnie zatwierdzona przez rząd Federacji Rosyjskiej.
Program „Modernizacja edukacji w Rosji na lata 2001-2010” został opracowany w 2001 r. pod kierownictwem Władimira Filippowa, a następnie przeanalizowany i zatwierdzony przez Radę Państwa Federacji Rosyjskiej oraz zatwierdzony przez rząd na zalecenie prezydenta Władimira Putina. On planuje :
- Informatyzacja edukacji szkolnej: informatyzacja szkół, tworzenie oprogramowania przeznaczonego dla ogólnokształcącego systemu szkolnictwa średniego, organizacja szkoleń ustawicznych z zakresu informatyki dla nauczycieli;
- Zaprojektowanie nowych standardów w szkolnictwie średnim ogólnokształcącym, zgodnie z którymi program edukacji ponadgimnazjalnej będzie rozładowywany, nacisk zostanie położony na utrzymanie zdrowego stylu życia dzieci poprzez reorganizację nauczania kultury fizycznej i rozwój nowych form organizacji sportu działalność w placówkach edukacyjnych;
- Nauka języków obcych od 2 -go roku szkoły; biegła znajomość obu języków obcych jest obowiązkowa na zakończenie studiów ukończonych w ramach pełnego ogólnokształcącego kształcenia średniego;
- Integracja systemu edukacji z profilami w klasach wyższych liceum ogólnokształcącego (pełne wykształcenie);
- Optymalizacja sieci szkół wiejskich i rozwój programu „Chkolniy avtobus” („Autobus szkolny”);
- Standaryzacja publikacji materiałów edukacyjnych w celu poprawy ich jakości;
- Integracja wielopunktowego systemu scoringowego;
- Wynagrodzenie za pracę w szkołach średnich przeniesione ze szczebla miejskiego na poziom podmiotów Federacji Rosyjskiej;
- Rozwój systemu normatywnego finansowania per capita w szkolnictwie średnim z uwzględnieniem specyfiki szkół specjalistycznych lub małych;
- Dostarczanie sprzętu sportowego i literatury do szkół średnich w Rosji;
- Nadanie statusu korporacyjnego wszystkim szkołom w Rosji;
- Wprowadzenie nowych statutów dla placówek oświatowych;
- tworzenie rad dyrektorów w szkołach średnich i wyższych;
- Poprawa diety uczniów szkół średnich;
- Wprowadzenie EGE, Ujednoliconego Egzaminu Państwowego oraz opracowanie systemu rekrutacji na uczelnie w oparciu o olimpiady regionalne, ogólnorosyjskie i na poziomie uczelni;
- Integracja systemu rekrutacji dostosowanego do potrzeb uczelni;
- Zwiększenie środków przeznaczonych na remonty i zarządzanie akademikami uniwersyteckimi w celu ułatwienia przyjmowania studentów zagranicznych;
- Stratyfikacja uczelni, tworzenie różnych kategorii uczelni pilotażowych;
- Projektowanie nowej generacji standardów na wszystkich poziomach kształcenia zawodowego – podstawowego, średniego i wyższego;
- Integracja rosyjskiego systemu szkolnictwa wyższego z europejskim systemem edukacji – w 2000 roku Rosja ratyfikowała Konwencję Lizbońską Rady Europy / UNESCO o równoważności dyplomów w dziedzinie szkolnictwa wyższego, w 2003 Rosja została członkiem „Procesu Bolońskiego” (Berlin, wrzesień 2003);
- Wprowadzenie systemu wielopoziomowego w Federacji Rosyjskiej (odpowiednik systemu „LMD”), systemu „kredytowego” – „punkty scoringowe”;
- Optymalizacja i redukcja liczby zawodów i specjalności na wszystkich poziomach kształcenia zawodowego;
- Państwowy nadzór nad wsparciem technicznym i materialnym w placówkach oświatowych, gwarancja dostaw standardowych jednostek technicznych, sprzętu i niezbędnych maszyn na podstawie wielokanałowego finansowania;
- Rozwój systemu stypendiów socjalnych przyznawanych uczniom z rodzin potrzebujących;
- Opracowanie systemu przyznawania punktów edukacyjnych studentom uczelni wyższych;
- Rozwój wielu rodzajów wsparcia medycznego, psychologicznego i edukacyjnego dla osób z niepełnosprawnościami oraz tworzenie przestrzeni komunikacji i aktywności bez granic dla osób z niepełnosprawnościami w placówkach oświatowych;
- Rozwój niezależnego systemu kontroli i certyfikacji jakości kształcenia na wszystkich poziomach systemu oświaty;
- Rozwój elektronicznych portali edukacyjnych zarówno w szkolnictwie średnim, jak i wyższym, projektowanie ogólnorosyjskiej biblioteki elektronicznej oraz systemu wyszukiwania informacji w ramach szkolnictwa wyższego;
- Wprowadzenie pełnomocników ds. praw dziecka na szczeblu federalnym i regionalnym;
- Diagnoza potrzeb rynku pracy - ustalenie struktury przyjęć do placówek wstępnego kształcenia zawodowego - specjalistyczne kształcenie zawodowe - wyższe szkolnictwo zawodowe; tworzenie komitetów kompleksowego rozwoju kształcenia zawodowego i szkolenia kadr w ramach dowolnego podmiotu Federacji Rosyjskiej.
- Opracowanie systemu pomocy (w tym pomocy informacyjnej) dla integracji zawodowej absolwentów placówek kształcenia zawodowego - specjalistycznego kształcenia zawodowego - wyższego szkolnictwa zawodowego.

