Vesikko

Vesikko
Przykładowe zdjęcie artykułu Vesikko
Vesikko w 2017 roku
Inne nazwy CV 707
Rodzaj Łódź podwodna
Klasa Unterseeboot typ II A
Historia
Służył Wojskowa Flaga Finlandii.svg Fińskie Siły Morskie
Sponsor Fińskie Siły Morskie
Stocznia Crichton-Vulcan Turku Finlandia
Leżał kil 1 st August 1.931
Uruchomić 10 maja 1933
Uzbrojony 30 kwietnia 1934
Status Wycofany ze służby w 1944
Okręt-muzeum (1973)
Załoga
Załoga 16
Charakterystyka techniczna
Długość 40,90  m
Mistrz 4,10  m
4,20  m (wysokość)
Wersja robocza 5,00  m
Przesunięcie 250  t (powierzchnia)
298  t (zanurzenie)
Napęd Diesel-Electric
Moc 700  KM (diesel)
360  KM (elektryczny)
Prędkość 13 węzłów (24,1 km / h) (powierzchnia)
8 węzłów (14,8 km / h) (zanurzenie)
Głębokość 150 m
Funkcje wojskowe
Uzbrojenie
  • 1 działo przeciwlotnicze 20 mm
  • 1 przeciwlotniczy karabin maszynowy 12,7 mm
  • 3 wyrzutnie torped 533 mm
Zakres działania 1300 mil morskich 40 mil morskich
Kariera
Właściciel Dyrekcja Muzeów Finlandii
Flaga Finlandia
Port macierzysty Muzeum Suomenlinna
Suomenlinna ( Helsinki )
Lokalizacja
Informacje kontaktowe 60 ° 08 ′ 45 ″ północ, 24 ° 59 ′ 22 ″ wschód

Vesikko to konwencjonalny okręt podwodny klasy Vesikko, który został zwodowany 10 maja 1933 roku w stoczni Crichton-Vulcan w Turku . Do 1936 roku nazwa łodzi to tylko jej numer konstrukcyjny CV 707 . Holenderska firma NV Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw  (in) zamówiła statek Crichton-Vulcan w październiku 1930 roku jako prototyp komercyjnej łodzi podwodnej. Państwo fińskie kupiło go w 1936 roku i otrzymało nazwę Vesikko .

Obecnie można go oglądać w Muzeum Suomenlinna

Historyczny

Część rozwoju niemieckiej floty okrętów podwodnych

W latach trzydziestych XX wieku Niemcy nie mogły mieć okrętów podwodnych z powodu traktatu wersalskiego , więc podobnie jak inne rodzaje broni musiały być rozwijane za granicą. Niemiecka firma-przykrywka NV Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw (IvS) została stworzona do budowy floty okrętów podwodnych. W przeciwieństwie do innych okrętów podwodnych fińskiej marynarki wojennej, Vesikko nie był częścią fińskich planów, ale częścią tajnego programu odbudowy niemieckiej marynarki wojennej. W tym celu zbudowano dwa modele testowe, E1 w Hiszpanii i CV-707 w Finlandii. Ten ostatni został następnie wybrany jako pierwszy typ statku dla nowej floty. Budowa obu statków została sfinansowana przez Reichsmarine i zdecydowano, że okręt podwodny będzie sprzedawany tylko państwom należącym do Ligi Narodów i uprawnionym do tej broni. Państwo fińskie uzyskało prawo pierwokupu łodzi.

Budowa CV-707 rozpoczęła się w 1931 roku w Turku w stoczni Crichton-Vulcan, gdzie budowano także łodzie klasy Vetehis . Pod względem technicznym łódź stała się najbardziej zaawansowana w swoich czasach: jej głębokość pod wodą była dwukrotnie większa niż w poprzednich niemieckich łodziach podwodnych, a jej kadłub można było zbudować bez nitowania za pomocą spawania elektrycznego, co zwiększyło odporność na ciśnienie, zmniejszyło wycieki i przyspieszyło budowę. Niemcy testowali Vesikko na archipelagu Turku w sezonach nawigacyjnych 1933 i 1934.

Vesikko to niemiecki prototyp okrętu podwodnego typu Unterseeboot . Niemcy zbudowali sześć okrętów podwodnych klasy (U-1 do U-6) w stoczni Deutsche Werke AG w Kilonii oraz łącznie 44 dłuższe łodzie klasy IIB, IIC i IID. -

Nabycie fińskiej marynarki wojennej

Umowa między fińskim Ministerstwem Obrony i Crichton-Vulcan przewidywała możliwość zakupu statku do 1937 r., A rząd Finlandii wznowił użytkowanie statku jesienią 1934 r. Kiedy parlament wznowił zatwierdzenie przejęcia, statek dołączył do Flota fińska w 1936 roku pod nazwą Vesikko . Podczas wojny zimowej Vesikko patrolował Zatokę Fińską w grudniu 1939 roku.

