Realizacja | Claude Chabrol |
---|---|
Scenariusz |
Odile Barski Hervé Bromberger Frédéric Grendel |
Główni aktorzy |
Isabelle Huppert |
Firmy produkcyjne |
Filmel- FR3 ( Paryż ) Cinévidéo ( Montreal ) |
Ojczyźnie |
Francja Kanada |
Dobry |
Film dramatyczny Film detektywistyczny |
Czas trwania | 124 minuty |
Wyjście | 1978 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Violette Nozière to francusko - quebecki film wyreżyserowany przez Claude'a Chabrola , wydany w 1978 roku .
Film inspirowany jest prawdziwą historią Violette Nozière, która trafiła do kronik prawniczych i kryminalnych w latach 1933 i 1934. W latach 30. Violette Nozière jest nastolatką, która potajemnie prostytuuje się. Jej rodzice, Baptiste i Germaine Nozière, z którymi mieszka, nic nie zauważają. Zbuntowana przeciwko ich ciasnemu trybowi życia i ich mentalności, zakochuje się w młodym, przeszytym koszykiem Jean Dabin, którego praktycznie zarabia na życie dzięki drobnym kradzieżom od rodziców, a także zyskom z prostytucji. .
W tym czasie lekarz Violette informuje rodziców, że ma kiłę . Violette mniej więcej udaje się przekonać matkę, równie podejrzliwą, i bardziej pobłażliwego ojca, że tak czy inaczej, to od nich odziedziczyła chorobę. Pod tym pretekstem udaje jej się zmusić ich do zażycia lekarstwa, które w istocie jest trucizną. Jej ojciec umiera, ale matka ucieka, a Violette zostaje aresztowana i oskarżona o morderstwo. Podczas procesu wyznaje, że jej ojciec molestował ją seksualnie w dzieciństwie. Ale ze względu na wagę patriarchatu tamtych czasów (kobiety nie miały prawa głosu i uważano je za nieletnie, podlegające władzy ojca lub męża), przyznanie się do powtarzających się gwałtów przez ojca nie jest brane pod uwagę, a ona zostanie skazana za otrucie i ojcobójstwo . Violette Nozière zostaje w ten sposób skazana na karę śmierci . Ale pod koniec filmu głos lektora , Claude Chabrol, daje nam znać:
„Skazana na śmierć 13 października 1934 r. Violette Nozière została ułaskawiona 24 grudnia przez prezydenta Alberta Lebruna, a jej wyrok zamieniono na ciężką pracę dożywotnią. Po wzorowym zachowaniu w więzieniu marszałek Pétain skrócił karę do dwunastu lat. Postanowił wziąć zasłonę po upływie kary, wydany 29 sierpnia 1945, a ułaskawił 1 st września generał de Gaulle podpisał dekret, na jego korzyść unieważnienia dwudziestu pięciu latach wygnania, do którego został on zgubiony. Violette Nozière w końcu wyszła za mąż za syna księgowego więziennego, który dał jej pięcioro dzieci. Otworzą firmę. W 1963 r., na krótko przed jego śmiercią, sąd w Rouen, wyjątkowe wydarzenie w historii francuskiego wymiaru sprawiedliwości, dotyczące więźnia prawa zwyczajowego, ogłosił jego rehabilitację. "
O ile nie wskazano inaczej lub nie wskazano dalej, informacje wymienione w tej sekcji można potwierdzić w bazie danych IMDb .
O ile nie wskazano inaczej lub nie uzupełniono, informacje wymienione w tej sekcji pochodzą z napisów końcowych utworu audiowizualnego prezentowanego tutaj .
Claude Chabrol wiedział o „ aferze Violette Nozière ”, ale to Pierre Brasseur poważnie rozmawiał z nim o nakręceniu filmu o tej fascynującej postaci.
Violette Nozière zostawiła swój ślad, potrafiąc poruszyć i zniewolić Pierre'a Brasseura. Co nie mogło pozostawić obojętnym Claude Chabrol, który interesuje się różnymi faktami . Dla filmowca wiadomość zapewnia autentyczność, wiarygodność bohaterów i dobrą podstawę filmu.
Dzieci Violette Nozière nie chciały filmu o historii ich matki. Ich autoryzacja była konieczna, aby ten film ujrzał światło dzienne. Claude Chabrol rozwiał wszelkie obawy i udało mu się przekonać dzieci o zaletach swojego biznesu.
Wrażenie, jakie wyłania się z tego filmu, to współczucie dla Violette. Isabelle Huppert opowiada o swoich uczuciach do Violette Nozière: „ Prawie jej czynu dorównuje jedynie jej cierpienie” .
Reżyser chciał, aby Isabelle Huppert zagrała rolę Violette, a Jean Carmet zagrała rolę jego ojca. Wcześniej znaleźć tych dwóch aktorów w filmie Dupont Lajoie , przez Yves Boisset , gdzie Jean Carmet zgwałconej Isabelle Huppert. Claude Chabrol przyznaje, że wybrał swoich aktorów w nawiązaniu do tego filmu, co pozwoliło mu zasugerować w nieświadomej publiczności kazirodczy związek, nawet jeśli nie wierzy w wersję Violette.
Claude Chabrol przez swoje nagłe użycie retrospekcji sprawia, że nie wiemy dokładnie, czy jest to jawne kłamstwo Violette, czy to prawda, zachowując w ten sposób całą niejednoznaczność postaci.
Ten film na tle studiów społecznych jest jednocześnie aktem oskarżenia przeciwko karze śmierci.
Sukces filmu był natychmiastowy – w kinach sprzedano ponad milion biletów. Claude Chabrol kultywuje legendę iw tym zastępuje surrealistów. Pisarz Bernard Hautecloque wyjaśnia, że „w wielu umysłach Violette Nozière ma teraz cechy aktorki Isabelle Huppert, z którą jednak fizycznie nie miała nic wspólnego” . W tym filmie nazwisko Violette Nozière znów ma ogromny wpływ. Od prawie ośmiu dekad Violette Nozière, „ Czarny Anioł ”, nie przestaje inspirować i fascynować.