Narodziny |
6 maja 1842 r. Bessenay |
---|---|
Śmierć |
12 grudnia 1903(w wieku 61 lat) Lyon |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Rzeźbiarz |
Trening | Narodowa Szkoła Sztuk Pięknych w Lyonie |
Pokrewieństwo |
Nicolas Coustou Guillaume Coustou |
Pomnik fontanny Jean-Pierre Pléney |
Vincent Fontan urodzony dnia6 maja 1842 r.w Bessenay ( Rodan ) i zmarł dnia12 grudnia 1903w Lyonie (Rodan), jest francuskim rzeźbiarzem .
Znany jest głównie ze swoich prac w Lyonie.
Niewiele wiadomo o życiu Vincenta Fontana. Urodził się w6 maja 1842 rw Bessenay (Rodan). W 1858 wstąpił do École de beaux-arts de Lyon przy wsparciu rzeźbiarza Erarda. Od 1868 r. regularnie wysyłał prace do Salon d'Automne w Lyonie iw 1889 r. otrzymał duży medal. Większość jego dzieł zachowała się do dziś w instytucjach publicznych i kościołach Lyonu. Wydaje się, że jego ulubionymi przedmiotami były marmurowe figury ludzkie, których ekspresja wzbudzała podziw współczesnych. Zmarł w Lyonie dnia12 grudnia 1903.
Lokalizacja jego warsztatu (ów) w Lyonie jest niepewna: w zarchiwizowanym liście z 1902 roku wydaje się, że powstała Ruelle de la Vitriolerie; w większości konkursów, w których bierze udział, w szczególności w Salonach, deklaruje zamieszkanie pod adresem 32, rue Chevreul.
Noszony rozgłosem związanym z jego wielkim medalem Salonu Lyonnais z 1889 r., Wincenty Fontan brał udział w projekcie renowacji kościoła św. Bonawentury w Lyonie . Ten ważny projekt, rozpoczęty w 1842 roku i trwający prawie 65 lat, był najpierw nadzorowany przez architekta Claude-Anthelme Benoît, a następnie, po jego śmierci w 1876 roku, kontynuowany pod kierunkiem jego syna Louisa-Frédérica i wnuka Louisa Benoîta . Wśród innych rzeźbiarzy biorących udział w tym ambitnym projekcie, Vincent Fontan wykonał różne elementy dekoracyjne do kaplic drugorzędnych. Znakomicie respektuje życzenia architekta Louisa Benoîta, przyjmując ekstrawagancki styl neogotycki . Polecenia te pozwalają mu zilustrować swoją umiejętność inscenizacji postaci o dużej wyrazistości, pozostając przy tym przywiązanym do istotnych elementów mowy.
Uczestniczył więc w realizacji marmurowego ołtarza i nowego ołtarza kaplicy św. Józefa. Ołtarz jest ukończony i konsekrowany wgrudzień 1894. Rzeźbiony ołtarz zajmuje południową ścianę kaplicy i służy jako odpowiednik mistrzowskiego ołtarza poświęconego Marii Pannie po drugiej stronie nawy. Obok rzeźbiarzy Jean-André Delorme – któremu zawdzięczamy centralną figurę św. Józefa trzymającego Dzieciątko – i Gaetana Viscontiego , Vincent Fontan rzeźbi postacie scen przedstawionych w niszach ( Le Mariage de la Vierge , Le Songe of Saint Joseph , Ucieczka do Egiptu i L'Atelier du Saint ) oraz płaskorzeźba ołtarza ( Śmierć św. Józefa ). Scena śmierci świętego, starca, który słucha, jak jego przybrany syn z ufnością pokazuje niebo, potraktowana jest „w antycznym smaku […] naznaczonym uczuciem głębokiego spokoju i człowieczeństwa” . Ta bardzo spokojna postawa jest przeciwieństwem innej kompozycji całkowicie niesionej przez ruch, Sen św. Józefa ; ta amplituda pomiędzy bardzo różnymi rejestrami pokazuje, jak dobrze Vincent Fontan przełożył dramat na marmur.
Ołtarz i ołtarz, marmur.
Vincent Fontan i Louis Benoît, Śmierć św. Józefa , marmur.
Sen św. Józefa , marmur, nisza ołtarzowa.
Vincent Fontan wyprodukował także Notre-Dame de Compassion , marmurową Pietę dla Kościoła Odkupienia w Lyonie . Praca przedstawia dwóch aniołów w modlitwie otaczających ciało Chrystusa podtrzymywane przez Dziewicę. Marie trzyma syna przy sobie, kontemplując jego twarz, z uniesioną lewą ręką, nakreślając ruch współczucia. Bardzo wyrazista rzeźba, odzwierciedlająca smutek Matki Boskiej, wyraźnie odróżnia Vincenta Fontana od jego kolegów z Lyonu. Jest on reprodukowany w Historii kościołów i kaplic Lyonu (1909) wraz z napisem „Sprawdź, czy jest ból podobny do mojego” . Dzieło jest nadal widoczne w kaplicy na lewo od głównego wejścia.
Vincent Fontan rzeźbi również Najświętsze Serce Kościoła Odkupienia w Lyonie, imponującą marmurową figurę, z ciężką i hojną zasłoną, umieszczoną w niszy ołtarza. Chrystus, boso, prawą ręką błogosławi wiernych, a lewą odsłania swoje płonące serce.
Matka Boża Miłosierdzia (1894), marmurowa grupa.
Najświętsze Serce .
Vincent Fontan otrzymuje także zamówienia na prace pogrzebowe, m.in. dla grobowca Berjon-Garnier na cmentarzu Loyasse w Lyonie (1897) rozpaczająca postać kobieca, ubrana w misterną antyczną zasłonę, opiera się o urnę trzymającą w prawej ręce cienki bukiet dłoń. Grobowiec znajduje się w alejce 74 (nr 427).
W 1883 r. miasto Lyon postanowiło zastąpić rzeźby Jacquesa Mimerela umieszczone na dziedzińcu ratusza i zleciło nowe rzeźby Vincentowi Fontanowi oraz trzem innym rzeźbiarzom lyońskim: Charlesowi-François Bailly , Jeanowi Mathelinowi i Lucienowi Pascalowi .
Vincent Fontan również wnosi swój wkład do godnej pamięci galerii Lyonnais, wykonując kilka marmurowych popiersi . Ten ambitny projekt jest wspierany przez miasto Lyon i Pałacu Sztuki (obecnie Muzeum Sztuk Pięknych w Lyonie ) na koniec XIX -go wieku. Galeria ma na celu zebranie rzeźbiarskich portretów - często wyimaginowanych - mężczyzn cytowanych w katalogu biografii opublikowanym w 1839 roku przez Breghot de Lut i Péricaud ( Katalog godny pamięci Lyonnais ). Niektóre z tych popiersi zostały zamówione przez Miasto Lyon u Vincenta Fontana, jak popiersia Jean-Baptiste Saya (wznowienie 1894 z pierwszego popiersia wykonanego w 1888), drukarza i humanisty Étienne Doleta (1901) i wreszcie pisarza i polityk Melchior Crestin (1902). Te prace są hojnie opłacane przez Miasto (3 000 franków za popiersie Melchiora Crestina).
Vincent Fontan uczestniczy również w tworzeniu pomników publicznych, takich jak Fontanna Pomnik Jean-Pierre Pléney , poświęcona pamięci dobroczyńcy z Lyonu. Rysuje w brązie model geniusza, który siedział nad głową lwa. Ten brąz został wysłany do odlewów za reżimu Vichy . Autorem postumentu jest także Vincent Fontan .