Działalność naukowa i organizacyjna

1994-1997: członek grupy roboczej Rady Europy/UNESCO odpowiedzialnej za opracowanie Konwencji Lizbońskiej o uznawaniu kwalifikacji związanych ze szkolnictwem wyższym. Rada Europy / UNESCO (1997)
1995–1998: członek Komisji Edukacji Rady Europy (delegat Federacji Rosyjskiej)
2000: wybrany członek-korespondent, aw 2001 został pełnoprawnym członkiem-akademikiem, w 2004 i 2009 członkiem prezydium Rosyjskiej Akademii Edukacji
2003: wybrany na członka zagranicznego Akademii Wychowania Ukrainy
Od 1993: członek Rady Rektorów Moskwy i Regionu Moskiewskiego

Nagrody

Ordery i medale

1995: order „Przyjaźni”
1997: medal „w pamięci 850 XX -lecie Moskwy”
1999: podziękowania od Prezydenta Federacji Rosyjskiej
2000: Wielki Oficer Orderu Korony (Belgia)
2001: Nagroda Prezydenta Federacji Rosyjskiej w dziedzinie edukacji
2001: zamówienie „Za zasługi dla ojczyzny”, stopień IV
2002: Kawaler Legii Honorowej (Francja)
2002: Order „Księcia Świętego Daniela z Moskwy” Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego
2002: medal „Za zasługi w dziedzinie społecznej i pracy Federacji Rosyjskiej”
2003: podziękowania od Prezydenta Federacji Rosyjskiej
2003: Belgijski porządek wynalazku „Zasługa wynalazku”
2003: medal „Za zasługi w rozwoju ruchu olimpijskiego w Rosji”
2008: order Francisco Paulo Santander (Kolumbia)
2010: Medal UNESCO „Za wkład w rozwój edukacji, nauki i kultury”

Korona

Od 1997: wiceprezes Stowarzyszenia Eurazjatyckich Uniwersytetów
Od 1998: członek VAK (Wysokiej Komisji Atestacyjnej Ministerstwa Edukacji i Nauki Federacji Rosyjskiej)
1998-2004: Prezes VAK (Wysoka Komisja Atestacyjna Ministerstwa Edukacji i Nauki Federacji Rosyjskiej)
1999-2008: członek zarządu Instytutu Technologii Informacyjnych w Edukacji (UNESCO)
1999-2009: członek rady nadzorczej CEPES (UNESCO Europejskie Centrum Szkolnictwa Wyższego), w Bukareszcie ( Rumunia )
2006-2009: Przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego UNESCO, światowej konferencji o szkolnictwie wyższym. Wybrany przewodniczący komisji odpowiedzialnej za przygotowanie dokumentu podsumowującego - Komunikat prasowy ze światowej konferencji na temat szkolnictwa wyższego (Paryż,lipiec 2009)