Viktor Pokrovsky

Viktor Leonidovich Pokrovsky
Викторъ Леонидовичъ Покровскій
Viktor Pokrovsky
Viktor Pokrovsky (data nieznana).
Narodziny 1889
Rząd Niżnego Nowogrodu
Śmierć 8 października 1922(w wieku 33 lat)
Kyoustendil ( Bułgaria )
Pochodzenie Imperium Rosyjskie
Wierność Imperium Rosyjskie Białe Armie Kubańskiej Republiki Ludowej
Flaga Kubańskiej Republiki Ludowej.svg
Flaga Rosji.svg
Uzbrojony Lotnictwo
Stopień Generał dywizji Imperial Russian Army 1917 h.png Generał dywizji
Lata służby 1906 - 1920
Przykazanie Armia kaukaska
Konflikty I wojna światowa
Rosyjska wojna domowa
Nagrody Order św. Jerzego IV klasy Order św. Jerzego z pierwszej kampanii Kubańskiej
Medal pierwszej kampanii Kuban

Victor Leonidovich Pokrovsky ( rosyjski  : Ви́ктор Леонидович Покровский , 1889 , rząd Niżnego Nowogrodu -8 listopada 1922, Kyoustendil , Bułgaria ) - generał broni rosyjskiej armii , weteran I wojny światowej i rosyjskiej wojny domowej . W 1919 r. Zastąpił generała barona Wrangla na czele armii kaukaskiej .

Biografia

Ukończył Odeską Szkołę Podchorążych ( 1906 ), Pavel Military Institute ( 1909 , kierunek awans), uczęszczał na kursy lotnicze na Politechnice Petersburskiej ( 1912 - 1913 ), ukończył Sewastopolską Szkołę Lotniczą ( 1914 ).

Pierwsza wojna światowa

Pokrowski stosowany w 10 -tego  pułku grenadierów mała rosyjska Generalna Marszałkowskich hrabia Rumyantsev-Zadounaïski do kapitana. W końcu staje się to pilotażowy i lotu dowódca w 1916 dowódca 12 -go  firmy lotniczego w Rydze . jest pierwszym rosyjskim pilotem, który schwytał samolot wroga ze swoim pilotem. Otrzymał miecz św Jerzego i Order Świętego Jerzego IV th rangi.

Wojna domowa

Pokrovski od początku 1918 r. Brał czynny udział w ruchu białych. Na rozkaz Kubańskiej rady od stycznia do stycznia utworzył oddział ochotniczy (Armia Kubańska) liczący 3000 ludzi. Marzec 1918. Pierwsza niewielka jednostka Pokrowskiego (około 300 Kozaków) zadana Czerwonym podczas pierwszych walk (21-23 stycznia 1918) ciężka porażka niedaleko Enem, w stanicy Gueorguié-Afipskaya. Plik3 lutego 1918, wrócił do Jekaterinodaru , który jednak musiał szybko opuścić bez walkiMarzec 13 (28 lutego) 1918, pod naciskiem sił Sorokine w wielkiej przewadze liczebnej.

Plik 14 marca 1918, rada kubańska mianowała Pokrowskiego dowódcą armii kubańskiej i pułkownikiem , od 27 marca (13) ponownie awansowany do stopnia generała-majora. Ta olśniewająca kariera tłumaczy pewną nieufność szefów armii ochotników wobec tej „minuty generalnej”. Anton Denikin opisuje to następująco:

„Pokrovsky był młody, niższej rangi, bez dużego doświadczenia wojskowego i nieznany każdemu. Ale wykazywał kipiącą energię, był odważny, twardy, ambitny i nie był obciążony uprzedzeniami moralnymi. … W tej sytuacji zrobił to, czego nie mogli zrobić bardziej ugruntowani i starsi ludzie: zebrać oddział, który de facto reprezentował jedyną siłę zdolną do walki z bolszewikami. "

Po skrzyżowaniu z armią ochotników z General Korniłowa The27 marca 1918w aul Chendji armia kubańska w sile 3000 została włączona do armii ochotniczej (2700 żołnierzy, w tym 700 rannych) i oddana pod dowództwo generała Korniłowa .