Akcja wojenna

W ramach ogólnej mobilizacji w październiku 1939 r. Vesikko, Vesihiisi i Saukko zostali przydzieleni do zadań obserwacyjnych w zachodniej części Zatoki Fińskiej. Po wybuchu wojny zimowej Vesikko pierwszy patrolował przed Hanko . 18 grudnia rozkazano mu przenieść się do zatoki Wyborg pod Koivisto , gdzie toczyła się bitwa między fortecą Saarenpää a dwoma radzieckimi pancernikami. Jednak zanim Vesikko przybył do Zatoki Wyborga następnego wieczoru, bitwa była już zakończona. Silny mróz utrudnił operacje łodzi podwodnej i Vesikko wrócił do stoczni w Helsinkach 22 grudnia, gdzie zakończył się jego udział w wojnie zimowej.

W czerwcu 1941 roku okręty podwodne odebrały sprzęt bojowy i przeniosły się do stacji ratunkowych w Zatoce Fińskiej, Loviisa została wyznaczona jako obszar wsparcia dla okrętów podwodnych. Po wybuchu wojny kontynuacyjnej 25 czerwca wszystkie okręty zostały przydzielone do misji patrolowych we wschodniej części Zatoki Fińskiej. Trzy radzieckie łodzie patrolowe zostały zwodowane na Vesikko i próbowały go zniszczyć bombami głębinowymi, ale wrócił do swojej bazy bez szwanku.

Pod koniec 1941 r. Vesikko operował z Helsinek i odbył trzy patrole na estońskie wybrzeże. W sezonie nawigacyjnym w 1942 roku statek pełnił służbę eskortową na Morzu Alandzkim i prowadził badania podwodne u wybrzeży Helsinek.

Na początku czerwca 1944 Vesikko chronił transporty ewakuacyjne w Karelii . Po zawieszeniu broni między Finlandią a Związkiem Radzieckim 19 września 1944 r. Otrzymał rozkaz powrotu do portu. Jako okręt wojenny Vesikko ostatni raz pływał w grudniu 1944 roku.

Umowa pokojowa dotycząca zakazu wykorzystywania jako muzeum

W styczniu 1945 roku Allied Control Commission nakazała rozbrojenie fińskich okrętów podwodnych. 1947 Paryż Traktat pokojowy zakazane fińskich sił obronnych z posiadania łodzi podwodnych. Okręty podwodne Vetehinen , Vesihiisi , Iku-Turso i Saukko zostały sprzedane na złom w Belgii w 1953 roku.

Jednak Vesikko został uratowany, ponieważ siły obronne miały nadzieję, że warunki porozumienia pokojowego mogą zostać w przyszłości złagodzone i że Vesikko może zostać wykorzystany jako łódź szkoleniowa. Łódź była przechowywana w stoczni Valmet Oy w Katajanokka . W 1959 roku Marynarka Wojenna zdecydowała się sprzedać Vesikko, ponieważ porozumienie pokojowe nie zostało rozwiązane, a stocznia skarżyła się, że konserwacja okrętu podwodnego utrudnia jego budowę. Jednak dzięki działalności ówczesnego Wojskowego Instytutu Historycznego i byłych oficerów okrętów podwodnych sprzedaż została anulowana, a Vesikko w 1963 roku wrócił do Muzeum Wojny w Suomenlinnej .

Przywrócenie

Muzeum Wojny przeniosło Vesikko z Suomenlinna do Susisaari i przywróciło mu pierwotny wygląd. Prace renowacyjne trwały ponad dekadę i były niezwykle pracochłonne, ponieważ po wojnie większość nadbudowy i wyposażenia wnętrza została rozebrana i wykorzystana do innych celów. Dodatkowo łódź została zdewastowana w stoczni Valmet Oy, jednak dzięki darowiznom i wolontariuszom odbudowa została zakończona i okręt podwodny mógł zostać otwarty jako okręt-muzeum w rocznicę fińskiej marynarki wojennej 9 lipca 1973 roku.

Prace remontowe

Remont rozpoczął się jesienią 2011 roku w jego lokalizacji na Susisaari. Został podniesiony na 80 cm, aby woda nie mogła już mieć z nim kontaktu. Renowacja została ukończona w całości w 2013 roku, kiedy ekspozycja 80 XX rocznicy Vesikko został otwarty w Muzeum Suomenlinna . Powierzchnie okrętu pomalowano zgodnie ze schematem malowania z 1943 roku; maszyny i urządzenia elektryczne zostały częściowo odnowione. Remont kosztował 400 000 euro, z pomocą National Defense College.

Galeria

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Muzeum Suomenlinna
  2. Typ IIA - strona internetowa uboat.net
  3. Winter War Site -veteraanienperinto.fi
  4. Vesikko (wojna podwodna) - strona veteraanienperinto.fi

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne

Bibliografia