W kwietniu-Czerwiec 1918, dowodzi wojskami regionu Kuban w czerwcuSierpień 19181 st brygada Kuban. ZSierpień 1918January 1.919 ona steruje 1 st kawaleria podział Kuban, z3 stycznia 19191 st wojska z Kubań. ZLipiec 1919dowodził grupą jednostek z Kaukazu pobliżu Carycyna i zdobył Kamychin na Wołdze .

Plik 9 września 1919Zachorował i dał 1 st ciało Kuban ogólną Pisarev . Po wyzdrowieniu został wyznaczony jako odpowiedzialny za tyły armii kaukaskiej (od października doListopad 1919). W tej funkcji z rozkazu generała Wrangla zorganizował rozwiązanie rady Kubańskiej, oskarżonej o separatyzm.

Z 26 listopada 1919 w 21 stycznia 1920 rdowodzi armią Kaukazu, zastępując w tym poście generała Wrangla , który narysował następujący portret Pokrowskiego:

„Niezwykły umysł, promieniująca energią, ogromna siła woli i wielka ambicja, był jednocześnie nieostrożny co do środków, skłonny do przygody. "

Został zwolniony ze stanowiska po unicestwieniu jego wojsk przez ataki Armii Czerwonej.

Pokrovsky był znany ze swojej brutalności: świadkowie tamtych czasów donoszą, że tam, gdzie stał sztab Pokrowskiego, było wielu rozstrzeliwanych i krótko powieszonych za rzekome sympatie bolszewików. Przypisuje mu się cytaty: „widok wisielca ożywia krajobraz” i „widok szubienicy zaostrza apetyt”. Rosyjski historyk SV Karpenko podaje następujący portret Wiktora Pokrowskiego:

„Jego przerażająca reputacja kata została wzmocniona przez jego wygląd. Przygarbiony i mały, ubrany w wiecznego czerkieskiego, z groźnym czołem, haczykowatym nosem i przeszywającym spojrzeniem przywodzącym na myśl bezlitosną bestię ze stepu. Groźny wygląd oficerów uzbrojonych po zęby jego osobistej świty, Inguszów i Czeczenów, wzmocnił atmosferę strachu wokół ich szanowanego przywódcy. "

Wygnanie

Nie odbiera dowodzenia w armii rosyjskiej generała Wrangla, wyemigrował z Krymu do Bułgarii wKwiecień 1920. Od 1921 r. Przebywa w Warnie i przygotowuje desant na Kubanie sił zbrojnych i kadr politycznych Białej Armii do organizacji propagandy i antybolszewickiego sabotażu. Bułgarska policja dowiedziała się o powstaniu białej organizacji wojskowej (ówczesny premier Bułgarii, socjalista Aleksander Stamboliyski , prowadził bardzo podejrzaną politykę wobec białych Rosjan), zorganizowała rewizje i aresztowania, które położyły kres lądowaniu. projektowanie. Pokrovsky musiał opuścić Warnę i wyjechać nielegalnie.

Plik 3 listopada 1922członkowie organizacji Pokrowskiego dokonują zamachu na Aleksandra Aguejewa, działacza na usługach rządu radzieckiego w Sofii , zachęcając Kozaków do powrotu do Rosji. W ramach śledztwa w sprawie tego zabójstwa bułgarska policja (według niektórych we współpracy z sowieckimi agentami) udała się do Kyustendil, gdzie znajdował się Pokrowski. Podczas próby aresztowania generał stawiał zbrojny opór i został śmiertelnie ranny.

Uwagi

  1. Szkic Denikine AI dotyczący niepokojów w Rosji . W pięciu tomach - Paryż, 1921–1923.
  2. Chkouro AG , Zapiski belogo partizana.
  3. „  Leontovich V. , Generał Viktor Leonidovič Pokrovskij - Pervye boi na Kubani, Monachium, 1923  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )

Bibliografia